Wat treft u aan op deze website!

Zwolle - Algemeen

Zwolle - Algemeen

Algemene info over de stad

Onder dit item krijgt u een simpel algemeen beeld van onze mooie Hanzestad Zwolle
Foto's, video's en artikelen

Foto's, video's en artikelen

De stad Zwolle in beeld en in tekst!

Foto's, video's en artikelen uit het heden en verleden van de oude Hanzestad Zwolle!
Zwolle in Beeld Info

Zwolle in Beeld Info

Brede informatie over de website!

Hier vindt u alle informatie over de website, inclusief het contactadres en de privacy- en cookie verklaring!
Foto's bestellen!

Foto's bestellen!

Wilt u een foto bestellen?

Onder dit item vindt u een breed assortiment foto's, waarvan een groot deel is voorzien van een Zwols tintje!
Links

Links

Links naar interessante websites!

Hebt u vragen of wilt u informatie over bepaalde items die gelinkt zijn aan de stad Zwolle, dan vindt u hier een aantal links naar Zwolse bedrijven, organisaties of verenigingen!

Het laatst geplaatst

Zoeken op de website!

Naar Foto's van Zwolle
Naar Zwolse herinneringen
Naar Dick's herinneringen ...

Column Dick Algra   390pxBeste lezers,

Tot mijn grote spijt heeft Dick Algra zijn laatste "Zwolse pols" geschreven. De titel is "SLOT". Hoewel het een artikel is dat niet direct gaat over zijn stoppen met schrijven, was dit voor hem wel de aanleiding tot zijn keuze. Naast zijn vele verhaaltjes over zijn herinneringen en met zo'n 170 verhaaltjes gerelateerd aan het Zwolse nieuws, heeft hij een prachtige bijdrage geleverd aan deze website.
Dick gaat op zoek naar een nieuwe uitdaging. Hopelijk is dit een uitdaging die, even als de vele verhaaltjes over zijn herinneringen en het Zwolse nieuws, weer op mijn site geplaatst kan worden.
Ik wil Dick dan ook veel wijsheid toewensen en natuurlijk veel gezondheid voor de aankomende jaren. Daarnaast wil ik hem en ik denk ook mede namens u, hartelijk dank zeggen voor het geboden leesplezier. We hebben er veel plezier aan beleeft! Dick bedankt!

Hans Smit
Zwolle in Beeld

 

Slot


170 SLOT bew

Ik heb zomaar een drietal nieuwsberichten voor u. 

  1. De boekhouder van een garagebedrijf in onze regio heeft een huis gekocht in Epe. Met een fikse hypotheek. O ja, en hij heeft een caravan die nu nog in de winterstalling staat.
  2. De kat van de achterburen is weer krols, en o ja, ze heeft gisteren nog een huismus verschalkt, de kinderen van de achterburen zijn er erg van geschrokken.
  3. Van 11 tot 14 mei is het IJsheiligen dus kunnen we nachtvorst wel vergeten en o ja, ik mocht dezer dagen mijn verjaardag vieren.

U zegt nu vast: “Wat is dat voor flauwekul ? Dat is toch geen nieuws ?” en dan hebt u volgens mij groot gelijk.  Maar waarom meld ik het dan ?

Ik heb, gewoon voor mijn eigen plezier nu 14 maanden berichtjes “Vanuit de Zwolse Pols…” gemaakt, gebaseerd op het nieuws en dan vanuit een Zwolse invalshoek. Ik kan u vertellen, als je goed nieuws nodig hebt, is het moeilijk te vinden.

De drie hierboven opgesomde nieuwsfeiten heb ik gefantaseerd, maar wel op basis van een echt bericht dat ik vandaag op de website van de Stentor las. Het nieuws dat Arne Slot, de trainer van Feijenoord een huis heeft gekocht in Zwolle. En, o ja, net voordat hij bij AZ vertrok kocht hij nog een appartement  met uitzicht op Zee in Egmond.  Er zijn foto’s van te bekijken en beide hypotheekbedragen worden genoemd.

Persoonlijk vind ik het geen nieuws, te onbelangrijk tenminste, om het aan de grote klok te hangen. Daarbij mag Arne Slot zelf weten hoe hij zijn inkomsten besteedt? Zolang alles  legaal is, hebben wij daar niets mee te maken.

Als ons nou nog verteld werd waarom hij voor Zwolle als woonplaats heeft gekozen, kan ik me er iets bij voorstellen. Natuurlijk is Zwolle een prima stad om te wonen. Nadere uitleg is vast niet nodig. Daarnaast lijkt het mij niet onverstandig om als voetbaltrainer op enige afstand van je werk te wonen. Menig voetbalclub heeft heethoofdige supporters die menen de trainer zo nu en dan eens een lesje te moeten leren. Zoiets dus, maar dat werd niet gemeld.

In ieder geval deed de naam “Slot” mij vandaag, op mijn niet gefantaseerde verjaardag,  besluiten om aan deze serie verhaaltjes een slot te breien. Ik ga op zoek naar een nieuwe inspiratiebron en wie weet vinden de vruchten daarvan ook wel weer de weg naar u als lezer. Is het niet op Facebook dan misschien wel weer op de website Zwolleinbeeld.nl.

Dank voor al uw reacties.

10-05-2022

 

Straattaal


169 STRAATTAAL bew

Lopend over de Diezerkade, op weg naar de binnenstad,  dacht ik in een flits: “Hé, alweer een pand, waar een snelle hap verkocht wordt, in de verkoop !” Het bleek heel iets anders te zijn. Namelijk een lokkertje om nieuw personeel te werven. Door het zinnetje: “Geld stacken ?” Dat schijnt straattaal –  ik vermoedde het al –  voor “geld verdienen of sparen” te zijn. Letterlijk betekent “stacken” stapelen.

Van Frits Spits, de man die het Nederlands een heel warm hart toedraagt, leerde ik dat taal een levend organisme is en daardoor voortdurend aan verandering onderhevig is. Hoewel ik Spits verscheidene malen heb gesproken, heb ik hem nooit gevraagd of we elke verandering van de taal ook moeten accepteren. Mag er verzet tegen gepleegd worden ?

Op de website over straattaal, las ik: Straattaal leeft, het is doorgedrongen tot in alle lagen van de bevolking. Steeds meer jongeren gebruiken het, beïnvloed door de Nederlandse rapscene en de coole uitstraling (‘de drip”) van de rappers.  Als je vraagt: “Heb jij dat op je geweten?” kun je als antwoord krijgen: “Wollah, walou!” (“Ik zweer je van niet”).  “Ik kan m’n bali patta’s niet vinden” betekent dat je je voetbalschoenen kwijt ben.

Hoewel de eerste indruk bestaat dat straattaalwoorden voornamelijk betrekking hebben op seks, drugs, de “skotoe” (politie) en mooie meiden (chimeiden), blijkt straattaal ook een grote rijkdom aan woorden te bevatten voor de liefde, je “osso” (huis), slapen, je auto en je werk.

Omdat ik overtuigd ben van het verschil tussen onze Zwolse rapper Tyfoon en die andere bekende rapper Ali B, bewijst het verschil tussen die twee, volgens mij wel, dat de rapscene niet per definitie navolgenswaard is. Ik heb geleerd om dagelijks, in de spiegel kijkend, jezelf af te vragen: “Past mijn manier van leven ook nu bij me ?” Dat geldt zeker ook voor mijn woordgebruik.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik vind dat het straattaalgebruik tot op de dag van vandaag niet op mijn lijf geschreven is.  Desondanks. Wij Nederlanders vinden het een standaard uitdrukking om een vrouw met een grote boezem aan te duiden met :”Ze heeft een flinke bos hout voor de deur!”  Hoeveel liever en complimenteuzer klinkt het als er in die straataal over gezegd wordt: “Ze heeft een volle fruitschaal!”

08-05-2022

 

Bevrijding


168 BEVRIJDING bew

Op Bevrijdingsdag en tot voor een aantal jaren geleden op Koninginnedag, moest ik vaak terugdenken aan mijn oudste neef. Hij is nu, schat ik, de 80 al gepasseerd,  en is dus van voor de Tweede Wereld Oorlog. Anders zouden mijn oom en tante hem ook vast niet Adolf hebben genoemd. Destijds was die naam nog niet besmet.

Neef Adolf moest, eind jaren vijftig, als dienstplichtig militair opkomen voor zijn nummer.  Hoewel hij in Uithuizen woonde, moest hij zich elke keer, na een weekendverlof, weer aanwezig melden ergens in Brabant. In ieder geval lag zijn kazerne dusdanig ver van Uithuizen weg, dat hij het, qua reistijd, vaak niet kon redden om uit en thuis te zijn, tijdens zo’n weekendverlof.

Daarom bleef hij dan maar onderweg ergens hangen, zoals bij zijn oom en tante, mijn ouders, in Zwolle. Hij mocht er graag komen, Zwolle was toch wel een ander gebeuren dan Uithuizen. Hoewel ik als kind daar weer met veel plezier gelogeerd heb.

In die tijd was mij trouwens volledig onbekend dat Zwolle ooit garnizoensstad is geweest. De Broerenkerk en het daarbijbehorend klooster zijn in de 18 eeuw menig jaar als kazerne gebruikt. Vandaar de foto van vandaag.     

Als Adolf het weekend bij ons was, droeg hij ook altijd zijn militaire uniform. Dat was, zeker de eerste maanden van je militair-zijn zelfs verplicht. Als klein neefje, opziend naar die grote neef in dat uniform, liep ik dan vaak trots naast hem en ik had het gevoel dat het stoere ook een beetje op mij afstraalde.

‘s Zondag ging Adolf, in uniform met ons mee ter kerke. Het was de gewoonte in die tijd, als ergens in de week voorafgaand, de verjaardag van de koningin was gevierd, de kerkdienst werd afgesloten met het gezamenlijk zingen van het Wilhelmus. Ooit stond ik toen naast hem. Adolf stram in de houding al saluerend en ik als kleine neef, voor twee man tegelijk, het Wilhelmus zingend. Dat ik het nu nog helder voor de geest heb staan en met u deel, zegt denk ik meer dan voldoende.

Het Oranje gevoel van toen hoorde als het ware nog  bij het staatsrechtelijke van Nederland en niet, zoals tegenwoordig bijna uitsluitend, bij sportieve gebeurtenissen al dan niet opgeleukt met drank, vuurwerk en vechtpartijen met de politie.

05-05-2022

 

Strand


167 STRAND bew

In de loop der jaren hebben Janny en ik vele uren in Katwijk doorgebracht. En dan ging het ons vooral om  het strand en de zee. We kozen voor Katwijk omdat het niet zo super-toeristisch is als bijvoorbeeld Scheveningen of Zandvoort.

Op de bankjes op de boulevard zitten vaak Katwijkers naar dat strand en die zee te kijken en we hebben menig babbeltje met hen gemaakt. “Er is 365 dagen per jaar wat te zien” daar komen die verhalen eigenlijk allemaal op neer. “Maar voor een vakantie, dan hoeft die zee even niet voor ons. Dan gaan we liever naar, bijvoorbeeld, de Veluwe!”

Het bovenstaande illustreert, denk ik, dat de toerist die Zwolle bezoekt, iets anders zoekt dan een kunstmatig aangelegd stukje strand, iets waar men nu weer mee bezig is, aldus de Stentor van maandagmorgen. De Zwollenaar op vakantie zoekt evenmin naar een stukje kunstbos op de hoek van een boulevard aan de kust.

Thijs Zonneveld, ooit in in mijn ogen een zeer kundig wielrenner, vloog in 2016 echt uit de bocht toen hij met het plan kwam een twee kilometer hoge berg aan te leggen in de vlakke Flevopolder. Je zou er op kunnen mountainbiken, er CO2 in kunnen opslaan en hem kunnen beklimmen, om een paar door hem bedachte mogelijkheden te noemen.

Om één voorbeeld van het gebrek aan realiteitszin van dit bergplan te noemen, het is niet doorgegaan, vanwege de astronomisch hoge kosten. Hoeveel medestanders die Thijs had, ik kon het allemaal niet weervinden in de teksten van destijds.

Veel van de toeristen trekkende plannetjes komen vanuit de horecasector, tenminste, zo ervaar ik het. Als binnenkort bedacht wordt om een deel van de Zwolse stadsgracht ’s zomers te dempen zodat men er kan “wadlopen”, hoop ik wel dat er binnen het stadhuis er iemand is, die zich daarover eens achter de oren krabt.

Op z’n minst moet de zomerse toerist zich er prettig bij voelen en het zou helemaal goed voor elkaar zijn als ook de Zwollenaar zich thuis in eigen stad en op zijn gemak voelt. En niet zoals de Kattukkers  zo mooi kunnen zeggen: “Hij zit als een elzenaer onder de maeuwe.”

03-05-2022

 

Schiphol


166 SCHIPHOL bew

Het lijkt er op dat de Nederlandse reiswereld op de achterste benen staat nu Luchthaven Schiphol gevraagd heeft vluchten te schrappen. Er is geen nieuw personeel te vinden om, bijvoorbeeld, de afhandeling van de bagage goed te verzorgen.

"Deze problemen zijn niet nieuw; ook in de jaren vóór corona waren er flinke problemen in de meivakantie en liepen de wachttijden sterk op.” aldus ANVR directeur Frank Oostdam.

In plaats van dat we, door Corona, iets geleerd hebben over hoe ons leven in te vullen, gaan we gewoon op de oude voet verder. Sterker nog, we schijnen ook nog een en ander te willen inhalen. Waar hebben we het over? Vliegvakanties! Waarvan iedereen weet dat ze slecht voor het milieu zijn. Door bedrijven aangeboden waarin miljarden door de overheid aan subsidiegelden wordt gepompt, om het allemaal mogelijk te houden. Zelfs een onnodig vliegveld moet en zal er komen, zo lijkt het.

Uit een onlangs gehouden enquête, naar aanleiding van de geplande verhoging van de vliegtaks, vreest bijna 80% van de geënquêteerden dat vliegen alleen maar duurder wordt en wellicht niet meer voor iedereen betaalbaar zal zijn. Waar komt dat idee vandaan? Of ander gezegd, wanneer hebben we met elkaar afgesproken dat vliegen voor iedereen betaalbaar moet zijn ?

Ik zie in het achtuurjournaal reizigers op Schiphol vol trots vertellen dat ze op het punt staan naar Florida te vertrekken. “Lekker even. Nu het weer kan!” zo wordt er bij gezegd. Nu het weer kan? Het kan dus niet, getuige de problemen op Schiphol.

Wat ook niet kan, is € 3.350,-- subsidie in ontvangst nemen bij de aanschaf van een doorsnee elektrische auto en daarna zo’n vliegvakantie als hierboven genoemd, te boeken. “Dat riekt”, om wijlen mijn grootvader te citeren, “naar klaplopen, zo niet naar oplichting”.

Willen wij verantwoord met de wereld omgaan, een aarde achterlaten die voor ons nageslacht ook leefbaar is, zullen er keuzes gemaakt moeten worden. Die moeilijker zijn dan kiezen tussen Florida of Thailand als vakantie-bestemming. Alhoewel, wie weet valt dat moeilijke wel mee. ‘t Gaat voor velen van ons om kiezen tussen welhaast onbekende zaken. Er is niet voor niets een gezegd dat ons leert: “Onbekend maakt onbemind” en blijkt het minder lastig dan gedacht.

Dat alles voor iedereen mogelijk moet zijn – betaalbaar bijvoorbeeld – is een utopie. Ikzelf ben nooit straaljagerpiloot geworden. Mijn lengte ging me tegenwerken. Hoewel ik er niet lang onder geleden heb.

01-05-2022

 

Koning(s/inne)dag


165 KONING(S INNE)DAG bew

Begin deze week, tijdens de aankoop van vier oranje-tompoucen, vertelde de verkoopster me dat haar moeder had gevraagd of ze nog naar de aubade ging. Die moeder had verbaasd opgekeken toen ze hoorde dat zoiets al heel lang uit de mode is.

Ook ik ben als lagere school leerling nog mee geweest om bij de toenmalige Commissaris van de Koningin, wiens woning zich op de hoek van de Parkweg en de Roopoort bevond, zo’n aubade te brengen. Het pand is er nog maar of het nog dezelfde functie heeft, betwijfel ik.

Ook ben ik een keer, als jong padvindertje (hierna houd ik over dat onderwerp lang mijn mond, dat beloof ik u) present geweest voor het vlaghijsen bij het stadhuis. Een toen al, tenminste naar mijn gevoel, zinloze exercitie. Zeker was het een koude.

Heel lang heb ik op Koninginnedag de optocht het hoogtepunt gevonden van die jaarlijkse feestdag, de praalwagens, de muziekkorpsen, de loopgroepen en de reclame-wagens. Je was er ook een poosje mee zoet. En tot slot, het vuurwerk op de Veemarkt, waar ene Albert Nagtzaam, de hele koninginnedag al schreeuwend probeerde “Kaartjes voor ‘t vuurwerk” te verkopen.

De optocht met, voor mij, de meest aparte herinnering is die in Hollum op Ameland. We vierden daar begin jaren zeventig ook Koninginnedag en stonden naar de optocht te kijken. Onze, toen nog heel jonge, hond Caspar een Ierse setter, kroop bij het naderen van het enige muziekkorps steeds dichter tegen me aan. Op het laatst zat hij op mijn schoenen. Juist op het moment dat de grote trom ons passeerde, gaf de slagwerker een paar extra zware klappen. Caspar liet van schrik z’n plasje langs mijn enkels in mijn schoenen lopen.

Nadere uitleg overbodig.

28-04-2022

 

Betalen


164 BETALEN bew

Zondag werd me gevraagd of ik ook een abonnement op Netflix had, want ik moest toch echt een bepaalde serie gaan volgen. Nu hebben Janny en ik het al eens geprobeerd maar de eerste de beste serie vonden we al te gewelddadig, dus zijn we gestopt.

Het lijkt trouwens heel goedkoop, een tientje per maand, helaas blijft het er niet bij. De moderne manier van muziek luisteren gaat via Spotify, Apple Music en nog een stelletje aanbieders, en dat kost minimaal ook een tientje per maand, per aanbieder.

Wilde je in het verleden muziek van jouw keuze beluisteren, kocht je de betreffende LP of CD. Soms moest je er even voor sparen, maar dan was je er ook de gelukkige eigenaar van en luisterde je daarna jaren gratis.

Je kon fysiek grasduinen in de platenzaken. In de Diezerstraat hadden we voor de top 40, Van der Wal, voor de klassieke muziek Ansingh en de geestelijke muziek Ganzevoort. In de Luttekestraat zat de Artiest, in de Nieuwstraat Fox, later Van der Leest en in de Roggestraat De Free Record Shop. Nu resteert Plato in de Klokkensteeg en een paar kleine speciaalzaken zoals Minstrel Music en Diskid.

Daarnaast keek bijna iedereen televisie en was daarom lid van een omroepvereniging en betaalde ooit ook nog een omroepbijdrage, beter bekend als Kijk- en Luistergeld.

Het internet is een geweldige uitvinding, maar het wordt naar mijn idee ook meer en meer een vorm van geldklopperij. Om de haverklap wordt mijn gebruik ervan onderbroken door reclamefilmpjes, die ik kan ontwijken, maar dan moet ik wel betalen! Doe je dat eenmaal, worden je gegevens aldaar bekend en kom je met de grootste moeite weer van andere vormen van reclame af, bijvoorbeeld die per e-mail.

