Naar Foto's van Zwolle
Naar Zwolse herinneringen

Met mijn moeder poserend voor ons huis in de Kievitstraat ...
(Foto: collectie Bennie Visscher)

Even voorstellen, ik ben Bennie Visscher, geboren 18-10-1949 uiteraard in Zwolle. Ik durf dan ook te zeggen dat ik een echte Zwollenaar ben en zal dat ook zeker blijven. Ik ben niet uit Zwolle weg te slaan!

Mijn wieg stond in de Kamperpoort, Kievitstraat 29. Ik ben geboren in hetzelfde huis en blijkbaar in dezelfde slaapkamer als mijn moeder bij haar geboorte. Mijn moeder stamde uit een echte Kamperpoorter familie, de Knoops familie.

Tot mijn 8e ben ik opgegroeid in de Kamperpoort. Zoals zovelen uit de Kamperpoort, ging ook ik naar School XII (de Elbertschool) aan de Veemarkt.

In 1958 verhuisde ons gezin naar de toenmalige nieuwbouwwijk Dieze Oost. Hierdoor veranderde ik ook van school en dat werd aanvankelijk de Hogenkampschool. Door uitbreiding van de wijk Dieze Oost, moesten de leerlingen van deze school verdeeld worden en ging ik naar de naastgelegen Scheepstraschool. Ik moest echter iedere dag, na schooltijd, met de bus naar het Gasthuisplein om vandaar te lopen naar de Kamperpoort. Mijn beide ouders werkten en de afspraak was, dat ik daar iedere dag bij mijn grootouders zou worden opgehaald.

Aan de Kamperpoort heb ik bijzonder fijne herinneringen. Vanuit de Kievitstraat kon je op een bepaald punt tussen de huizen door, de Peperbus zien en dus tevens zien hoe laat het was. Een fijne sociale volksbuurt, waar iedereen elkaar kende. Mijn grootouders hebben daar eigenlijk heel mijn leven gewoond.

In de loop der jaren, begon ik me steeds beter thuis te voelen in Dieze Oost en deed daar dan ook mijn vrienden op. Voetbal was eigenlijk het enige wat we deden en het niveau was zelfs redelijk te noemen. Om een paar namen te noemen: Bennie van der Steeg, Hennie Spijkerman, Johan Neuteboom, Jan Hendriksen, Martin Haar. Allemaal jongens die later op verschillende niveaus, furore hebben gemaakt in de (prof)voetbalwereld.

Het voetbalteam van Dieze Oost in de jaren 1961-1962 ...
(Foto: collectie Bennie Visscher)

Na de Lagere School, ging ik naar de CELE ULO in Assendorp. Op mijn 16e bij het verlaten van de ULO, zou ik als voetballer een jeugdcontract krijgen bij mijn club Zwolsche Boys. Dit duurde echter dermate lang, dat mijn ouders mij sommeerden om maar eens aan het werk te gaan. Dus werd ik door mijn ouders verzocht maar eens een kijkje te gaan nemen bij de Philips vestiging bij ons in de buurt (Ceintuurbaan). Eerlijk gezegd had ik daar niet veel oren naar, maar ik schatte in, dat ze me daar toch nooit aan zouden nemen. Dit heb ik echter schromelijk onderschat, want ik kon de week erna al beginnen. Dat was een tegenvaller, want ik voetbalde toch liever.

Inmiddels was ik benaderd door Go Ahead uit Deventer om daar in het toen befaamde jeugdinternaat te komen. En goed georganiseerd internaat voor talentvolle jeugdvoetballers en ik heb daar dan ook veel geleerd en het als een bijzondere periode ervaren. Gelukkig liepen de onderhandelingen over het beloofde jeugdcontract bij Zwolsche Boys nog wel door en werd er mij uiteindelijk een jeugdcontract aangeboden.

