Naar Foto's van Zwolle
Naar Zwolse herinneringen

Er is veel veranderd op het kerkelijk terrein van Zwolle.  Er wordt meer dan ooit samengewerkt. Dat is wel eens anders geweest. We hebben dan ook heel wat kerkgebouwen en kerkgenootschappen.

We hadden er nog meer. Tegenwoordig kost het in bezit hebben van een kerkgebouw in veel gevallen te veel. ’t Komt voor een groot deel door de ontkerkelijking, denk ik.

Sloop van de Michaëlkerk hoek Roggestraat/Nieuwstraat ...

In Zwolle zijn trouwens kerkgebouwen gesloopt om heel andere redenen.  We hoeven maar te denken aam de Michaēlkerk die vroeger in de binnenstad stond.  Een prachtige kerk. Op oude prenten van Zwolle is de ranke torenspits vaak te zien.

Die kerk en veel panden er om heen moesten begin jaren zestig, wijken voor een overdekt winkelcentrum, de commercie dus.  Met de kennis van nu weten we heel zeker, destijds vermoedden velen het al, dat dit nooit had mogen gebeuren.

Appartementen in het Wooncomplex Jozefkerk aan de Assendorperstraat in 2003 ...

Tegenwoordig worden kerken niet meer gesloopt. De Sint Jozefkerk aan de Assendorperstraat is daar een mooi voorbeeld van. En dan natuurlijk de Broerenkerk waar nu Boekhandel Waanders wonderschoon in is gehuisvest.

Je kunt je niet voorstellen dat er een tijd is geweest dat sommige kerkgenootschappen kerkgebouwen te kort hadden.  Zo kerkte de Nederlands Hervormde gemeente jarenlang in de kantine van Philips en later in de kerkzaal van het Sophiaziekenhuis. 

Een andere mogelijkheid was om twee diensten te houden op zondagmorgen. In Stadshagen, een wijk met weinig kerkgebouwen, gebeurt dat tegenwoordig weer.

Ergens in, ik meen, de beginjaren zestig hadden de Gereformeerd Synodale Kerk en de Nederlands Hervormde Kerk een creatieve oplossing voor zo’n huisvestingsprobleem.  

In Assendorp had de Hervormde kerk de Jeruzalemkerk en in Dieze had de Gereformeerde kerk de Andreaskerk.  Na de eigen morgendienst  was er in die gebouwen een tweede dienst voor de leden van het andere kerkgenootschap. Een mooie oplossing, die zo werd afgesproken, eentje die met gesloten beurzen doorgang kon vinden.

Jaren ging het goed tot er een kink in de kabel kwam. Ik heb nooit geweten waarom, waarschijnlijk ontdekte een pietjeprecies dat de ene kerk meer kosten had dan de andere. in ieder geval ontstond er, eufemistisch gezegd, een kerkelijke rel. Dat soort rellen heeft altijd een grote impact gehad kerkelijke gemeentes.

Jeruzalemkerk, zijde Windesheimstraat, in 2003 ...

De verschillen van mening liepen zo hoog op dat een broeder van de kerk die op zondag te gast was in de kerk in Assendorp de woorden (geinspireerd op het lied “Jeruzalem dat ik bemin, wij treden uwe poorten in”) sprak: “Jeruzalem dat ik bemin, wij zetten er geen poot meer in.”   Bepaald geen voorbeeld van Christelijke verdraagzaamheid. Of zou het humoristisch bedoeld zijn? Laten we het daar maar op houden.

Dick Algra