Er wordt tegenwoordig, zo laat ik me vertellen, meer naar andere schermen dan dat van het televisietoestel gekeken. En dan heel veel via het genoemde Netflix, maar ook via HBO, Videoland, Disney+ en Youtube. Het lijkt alsof we nu meer keuze hebben maar we worden in die keuze wel, en veel meer, beïnvloedt door de reclame en door de zogenaamde influencers.

Ik mis nog wel eens de omroepster van dienst die ons welterusten wenste. En wat ik ook mis, zeker op een dag als vandaag – Koningsdag – het “Wilhelmus” waarmee de radiozenders hun uitzendingen besloten. Echt, alle tradities hoeven niet overboord gegooid te worden.

27-04-2022

 

Parallel


163 PARALLEL bew

Vrijdag werd door burgemeester Snijders aan de “Hopman Kippersgroep” de Koninklijke Erepenning uitgereikt. Zij het, door corona met een jaar vertraging, maar toch, en dat voor hun 75-jarig bestaan. In Zwolle zijn nog een paar verenigingen met zo’n erepenning. “Brassband David”, “Huysmangroep Scouting” en Muziekvereniging “Nooit Gedacht”.

Ergens in de buurt van 1958 mocht ik me als welp aanmelden en twee jaar later promoveerde ik naar de verkenners. Op zaterdagmiddag fietste ik dan in mijn verkennersuniform naar de Parallelweg, de weg die, de naam zegt het al, parallel loopt aan het rangeertrein. Er stonden zelfs tot woningen omgebouwde treinwagons aan de rand. Aan de andere kant lagen de tuinderijen van de Assendorperlure en veel van die grond is nu volgebouwd en vormt nu de Campus van Hogeschool Windesheim.

De Parallelweg was destijd een zwarte sintelweg, waaraan de blokhut lag van de toen “Willem Lodewijkgroep” hetende, padvinderij. De hopman, en later ook voorzitter, was Wim Kippers, toevallig een onderwijzer op mijn lagere school en die later ook Janny’s leraar werd aan de Wijnbeek Mulo. Hij heeft als hopman veel werk verzet en daarom, na zijn vroegtijdig overlijden in 1972, is de naam van de groep veranderd in de Hopman Kippersgroep. Ook de term padvinderij is verdwenen en wereldwijd wordt er nu over scouting gesproken.

Naast het opdoen van sociale vaardigheden leerde je er veel. Zoals heb respect voor je medemens en de natuur om je heen. Wat minder streng geworden is, wat Scouting oprichter Baden Powell erg belangrijk vond, is discipline. Misschien hebben u en ik daar verschillende meningen over, dat mag gelukkig.

Zo was er een regel dat als je in uniform op je fiets aan het verkeer deelnam en er passeerde een rouwstoet, diende je, als eerbetoon, af te stappen en met gebogen hoofd een en ander laten passeren. Slechts eenmaal heb ik dat gedaan. Daarna nooit weer omdat er om mij heen zeer meewarig naar me werd gekeken.

Zelfs toen op 4 maart 1988 de Blokhut aan de Parallelweg afbrandde heb ik zelfs niet aan een eerbetoon gedacht. Het hoefde ook niet want twee jaar later was er een gloednieuw gebouw aan de Peterskamp, aan de noordkant van Zwolle, neergezet.

Hoe toepasselijk is bij de Hopman Kippersgroep en zeker een van de andere drie verenigingen het spreekwoord: “Lang gewacht, stil gezwegen, Nooit Gedacht, toch gekregen”!

24-04-2022

 

Aandacht


162 AANDACHT bew

In het regionale nieuws van woensdag werd aan drie, bepaald geen onbelangrijke, zaken aandacht besteed.  In de Stentor aan het trieste ongeval bij Kampen op de N50 en aan Vliegveld Lelystad. Op RTV Oost aan de N36. Dat laatste is de weg tussen Ommen en Almelo/Wierden. Met alle drie onderwerpen hebben wij Zwollenaren, al dan niet direct, te maken.

Over de N50 heb ik ruim een jaar geleden, 31 maart, op deze plek al geschreven. Ik ga mezelf niet herhalen. Wel moge het duidelijk zijn dat keer op keer wordt bewezen dat de aanleg van deze weg tot een van de grootste mislukkingen van Rijkswaterstaat mag worden gerekend.

Vliegveld Lelystad, het in mijn ogen hobby-object van de VVD, wordt besproken omdat er nog steeds gezocht wordt naar mogelijkheden om dit vliegveld te openen. En dat in een tijd dat het onderwerp vliegen om meerdere belangrijke redenen behoorlijk ter discussie staat.

Het derde onderwerp is de N36. Die weg staat bovenaan het lijstje gevaarlijkste wegen van Nederland. In 5 jaar tijd waren en 291 ongelukken en waren er 8 doden te betreuren. Pieter Omzigt weet te vertellen waaraan het ligt. Namelijk dat deze weg niet de juiste aandacht heeft gekregen. Oftewel geen kamermeerderheid. En, aldus Pieter, dat is niet vreemd want veel van de kamerleden kennen die weg niet eens.

Hoe langer ik de politiek volg – decennia geleden besloot ik er nooit meer actief in te zijn –  des temeer bekruipt me het gevoel dat het in de landelijke politiek vooral om de poppetjes, de mannetjes en de vrouwtjes, werkzaam in Den Haag, gaat. Zij gebruiken de belangrijke onderwerpen uitsluitend als het ze persoonlijk goed uitkomt. Op een hoge uitzondering na. Ik noemde daarvan zojuist eentje bij naam.

Dat slecht beleid, of geheel geen beleid, omdat het onderwerp buiten je belangstelling valt, zelfs doden tot gevolg kan hebben, brengt géén of hooguit een heel trage verandering met zich mee.

Wie weet moet, in navolging van de Stichting Urgenda vaker een beroep gedaan worden op, misschien wel de belangrijkste vrouw, bekend als “Vrouwe Justitia”.

21-04-2022

 

Stoptrein


161 STOPTREIN bew

De stoptrein van Zwolle naar Emmen doet er sinds vorige week 3 minuten minder over om van het ene naar het station te reizen. Er is, zo lees ik bij station Emmen-Zuid een extra stukje spoor aangelegd, waardoor dat nu mogelijk is. Technische details zal ik u verder besparen.

Ik vraag me bij dit soort berichten vaak af: “Hebben we allemaal zo’n enorm tijdgebrek dat zoiets nodig is?” De trein doet er nu 57 minuten over, vorige week nog 60. Stel dat je voor je werk alle dagen van deze trein gebruik moet maken. Dan reis je nu per week 30 minuten korter. 

Tenminste als je van die stoptrein gebruik maakt. Dat laatste is logisch maar als je vanaf één van de 9 tussenliggende stations vertrekt, dan kom je nooit aan die 3 minuten tijdwinst per reis.

Reis je wel de hele afstand, kun je nog beter de sneltrein nemen want die doet er nog eens 4 minuten korter over. Kortom: Waarom?

We worden al ontzettend opgejaagd in ons leven. We moeten of horen op tijd te zijn. Op tijd op school, op tijd bij de tandarts, op tijd in de kerk, op tijd bij de voetbal op tijd op of aan het werk anders komen we in moeilijkheden. Velen van ons worden geregeerd door hun agenda en hebben zelden tijd om eens een poosje niets te doen.

We kennen het allemaal, naar mate je ouder wordt, lijkt de tijd sneller te gaan. Vandaar dat we eigenlijk altijd al zorgvuldig met onze tijd om moeten gaan, of hadden moeten omgaan. En dat is, denk ik, in ieder geval met minder haast.

Als u nu, de foto van vandaag bekijkend, denkt: Maar dat is toch Emmen in Drenthe niet ? Dan hebt u gelijk. ‘t Is Emmen vlak voor Dalfsen aan de Poppenallee. Rustig fietsend –  neem er de tijd voor – bent u er, vanuit Zwolle, ruim binnen het uur.

19-04-2022

 

Meubelboulevard


160 MEUBELBOULEVARD bew

Afgelopen zaterdag waarschuwde het RIVM voor smog als gevolg van de paasvuren die, traditiegetrouw, vooral in het oosten en noorden van ons land, worden aangestoken.  Tradities die in oorsprong veelal vanuit streekgewoontes naar het heden zijn meegenomen.  Bij andere christelijke feestdagen kennen we dat ook. De kerstboom met Kerstmis en het dauwtrappen op Hemelvaartsdag zijn daar voorbeelden van.

Die meegenomen tradities zijn in de loop van de tijd schijnbaar belangrijker geworden dan de christelijke kern van de feesten. Het Nederlandse paasfeest bestaat bij veel mensen uit paaseieren zoeken, de paasbrunch, de paaskermis of, niet te vergeten, Paaspop in Schijndel. Je kunt daar van alles van vinden, ook met de Nederlandse cultuur werkt het nou eenmaal zo.

Er is met Pasen ook een fenomeen, waar ik persoonlijk niets van begrijp. Het bezoeken van een meubelboulevard. Ook nu werd in de pers al gewag gemaakt van extra bezoekers aldaar. Je zou toch denken dat, na de twee jaren dat het door corona onmogelijk was, we wel hebben gemerkt dat we ook wel zonder kunnen. Online shopping is bijvoorbeeld voor veel winkelbezoek in de plaats gekomen.

Wat mij vooral kwelt is de  vraag wat er nu zo bijzonder is om op 2e paasdag met vele anderen door, vaak te warme en daardoor benauwde, meubelwinkels te slenteren. Vaak met een paar, zich al héél snel vervelende, kinderen in het kielzog.

De oorsprong ligt, lijkt het, niet ver terug in het verleden. In de jaren zestig begon deze eendaagse zoektocht naar meubels. De eerste echte meubelboulevard ontstond pas in 1981, zo schreef de NRC een aantal jaren geleden.

Toch blijkt er een diepere gedachte, wens of zo u wilt gevoel achter te liggen.

Een cultuurhistoricus zei hierover in het dagblad Trouw: “Had je vroeger een kolenkachel, dan was je hele huis vies na de winter. Dan moest je dat schoonmaken. En dan zagen mensen pas in wat voor onderkomen ze leefden. Dan zei moeders: we moeten een nieuwe bank hebben. Maar wanneer? De man werkt de hele week en moet ’s zaterdags voetballen. Tweede paasdag is dus een ideale dag om naar een meubelboulevard te gaan.”

‘t Mag plausibel klinken, ik word er niet door over een streep getrokken. Mij zullen ze er niet zien. Ik hoop oprecht dat men dezer dagen niet alleen ziet in wat voor onderkomen men leeft. Maar ook ontdekt hóe men tegenwoordig leeft. Dat daar wellicht ook iets aan opgeknapt dan wel verbeterd mag worden. Dat moet toch niet te moeilijk zijn? Zogezegd “een eitje”, wellicht “een paaseitje!”

17-04-2022

 

Drievuldig


159 DRIEVULDIG bew

Als we de kranten mogen geloven, houdt een behoorlijk percentage van de Nederlandse notarissen zich niet aan alle voor hen geldende regels. Nu moet ik zeggen dat ik persoonlijk geen enkele slechte ervaring heb met de dames en heren werkzaam in dat vakgebied.

Als ik er al mee te maken kreeg, moest ik altijd wel even denken aan de regels uit het gedicht  “Liefdesverklaring” van Jan Greshoff (1888-1971) en ik citeer: “De dominee, de dokter, de notaris, Drievuldig beeld van al wat wijs en waar is”.

Hoewel er dit weekend het Pasen gevierd wordt –  voor veel christenen een heel belangrijk feest – stapelen de problemen binnen de kerken zich op en wordt het steeds minder feestelijk. Het ambt van dominee, zo las ik vorige week, is aan slijtage onderhevig. Ook hier eist de ontkerkelijking zijn tol.

Nieuwe roepingen zijn er te weinig waardoor predikanten die aan hun emeritaat toe zijn, vaak langer doorwerken. De aantrekkingskracht voor dit vak is, zo vermoed ik, ook tanende. Door de vergrijzing en de laatste jaren door Corona, moest er vaker over rouw dan over trouw gepreekt worden. Je moet er maar van houden.

De medicus heeft ook al een minder hoog aanzien dan in het verleden. De regelgeving is enorm, de administratieve rompslomp stuitend tijdrovend en de patiënt is mondiger dan ooit  geworden. Dat laatste mede door Google en aanverwante websites waardoor er vaker  over medische behandelingen in discussie gegaan wordt.

En nu blijkt ongeveer een derde van de notarissen zich niet te houden aan, voornamelijk, de regels rond het witwassen van geld. Een enkele keer zijn mijn bankbiljetten meegewassen terwijl ze nog in mijn broekzak zaten, maar witter zijn ze er nooit door geworden. Maar er blijken slimme mensen te zijn die illegale wegen weten te vinden om zwart verkregen geld “officieel wit in de boeken te krijgen”. Een aantal notarissen laat zich klaarblijkelijk verleiden om mee te lopen op die wegen.

Zoals ik al schreef, ik heb geen ervaring met zulke notarissen. De notarissen die ik ken, en gekend heb, waren in mijn ogen, welhaast onkreukbare mensen, die pas informeel werden als de sfeer zich daartoe leende. Ik hoop dat dit blijft dan wel zonodig terugkomt.

Want ook dan past, gevoelsmatig nog steeds een andere zin niet. De zin in het reclamespotje voor een shagmerk, dat ooit opgang (toen het nog mocht) deed. Zoals op zenders als  bijvoorbeeld Radio Noordzee of Veronica.  Ik citeer opnieuw: “Kijk daar es, de notaris rookt  ook al Brandaris!” Ook toen al onvoorstelbaar.

14-04-2022

 

Bekers


158 BEKERS bew

De NS roept haar reizigers op om, als ze koffie willen drinken in de trein of op het station, zelf een beker of een mok mee te nemen. Dit om een dagelijkse berg afval van zo’n 80.000 papieren bekers te voorkomen.  Aan de ene kant vind ik het een nobel streven, ons afval verminderen. Ik las ook dat, al sinds 2018, de spoorwegen 25 cent korting geven op de koffie als je het in je eigen beker of mok laat tappen.

Maar als voormalig Zwols koffiebrander vind ik die 25 cent korting een lachertje, gezien de kwaliteit van de meeste koffie in treinen, maar dan nog.  Vijftig jaar geleden werd er in en op stations langs de treinen al koffie in weggooibekers verkocht. Ook in Zwolle, waar zo’n bekertje goede kofie 45 cent kostte.

Wie weet is het nu een verkapte bezuiniging? Nou dan weet ik, en u vast ook, nog wel wat te bedenken. Dan is bijvoorbeeld de volgende maatregel: “Beste reiziger, wilt u naar het toilet in de trein ? Neem dan uw eigen rol closetpapier mee. Het bespaart de NS een hoop papier!” (om in de juiste terminologie te blijven).

Er zijn ook grotere besparingen mogelijk. “Beste reiziger om u nog goedkoper te laten reizen zijn er voortaan alleen nog staanplaatsen. Tegen een vooraf te betalen vergoeding van € 2,50 is het toegestaan gebruik te maken van een door u zelf meegebrachte klapstoel.” ‘t Lijkt onzinnig, maar toch…..

Maar ach, hoe lang duurt in Nederland de gemiddelde treinreis ? Dat heb ik voor u opgezocht en blijkt 1 uur en 17 minuten te zijn. Zowel voor de reiziger als voor de NS, naar mijn mening, een reden om koffie helemaal niet meer aan te bieden. Voor een wat langere treinreis kan, zoals al veel vaker gebeurt, een flesje fris of een warmhoudbeker met koffie van huis of werk worden meegenomen. Als je toch al een mok of beker meeneemt is dit laatste een grotere besparing. 

Rest bij mij toch wel de vraag, wat doet men, bijvoorbeeld in de trein, met die van huis meegenomen, na gebruik, smerige mok? Lekker knoeien onderin de tas, op de mobiele telefoon?

Toch eens vragen aan die reizigers die dat al sinds 2018 doen.

12-04-2022

 

Palet


157 PALET bew

Hoeveel Zwollenaren zouden, zonder iets na te kijken, de Van Lennepstraat weten te vinden. Voor hen die dat niet kunnen: het is de laatste straat tussen en parallel aan de Vondelkade en de Brederostraat, vlakbij het Openluchtbad.

Het is de straat waarin ik als kind ben opgegroeid en waar ik later ook weer jaren heb gewoond. ‘t Is een beetje smalle straat met, naar de huisnummers te oordelen 29 woningen. Ik kwam er in 1954 wonen en maar zes of zeven bewoners bezaten een auto, kortom ruimte genoeg om op straat te kunnen spelen.

Rond 1958, zo hebben we eens geteld, woonden er 71 kinderen met hun ouders. ‘t Was de tijd van grote gezinnen, zeker in rooms-katholieke kringen. Daarvan hadden we er een paar in de straat, zelfs een gezin met 13 kinderen. Kortom een straat waar je je niet hoefde te vervelen.

Hoe leuk is het dan als je, zeg maar, ruim zestig jaar later iemand tegen komt uit die vroegere tijd. In mijn geval was dat, afgelopen vrijdag, in een Zwolse supermarkt, Yvon van Esch.  Hoe wonderbaarlijk snel ga je dan herinneringen ophalen.

Nog leuker was het dat ik bijna direct in de gelegenheid werd gesteld de hernieuwde kennismaking te optimaliseren. Want Yvon, die, mogen we wel zeggen, een bewogen leven achter de rug heeft, is kunstenaar geworden en heeft een atelier bij Palet.

En bij Palet was afgelopen weekend “Open Huis”. Reden voor mij om er op bezoek te gaan. Zo’n bezoek aan Palet  –  ik had het, ik beken het met enige schaamte, nooit gedaan –  is zeer de moeite waard. Het zal u vast net zo vergaan als bij mij gebeurde, je ontmoet mensen die je niet verwachtte. Hoe leuk en leerzaam is dat. En al meen je zelf niets kunstwaardigs te produceren, je komt er geïnspireerd vandaan.

Op de foto van vandaag is Yvon aan het vertellen over één van haar scheppingen. Haar mede Palet-genoten, zo merkte ik, zijn welhaast allen bereid aan u hun verhaal te doen.

Ik weet zeker dat die boeiender zijn dan de lectuur van die negentiende-eeuwse schrijver Jacob van Lennep.

10-04-2022

 

Klokkenspel


156 KLOKKENSPEL bew

Deze week, zo las ik op de website van RTV-Oost, heeft het klokkenspel  van de voormalige Jozefkerk aan de Assendorperstraat. een aantal dagen weer geklonken. In 1995 is die kerk gesloten en verbouwd tot een appartementencomplex. Sinds die tijd hield de klok zich stil en stonden de wijzers 24 uur per dag in dezelfde stand.

Gezien het feit dat de kerk onder de monumentenwet viel, was de huidige eigenaar SWZ, een woningbouwstichting, verplicht de klok in haar volle glorie  te herstellen. Dat is dus gebeurd, alleen de reparateur vergat het klokkenspel weer uit te zetten. De bewoners schenen het niet te hebben opgemerkt of zich er niet aan geërgerd te hebben want er was niemand komen klagen, aldus SWZ.