Op mijn 16e debuteerde ik in het Betaalde Voetbal in het 1e elftal tegen Helmondia ’55. Ik had het geluk om bij mijn debuut ook nog te scoren. Dat seizoen heb ik al met al nog zo’n 12 wedstrijden in het 1e elftal van Zwolsche Boys gespeeld. Namen uit die tijd waren: Jan de Vries, Freek Schutten, Henk Overmars, Henk Ras, Folly van Dam  en later zelfs nog een tijdje met de bekende Joegoslavische voetballer Ivica Osim. Rein van Veen wierp zich een beetje op als mijn mentor en hij voorzag me dan ook van  vele tips.

Inmiddels leerde ik mijn latere vrouw Tineke kennen. Mijn werkzame carrière verliep via Philips, naar Heineken en het Ministerie van VROM. Met name bij VROM heb ik een hele fijne tijd gehad en nog steeds heb ik contact met toenmalige collega’s. In die tijd had ik nog de mogelijkheid om een functie te accepteren bij VROM in Zoetermeer. Maar toen mijn vrouw en ik  daar in de omliggende gemeenten rondkeken voor een woning, hebben we elkaar eens goed aangekeken en besloten niet uit Zwolle weg te gaan. Dus de mooie aangeboden functie werd afgeslagen vanwege onze behoefte om in Zwolle te blijven wonen. Ondertussen kregen Tineke en ik 2 zonen, Maurice en Robin. Inmiddels verhuisden we naar de wijk  Aa-landen, alwaar onze kinderen opgroeiden. 

Sport was/is wel mijn grote passie. Mijn hele leven heb ik eigenlijk aan sport gedaan, o.a. voetbal, tennis en schaatsen. Na mijn Betaalde Voetbal carrière, heb ik nog gevoetbald bij de amateurclub SV Zwolle. Zeker in die tijd, een fijne en gezellige club, waar we veel vrienden hadden. De Elfstedentocht heb ik 2 x mogen uitrijden in 1986 en 1997. De laatste in 1997 was 2 jaar na een CVA (beroerte). De toenmalige Zwolse Burgemeester Jan Franssen besteedde  er tijdens de huldiging in het Stadhuis speciale aandacht aan. 

(Foto: collectie Bennie Visscher)

Helaas is vanwege gezondheidsredenen de actieve sport nu niet meer mogelijk. Maar de belangstelling voor de sport is er niet minder om. Zo heb ik me weten te vinden in de sportmassage bij o.a. PEC Zwolle en heb later  ook als Teammanager gefunctioneerd bij Jong PEC Zwolle. Waar ik mocht samenwerken met Rinus Israël en Piet Schrijvers. Als Teammanager werkte ik samen met Gerard Nijkamp, de huidige Technisch directeur van PEC Zwolle. Later heb ik nog als vrijwilliger in diverse functies bij de voetbalvereniging HTC Zwolle dienst gedaan.

Ook veranderde ik nog 1 keer van werkkring in 1994 bij de gemeente Zwolle. Alwaar ik uiteindelijk nog  14 jaar heb gewerkt.

Intussen nog verhuisd naar Berkum, alwaar we 27 jaar hebben gewoond en sinds 2 ½ jaar  wonen we in een appartement in de wijk Stadshagen, aan het Zwartewater met uiteraard uitzicht op o.a de Peperbus.

De Peperbus vanuit ons appartement ...
(Foto: collectie Bennie Visscher)

Gelukkig zijn we gezegend met 4 kleinkinderen, de 2 oudsten sporten inmiddels ook. Vanzelfsprekend volg ik vrijwel al hun sportieve bezigheden, waaraan ik weer ontzettend veel plezier beleef. 

De wijk Kamperpoort ben ik echter ook nooit vergeten. Nog regelmatig kom ik even buurten bij Jacob Donze, de beheerder van het Buurtmuseum Kamperpoort.

Ik durf met trots te mogen zeggen, een echte Zwollenaar te zijn.

Bennie Visscher