Reden voor SWZ de bewoners te vragen of ze bezwaar zouden hebben tegen een wat vaker gebruik van het klokkenspel, bijvoorbeeld op bijzondere feestdagen. Hoewel er een kans in zit dat, als men het.vantevoren weet, het klokgelui wel gaat opvallen en als hinderlijk wordt ervaren. Ik ben benieuwd.

Over klokgelui gesproken. Er was in de vorige eeuw, in Zwolle een organist genaamd Jan Tulp. Hij was geestelijk wat zwak- maar muzikaal hoogbegaafd. Ik heb wel eens eerder over hem geschreven. Hij had, wat ze noemen ook een absoluut gehoor. Daarom, zo vertelde hij me eens, wilde hij niet op Bergklooster begraven worden want daarvan klonk de luidklok vals. Die wens was zelfs zo sterk dat, hoewel hij het zeer verdrietig vond, hij daar niet bij zijn ouders begraven kon worden. Hij kreeg zijn laatste rustplaats op Kranenburg.

Toen jaren later de verplichte rust voor zijn graf verstreken was en er op Bergklooster een nieuwe luidklok werd opgehangen, vonden een paar vrienden van Jan, verbonden aan de uitvaartzorg en begraafplaatsen, het gepast om Jan te herbegraven, in het graf bij zijn ouders. Zijn grafsteen, zijn naam is helaas onleesbaar, is het liggende deel en te herkennen aan de erop afgebeelde orgelpijpen.  Samengevat: Jan kwam als het ware weer thuis.

Vandaar dat ik deze verhaaltjes over deze luidklokken afsluit, met een variatie op een bekend spreekwoord: “Zoals het klokje thuis klinkt, klinkt het nergens.”

07-04-2022

 

Spoor


155 SPOOR bew

Slechts in twee gevallen ben ik ooit afhankelijk geweest van de spoorwegen. Ik verdiende er als scholier een aantal jaren een leuke zakcent door op station Zwolle, koffie en ijs langs de trein te verkopen. En later, toen ik een jaartje voor “studie” in Amsterdam woonde, reisde ik elke weekend naar Zwolle, naar moeders wasmachine en vaders portemonnee.

Daarna heb ik niet veel meer in de trein gezeten, maar wel een zwak voor het spoorbedrijf als geheel overgehouden. Dus toen ik zondag hoorde over de treinstoring, spitste ik mijn oren. Er bleek een computerstoring aan ten grondslag te liggen. Ik zal proberen te omschrijven wat ik daarvan begreep.

Het computersysteem zorgt er in normale omstandigheden voor dat, als er ergens op een traject een machinist uitvalt – door vertraging bijvoorbeeld – er een vervanger voor die man/vrouw gevonden wordt. Het bleek dat, na de uitval van het systeem, er nog wel even analoog, zeg handmatig, kon worden doorgewerkt, maar naar verloop van tijd moest alles platgelegd worden. Het zou tot 17.00 uur gaan duren, dachten de spoorwegen.

Hoe bijzonder als je bedenkt dat eerder op die ochtend, in het tv-programma WNL Op Zondag, er gesproken werd over onze afhankelijkheid van digitale technieken, zeker in tijden van oorlog. Erik Akerboom, de directeur-generaal van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, meldde er zelfs dat het van belang was dat we moesten kunnen terugvallen op “ouderwetse” systemen.

‘t Is wel duidelijk dat de spoorwegen – voor de goede orde de regionale treinen reden wel – het analoge zo goed als geheel verleerd hebben. Want de storing duurde zeven uur langer dan was verwacht. Pas maandagmorgen was bijna alles weer normaal.

Ik vond het dan ook wel heel bijzonder dat de NRC mij diezelfde maandagmorgen probeerde te verleiden tot de aanschaf van een boek over “Treinontwerpen bij de Nederlandse Spoorwegen 1970-2015” en wel voor de prijs van € 39.95.  Een product van nai010 uitgevers. ‘t Zal allemaal mooi en prachtig zijn wat er in staat. Maar als een trein met “van binnen en buiten een mooi design” niet rijdt, heb je er weinig aan.

Op des uitgevers website las ik: “nai010 richt zich op architecten, kunstenaars, creatieve professionals en studenten op het gebied van architectuur, kunst en vormgeving, kunstliefhebbers en een groeiend publiek van breed geïnteresseerden.” Kortom, niets voor de gestrande reiziger.

05-04-2022

 

Dubbel


155 DUBBEL bew

Er vond vorige week een dubbele moord plaats in een fastfoodrestaurant in Zwolle. Natuurlijk wordt er veel over gepraat. Je zult er maar net getuige van zijn. Sommige klanten hadden hun kinderen, misschien wel kleinkinderen, bij zich. Dan wil je zoiets zeker niet van vlakbij meemaken, laat staan, zien gebeuren. Hoewel er nog niets bewezen is, lijkt het met drugshandel te maken te hebben.

Ik las en hoorde vooral in en op landelijke media ook beoordelingen met een  terminologie als ”en dat in Zwolle”. Ik miste, zo leek het mij tenminste, nog net de woorden “of all places”. Alsof het werkelijke leven zich elders in Nederland afspeelt.

Ik heb het eens voor u nagekeken. Het, laat ik zeggen, recreatief hasjgebruik startte in de beginjaren zestig van de vorige eeuw.  De moraal werd toen wat losser. Voorbeeld daarvan was dat de sexshops in die jaren, ook in Zwolle, aan hun opgang begonnen. De eerste ter wereld werd trouwens in 1952 in Duitsland door ene Beate Uhse geopend. De eerste, bij mijn weten, in Zwolle in de Papendwarsstraat.

De sexshops zijn door de wetgever al lang als neringdoende volledig geaccepteerd. De coffeeshops niet. Na meer dan zestig jaar is altijd nog een deel van die handel, officieel niet toegestaan. Het wordt hoog tijd dat een en ander goed gereguleerd wordt want in het huidige strafrecht blijft dat deel, de  illegale inkoop in stand. Dan blijft, bijvoorbeeld, het verlokken naar andere, (nog) slechtere middelen, oncontroleerbaar.

We kunnen met ons allen ondersteboven zijn van de afschuwelijke daad van afgelopen donderdag. We zijn wèl met ons allen verantwoordelijk voor de maatregelen die de overheid neemt om die handel aan te sturen en te controleren. Daarna wordt medicinaal gebruik, zo nodig, tenminste ook goed regelbaar.

En zolang dat niet het geval is, zo ben ik van mening, moet elke “recreatieve gebruiker” zich zeker realiseren dat zijn of haar hobby de illegale drugshandel in stand houdt met alle kwalijke gevolgen van dien. Ik heb er in ieder geval wel een dubbel gevoel bij.

03-04-2022

 

Wegwijs


154 WEGWIJS 2 bew

Sommige zaken zijn  niet met elkaar te rijmen. Een bloedvergietende, levensverwoestende oorlog in Europa met daarnaast de lessen uit het verleden, is daar een actueel en zeer schrijnend voorbeeld van. Ik hoop van harte dat er spoedig tot een vorm van vrede wordt besloten.

Hoewel het van een heel andere orde is wil ik toch iets, voor mij ongerijmds – in het Zwolse – met u delen. Ik weet niet of het u is opgevallen maar al enkele maanden staan er van die gele borden langs een aantal Zwolse wegen met een verwijzing naar de onbereikbaarheid van de Zunnebeltweg.  Er zijn op veel plekken omleidingsroutes aangegeven met van diezelfde gele borden met de letter “t” er op.

Voor het geval u niet weet waar die Zunnebeltweg te vinden is: In de punt die gevormd wordt door de Vecht en het Zwartewater, bekend als Langenholte. Als daar onder normale omstandigheden een verkeerstelling zou worden gehouden, komen de tellers, da’s zeker, niet overspannen thuis. Als je er nu woont is het zeker prettig, bijvoorbeeld voor bezoekers, dat goed is aangegeven hoe je er wel kunt komen.

Hoe anders is het dezer dagen geregeld bij de Holtenbroekerbrug, de overgang van Zwartewaterallee naar Blaloweg. Daar moeten blijkbaar de slagbomen vervangen worden. Gezien het drukke punt, zou ik zeggen, iets voor de rustige avonduren.

Maar nee, ik vermoed dat de gemeente anders heeft besloten. Zoiets als: “We doen het binnen een dag of wat en sluiten gewoon één rijbaan en het daarbij horend fiets- en wandelpad af. We geven dat pas ter plekke aan met een paar actiewagens. U weet wel van die aanhangers met knipperende pijlen erop. En dan zetten we er een paar verkeersregelaars bij. Komt goed !!”

Het verkeer uit de Mozartlaan, de Zwartewaterallee en de Burgemeester Roelenweg, moeten zich samenvoegen op één, de overgebleven, rijbaan. Kortom heel veel zich vastlopend verkeer, zonder een waarschuwing vooraf. Dat bedoel ik nou met, dat valt toch niet te rijmen met de bewegwijzering naar de Zunnebeltweg?

Ik heb me intussen afgevraagd waarom ze bij die Zunnebeltweg voor borden met de letter “t” gekozen hebben. ‘t Zou kunnen zijn omdat het daar traag, teleurstellend, toerenloos en tijdrovend gaat. Bij de Holtenbroekerbrug is de gang van zaken in ieder geval treurig.

31-03-2022

 

Bank


153 BANK bew

In de schaduw van de Sassenpoort, zo plegen echte schrijvers dat te zeggen, staat in het stadspark de “Burgemeester van Roijenbank”. De term stadspark haal ik uit de kaart van Google. Eigenlijk is het hele park niet meer dan de groenstrook langs de stadsgracht tussen de Sassenpoorterbrug en de Potgietersingel. Vooral ‘s zomers een favoriete plek voor zonaanbidders en picknickers.

De plek waar de bank staat is de laatste jaren een “hangplek”, waar vooral de buurtbewoners last van hebben. De huizen aan de Koestraat hebben veelal hun achteringang aan de parkzijde, vandaar. Er wordt in drugs gehandeld, zegt men daar.

Om de misbruikers van de bank te ontmoedigen heeft de gemeente enige maanden geleden hekken om de bank geplaats en de rust bleek terug te keren. Nu zijn de hekken weer weg en de overlast is weer terug.

Nou moet ik zeggen, de plek leende of leent zich ook wel voor praktijken die het daglicht moeilijk kunnen verdragen. Wellicht is het verplaatsen van de bank en het herinrichten van dat deel van het parkje een optie. Garanties zijn bij oplossingen voor problemen als deze alleen moeilijk te geven.

Al in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, was een deel van dat park, en wel aan de kant van de Potgietersingel ook overlastgevend. Ik heb er in die tijd een aantal jaren mijn werkplek vlakbij gehad. Buurtbewoners spraken toen wel eens schamper over de “Pootgietersingel” omdat er sprake zou zijn van ongewenste homoseksuele activiteiten. Ook toen is dat parkdeel heringericht en is de “overlast” verdwenen.

Ik vermoed dat de homo-acceptatie daar ook een groot deel aan heeft bijgedragen.

Hoewel ik behoorlijk anti-drugs ben, vind ik wel dat we ook moeten leren er goed mee om te gaan. Goed gereguleerde handel in dat spul, zo laten deskundgen weten, zou al veel helpen.

Natuurlijk, het is van alle tijden, zoeken  jongeren plekken op – het liefst uit het zicht van hen door wie ze gekend worden –  waar zij hun eigen grenzen kunnen bepalen. Waar ze gelijkgestemden ontmoeten, maar ook die anderen, waarvan veel te ;leren valt. Zeker ook wat goed en ook wat fout is.

Potgieter, een  in Zwolle geboren schrijver introduceerde in 1841 de figuur van “Jan Salie” als toonbeeld van Nederlandse lamlendigheid.  Daar zijn die jongeren en wij vast niet naar op zoek.

29-03-2022

 

Gas


152 GAS bew

In 1959 ontdekte men de gasbel onder het grondgebied van Slochteren, waarop in 1963 de Gasunie begon met het leggen van leidingen vanuit dat gebied, door heel Nederland.

Dat heeft zo’n tien jaar geduurd.  Daardoor kon de gasfabriek van Zwolle – gebouwd in 1848 – in 1969 gesloopt worden. Het parkeerdek “Het Noordereiland” kwam er voor in de plaats.

In de jaren zestig reden er blauwe Volkswagenbusjes rond van het gasbedrijf, met de reclamekreet: “Stookt, verwarmt en koelt op gas!”  Zeker in de beginjaren van het aardgas reikten de bomen tot ver in de hemel. Alles leek ermee te kunnen.  Het gasbedrijf bouwde  aan de Boerendanserdijk, een voor die tijd, hypermodern kantoor, zeker qua uiterlijk. Ik heb het nog maar eens voor u op de foto gezet.

Nu zijn we afhankelijk van anderen voor wat betreft de gasaanvoer en de prijzen stijgen naar ongekende hoogtes. We  praten over hoe we van het gas af kunnen en we kennen allemaal de reclames over warmtepompen, zonnepanelen, isolatie en wat al niet.

Zo adviseert de overheid ons om de thermostaat één of twee graden lager te zetten. Zeker nu de noodzaak is vergroot door de oorlog in Oekraïne. Door minder gas van Rusland af te nemen, wordt dat land economisch belangrijk getroffen. Twee redenen waarvan alom gezegd wordt dat men het daar wel mee eens is.

‘t Wonderbaarlijke is dan weer wel, zo lees ik in “onze Zwolse” Stentor, dat 20% van de Nederlanders dat lager draaien van de thermostaat niet doet. Dat nog eens 20% dat pas doet bij een financieel voordeel van 500 euro en nog eens 8% erover denkt om dat pas bij 1000 euro voordeel te gaan doen.  Met andere woorden nooit. Want een gemiddeld gezin bespaart zo’n 378 euro door de thermostaat te verlagen.

Op diezelfde pagina staat een groter artikel over de vraag: “Kunnen tijdens de Koude Oorlog gebouwde bunkers ons nog bescherming bieden ?”  Hoe wrang is het eigenlijk dat we destijds over een “koude” oorlog spraken, terwijl er in de thans gaande oorlog enorm kou geleden wordt. Er is daar van gasleveranties helemaal geen sprake. Om over na te denken.

Ik vrees trouwens dat de mensen die hier nu hun thermostaat weigeren omlaag te zetten, de eerste klagers zullen zijn als blijkt dat onze schuilkelders niet meer op orde zijn, maar dat terzijde.

27-03-2022

 

Zaterdagmiddag


151 ZATERDAGMIDDAG bew

Als betrokkene bij de horeca – in de jaren 67 tot 82 van de vorige eeuw – werd mijn aandacht dezer dagen getrokken door een artikel op de website van de Stentor. En wel in de rubriek “In de buurt”.

Het ging over een tiental verdwenen Zwolse restaurants en de vraag werd gesteld welke er gemist werden.  Ik noem ze hier even op in de aangetroffen volgorde.

“Dubrovnik”, “The Peppermill”, Snackbar “Domino”, Tapasbar “La Bodega”, “Mizu”, Eetcafé “Hawaï”, “Gelagkamer Hoogh”, “Vidiveni”, “Lin Shing” en “Urbana”.

Tot mijn eigen verbazing moest ik constateren dat ik in zes van deze tien bedrijven nimmer een voet binnen de deur heb gezet. Dus zal er, in mijn geval, van missen niet veel sprake zijn. Dat is vast geen schande, ik denk dat veel mensen hun vaste horeca-adresjes hebben. Het woord “stamkroeg” is ook niet voor niets ontstaan.

Mijn ouders gingen elke zaterdagmiddag “even’ naar de stad. Soms mocht een van de kinderen mee. Er moest  bijvoorbeeld een paar nieuwe schoenen aangeschaft worden. Voor mij was dan wel het hoogtepunt als we daarna even bij Lunchroom Stegeman, in de Luttekestraat, iets gingen drinken. Daarna werden opa en oma Algra even bezocht.

Voor de goede geschiedschrijving, Jan Stegemans Lunchroom was van 1935 tot 1960 gevestigd op de nummers  8 en 10, daar waar nu Chinees Indisch Restaurant “Taiwan” is gehuisvest. Daarvoor was het een soortgelijk restaurant met de welluidende naam “Tong-Au”. Voor de echte historici onder ons: Sinds 1875 was op nummer 10 “Het Buurthuis” gevestigd en sinds 1912, met het aangrenzende pand nummer 8, het toen beroemde cafe-restaurant (later ook hotel) “Frans Vulker”.

Mijn vader bezocht namens de koffiebranderij, vijf tot zes dagen per week, bijna uitsluitend horecabedrijven en had de stelregel “Daar drink ik uitsluitend koffie of iets fris. Thuis neem ik wel een alcoholische versnapering.” Bij Stegeman dronken we dus ook koffie of fris en de traktatie van de middag was toch wel het erbij geserveerde koekje. Steevast een “Mokka-stick” of een “Café Noir”.

Ik weet nu nog steeds niet of ze deze bezoekjes op zaterdagmiddag nu echt leuk vonden of dat ze het plezierig vonden de drukte van een groot gezin te ontvluchten.

17-03-2022

P.S.: De komende week laat ik u als lezer even aan uw lot over. Ik hoop maandag 28 maart de volgende bijdrage te leveren.

 

Kiezen


150 KIEZEN bew

Het zal aan mij liggen, maar ik heb in Zwolle eigenlijk niets gemerkt van enige verkiezingskoorts. Waarschijnlijk heb ik de weinige, actieve gemeenteraadskandiaten afgelopen zaterdag gemist, of het is nog erger dan ik vermoed.

Niet dat vroeger alles beter was, zeker niet, maar toen hadden veel mensen een poster voor de ramen hangen van de politieke partij waarop zij stemden. Ze hoopten dat anderen het ook zouden doen.  Daarnaast stonden er grote “aanplakborden” die enige weken van te voren op veel plekken in de stad, door de afdeling “Openbare Werken” van de gemeente, waren neergezet.

Politieke partijen mochten daar een slag grotere posters op hangen. ‘t Liefst in de volgorde waarop zij ook op het stembiljet zouden staan. Dat ging uit de hand lopen. De, al dan niet ingehuurde, plakkers hielden zich steeds minder aan de regels en plakten de affiches van hun partij rustig dwars over andere heen. Daar kwam stampij van. De gemeente Zwolle hield op met het plaatsen van die borden. Daarom zien we dezer dagen op een enkele plaats een geheel door de gemeente vervaardigde “reclamezuil” staan, zoals op de foto van vandaag.

In 1970 deed ik, in een vlaag van verstandsverwarring, mee met het PR-team van de CCP. Het was de Zwolse voorloper van het CDA, de Combinatie Christelijke Partijen waarmee de Zwolse  ARP, CHU en KVP werden bedoeld. Met een compaan heb ik op een avond posters  op plaatjes hardboard geplakt en deze met koperdraad aan een groot aantal lantarenpalen in Zwolle bevestigd.

De volgende morgen, op weg naar mijn werk, dacht ik een trots rondje door Zwolle te kunnen rijden en het resultaat van uren noeste arbeid te kunen aanschouwen. Echter…

Het had later in de nacht geregend en, wat we niet wisten, de door ons gebruikte lijm was niet watervast. Kortom, er hingen enkel kale hardboard plaatjes.

De posters waren er door de regen afgespoeld en lagen als natte vaatdoeken  aan de voet van de palen. Daarmee symboliseerden ze uitstekend het gevoel dat bij mij opkwam: Iets op het politieke terrein doen is niets voor mij, ik werd “van hogerhand” gecorrigeerd.

Ik heb er nog altijd voordeel van.

15-03-2022

 

Groter


149 GROTER bew

Kent u nog, ‘t is wel even geleden, de reclame van King Corn brood? ‘t Was eind jaren zestig.  ‘t Gaat over een gezin waarvan het zoontje zegt dat hij naar Japie gaat want daar hebben ze dat brood. In de vervolgreclame komt hij weer thuis en past hij niet meer in zijn kleren. Hij is “groter gegroeid”.

“Groter groeien”, dat wil de gemeente Zwolle ook. Afgelopen dagen stond er weer het een en ander over in De Stentor. ‘t Ging over bouwplannen en aanpassingen van de binnenstad. Gelukkig zijn er ook organisaties die dat met een kritische blik volgen. 

Waarom willen we groeien? Da’s een vraag die ik me de laatste paar jaar regelmatig stel.  Ik snap wel dat er huizen gebouwd moeten worden voor woningzoekenden, maar waarom vooral bij de grotere steden, terwijl kleine kernen klagen over leegloop.

Ik heb zo mijn twijfels of de meerderheid van de Zwolse inwoners wel wil dat hun woonplaats groeit naar een veel grotere stad. Ik lees over aantallen van 170.000. Dat zijn er zo’n veertigduizend meer dan nu.  Vergelijkbaar met een stad als bijvoorbeeld Wageningen er bij in en omheen. Waarom zouden we dat willen?

Om meer geld uit de rijkskas te krijgen ? Meer werkgelegenheid ? Betere gezondheidszorg ? ‘t Is mij nooit gevraagd en ik heb dan ook mijn bedenkingen bij het een en ander. Want “moeten groeien” is een economische wet, maar wat ook een economische wet is dat “aanbod  vraag creëert”. Veel huizenbouw dus zorgt ook voor veel vraag. Voor we het weten zijn wij een overloopgemeente voor het westen des lands, terwijl er, ik zei het al, elders welhaast gebeden wordt om hoogst noodzakelijke groei. Niet vanwege het aantal maar om de leefbaarheid in stand te houden.

Grote steden worden er meestal niet beter op als ze groeien, dat heeft het verleden ons geleerd. ‘t Bewijs daarvoor wordt ook geleverd door de westerlingen die naar “onze streken” verhuizen. De meesten vinden het letterlijk en figuurlijk een verademing.  Daarom moeten wij hier ervoor zorgen dat er nog fijn adem gehaald kan worden.

Dat de wil om “groter groeien” ook wel mislukt, heeft King Corn zelf bewezen. Ze bestaan al lang niet meer.

13-03-2022

 

Scheepswrak


148 SCHEEPSWRAK bew

Afgelopen zaterdag, zo meldt de BBC, hebben onderzoekers het scheepswrak van de “Endurance” bij Antarctica gevonden. Daar gezonken, toen het in 1915 door ijs werd verpletterd. Ontdekkingsreiziger Ernest Shackelton wilde als eerste over land Antarctica oversteken, hetgeen mislukte. De bemanning van het schip werd trouwens gered.

Het wrak, omdat het benoemd is tot monument onder het Verdrag inzake Antarctica, mag niet worden verstoord. Het houten schip oogt bijna net zo als 107 jaar geleden.Er werden zelfs nog achtergebleven laarzen van de bemanning gezien. Helaas zullen maar weinigen dit scheepswrak met eigen ogen onder water kunnen bekijken, dat moge duidelijk zijn.

Hoe anders was dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw, in de Thorbeckegracht hier in Zwolle. Daar lag – op de foto van vandaag, op de plek waar nu het groen-witte schip ligt –  een aantal jaren ook een redelijk groot houten schip. Vanwege dat hout vermoedde men dat het een mijnenveger was geweest . Was het werkelijk zo? ik weet het niet. Evenmin weet ik wie de eigenaren waren. Er deden wel allerlei verhalen de ronde over het schip.  Het zou een illegale kroeg zijn of een enorme uitdaging voor een hobbyklusser.

Ook werd er beweerd dat het een plek was waar, zeker toen, stiekem drugs  werden verhandeld en, last but not least, het zou ook een poos bemand, of liever gezegd, bevrouwd, worden door een paar dames van lichte zeden.

In ieder geval stonden er op de wal en de nabijgelegen brug, altijd wel een aantal mannen met veel interesse te kijken en de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Op een morgen –  ik ging naar mijn werk, iets verderop aan de Thorbeckegracht – bleek het schip te zijn gezonken. Niet zo diep als de hierboven genoemde “Endurance” dat op 3008 meter diepte ligt. Nee, dit schip bleef half boven het water uitsteken.

In mijn herinnering is het op last van de gemeente  naar een scheepskerkhof gebracht. Voor de mannen op de wal en zij die vanaf de brug kringetjes in het water spuwden, was een belangrijk gespreksonderwerp vertrokken.

Net naast de brug zou nu heel mooi een “echte leugenbank” neergezet kunnen worden. Waarschijnlijk tot groot genoegen van een behoorlijke groep oudere Zwollenaren. ‘k Denk daar ikzelf ook zo nu en dan zou aanschuiven.

10-03-2022

 

Gemeenteraad


147 GEMEENTERAAD bew

“Er zijn wel belangrijkere zaken die om onze aandacht vragen dan de verkiezingen voor de gemeenteraad op 16 maart” is nu een veel gehoorde opmerking.  Maandag was de landelijke actie voor Oekraïne op radio en televisie en hoorden en zagen we opnieuw allerlei verschrikkingen.

Daarom vermoed ik dat een krantenkop mij juist toen opviel. En wel in de Stentor boven de aflevering van van die dag in de serie verhalen van mensen die over die verkiezingen bevraagd zijn. Om het leuk te laten zijn, in een Volkswagen Kever Cabriolet.  Er staat namelijk boven: “Windmolens zijn prima, maar zet ze elders neer”. Vandaar dat ik ben gaan terugbladeren om te zien waar men het in die kever al zo over had. 

Een ingekorte samenvatting: De loopbrug van 30 miljoen in de Spoorzone (Zwolle), Windmolens (Deventer), Woningbouw (Zwolle), Bestrating (Lochem), Openbaar damestoilet (Kampen), Koopzondag (Veluwe) en Ruimte voor Kunstenaars (Raalte).

Ik hoop oprecht dat de interviews al voordat de oorlog uitbrak, zijn gehouden. Want op het onderwerp woningbouw na, lijkt het rijtje met de overige genoemde zaken, meer op een luxe-verlanglijst waarbij de gemeentes de rol van gulle gever schijnt te moeten vervullen.

Als Zwollenaar kan en mag ik niet al teveel kritiek hebben op bewoners uit andere gemeentes. Daarom pleit ik er voor om nu direct de plannen voor die Zwolse loopbrug in een diepvrieskist te leggen. Die 30 miljoen zijn goed te gebruiken om de aanstaande naweeën van de op dit moment woedende oorlog deels te bestrijden.

Ik denk dat veel van wat we horen en zien geen invoelbare werkelijkheid voor ons is. Zo veronderstel ik dat geen Zwollenaar zich realiseert dat 30 miljoen, omgerekend, € 428,-- per Zwols huishouden is. Laat staan dat we weten wat vluchten voor lijfsbehoud betekent. Letterlijk alles achterlaten, familie, huis en haard en al de zekerheden die je had zoals een inkomen, een bankrekening en bijvoorbeeld een pensioenregeling.

Laten we uit dankbaarheid gaan stemmen, dat is nu voldoende. Niet om de slogan die ik ook las: “Een huis met een tuin aan de rand van Zwolle, moet toch aanspreken ?”

Temeer omdat dat alleen voor een vermogende enkeling is weggelegd.

08-03-2022

 

Voetbal


146 VOETBAL bew

Toen ik aan het schrijven van verhaaltjes over Zwolle begon, nu zo’n twee jaar geleden, kreeg ik het advies om niet over voetbal te schrijven. Voor je het weet, krijg je boze supporters op bezoek, zo werd me gemeld. Nou ben ik niet de meest sportieve Zwollenaar die er te vinden is, dus was het voor mij niet zo moeilijk om het advies op te volgen. Toch

wil ik vandaag twee berichten over voetbal even combineren.

Het bericht namelijk, dat de landelijke pers haalde, dat afgelopen vrijdag de wedstrijd Vitesse-Sparta, tegen het eind van de speeltijd en bij een stand van 0 – 1, definitief is gestaakt.  Dit nadat er een supporter het veld was op gekomen, daarna met bier en vuurwerk naar spelers en een  cameraman op het veld werd gegooid en er vechtpartijen op de tribunes uitbraken.

Op de site van  RTV Oost stond dit weekend het andere bericht. Dat over de enige wedstrijd die Heracles uit Almelo ooit van PSV in Eindhoven heeft gewonnen. Die zege werd in 1964 door een penalty – genomen door Gerrit Pesman –  in de slotminuut behaald. De PSV-supporters werden boos. Ze waren al geïrriteerd omdat de Enschedeër Van Leeuwen op het laatste moment was opgeroepen als vervangende arbiter. Ze vonden het geen prettige gedachte dat het duel werd geleid door een Twentse scheidsrechter.

In Zwolle is er ook wel rivaliteit geweest tussen de verschillende voetbalclubs. In  Zwolle waren bekende clubs .zoals ZAC aan de Oude Veerweg – lang de enige Zwolse voetbalclub –  Zwolse Boys, Bequick, CSV’28 natuurlijk PEC en nog een aantal wat kleinere.  Ik kan me ernstige schermutselingen tussen die clubs onderling, niet herinneren. Anders hoor ik het wel.

Wat ik opvallend vond, waren deze twee zinnen in het bericht over Heracles en PSV. “De veiligheid in het stadion werd op dat moment bewaakt door vier(!) agenten en scheidsrechter Van Leeuwen was wel zo wijs om de aftocht te blazen in de buurt van die agenten. De veldwachters sloegen wild om zich heen met gummiknuppels om Van Leeuwen te beschermen.”

De laatste zin stoort me enigszins. Zelfs in 1964 bestond de functie veldwachter niet meer in Nederland. Ik vermoed dat de schrijver enkel het boek van Dik Trom had gelezen of naar Swiebertje heeft gekeken. Ik denk dat hij niet graag in de schoenen van een van die vier agenten had gestaan.

06-03-2022

 

Fundatie


145 FUNDATIE bew

Museum de Fundatie is een museum voor beeldende kunst in Zwolle en is een onderdeel van de stichting Hannema-de Stuers Fundatie, waar ook Kasteel het Nijenhuis in Heino onder valt.

Sinds 2007 is de Harderwijker en kunsthistoricus Ralph Keuning er directeur en het moet worden gezegd, hij heeft in die, zeg maar vijftien jaar, een stevig fundament onder die stichting gelegd. Met wel een letterlijk opvallend hoogtepunt de nieuwe expositieruimte op het dak van het bestaande gebouw aan de Blijmarkt.

Deze ovaal bolvormige toevoeging is een ontwerp van Bierman Henket architecten. Eind mei 2013 werd het museum heropend door prinses Beatrix. Intussen is de combinatie museum “De Fundatie” en boekhandel “Waanders in de Broeren” een toeristische attractie geworden.

Dinsdagmorgen hoorde ik in een Sterreclameblok op Radio 1 een spotje waarin werd meegedeeld dat Rob Scholte een expositie in “onze” Fundatie had. En ik dacht meteen: “Alweer Rob Scholte?”  En dan blijkt zijn expositie ook nog “Reproductie Verplicht” te heten.

Voor de liefhebber van museumbezoek, vind ik persoonlijk, begint het saai te worden. Het uitgangspunt bij het plannen van een expositie is bij Ralph, in die vijftien jaar, steeds geweest: een bekende kunstenaar naast een wat minder bekende.

Ik vind het leuk om op die manier onbekende kunstenaars te leren kennen. Maar als ik daarvoor alweer naar een expositie van Jeroen Krabbé, of naar eentje van Neo Rauch of van de hierboven genoemde Rob Scholte, moet, ga ik toch maar op zoek naar een ander museum.

Winkelformules worden sleets, zo weet men in de retail, de sector tussen producent en klant, oftewel bij de supermarkten en andere grote winkelketens. Die veranderen met grote regelmaat van assortiment en, bijvoorbeeld, kassasystemen.

Wellicht is het een goede zaak dat de directie van De Spiegel en Odeon, een helpende hand richting de Fundatie c.q. Ralph Keuning heeft uitgestoken. Want in moeilijke tijden heeft een morrend volk menig koning aan de kant gezet.

De expositie van Rob Scholte is trouwens nog tot 26 juni te zien.

03-03-2022

 

Jammer


144 JAMMER bew

Zondagmiddag rond half vijf ontstond een schoorsteenbrand in de met riet gedekte woning, links vooraan op het terrein van begraafplaats Kranenburg.

Het huis werd bewoond door de 81-jarige oud-beheerder van de begraafplaats.

Ik heb een aantal jaren in de wereld van de uitvaartzorg mogen meedraaien en vond dat huis altijd een fascinerende plek om te wonen. Het huis was geheel opgetrokken in de stijl van de overige bebouwing op Kranenburg en in 1933 in gebruik genomen.

De tijd dat ik er rondliep waren jaren van grote veranderingen in het uitvaartwezen. De toenmalige wet op de lijkbezorging, zoals die zo kil heet, kende in het begin van de vorige eeuw alleen maar de term begraven. Cremeren werd sinds 1914 oogluikend toegestaan. Er stond namelijk nergens in een wet dat het verboden was, pas in 1955 werd het legaal.

Tot 1984 was er in Zwolle geen crematorium -  men week uit naar Meppel, Lelystad of Dieren -  en de komst ervan, welhaast òp het terrein van de begraafplaats Kranenburg werd met argusogen bekeken door de mensen van de Zwolse begraafplaatsen.

Want ook de buren, van het daar weer naast gelegen Bergklooster, een begraafplaats waar veelal protestants-christelijke mensen een laatste rustplaats kozen, bekeken de ontwikkelingen met een zorgelijke blik.

Hoe is het alles veranderd intussen. Na de komst van het “Uitvaartcentrum”, bij de parkeerplaats, is er samenwerking gezocht en gevonden, waardoor er nu in harmonie met elkaar wordt omgegaan.

Het is nog maar de vraag of de nu afgebrande woning, die vooreerst gesloopt gaat worden, ooit weer gaat terugkomen. De gepensioneerde beheerder kon er, tot zijn genoegen, blijven wonen omdat zijn opvolgers geen zin hadden om op hun werkplek te wonen.

Het zou misschien herbouwd en ingericht kunnen worden als informatiecentrum over de geschiedenis van het uitvaartgebeuren in Zwolle.

De 81-jarige beheerder kan er nu nog over meepraten. Hij is letterlijk en figuurlijk de grote man achter het ”Klakkemans Gilde”, ook wel de bewakers van het funaire erfgoed genoemd.

’t Is maar te hopen dat met de brand de materialen van dit gilde niet verloren zijn gegaan. Anders is het levenswerk van een begraafplaatsenman pur sang als een crematie geëindigd.

01-03-2022

 

Geschiedenis


143 GESCHIEDENIS bew

“Resultaten uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst”, da’s een spreuk die uit de verzekeringswereld komt. Daarmee worden de te nemen risico’s meestal moeiteloos aangeboden.

We zouden het ook op de historie kunnen toepassen, want ik heb er dezer dagen, na de inval van de Russen in Oekraïne vaak aan moeten denken. Want het is niet de eerste keer dat Rusland deze troefkaart uitspeelt.

We hoeven maar de denken aan 1968 toen in het toenmalige Tsjecho-Slowakije in januari onder leiding van Alexander Dubček de Praagse lente ontstond. Daar was de toenmalige Sovjet-Unie niet van gediend. Op 20 augustus van dat jaar vielen troepen van het Warschaupact ondermeer Praag binnen.

Waar ik bijna direct aan moest denken was aan Michel, die een poos bij mij in de klas van mijn lagere school in de Wipstrikkerallee heeft gezeten. Michel was, wat we noemden, een Hongaarse vluchteling. Want in 1956 brak daar een opstand uit tegen het stalinistisch bewind.  De regering riep Rusland te hulp en hun leger sloeg de opstand in Hongarije neer. Veel opstandelingen vluchten naar het buitenland, vandaar de komst van Michel in onze klas.

Michel was, zo kan ik me herinneren, een elfjarige jongen, die  zich op een wat rebelse wijze door eenzaamheid en taalproblemen heen sloeg. Wie kon het hem kwalijk nemen met zijn voorgeschiedenis ? Daarbij had hij ook veel humor en als gewone, wat saaie medeleerlingen genoten we daarvan.  En we waren als klas eigenlijk ook wel een beetje trots dat we mochten meewerken aan de opvang van een Hongaarse vluchteling.

Decennia later hoorde ik van iemand uit het Zwolse gezin waar hij was opgevangen, dat het lang niet allemaal rozengeur en maneschijn was. De heimwee en z’n verdriet uitte zich vaak ‘s nachts. Hij was de tijdelijke, recalcitrante uitschieter van het gezin wat nogal eens voor onenigheid zorgde.

Het is ook niet heel goed met hem afgelopen toen hij weer is teruggegaan, zo werd ook verteld. Hij was klaarblijkelijk te beschadigd om weer voor 100% deel te kunnen nemen aan het gewone Hongaarse leven.

Nu speelt zich weer een Russische inmenging af. En de gevolgen blijven niet beperkt tot één elfjarige jongen. Het land heeft ruim 44 miljoen inwoners, dus reken maar uit.

‘t Is jammer, gegeven garanties blijken waardeloos voor hun toekomst.

27-02-2022

 

Hoog


142 HOOG bew

“Tegen 10 uur ging de wind luwen en tegelijk begon het water langzaam te zakken; bij het vallen van de avond viel ook de stad droog. Maar toen zag men nog niet, welk een onbeschrijflijke smeerboel het water had veroorzaakt; dat bleek pas op zaterdagmorgen 15 januari. Op talrijke lage punten waren de mensen druk in de weer om de straten te zuiveren van de glibberige slibmassa die het hoog-water had achtergelaten.” Einde citaat.

Nee, dat is geen actueel nieuws maar uit 1916 en het is te vinden in “De Geschiedenis van Zwolle”, geschreven door Th. de Vries, ergens tussen 1954 en 1961.

Met de komst van de Afsluitdijk in 1932 en de Balgstuw bij Ramspol in 2002, zijn bovenstaande taferelen ons Zwollenaren bespaard gebleven. Maar om de werkelijkheid geen geweld aan te doen, het hoge water waar nú mee te maken hebben, heeft heel andere oorzaken dan waarvoor bijvoorbeeld de Afsluitdijk is aangelegd.

We hebben gewoon te veel regen gehad de laatste tijd. En doordat de wind ook met grote regelmaat vanuit, de ons vijandige hoek waait, kan het water niet weg. De grond, in grote delen van ons land, heeft als een spons het water eerst opgenomen maar laat het nu over zich heenkomen als Gods water. Eigenlijk is het ongewoon, maar het wordt –  de klimaatverandering speelt ons parten –  in de toekomst heel gewoon. Daar zullen we aan moeten wennen en ons op moeten instellen.

Op sommige plekken zijn de sporen nog te zien, hoe men vroeger, letterlijk het water buiten de deur probeerde te houden. Op de Thorbeckegracht zijn nog verscheidene oude panden waar de gleuven voor de waterkeringen, bij de voordeuren, nog te vinden zijn.

In alle jaren dat ik nu door Zwolle stap, is de ingebruikname van dat soort zaken niet echt aan de orde geweest, maar dat is geen garantie voor de toekomst.

Over stappen en hoog water gesproken. Op de middelbare school kenden we de grap, als we een jongen met “hoog water” zagen, dat wil zeggen, met veel te korte broekspijpen, werd er luidruchtige geroepen: “Je krijgt een gulden van me als je op zijn broekspijpen trapt!”  Achteraf schaam ik me, voor dat hoge water, diep.

24-02-2022

 

Storm


142 STORM bew

Op de hoek van de Hogenkampsweg en de Zerboltstraat, schuin tegenover Snackbar Paradiso, stond tot voor een aantal jaren, een schoolgebouw. In het midden van de jaren zestig had de opleiding voor kleuterleidster het in gebruik. M’n oudste zus volgde die opleiding. Het werd ook wel “de kleuterkweek” genoemd. In het kader van mijn vorige column is dat ook een vreemde benaming, maar dat terzijde.

Het was een heel goede opleiding, naar men zei. Maar de aspirant kleuterleidsters kregen wel de raarste opdrachten mee naar huis. Waarschijnlijk om hun creativiteit te testen en hen natuurlijk de nodige vaardigheden aan te leren. Er ging veel tijd in zitten daarom werd mijn zus vaak door de rest van ons ouderlijk gezin geholpen. En dan moesten tot slot de eigengemaakte kleurboeken, poppen van papier-maché etc. etc. meegenomen worden van huis naar school.

Een van de medeleerlingen van mijn zus haalde op school  eens zo’n werkstuk uit haar fietstas en klaagde –  ze kwam van buiten Zwolle –  zoiets als: “Ah Goh, ‘elemoal verkneuterd en verdoan!”

Terug naar de storm. Toen ik de foto’s van de schade aan de daken van huizen aan de Sichtermanmarke zag, –  op internet is er zelfs een aantal filmpjes van te vinden –  schoot me die kleuterkweek in gedachten.

Mijn zus kwam op een stormachtige dag van die school thuis en vertelde vol vuur dat er een groot deel van het dak van de flat aan de overkant van de school was weggewaaid. De flat dus waar destijds de C1000 gevestigd was en Paradiso nu nog is. Ze had het vanuit haar klas zien gebeuren. Ze vertelde er niet over maar in een klas vol meiden tussen de 16 en 20 jaar zal vast een vorm van paniek zijn ontstaan.

Die dakschade haalde in ieder geval, net als nu de huizen aan de Sichtermanmarke, het landelijke nieuws. Het kwam zelfs dezer dagen hier en daar ook op Facebook weer voorbij.

Waarom verhaal ik hierover ? Omdat er, toen ik de beelden van de gescalpeerde huizen in Zwolle-zuid zag, gefotografeerd met een drone van bovenaf, direct die ene zin door m’n hoofd schoot: “Ah Goh, ‘elemoal verkneuterd en verdoan !”

22-02-2022

 

Schade


141 SCHADE bew

Storm Eunice heeft doden tot gevolg gehad en enorme schade aangericht. Dat is voor de meesten van ons alweer oud nieuws, vermoed ik. Afgelopen zaterdagmorgen, rondrijdend door Zwolle, vielen mij vooral de vele omgewaaide bomen op.

Het eerste wat we, Janny en ik, vrijdag op de radio over de stormschade hoorden was dat, ter hoogte van Strand Horst , het dak van een chalet op de A28 lag. Natuurlijk een gevaarlijke situatie daar wil ik niets vanaf doen, maar waar hebben we het over ?

Een “chalet”. Of was het een “cottage” of een “lodge” ? Want zo noemen we tegenwoordig een vakantiehuisje. Ooit huurden wij voor de kinderen, die graag een keer vakantie wilden vieren op Duinrell, u weet wel, in Wassenaar, een wat ze daar noemden “Duingalow”. Op papier leek het wel wat, in de praktijk was het een stacaravan en een heel sobere ook nog.

Door zaken interessanter te benoemen maken we ze, bewust, gewichtiger, zo u wilt belangrijker. Hadden we vroeger de eerzame functie van vertegenwoordiger, nu is men accountmanager. Het vak onderwijzer bestaat niet meer, het is opgegaan in het lerarenvak en men mag zich docent noemen. Een copywriter is niets meer of minder dan een tekstschrijver, een consultant is een adviseur en je creditcard is gewoon je bankpas.

Er werden in het verleden ook humoristische termen bedacht. Zo hoorde ik ooit “Penis aqua rosa”  voor “lulletje rozenwater” en agrarisch assistent” voor boerenknecht. Maar u kunt me geloven of niet het beroep “Interieurhygiëniste” bestaat. Daarmee bedoelen we een schoonmaakster en een “Paardenpedicure” is, echt waar, een nieuwe term voor hoefsmid.

En dan hoeven we het helemaal nog niet te hebben over woorden als locker, password, aanvliegen of acceptatie, waarvoor hele gewone Nederlandse woorden beschikbaar zijn.

Laten we wel wezen, iedereen wist wat een potloodventer was, terwijl er nu regelmatig moet worden uitgelegd wat er met een “dickpic” bedoeld wordt.

Ik kan u verzekeren dat laatste woordje heeft met mij persoonlijk niets te maken. Daarom ben ik ook een voorstander van het invoeren van een bewaker van de Nederlandse taal om er schade aan te voorkomen. Want die taal is me dierbaar. Ik ben alleen bang dat hij of zij dan de functie van “Damagecontroller” gaat krijgen.

20-02-2022

 

Zielsgelukkig


140 ZIELSGELUKKIG bew

De 24-jarige Jeffrey Koerhuis uit Hattemerbroek voelt zich thuis in zijn museumwoning uit 1951 in Arnhem. Geen wasmachine, geen centrale verwarming, geen koelkast en ook de televisie ontbreekt. “Vrienden vinden het stoer en gaaf, maar noemen me ook gestoord.”

Die laatste uitspraak laat ik graag aan die vrienden. Zelf vind ik het heel bijzonder, omdat ik van 1948 ben, dus mijn vroege jeugd was in de jaren vijftig en weet waarover het gaat. Jeffrey is altijd al geïnteresseerd geweest in de historie, deels heeft hij er beroepshalve mee te maken, daarom is er nog wel begrip voor op te brengen. Maar de jaren vijftig waren niet zo mooi als het nu lijkt.

Ik lees dat er een gaskachel in de woonkamer staat. Ik kan u verzekeren in de jaren vijftig hadden de meeste mensen nog een kolenkachel. Met als gevolg dat er kolen, b.v. geleverd door kolenboer Veldman, moesten worden geschept, in de schuur, de tuin of op het balkon. Als de kolenkit in de kachel werd geleegd steeg er een zwart gruizig roetwolkje op uit de kachel. De gaskachel kwam pas in zwang toen het aardgas uit Groningen in 1963 voor het eerst door de leidingen stroomde.

De was doen ging met de hand, soms had moeders een wringer. Pas rond 1960 kon men voor een dagdeel een centrifuge huren die dan werd bezorgd en weer opgehaald. Er werd veel meer gesopt dan tegenwoordig. Dat kon pas nadat de cocos-lopers van de gang en trap en de vloerkleden met hulp van een mattenklopper waren uitgeklopt.

Een stofzuiger, ergens in Jeffrey’s huisje, was een hoge uitzondering. Mijn ouders kochten hun eerste stofzuiger pas rond 1957 bij Jousma in de Diezerstraat.

Bij onze Friese familie was in de vijftiger jaren het tonnetje nog in gebruik, kwam het water in de keuken nog uit een pomp. Er werd gekookt op een paar gaspitten en het petroleumstel speelde nog een hoofdrol.

Ik vermoed dat ik in bovenstaande tekst het een en ander aan inmiddels vergeten woorden heb gebruikt. “Gelukkig hebben we de foto’s nog”, zoals ze het plegen te zeggen in het tv-programma “Dit was het nieuws”. Die vergeten woorden zijn tegenwoordig ruimschoots te vinden op internet.  En Jeffrey Koerhuis is er nu al met zijn woning te vinden, en maakt al deel uit van de historie. Wie weet is hij nu meer dan zielsgelukkig.

17-2-2022

 

Boetekleed


139 BOETEKLEED bew

“Rijkswaterstaat trekt het boetekleed aan” zo was te lezen in de Stentor van maandag jongstleden. Waar ging het om ? Die instantie was een woning aan de Zwolse Berkloosterweg, bij de snelweg A28, in het Meerjarenplan Geluidsanering vergeten.

Geluidsanering is geen overbodige luxe, vindt de eigenaar want zijn woning staat in de weilanden zonder bebouwing tussen snelweg en het huis. Hij noemt het een voorrecht om zo landelijk te wonen. Maar er ligt wel die A28, die de nodige overlast veroorzaakt. Want op die plek draagt het geluid erg ver. En daarom is hij naar de Raad van State gestapt.

Ik weet trouwens niet of het huis op de foto van vandaag het onderwerp van gesprek is, maar de ligging evan is gelijk aan de beschrijving.

Wat het boetekleed aantrekken door Rijkswaterstaat inhoudt, wordt in het artikel niet duidelijk. Weer wordt de impact van dit soort fouten over het hoofd gezien. Weer wordt het vertrouwen in de overheid op de proef gesteld. Weer kun je de reacties al voorspellen: “Als wij iets fout doen, worden we als fraudeurs, als criminelen behandeld, kijk maar naar de toeslagenaffaire, kijk maar naar de schadeafhandeling in Groningen.

En wat zegt de overheid bij monde van een woordvoerster van Rijkswaterstaat: “Het is “suf”, we trekken het boetekleed aan”. Hoe zwak ik mijn fout af?  Daar lijkt het op. Hoewel ‘t is nog maar de vraag of ze het als fout zien. Er is klaarblijkelijk geen onderzoek naar gedaan of er meer woningen vergeten zijn.

Want toen de Zwollenaar stelde: “Ik heb bezwaar gemaakt, maar hebben anderen dat ook gedaan?” kreeg hij als antwoord van Staatsraad Jaap Hoekstra: “Daar kan ik niet zoveel mee. We zijn hier niet de Ombudsman.”

Het is me op school ooit eens uitgelegd. Een boetekleed is vervaardigd uit geitenhaar of een ijzeren gordel met puntjes aan de binnenkant, die om het dijbeen of om een ander deel van het lichaam gedragen wordt. Doordat de haakjes of de ruwe stof in het vlees drukken, ervaart de drager pijn.

Met andere woorden, de overheid, de ambtenarij, of hoe je het maar noemen wilt, mag een fout niet afdoen met “suf”, maar serieuzer reageren. De Engelsen hebben er een mooie term voor: “It should be a pain in the ass !”

15-02-2022

 

40.000


138 40.000 bew

Hebt u het ook gelezen? In Zwolle alleen al wordt per dag, omgerekend naar de huidige prijzen, voor veertigduizend euro aan drugs verbruikt. Dat is onderzocht door een wereldwijd erkent instituut. Zij meten de drugsresten in het rioolwater, houden rekening met afbraakfactoren en nog zo wat, en komen tot deze slotsom.

Ik ben zo iemand die dan gaat doorrekenen. Per jaar is dat in Zwolle 14,6 miljoen euro.

Als je het omrekent naar heel Nederland komt je op een totaal bedrag dat aan drugs besteed wordt van zo’n 1,9 miljard euro.

Het in de Stentor van zaterdag te lezen artikel hierover sluit ondermeer af met: “ Het valt  op dat de verschillen tussen steden minimaal zijn. Het gebruik van alle soorten drugs is eigenlijk wijdverspreid. Ook als we in kleinere gemeenten meten zien we niveaus die niet of nauwelijks onderdoen voor de grotere steden.''

Ter vergelijk heb ik de consumptie van, iets heel gewoons, melk er eens naast gehouden. Zwolle geeft per jaar tien procent minder uit aan (alleen) melk dan aan drugs. Ik ben daarbij uitgegaan van de prijs van volle melk. Waarschijnlijk ligt het bedrag nog wat lager.

Ik weet niet hoe het u vergaat als u dit soort zaken leest, ik vind het in ieder geval verontrustend, temeer daar het op een redelijke groep mensen een verwoestende uitwerking heeft en de handel in drugs steunt op een gedoogconstructie. Dat is per definitie een wankele basis.

Nog een niet onbelangrijk feit om mee rekening te houden: ongeveer 25% van de bevolking zegt in 2020 wel eens drugs te hebben gebruikt, het melkverbruik ligt veel dichter bij de 100%. Kortom wil je echt vergelijken, praten we over echt hele grote bedragen in de drugshandel.

Ik kwam tijdens mijn zoektocht naar de cijfers over melkconsumptie en melkprijzen ook nog reclamespotjes tegen voor melk. Mijn favoriete reclame zat er ook tussen, die van de Melkunie met acteur Peer Mascini, met de slotzin “k Heb nog zo gezegd: Geen bommetje”.

Dat de melkomzet niet boven de omzet in drugs is uitgekomen ligt misschien wel aan de beginzin van die reclame waar Peer Mascini, op de van hem zo bekende bekakte toon, zegt: “Er is een tijd van werken en een tijd van genieten!”

Dan is de keuze tussen een joint of een glas melk niet de moeilijkste, vermoed ik.

13-02-2022

 

Spijbelen


137 SPIJBELEN bew

Op de school waarop ik een aantal jaren mocht rondsjokken, het lyceum in de Veerallee (zie foto), wisten we het al. Als je spijbelt moet je het goed doen, anders komt er gedonder van.

Op een morgen kwam een leraar niet opdagen en we spraken af dat we met de hele klas naar buiten zouden wandelen, dan kon niemand ons iets maken, zo bedachten we. Want niemand van ons wist dan of de leraar alsnog gekomen was.

We smeerden ‘em naar het viaduct, dat van de A28 over de Kamperweg, echter, we hadden niet goed opgelet. Het “ijverigste jongetje van de klas” was achtergebleven, dus onze redenatie ging niet op en het kostte ons gewoon een uur nablijven.

Jan Nabers, fractievoorzitter van het CDA in onze gemeenteraad, piepte er afgelopen maandag, tijdens een raadsvergadering, ook tussenuit toen er even niet werd opgelet. Eigenlijk was het niemand opgevallen. Het was zelfs zo onopvallend dat bij de stemming hij als afwezige werd meegeteld. Daardoor kun je wellicht de terechte vraag stellen of hij al niet veel vaker “een stille in den lande” is en of dat wel correspondeert met zijn functie.

Hij viel wèl op toen hij tijdens zijn afwezigheid, met Hugo de Jonge, nu minister van Volkshuisvesting, vooral reclame maakte voor zichzelf en dat CDA, in zijn functie van lijsttrekker CDA voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Hij had nog wel, zo verklaarde hij later, even de agenda bestudeerd om te zien of het noodzakelijk was om voor een stemming aanwezig te blijven. Naar zijn eigen inschatting was dat niet het geval en later op de avond schoof hij weer ongemerkt aan bij de digitale vergadering.

Dat hij zijn eigen inschatting de norm laat zijn, doet me vooral denken aan Baudet die tijdens een debat in de Tweede Kamer zei: “Ik heb het gevoel dat het beneden mijn waardigheid is om hier zinloze argumentaties af te steken omdat je toch weet dat er niet geluisterd wordt, omdat je toch weet….. etc.” Gelukkig heb ik niets met Baudet.

Toch voel ik me als Zwollenaar ietwat bekocht,
daarom heb ik het voor u opgezocht,
‘t komt omdat, zo vermoed ik, het woordje ‘spijbel”
niet voorkomt in de bijbel.

10-02-2022

 

Nieuwsgaring


136 NIEUWSGARING bew

Bij mijn weten staat deze term, nieuwsgaring, voor het verzamelen van nieuws, anders gezegd, het bij elkaar zoeken van nieuws. Toen ik maandagmorgen na het ontbijt de Zwolse editie van De Stentor doorbladerde kreeg, ik door de schraalheid aan Zwols nieuws, heimwee naar de aloude Zwolse Courant.

Om even, buiten het sportkatern om, het echt Zwolse nieuws van maandag jl., eigenlijk dus van zaterdag en zondag, op een rijtje te zetten: 1. Ergernis in Stadshagen rond ganzen. 2. Bij de Rova nu ook container voor “kringloopspullen”, 3. 8ste elftal van Zwolse Boys wint, 4 Man opgepakt die Hitlergroet brengt,. 5. Fanatiek schaatssupporter sinds Ard en Keessie. En tot slot 6. Optreden Lama’s voor vier man publiek in Assendorpse huiskamer.

Voorwaar, voorwaar, het lijkt er op dat Kees van Kooten en Wim de Bie, toch nog gelijk krijgen met hun liedje uit 1982 waarvan het refrein als volgt is:

Zwolle zonder dollen
Is een einde stad
Want ze houden niet van hollen
Niet van grappen en van grollen
Nergens anders dan in Zwolle gaan ze zo vroeg plat.

Ik hoop toch echt dat de redactie van deze krant iets meer aan nieuwsgaring gaat doen, dan tijdens het afgelopen weekend, of…. de redactieleden zijn allemaal schaatsliefhebbers.  Ik was het, ten tijde van Ard en Keessie ook. (ze zijn te googlen) Ik noteerde ook rondetijden en at het liefst met een bord op schoot om maar niets te hoeven missen.

Maar nu mag toch wel duidelijk zijn dat de Nederlandse hegemonie op schaatsgebied wat verschrompeld is. Wat was, de Nederlandse medaille oogst na een zondag vol schaatsgeweld bij de NOS ? Een gouden medaille op de 3000 meter voor vrouwen, een zilveren plek op de 5000 meter voor mannen en een eerste plek op de B-finale bij het shorttracken. We moeten ons toch ook eens gaan verdiepen in al die andere mooie en leuke wintersporten.

Tijdens het schrijven hoorde ik dat Irene Wüst wéér goud heeft gewonnen. Daar word ik dan weer even stil van. Terwijl, als ik naar de foto van vandaag kijk, van een oude Zwolse krant van bijna 27 jaar geleden, en lees dat de politie zich toen al onveiliger voelde, wil ik het wel uitschreeuwen: “Doe daar eens wat aan !!!”

8-2-2022

 

Brandweer


135 BRANDWEER bew

Vrijdagmiddag moest de Zwolse brandweer naar de Nieuwstraat omdat er een gaslek bleek te  zijn. Zes woningen aan het begin van die straat, vlakbij het Hopmanshuis, moesten worden ontruimd. Na de reparatie van het lek door Enexis, heeft de brandweer nog geholpen met het (ont-)luchten van die onderkomens.

Jaren geleden, toen de brandweer nog gevestigd was aan de Harm Smeengekade en ons familiebedrijf, een koffiebranderij, nog aan het eind van de Thorbeckegracht zat, gaf ons dat een veilig gevoel. De brandweer moest nog wel eens voor ons uitrukken. Of de schoorsteen stond in brand, of de koffie werd door een technische storing zo heet dat ze vlam vatte.

Vanuit ons kantoor konden we de brandweer in die gevallen zien rijden over de Jufferenwal, langs het genoemde Hopmanshuis en via de Buitenkant. Ik heb er wel eens eerder over verteld. Meestal konden ze redelijk snel weer weg en we verstrekten de manschappen met grote dank altijd een paar pakken koffie voor, zoals dat toen nog heette, “moeder de vrouw”.

Bepaald lang waren ze bezig op 19 september 1979 toen bij onze achterbuurman, Verffabriek Schaepman, in een van hun magazijnen, brand uitbrak. Toen hebben we als bedrijven in de buurt behoorlijk in de piepzak gezeten, want dat het vuur zou overslaan naar de belendende percelen, was niet ondenkbaar.

Het haalde zelfs het nieuws op de radio. De broer Halbe van mijn vader, een bijna-Amsterdammer, hoorde erover en wist gelijk dat we ons in de gevarenzone moesten vinden. Ongerust belde hij op. Gelukkig is slecht nieuws ons toen bespaard gebleven.

Terwijl ik dit nu opschrijf, realiseer ik me dat, hoewel de hoofdpost van de brandweer op de Marslanden is gevestigd, er nu voor bijvoorbeeld de binnenstad op redelijke afstand een kleinere kazerne is gekomen. Zelf noemen ze die Zwolle-Noord, aan de Middelweg.

Door al die ervaringen met dat korps, heb ik een zwak voor, wat ze in Amerika zo mooi noemen, die Fire-fighters. Als ik nu de sirene van een brandweerauto hoor, moet ik altijd  denken, aan een liedje over de brandweer, dat lang, heel lang geleden werd gezongen door “de Mounties”. Ik zing het dan zachtjes voor me uit. Het begint zo: “Ik brandweer, ik brandweer van verlangen….”

06-02-2022

 

Liefde


134 LIEFDE bew

Hoe romantisch kan het zijn? Hebt u het ook gelezen van die vriendin die tegen haar vriend zei dat ze het wel bijzonder zou vinden als ze op haar verjaardag 1000 rode rozen zou krijgen? ‘t Gebeurde in Schiedam, waar de bloemist het verhaal deed want de romanticus wil onbekend blijven.  Rozen kosten deze tijd van het jaar toch gauw twee à drie euro per stuk.

Janny en ik hadden het er woensdag over, hoe het  daar in huis zal hebben geroken. Janny herinnerde zich ineens hoe heerlijk het rook, in de Beurs van Berlage, door de duizenden blauwe hyacinten, woensdag exact 20 jaar geleden. De dag van het huwelijk van onze huidige Koning en Koningin, Willem Alexander en Maxima.

Dezer dagen is er veel over te zien en te lezen. Vooral wat er zich vooraf in regeringskringen allemaal heeft afgespeeld. De toenmalige premier Wim Kok en de raspoliticus Max van der Stoel hebben, natuurlijk met hulp van vele anderen, die toen lastige klus geklaard.

En wij, Janny en ik werden door HM Koningin Beatrix en ZKH Prins Claus uitgenodigd om  de sluiting van het burgerlijk huwelijk in  de genoemde Beurs van Berlage bij te wonen. Vanaf het moment dat je dat weet, lijkt het of er een sprookjeswereld open gaat. Een wereld waarin jij je nog nooit hebt bevonden.

Allereerst heel, heel veel veiligheidsmaatregelen. Bijvoorbeeld: eenmaal aangekomen in Amsterdam op de plek waar de dag voor ons eigenlijk begon, kwamen we in een “bomvrije zone”. Alles  en iedereen werd gecontroleerd en gefouilleerd. Een andere Zwollenaar moest zelfs zijn heel kleine zakmesje, dat hij al zijn hele leven bij zich droeg, inleveren. Het zou naar zijn huisadres gezonden worden.

De rest van de dag was, letterlijk, één groot feest, mede doordat de zon uitbundig z’n best deed. Mijn Janny was al koningsgezind, maar sinds die dag, om nooit te vergeten dus, is zeker Maxima voor haar een door niemand te overtreffen koningin. Voor ons samen was het een dag die diep in het geheugen gegrift staat.

Wat ik ook helemaal nooit zal vergeten is het moment dat ik bij thuiskomst rond 23.00 uur mijn (nieuwe) schoenen na zo’n 17 uur weer uit mocht trekken. Er doortrok mij een prinsheerlijk gevoel.

03-02-2022

 

 

Afwasverhalen


133 AFWASVERHALEN bew

Bijna elk huishouden heeft tegenwoordig een afwasmachine, tenminste daar lijkt het op. Piet Koetsier in de Roggestraat verkocht mijn ouders hun eerste vaatwasser. Ik heb hem later zelf nog een poosje mogen gebruiken. De echte ouderwetse “die-hard”-afwassers –  die met het sopje, het afdruiprek en de theedoek –  gebruiken vaak als reden om het nog steeds zo te doen: “Je praat nog eens met elkaar!”

Ik kan me dat nog wel herinneren. Ja, er werd veel gepraat. Over de schoolresultaten, strafwerk, de buren, de politiek, de vriendjes en vriendinnetjes, je familieleden, kortom gesprekken op het RTL-Boulevard-niveau.

Daarom besloot ik zondagavond ook niet te kijken naar het tv-programma “Vertrouwelijk” waarin bekend zou worden met wie Peter R. de Vries de laatste jaren een liefdesrelatie had.  Hoewel het gaan kijken in de vele malen herhaalde aankondigingen dringend werd aanbevolen.

Alles werd op dezelfde manier aangekondigd als Peter vroeger zelf zijn onthullingen promootte. Dat is niet zo verwonderlijk want hetzelfde productieteam heeft deze documentaire  geproduceerd, zo begreep ik uit de berichtgeving. Want, zoals te verwachten was, na de uitzending viel er, vanzelfsprekend, veel over te lezen.

Ontegenzeggelijk heeft Peter R. de Vries  in zijn loopbaan zeer goede en opvallende zaken aan het licht gebracht. Maar we weten ook dat zijn optredens aan de vele talkshowtafels niet door iedereen gewaardeerd werden. Het zou ook van ietwat hypocrisie getuigen als de man nu door ons allen als een heilige moet worden beschouwd.

Waarom vindt men dat ik, en wellicht heel Nederland, moet weten op wie Peter R. de Vries smoorverliefd was. Zelf hield hij het geheim. Er zal wel een onvermoede reden voor zijn en die zal waarschijnlijk binnenkort wel duidelijk worden. ‘t Is een kwestie van geduld.

Intussen heb ik een nieuw decor bedacht voor het programma RTL-Boulevard. Zoiets als de keuken op de foto van vandaag. En dan gaat het presentatieteam al afwassend samen aan de klets. En ergens in een hoekje van de gootsteen fungeert Albert Verlinde als lekbakje.

01-02-2022

 

Groenbeleid


132 GROENBELEID bew

Nu ik erover nadenk, realiseer ik me het toeval.  Mijn eerste fiets was groen. Toen ik hem kreeg –  ik had hem nodig want ik liep altijd naar de lagere school, nu riep de middelbare school –  wist ik dat nog niet. Maar na twee kleine aanrijdingen liet de later aangebrachte zwarte verf op de schadeplekken los. Kortom de fiets was een tweedehandsje.

Ik was die fiets snel ontgroeid. Zaterdagmorgen dacht ik nog even, toen ik las dat de 150  groene deelscooters uit het Zwolse straatbeeld zouden verdwijnen: “Gelukkig, die zijn we snel ontgroeid”. Maar nee, te vroeg gejuicht.

Want de huidige scooters mogen dan wel verdwijnen, twee andere bedrijven, “Check” en “Felyx”, mogen er van de gemeente Zwolle ieder 150 stuks plaatsen. Het dubbele !!  Daar bovenop mag “Go Sharing”, ja die van de groene scooters, en het bedrijf “Dott” er ieder nog eens 150 fietsen, met dezelfde “leenformule” bij plaatsen. Kortom 600 rijwielen in het totaal.

Het wordt nu wel anders geregeld, zegt de gemeente Zwolle. Doordat een en ander  gekoppeld wordt aan vergunningen. En dan gelden ondermeer de volgende regels:

- Iedere aanbieder mag maximaal 150 fietsen of scooters plaatsen.
- Kapotte of verkeerd gestalde fietsen of scooters moeten na een melding binnen 24 uur worden verwijderd. Melden kan rechtstreeks bij de aanbieder of bij de gemeente die de melding aan de aanbieder doorgeeft.
- Scooters en fietsen moeten gelijkmatig over de stad worden verdeeld.

Het zal aan mijn wantrouwen liggen, maar een paar dagen na invoering van het geheel, staan de fietsen en scooters nooit meer gelijkmatig over de stad verdeeld. Dat is per definitie onmogelijk. En wat te denken van de regel dat verkeerd gestalde vehikels  binnen 24 uur worden verwijderd? Dat verkeerd stallen ligt toch echt aan de gebruiker en zal, vermoed ik, niet noemenswaardig veranderen.

Door de bouw van een prachtige en peperdure ondergrondse fietsenstalling bij het Zwolse station is de omgeving daar weer  meer toonbaar en bewoonbaar geworden. Het is toch paradoxaal dat nog geen jaar later er 600 (opvallende) fietsen dan wel scooters op de Zwolse straten wordt gedumpt.

Laten we hopen dat er tijdig nog ergens ten stadhuize een fietsbelletje gaat rinkelen.

Voor je het weet, want dat gaat vast gebeuren, zien ze er alle 600 beschadigd en als tweedehandsjes uit.

30-01-2021

 

Pauze


 TIME FOR A BREAK

Het is voor mij even noodzakelijk een time-out te nemen in het produceren van verhaaltjes voor “Vanuit de Zwolse pols”.

Ter geruststelling voor de lezers die mij persoonlijk kennen, er liggen geen medische problemen aan ten grondslag.

Ik hoop tot gauw!

Dick Algra

18-1-2022

 

Schutte


130 SCHUTTE bew

Rijden in “De busse van Skutte, en loop’n det dutte”, dat waren nog eens tijden. Dat kun je wel zeggen als je het bericht op de website van RTV-Oost leest: “Probleembussen Keolis gaan soms zonder reparatie weer de weg op”.

De nieuwe bussen waarmee Keolis in onze regio het openbaar busvervoer uitvoert, zijn behoorlijk storingsgevoelig. De FNV somt een aantal van de storingen op zoals: Oplaadproblemen, remmen die niet goed werken, een trillend stuur, tochtende voordeuren, het binnenwaaien van een zwarte fijnstof in de cabine, te weinig vermogen als een chauffeur moet invoegen op de snelweg en betaalapparatuur die niet werkt.

Ze zijn van Chinese makelij las ik, waardoor ik vermoed dat er van twee kanten problemen zullen zijn met de onderlinge communicatie. De laatste stadsbussen van Schutte, waren bij mijn weten, van het merk Volvo. Schutte was zelfs dealer van dat merk en ja, dan zijn de lijntjes kort.

Over lijntjes gesproken, de eerste stadsbus van Schutte waarin ik mee mocht rijden had nog geen drukknopjes om te bellen als je wilde uitstappen. Net boven de ramen, was een soort van waslijn gespannen waaraan je kon trekken en dan ging er bij de chauffeur een lampje branden. Als ware het het trekkoordje voor het slaapkamerlicht boven een ouderlijk bed in die tijd.

Mijn vader was in de gelukkige omstandigheid beroepshalve een auto te kunnen gebruiken, waardoor we als kinderen niet vaak van de bus gebruik maakten. Maar op regenachtige woensdagen, we hadden ‘s middags dan vrij, kregen we (de vier oudste kinderen) van ons moeder wat geld mee met de opdracht een rondje met de bus te maken.  Met lijn 1 of lijn 2 want die hadden beide een halte bij ons om de hoek. Via het station kwamen we na een uurtje weer bij de halte uit waar we ook waren ingestapt. Even daarvoor trok een van ons dan aan het genoemde koordje.

Ons moeder gebruikte “de busse van Skutte” eigenlijk als de voorloper van de huidige BSO, de buitenschoolse opvang. Zij kon dan even haar gang gaan zonder al teveel lastig gevallen te worden.

Op deze website “www.zwolleinbeeld.nl” is over Schutte veel te vinden. Ook dat die beroemde kreet eigenlijk door fietsenmaker Schutte is bedacht: “Een fietse van Skutte…..”

Misschien is daarom de fiets pakken in plaats van de bus nemen, tegenwoordig een beter idee.

16-1-2022

 

Mist


129 MIST bew

Het is de tijd van de mistwaarschuwingen, want mist kan onverwacht en heel gevaarlijk zijn. Ooit reed ik in zo’n mist met mijn hoofd buiten het zijraam om de volgende witte streep op het wegdek te kunnen zien. Bij het griezelige af.

Voor mij is daardoor mist altijd verwant aan een kapotte voorruit. Want op een zondagavond reed ik op de terugweg vanuit Winschoten naar ons Zwolle. Nog geen half uur onderweg kwam een tegenligger voorbij en met een felle tik op de vooruit, door een opspattend steentje, sprong een eerste barst in de voorruit.

Om even de omstandigheden te schetsen, ik reed, het zal rond 1973 geweest zijn, in een Renault Viertje, met zo’n redelijk klein, kaarsrecht voorruitje. Ik kon gelukkig doorrijden want snel, voor de huidige begrippen er mee rijden kon niet, met 110 km/u zat je wel tegen het maximum aan.

Alleen gaande de rit “verpulverde” de ruit als het ware en al knisperend werd het op den duur compleet matglas. Ter hoogte van Meppel kon ik alleen nog met m’n hoofd door het halve zijruitje, naar buiten kijkend de weg zien. Ziehier mijn associatie met rijden in de mist. Gelukkig kwam ik veilig thuis, de ruit bleef erin zitten, ik sloot de auto heel voorzichtig af en ging naar bed.

De volgende maandagochtend, reed ik, opnieuw heel behoedzaam naar Simonse & Bokkers in de Vechtstraat, de Renaultgarage van destijds. De monteur die kwam kijken, handelde als volgt –  en sprak daarbij voor mij een onvergetelijke zin. “Ik zie het al….”, opende het voorportier, smeet die met een smak gelijk weer dicht, waardoor met veel gerinkel de vooruit in ontelbare stukjes naar binnenviel, en vervolgde zijn zin met: “Zo die ligt eruit!”

Hoe ze het ook geprobeerd hebben, er is na het opruimen altijd glas, ergens in het ventilatiesyteem, achtergebleven en dat was, bijvoorbeeld bij het starten, ook altijd te horen.

Het is nooit weer echt goed gekomen tussen mij en Simonse & Bokkers. Het zou natuurlijk kunnen dat daarom die naam uit de Zwolse zakenwereld is verdwenen. Hoewel, die van Algra ook. Zo blijkt weer, wel blijven relativeren in het leven. Dan blijf je de zaken helder  zien.

13-1-2022

 

Demonstreren


128 DEMONSTREREN bew

Op initiatief van  FDF (Farmers Defence Force) hadden boeren uit de regio besloten om maandagmiddag jl. te demonstreren om hun eensgezindheid te tonen. Wat wil het geval, de boeren maken bezwaar tegen het feit dat het Distributiecentrum van Jumbo in Raalte geen vergunning heeft, in het kader van de natuurbeschermingswet. Jumbo laat er veel meer dan de, zonder vergunning toegestane, zeven vrachtwagens per maand toe. Ondertussen gaan de boeren gebukt onder allerlei regelgeving in het kader van de genoemde wet, en legt de provincie het verzoek, om die wet ook bij Jumbo te handhaven, naast zich neer. Daarom was er maandag bij de rechtbank in Zwolle een hoorzitting waar beide partijen aan het woord zouden komen.

De boeren zouden bij het Provinciehuis (de bijna overbuurman van de rechtbank)  komen demonstreren. En ja, we hebben allemaal het recht om te demonstreren. Ik vraag me wel af in hoeverre tegenwoordig demonstraties nog “vrij” van regelgeving zijn. Natuurlijk kan het niet anders dan normaal zijn dat de fatsoensregels blijven gelden, dat men van andermans eigendommen afblijft, eigenlijk al die zo normale regels. Maar nu werd de demonstratie, omdat men “veel” boeren verwachtte, verplaatst naar het terrein om de IJsselhallen.

Natuurlijk, daar is ruimte zat, maar wat heeft die plek met de rechtbank en het provinciebestuur te maken? Sowieso al jarenlang niets meer met de boeren. En hoe “indrukwekkend” is een demonstratie als op de invalswegen al van die gele borden staan die de boeren de weg naar die IJsselhallen wijzen.

Als ik vandaag zou willen demonstreren tegen het verminderd aantal treinen, waartoe de spoorwegen heeft besloten, zal ik dat toch bij het station in Zwolle moeten doen en niet bij op de ruime parkeerplaats van bijvoorbeeld het Van der Valk Hotel.

Op deze wijze actie (moeten/mogen) voeren lijkt me weinig zinvol en amper imponerend.

Maandagmiddag stond er ook een trekker, geheel alleen op de parkeerplaats van winkelcentrum Dobbe. Hij maakte op niemand indruk. Ik bedoel maar. ‘t Kwam misschien ook wel, ik moet eerlijk zijn, omdat er ROVA op stond.

11-1-2022

 

CBR


127 CBR bew

Toen mijn moeder rijexamen deed, zo rond 1960, moest ze zich daarvoor melden bij “De Jongejan” een horecabedrijf aan het eind van de Veerallee. Dat is verdwenen, opgeofferd aan verruiming van het verkeersknooppunt Spoolde. Zelf moest ik me in 1967 voor het rijexamen melden in “De Vrolijkheid”, de ook al verdwenen maar nog niet vergeten horeca van Daan Dijk (Dane Diek in de volksmond) aan de Oude Meppelerweg.

Weer jaren later moest men zich melden bij het Zwolse Kegelhuis, dan wel Stilo Sporthal, dat nu genomineerd is voor sloop, en tegenwoordig heeft het CBR een eigen examencentrum aan de Branderweg in Zwolle.

Nu lees ik dat dit CBR veel te veel examens afneemt bij leerlingen die nog niet aan het  examen doen toe zijn. Vandaar dat de CBR-directeur, Alexander Pechtold, het plan geopperd heeft dat een leerling pas mag afrijden nadat zij eerst getoetst zijn bij een andere rijschool. Want één ding is zeker, er is veel kaf onder het rijschool-koren. Dat erkent de branche en veel serieuze rijschoolhouders ergeren zich aan die malafide “collega’s”. 

Zo hoorde ik het verhaal van een rijschoolhouder die veel tijd stak in zijn leerlingen en daardoor een hoog slagingspercentage had. Desondanks kon hij wel wat meer inkomsten  gebruiken. Hij kreeg daarop het advies om zijn leerlingen eerder op te laten gaan voor het examen. Ze zakten dan en moesten daarna weer lang wachten waarop ze dus intussen meer lessen afnamen.

Het wonderbaarlijke is wel dat het juist een taak van het CBR is om de rijscholen op hun kwaliteiten te controleren. Daar lijkt mij wel iets mis te gaan. Misschien komt het wel door het (te) grote takenpakket van dat CBR.  Want als, bijvoorbeeld, de politie een rijbewijs inneemt, komt het CBR er aan te pas. Als een verkeersovertreding dusdanig ernstig is kan de overtreder een educatieve maatregel gedrag en verkeer (een cursus doen) opgelegd krijgen. Ook de uitvoering daarvan behoort tot het takenpakket van dat CBR.

Veel taken neerleggen bij één instantie daar zijn we in Nederland goed in, denk maar aan de de Belastingdienst. Zo dadelijk geeft men de taak voor het organiseren van die voorafgaande toets en de controle daarop bijvoorbeeld aan ……. het CBR.

Weten we zeker dat het probleem groter wordt, maar ook dat er weer banen ontstaan voor ex-politici want dat schijnt een garantie op kwaliteit te zijn.

9-1-2022

 

Advertenties


126 ADVERTENTIES bew

Vraagje: Vindt u de rouwadvertenties net zo lezenswaardig als ik? Overslaan doe ik ze eigenlijk nooit. Waarschijnlijk omdat ik, als geboren Zwollenaar, graag op de hoogte ben van het wel en wee van mijn stadgenoten. Het leidde vaak tot de vraag, die vast ook aan andere ontbijttafels of “koffiemomenten” wordt gesteld: “Weet je, wie ook dood is ?”

Ik heb een neef, Ynze de Boer in Ede, die er een hobby van gemaakt heeft om bijzondere rouwadvertenties te verzamelen. Hij heeft er in 2011, in eigen beheer, een boekje over uitgegeven met als titel “Toch nog onverwacht”.  Een verzameling van foute, gevoelige,  humoristische en bijzondere advertentieteksten.

Waarom heb ik het hierover ? Woensdag stond er in de krant een door een bedrijf geplaatste rouwadvertentie. Voor mij was die opvallend omdat het logo van het bedrijf er bij vermeld stond. Ik stam nog uit de school waar je geleerd werd dat zoiets niet hoorde. Het gaat niet om het bedrijf maar om de overledene, was de redenatie. Als ik dan ook zo’n advertentie zie, ben ik het nog steeds met die stelling eens.

Sommige grafstenen kun je ook lezen op de manier waarop mijn neef de advertenties las. Wim Vlaanderen, een gepensioneerd beheerder van Begraafplaats Kranenburg zei me ooit eens: “Sommige grafstenen zijn net rouwadvertenties”. Hij had er toen duidelijk een hekel aan. Alsof iemand na de begrafenis de hemel nog in geprezen moet worden.

Vlaanderen vond bijvoorbeeld dat iemands beroep er op moest staan. Daar werd hij of zij  door de passanten op de begraafplaats vaak meer door gekend dan door de melding dat het een lieve wederhelft was. Ik ben het op beide punten met hem eens.

Vandaag heb ik als illustratie een foto van een grafsteen op de begraafplaats in Hollum (Ameland) uit mijn archief gehaald. Ik heb daarvoor gekozen omdat ik zo geen Zwollenaren onbedoeld  zou kunnen kwetsen. Op de grafsteen op de foto staat naar mijn gevoel ook teveel informatie.

M’n neef verzamelde ook teksten van aan rouw verwante zaken. Zo verhaalt hij over een bloemist die een  bloemstuk voor een feestelijke opening van een nieuw kantoorpand, abusievelijk, bezorgde bij een uitvaartcentrum. Op de bijgevoegde kaart stond met sierlijke letters:”Hartelijk gefeliciteerd met uw nieuwe huisvesting”.

Neefs commentaar was: Wie lacht niet die de mens beziet.

6-1-2022

 

Loterij


125 LOTERIJ bew

De Staatsloterij heeft heel lang een klant aan mij gehad. Ik kocht al zo’n lot toen de verkoop nog in handen was van veelal particulieren die aan huis verkochten. De Staatsloterij begon ooit in 1726 en heette tot 1848 Generaliteitsloterij en had geen ander doel dan de staatsinkomsten wat op te krikken. Tegenwoordig is het een BV die 15% van z’n omzet moet afstaan aan de staat.

We hebben meer loterijen waarvan de Postcodeloterij, het bekendst is. Mede omdat zij een deel van de opbrengsten aan goede doelen geeft. Bij die loterij kwam het afgelopen weekend zelfs een prijs van € 100.000,--  ergens op de Molenweg in Zwolle terecht. De gelukkige winnaar(s) feliciteer ik er van harte mee.  Veel mensen daar in de buurt  gaan vast extra, of voor het eerst, loten kopen, want zo lijkt het gokinstinct van de mens te werken.

De geluksmakelaar, zoals hij zichzelf pleegt te noemen, aan de Hogenkampsweg trekt ook veel klanten omdat er – zogenaamd – veel hoge prijzen vallen. Dat heeft eigenlijk niets met geluk te maken maar met het feit dat de man al jaren de beste verkoper van staatsloten is en daardoor automatisch zijn klantenkring ook het meest in de prijzen valt.

Hij weet dat laatste publicitair heel goed uit te buiten. Nu won er trouwens iemand, met een half lot, een halve Morris Mini.

Ook de postcodeloterij weet van reclame maken. De laatste weken van het afgelopen jaar leek het  er in de Sterspotjes op dat je wekelijks Gaston aan je deur kunt verwachten met een onmisbare, fantastische prijs.

Ik heb, toevallig, het laatste jaar vaak mijn postcode gezocht in de uitslagenlijst van die loterij. Nog geen prijsje ter waarde van € 2,50. Hoewel ik moet zeggen, in de jaren negentig won ik met een aantal collega’s een Nissan Micra bij de Staatsloterij. ‘t Was een hele klus om dat af te handelen, maar we hebben er allemaal een bedrag met twee nullen aan overgehouden.

In 2007 werd duidelijk dat bij Staatsloterij ook niet verkochte loten meededen in de trekkingen. Schrijnend is dan weer dat de Stichting Loterijverlies, die dit aan de kaak stelde, zelf ook de boel weer fleste. Ik besloot toen geen lot meer te kopen.

Eén ding is zeker, nu heb ik elk jaar een financieel meevallertje. Afgelopen jaar was het een bedrag van € 210,-- en dat zonder kansspelbelasting.

4-1-2022

 

Geloven


124 GELOVEN bew

Als we de nieuwsleveranciers in de Zwolse regio mogen geloven dan is het ergste wat er tijdens de jaarwisseling is gebeurd dat er een bestelbusje de reling uit de fundering rijdt op de Ceintuurbaan.  Het busje kwam op zijn zijkant terecht.  Het lijkt een kwestie van eigen schuld, dikke bult want er schijnt drank in het spel te zijn geweest.

Meer was het niet, maar toch. Het Isala Ziekenhuis meldde een veel hoger aantal gevallen van oogletsel op oudejaarsdag. Er werd ondanks het verbod, heel veel vuurwerk afgestoken in onze stad. Dezelfde stad waarvan veel bewoners met opgeheven vingertjes wijzen naar de mensen die “stiekem” gaan shoppen in België.

Ik hoorde iemand beweren dat het verbieden van vuurwerk, alleen maar gaat werken als we dat Europees gaan regelen. Hoezo?  Dat gaan we de komende jaren dan niet voor elkaar krijgen. Wellicht helpt een verbod op het in bezit of het bij je dragen van vuurwerk. Dat lijkt me eenvoudiger te handhaven dan iemand bij het afsteken op heterdaad  betrappen.  Familie van ons woont In Auckland (New-Zealand) waar ook een verbod op het afsteken van vuurwerk gold. Ons werd verteld dat niemand het daar in z’n hoofd haalt vuurwerk af te steken.

Bij ons melden we dat de ongeregeldheden zijn meegevallen. “Meegevallen ongeregeldheden” dat lijkt de norm te worden, meldde zaterdagmorgen iemand bij Nu.nl. In Friesland moest de ME in actie komen en is in bijna heel het land, de politie, en de brandweer bekogeld met vuurwerk, straatstenen en bierflessen, met verwondingen tot gevolg.

We moesten ons met ons allen schamen want we spreken elkaar veel te weinig aan op ons foute gedrag. We hebben vaak een grote mond, maar eigenlijk zijn we bange kwezeltjes, die voor het oplossen van de moeilijkheden graag naar anderen wijzen. Daarom verwoordde Politiechef Willem Woelders het op tv als volgt: “Dankzij onze enorme inzet zijn de rellen beperkt gebleven”.

Gelukkig laten de ambulancediensten inmiddels weten dit jaar weinig last te hebben ervaren. Toch blijft, om te onthouden, de slotopmerking van Willem Woelders recht overeind staan: “Verder blijft het niet uit te leggen wat al dit geweld met feest te maken heeft”. Niemand schijnt dat te kunnen.

Ongelofelijk!

02-01-2022

 

Achteraf


123 ACHTERAF bew

D’r zijn van die mensen waar je direct vertrouwen in hebt. Ik heb dat met de Belgische viroloog Marc van Ranst. Zondagmorgen was hij te gast in het praatprogramma van WNL. Woensdag stond er een interview met hem in De Stentor. Ik raad een ieder aan dat te lezen en als u dat nog niet gedaan hebt, het alsnog te doen. Simpel te vinden op de website van de Stentor.

Trouwens niets ten nadele van de Nederlandse RIVM. Ook Jaap van Dissel is wel te behappen, alleen Marc neemt minder afstand van zijn gehoor, heb ik het gevoel. Hij vertelt heel invoelbaar hoe hij de coronapandemie beleeft en welke impact het heeft op hem zelf en zijn omgeving.

Ik vind het nog steeds wonderbaarlijk dat wij Nederlanders menen dat we overal een mening over moeten kunnen debiteren. Wij –  met onze diploma’s huisschilder, hondenfokker, kapper, koffieboer, of supermarktmanager en noem nog maar een hele rij op -- menen bijvoorbeeld over het Nederlands elftal alles beter te weten. En dat geldt evenzeer voor het hoe en wat er zich nu afspeelt rond Covid-19 en de maatregelen daartegen,

Marc van Ranst zegt, bijna tot slot, over het commentaar op hun werk: “Je moet leven met heel veel onzekerheid en toch een beleid proberen te voeren, op basis van 10 of 20 procent van de informatie, wetende dat twee maanden later iedereen je bekritiseert met 100 procent van de informatie. Da's makkelijk, dat zijn de achteraf- experts.'' Ik vind dat mooi gezegd.

De dag dat dit gepubliceerd wordt is het oudjaarsdag. Een dag om terug te kijken. Niet om om te zien in wrok, of andere narigheid, dàt hooguit om ervan te leren. Blijf vooral vooruit kijken, de toekomst in. Daarvoor wens ik u een goede jaarwisseling en heel heel goed jaar 2022.

Met nog een klein maar niet onbelangrijk advies, kijk vooral met regelmaat in de spiegel, kijk goed naar jezelf, dan wordt je expert in jezelf kennen.  En ja, dat is dan mooi meegenomen, dan zie ook altijd iets dat achter je ligt.

30-12-2021

 

Riool


122 RIOOL bew

“Elk voordeel hep z’n nadeel” zei onze meeste beroemde voetballer ooit. Zo heb je het over de feestelijkheden en de gezelligheid, zo heb je het over de nadelen van die festiviteiten.

Want wat lees ik? De 21 waterschappen geven jaarlijks miljoenen uit aan het ontvetten van het riool. Vooral deze laatste week van het jaar, en dan met name de oliebol en de appelflap liggen eraan ten grondslag.  Niet dat die zo vanuit de pan in het riool verdwijnen – uiteindelijke wel natuurlijk – maar het gaat om het vet waarin ze gebakken zijn. Net als trouwens het frituurvet, waar tijdens de andere weken van het jaar het nodige in gebakken wordt, dat in heel veel gevallen verkeerd wordt weggewerkt.

In plaats van het in te leveren –  dat kan bij de meeste supermarkten en ook bij GRIP-wagens van de Rova –  wordt het vaak doorgespoeld in het toilet. Het vaak nog warme vet koelt in het riool snel af, wordt hard en de verstopping of het begin ervan is een feit.  Dat vet daarna verwijderen is, begrijpelijkerwijs geen goedkoop klusje. De kosten worden aan ons allemaal doorberekend. Iets om te onthouden, denk ik.

Er verdwijnt, maar dan meestal per ongeluk, veel meer in het riool. Horloges, sleutels, mobiele telefoons, gouden, zilveren en andersoortige sierraden, zelf bankbiljetten en tot slot kunstgebitten. Die verdwijnen meestal als de eigenaar, misselijk hangend boven de toiletpot, vergeet dat stukje privé van te voren te verwijderen.

Ik herinnerde me in eens een verhaal uit de tijd dat de Zwolse banketbakkerij Lindeboom nog in handen van de familie was. Gerrit Lindeboom was met een groep vakgenoten een dagje uit om te zeevissen. Omdat het weer wat onstuimig was, werden een aantal collega’s zeeziek, dusdanig dat het nodig was dat ze over de reling hingen. Gerrit bedacht, omdat veel bakkers een kunstgebit hebben door de zoete omgeving waarin ze meestal vertoeven, ze te waarschuwen om die prothese tijdig te verwijderen.

Daarom tikte hij een collega, die uitgebreid over de reling heen,  op de rug en riep hem toe: “Denk je aan je gebit ?!” waarop de man zich omkeerde en met een nietsziende blik in de ogen en een mummelend mondje zei: “Hoefst al nietsch meer!”

28-12-2021

 

Bollen


121 BOLLEN bew

Ballen en bollen, daar draait het in Nederland de laatste weken van het jaar om. Kerstballen en oliebollen hoewel... heus er komt meer om de hoek kijken dan dat.

Het kerstfeest ligt inmiddels wel achter ons, al blijft de kerstsfeer nog wel een poosje hangen. Persoonlijk vind ik het jammer dat de kerstmuziek al op 1e kerstdag wordt verdrongen door de Top 2000. Trouwens de commerciële kerstmuziek hangt me inmiddels al enige weken de keel uit want dat begon half november al.

Maar goed, deze week wordt de week van de bollen. Ik meen dat Toon Hermans er ooit een liedje over heeft gemaakt met als refrein: “Wil, je nog een oliebol, Nol ? Wil je nog een appelflap, Ab? Wil je nog een suikerboon, Toon ? Ik kan er tot de Pinksteren mee toe!”

Dan komt er nog het een en ander aan lekkers bij, de nodige drank bijvoorbeeld en tot slot is  er het vuurwerk. Ook van dat laatste “genieten” we al enige weken.  Waarom men zich al decennialang niet kan houden aan de regels voor het afsteken ervan, is me een raadsel. Maar dat terzijde.

Al met al wordt er in december wekenlang veel geld uitgegeven aan feestelijkheden maar we lezen, na de aankondiging van de huidige lockdown, krantenkoppen als: “Weer geen feest!”  In mijn optiek: Onzin!  Want feest wordt het niet op afroep, een feest moet je zelf maken! En dat kunnen we nog best wel, blijkt wel.

Er wordt, zo lees ik, veel geld uitgegeven aan boodschappen die worden besteld en bezorgd, cadeaus idem dito. Oliebollen worden minder thuis gebakken. Ook die worden meer besteld, zie de lange rij maar eens, komende dagen bij de kraam bij het Winkelcentrum De Dobbe.

Kortom: Gelukkig vieren we nog !  Een positief teken van leven !

Een goede vriend van me, die een cafetaria bezat, bakte aan het eind van het jaar ook oliebollen. En niet zuinig, weinig völle. ‘t Was in de begintijd van de mobiele telefoon. Die viel hem tijdens het bakken in de hete olie. In een reflex stak hij zo zijn hand in het vet en viste de telefoon er uit. De schade aan de hand en pols viel achteraf mee.

Hij kon alleen die dag niet meer op z’n telefoon en polshorloge zien dat het tijd werd voor oliebollen, champagne en vuurwerk.

27-12-2021

 

Booster


120 BOOSTER bew

Het schrijven van mijn stukjes loopt ongeveer parallel aan de Cocid-19 pandemie. Ik had me voorgenomen geen commentaar te hebben op de medische kant van het beleid van onze overheid. Want wie ben ik, wegens te weinig medische kennis, om daarover een zinnig woord te bezigen. Er wordt al, van het begin af aan, onzin genoeg over uitgekraamd.

Maar nu zag ik in het nieuws dat minister Hugo de Jonge vindt dat de huisartsen moeten stoppen met het geven van boostervaccinaties. Dat deed een groot aantal artsen omdat ze:  A. De druk bij de GGD wilden weghalen en: B. de noodzaak van snel “boosteren” inzien. Ik weet niet of er Zwolse artsen bij betrokken waren, allen verdienen in mijn ogen applaus!

Maar nee, Hugo voorziet administratieve moeilijkheden. Toen brak mijn klomp. Want waar is de administratie niet op orde?  Bij de huisartsen wel. Die hebben jarenlange ervaring met het geven van vaccinaties aan grote groepen patiënten. U weet  wel, de griepinjecties.

Altijd goed georganiseerd, jazeker, ook op administratief gebied.

Ik heb een zwager die de leeftijd van 78 jaar is gepasseerd. De man heeft zelf het initiatief genomen om een afspraak te maken want als hij gewacht had op “de brief” was er nog steeds geen sprake van een boosterprik. Bij onszelf geldt een eendere gang van zaken.

Als ik de minister met de ijdele schoenen dan hoor beweren dat eind januari alle mensen boven de 18 jaar “geboosterd” zullen zijn, denk ik: Man, ga met je blote poten in de werkelijkheid staan en zeg toe wat je waar kunt maken.

Trouwens Mark Rutte hoorde ik in de Tweede Kamer zeggen dat, hoe snel je ook geboosterd zou hebben, er niet aan een lockdown te ontkomen was. Alsof dat argument heeft meegewogen om als land zo ongeveer als laatste met dat boosteren te beginnen.

Deze, ook nog demissionaire, regering zou er goed aan doen, op dit corona-terrein terug te treden. Een “opperbevelhebber” zonder politieke achterban te benoemen en hem of haar met vakmensen vrij mandaat te geven om te doen wat goed lijkt. Daar is Nederland naar mijn idee aan toe, want hoe geloofwaardig zijn keer op keer blunderende politici?! 

Tot slot, om dominee Gremdaat te citeren, “Tot volgende week en Ik wens u een smakelijk kerstmaal!”

23-12-2021

 

Burger


119 BURGER bew

Even dacht ik nog, ik heb iets gemist. Want sinds m’n oudste zoon er zijn eerste (bij-)baantje vond, ben ik geïnteresseerd in de zogenoemde hamburgerketens. Zoonlief werkte bij de keten met de gele letter M, nog in de tijd dat je als ouders mocht komen kijken hoe het bedrijf in elkaar stak. Vandaar die interesse, begrijpt u wel ?

Dus ik dacht even, ik heb iets gemist. Want ik las zoiets als Zwolle loopt voorop met de “spookburgers”. Maar nee, niets nieuws op welke menukaart dan ook, het gaat over de oplossing voor een behoorlijk groot probleem.

Zoals in bijna elke gemeente heeft ook Zwolle “spookburgers”. Mensen zonder een woon- of verblijfplaats. Meestal daklozen met lastig op te lossen problemen, zoals een te groot gebruik van berenburger of aanverwante zaken. Maar ook mensen die door bijvoorbeeld een scheiding hun huis zijn kwijt  geraakt, vallen daar ook onder. Ze hebben geen eigen adres.

Zonder adres is het uitermate lastig in ons sterk gereguleerde landje. Je krijgt geen uitkering, de zorgverzekeraars weten je niet te vinden en zo is er wel meer te bedenken.

Om dit groeiende probleem aan te pakken heeft de staat de wet gewijzigd en kan zo iemand een zogenoemd “briefadres” krijgen. Kortom een plek waar zijn of haar post heen gestuurd kan worden. Een goede vriend of familielid kan als briefadres fungeren, zij het dat daarmee, zo bewijst de praktijk nog wel eens, gefraudeerd wordt.

Meestal zijn het instanties in de hulpverleningssfeer, zoals De Herberg of het Leger des Heils, maar ook nu kan zelfs  de sociale dienst van de gemeente zo’n briefadres zijn.

En daarmee loopt Zwolle dus voorop.

Als wij, de gewone Zwollenaren, onze burgermansmoraal en burgerfatsoen wat aan de kant zetten, worden deze spookburgers ooit nog de ereburgers van onze stad. Een mooie gedachte op de dag met de langste nacht van het jaar.

21-12-2021

 

Bos


118 BOS bew

In de wijk Stadshagen leeft al een poosje de wens om een bos te creëren want, zo lees ik, in die wijk staan veel te weinig bomen. Er is een heuse actiegroep voor opgericht, beter gezegd, een vrijwillig bewonersinitiatief, met een eigen website.  En het idee is om aan de noordkant van de Milligerplas een nieuw bos aan te leggen. Ooit, zo is in het jaar 2000 ontdekt, lag daar een oerbos. (Ik verwijs trouwens graag naar hun website: stadshagerbos.nl )

Even ter illustratie, voordat u zegt “Wat nu weer ?” In Zwolle staan gemiddeld 1.1 boom per inwoner. In Stadshagen slechts 0.28. Om het ook nog in een perspectief te zetten: voor Amsterdam geldt ongeveer hetzelfde aantal als dat van Stadshagen. Steenwijkerland doet het echter veel beter, daar staan ruim 10 bomen per inwoner.

Alleen, een bos aanleggen kost geld, veel geld. Dus het bovengenoemde plan suddert al een poosje. Maar nu lijkt er iets op gang te kunnen komen. Want in het Zalkerbos (gemeente Kampen) zijn 1700 verkeerde iepen geplant.  Een foutje, naar men zegt van de bomenleverancier. Een te hard groeiend type is geleverd waardoor het originele Zalkerbos in de toekomst overwoekerd dreigt te worden. Ze schijnen vervangen te worden door het juiste type, een schadepost van enkele tienduizenden euro’s. De gemeente Kampen wil die kosten, desnoods via de rechter, op de leverancier gaan verhalen.

Het genoemde bewonersinitiatief wil graag die “verkeerde bomen” overnemen van Kampen, om allerlei begrijpelijke redenen. Wat ik dan weer niet snap is dat ze de gemeente Kampen vragen, zo lees ik, om af te zien van een gerechtelijke procedure tegen de leverancier. Want met de dan bespaarde kosten zou het transport naar Stadshagen gefinancierd kunnen worden. Ik weet niet hoe het U vergaat, maar ergens zit in deze redenatie een  kronkel.

Want, een gemeente met een beetje handelsgeest trapt daar niet in. Kampen is zo’n gemeente, ze hebben ons al eerder bij de benen, zeg maar bij de blauwe vingers, gehad. Het initiatief zal toch bij de gemeente Zwolle vandaan moeten komen, lijkt me. Ergens zal de gulden middenweg gevonden moeten worden.

Laten we daar eens een boom over opzetten.

19-12-2021

 

Stratenboek


117 STRATENBOEK bew

We hebben onze afspraak voor een boosterprik, voorwaar geen sinecure, maar we kunnen binnenkort terecht aan de Meeuwenlaan 2 hier in Zwolle, u weet wel, het gebouw waarin het hoofdkantoor van Wehkamp gevestigd is of was.

Van de GGD kregen we per mail een behoorlijke papierwinkel binnen, met tekst en uitleg – alles ook in het Engels – en ondermeer de volgende tip: “De routebeschrijving vindt u via Google Maps. Eventuele bijzonderheden over de route en de locatie vindt u onderaan dit bericht.”  Einde citaat. Niets dan lof daarvoor.

Als we in het, nog niet zo verre, verleden ergens heen moesten en de aankomstplek was onbekend, dan greep je naar een wegenkaart van de ANWB of die van Falk, om er een paar te noemen. Bijna ter plekke kon je meestal ook nog gebruik maken van het beroemde stratenboek, een uitgave van Shell. Half autorijdend Nederland had, geloof ik, wel zo’n boek in de auto liggen. Het paste ook in het handschoenenvakje. Jazeker,  er was over nagedacht. (Het is trouwens uitgegeven van 1983 tot 2010.) Als je het dan nòg niet kon vinden, vroeg je het, dat was heel gewoon, aan een willekeurige voorbijganger.

Toen kwam de Tom-tom op de markt  met een handzaam klein kastje waarin een navigatiesysteem was ingebouwd. Je kon dat met een zuignap ergens in je auto vastzetten. Later werd het systeem ingebouwd in de auto en daarnaast heeft tegenwoordig welhaast iedereen de Google Maps App op zijn of haar mobiele telefoon of tablet.

Daarom verbaast het me dat de overheid en andere instanties menen ons op velerlei gebied, letterlijk, de weg te moeten wijzen. In Nederland, maar zeker in Zwolle, is inmiddels een woud van gele borden (meestal tijdelijk) geplaatst om ons te vertellen hoe we rijden moeten om het op het bord aangegeven “onderwerp” te bereiken. Vaak zo constateer ik, als oprechte Zwollenaar, ook nog met een omweg, maar dat terzijde.

Zo stond er onlangs zo’n geel bord langs de Zwartewaterallee dat de weg wees naar een diploma-uitreiking bij het Deltion College. Hoezo ? Nog even en er staan van die gele borden voor kerkdiensten, verjaardagen en uitvaarten. We3 zien ze voor het vaccineren en testen, in het kader van corona. Daarvoor staan overal, maar dan ook overal, borden die ons de weg wijzen naar de prik- en testlocaties.

Bij tijd en wijle heb ik het gevoel dat ik als weggebruiker voor lichtelijk debiel wordt versleten. Maar ja, wie ben ik om daarover te oordelen.

16-12-2021

 

Toren


116 TOREN bew

Maandagmorgen stond er in de Stentor een artikel over de IJsseltoren.  En ik citeer er even een paar regels uit:

“Vijf verdiepingen van de IJsseltoren aan de Grote Voort in Zwolle staan leeg. De imposante kantoorkolos langs de A28 telt in totaal negentien kantooretages. Om die kantoren aan de (zaken)man te brengen, is reeds begonnen met een verbouwing.” En: “De kantoortoren van 96 meter hoog - je kunt hem zelfs zien vanaf de top van de Lemelerberg - wordt in de volksmond de ABN-toren genoemd. Hij werd gebouwd in opdracht van ABN Amro en nog steeds prijkt het banklogo bovenop het gebouw. Maar wist je wel dat de bank daar allang niet meer zit?” Einde citaten.

Als je het zo leest, lijkt het alsof de bekende bank hiervan ooit de bedenker en eigenaar is geweest. Nee, ze zijn er altijd een huurder van geweest. Sterker nog, zonder een subsidie van de gemeente Zwolle –  zo’n twee miljoen euro –  hadden ze deze kolos waarschijnlijk nooit betrokken.

Eigenlijk was de bouw van deze hoge gebouwen een megalomaan plan van het toenmalig gemeentebestuur. Zwolle zou en moest op de kaart gezet worden met een kantorenpark te vergelijken met “de Zuidas” van Amsterdam. Daarvoor werd een plan ontwikkeld om, zeg maar, aan de westkant van de A28, de snelweg die van zuid naar noord, dwars door Zwolle loopt, alles vol te bouwen met hoogbouw. Er werd gestart met deze kantoorreuzen aan de zuidkant van onze stad.

‘t Is verder nooit echt van de grond gekomen. De “ROVA”, onze afvalverwerker, heeft bijvoorbeeld haar plek, naast de A28 en aan de spoorlijn die er liep, voor op gegeven en is voor de inwoners nu ver buiten de stad te vinden. Ongeveer op hun oude plek is nu maar een sporthal verrezen. Waarschijnlijk een veel betere bestemming dan luxe-kantoorruimte.  O ja, ter hoogte waar ooit “Het Zonnehuis” stond staan nu eenzaam tegen die A28 aan te leunen, twee van de drie geplande kantorenflats waarin ondermeer een dure accountant zich gevestigd heeft.

Of de Zwolse bestuurders lering hebben getrokken uit dit verhaal? Ach, wat denkt u zelf?Maar alles heeft een keerzijde. Janny en ik waren, toen de toren net afgebouwd was, in de gelegenheid om er eens binnen te kijken. Het gaf mij de kans “hoge” foto’s van Zwolle te maken. Vandaar dat de foto van vandaag, hoe raar het ook klinkt, eentje van 7 oktober 2006 is.

14-12-21

 

Drukte


115 DRUKTE bew

We zitten nu in de adventstijd, zeg maar de aanlooptijd naar het kerstfeest. Voor christenen was het van oorsprong de tijd waarin men zich voorbereidde op dat feest.

Als we nu om ons heen kijken, zien we vooral dat we ons voorbereiden op het kerstdiner en de kerstcadeaus. Tenminste als we de reclames mogen geloven. Er is al een heuse competitie tussen de supermarkten: Wie heeft de origineelste reclamespot. En de reclame  voor de oudejaarstrekking van de Staatsloterij hoort daar ook al een beetje bij.

In mijn jeugd, we spreken dan over de jaren vijftig, werd onze kerstboom – met echte kaarsjes – pas op kerstavond opgetuigd. We gingen daarna naar de kerstnachtdienst en op eerste kerstdag werden we door ons vader gewekt met kerstmuziek om te beginnen met: “Komt allen tezamen!” Hij sleepte daarvoor het hele radiomeubel naar de gang, onderaan de trap.

‘s Middags werden we om een uur of vier naar buiten gestuurd, want onze ouders gingen het “kerstdiner” voorbereiden. Gebonden tomatensoep, rollade, gebakken aardappelen en rauwe-witlof-salade. In dat laatste gerecht was ons vader een expert. Als nagerecht vaak Haagse bluf met slagroom. Voor een gezin met zes kinderen een behoorlijke klus.

Als we binnen mochten komen, – het was buiten dan al donker, altijd koud en er lag altijd sneeuw –  was de tafel gedekt met een wit tafelkleed met rode linten en met zoveel mogelijk bestek.

Dàn werden de kaarsjes van de kerstboom aangestoken. Ons moeder schoot meestal in de stress en zette een emmer water binnen handbereik. Met half toegeknepen ogen zaten wij, de kinderen, naar de flakkerende vlammetjes te kijken, die op zo’n manier nog romantischer leken.

Na de soep las ons vader het kerstevangelie voor uit de kinderbijbel, en vóór het nagerecht een kerstverhaal. Een veelal tranentrekkend verhaal. Ooit hoorde ik iemand dat O-benen-verhalen noemen. “Ze zijn bij elkaar, ze gaan bij elkaar weg en ze komen weer terug.“ Het mag zo zijn, maar we voelden ons aan het eind van de avond heel gelukkige mensen.

De adventstijd is niet voor niets ontstaan. Het is wellicht goed om ons in deze drukke periode eens te realiseren wat de werkelijke betekenis van het Kerstmis is. Ook daar kun je een heel gelukkig mens van worden.

12-12-2021

 

Watervrees


114 WATERVREES bew

In het radionieuws hoorde ik dat we in Nederland, in de tweede helft van dit jaar, meer kolen hebben verbruikt dan vorig jaar. Tegen beter weten en afspraken in. ‘t Zal aan mij liggen, maar ik begrijp dat niet. En, zo hoorde ik, door de enorme bosbranden van het afgelopen jaar en door het ontdooien van de permafrost is onvoorstelbaar veel CO2 de atmosfeer ingegaan.

Voor wie ermee onbekend is:  Permafrost is bevroren grond waarin veel oude plantenresten zijn opgeslagen. Dit soort gebieden zijn speciaal omdat de ondergrond in deze gebieden (normaal gesproken) permanent bevroren is. Permafrost komt voor in koude noordelijke gebieden als Alaska, Canada, Scandinavië en Siberië. Bomen en planten nemen veel CO2 op, maar bij het ontdooien van die permafrost komt het “oude” CO2 nu vrij.

Wat we allemaal wel weten is dat CO2 een van de belangrijkste oorzaken van de klimaatverandering is, met als gevolg stijgende temperaturen waardoor het op de aardbol aanwezige ijs smelt. Daardoor stijgt de zeespiegel en stroomt het rivierwater minder makkelijk de zee in, waardoor ook in het binnenland sprake gaat zijn van een stijgende waterspiegel.

Voor Nederland een groot probleem in een notendop.

Omdat in de politiek vaak door leken, ingewikkelde zaken worden beoordeeld, is het nog maar de vraag of onze democratie altijd wel gebaat is bij die werkwijze. Want wat besluit het gemeentebestuur van Zwolle. We gaan huizen bouwen aan het water. Deskundigen zeggen nu: ”Dat is niet verstandig”, maar dat lijken onze bestuurders te negeren.. Wellicht denken zij: “Ach, koudwatervrees !”  Maar ja, watervrees heeft al veel verdrinkingsgevallen voorkomen, da’s iets dat zeker is.

Persoonlijk zou ik het een goede zaak vinden, om dit bouwbesluit middels een referendum aan de Zwolse burgers voor te leggen. Want bij bouwen aan het water lopen we niet allen het risico op natte voeten, zoals in De Stentor te lezen viel, maar de hele nu aan te leggen infrastructuur gaat bij te hoog water naar de barrebiesjes (om het maar eens netjes te formuleren).

Wij verwende Zwolse Nederlanders lijken vergeten te zijn dat onze rivieren ook inktzwarte waters kunnen zijn.

09-12-2021

 

Allerhande(l)


113 ALLERHANDE(L) bew

Een kroegbaas die kerstbomen verkoopt, puur om klanten te trekken, dat las ik bij mijn ontbijt. Want Fedde Bakker van “De Tagrijn”, is, omdat hij wegens de Coronamaatregelen al om 17.00 uur dicht moet zijn, overdag eerder open dan gewoonlijk. Dat weet “men” niet, zo vertelt hij, vandaar deze actie.

Maar een kapper die een glaasje wijn inschenkt voor zijn klanten, dat is een jaar of wat geleden toch streng verboden. Was dat nou uit bezorgdheid of was en is het regeldruk ?

D’r is ook een tijd geweest dat je bij de slager koffie kon kopen. Het heette “Het Gulden Pondspak” als ik me goed herinner. Dat mocht weer wel, hoewel menig kruidenier dacht: “Hoezo?, ik verkoop toch ook geen riblapje ?”  Gelukkig was de kwaliteit dermate dat het nooit een doorslaand succes is geweest.

D’r is natuurlijk al lang geen kruidenier meer te vinden in Zwolle. De laatste was Bertus Burghart die zijn winkel in het eerste deel van de Steenstraat had. En nu is bijna alles te koop bij de supermarkten, want in “mijn supermarkt” zijn op dit ogenblik de sokken en handschoenen in de aanbieding.

Wat er, naar mijn mening wel gemist wordt is de productkennis van het winkelpersoneel. Kwam je vroeger bij de drogist, in mijn geval de heer Meester – een ietwat droge stoffige man in een witte jas – wist je zeker, die weet van de hoed en de rand van het drogisterijvak. Nu moet degene die je helpt bij een drogistenketen, op een uitzondering na, eerst op de verpakking kijken om je daarna te vertellen wat je er zelf ook op hebt kunnen lezen.

Hoewel je de tijd van weleer ook niet moet verheerlijken. In de jaren vijftig was er in de Huygensstraat op nummer 6 een kruidenier gevestigd, een grote forse man in een kleine winkel, met een beperkt assortiment. Als je bij hem om een bus Vim, of welk ander product ook, vroeg, – hij had van alles maar één merk – pakte hij het van een plank, zette het voor je neer en zei er dan bij: “Zoiets?” Hij had bij ons thuis dan ook de bijnaam: “Zoiets”.

Laten we reëel zijn, naar zoiets willen we toch niet terug ?

07-12-2021

 

Spijt


112 SPIJT bew

In de Stentor van zaterdag jl. staan twee indrukwekkende artikelen die met Corona te maken hebben.  De eerste gaat over patiënten van wie de behandelingen, stil staan, vanwege de drukte (mede) veroorzaakt door de Covid-19 pandemie.

In het tweede artikel komt ondermeer een verpleegkundige, van een IC-afdeling, aan het woord. Deze vertelt dat er die dag iemand is gereanimeerd die hij de dag tevoren nog in redelijke welzijn had gesproken en nu toch was overleden. Dat gebeuren drukte zwaar op hem en zijn collega’s. En zo zei hij ,,Wat je vaak hoort bij niet-gevaccineerde patiënten, is dat ze spijt hebben. 'Had ik hem nou toch maar genomen', zeggen ze dan.''

In het andere artikel komt de 67-jarige Robert aan het woord die blaaskanker heeft en wacht op een operatie, en ik citeer: “Ik kwam deze week in de supermarkt een man zonder mondkapje tegen. Ik had er één over, dus vroeg of hij die wilde hebben. Nee, was het antwoord. Ik legde uit dat mensen als hij ervoor zorgen dat mijn operatie niet door kan gaan. Hij vond het heel erg, zei hij, dat ik ziek ben. Maar ik dacht: het interesseert je geen reet. Je hebt gewoon overal schijt aan.

En dat soort mensen worden in het ziekenhuis geholpen als ze corona hebben, maar ik kan niet worden geopereerd. Wat als ik straks uitzaaiingen blijk te hebben? Ik voel me een tweederangs patiënt en sta als iemand die zich aan alle maatregelen houdt met mijn rug tegen de muur.” einde citaat.

Intussen, zo begrijp ik, wordt er in een aantal ziekenhuis “geoefend” op de besluitvorming bij code zwart. En dat terwijl er al van een behoorlijke oversterfte sprake is. Het lijkt mij een verschrikkelijk dilemma waarmee je als arts en of verpleegkundige mee te maken krijgt.

Ik hoop oprecht dat de mensen die zulke keuzes moeten maken, mogen meewegen hoe patiënten zich in de afgelopen ruim 20 maanden hebben verhouden tot hun eigen bescherming en dat van anderen.

Want zolang een familielid aan artsen en verpleegkundigen nog vraagt (zie dezelfde krant van een dag eerder) en ik citeer opnieuw: “of ze zich hier in het ziekenhuis wel bewust zijn van de helende werking van Chinese tomatensoep? Dat had haar ook van corona afgeholpen.”  einde citaat, kan de code misschien van zwart iets lichter worden. Grijs wellicht.

Het spijt me dat ik tot die conclusie komen moet.

05-12-2021

 

Driften


111 DRIFTEN bew

Maakt u zich geen zorgen, mijn driften kan ik redelijk goed beheersen, al zeg ik het zelf.

Maar sommige mensen kunnen het driften niet laten. En dan hebben we het over een speciale techniek bij het autorijden waarbij de bestuurder de auto in een vloeiende zijdelingse beweging (dwars) door een bocht stuurt. De bestuurder brengt de auto opzettelijk in overstuur, om dit vervolgens zo lang mogelijk aan te houden.

In de rallysport is het een veel gebruikte techniek en men praat daar over beginnerstechniek en gevorderde technieken.  Dan gebeurt het op een circuit of op een afgezet parcours waarbij het publiek, op een relatief veilige afstand, toekijkt.

Maandagmiddag echter, zo was te lezen in De Stentor, probeerde een 19-jarige student  uit Almere het uit op de openbare weg, vlak bij het Deltion College aan de Mozartlaan hier in Zwolle. Het moge duidelijk zijn, dat van een techniek voor gevorderden hier geen sprake was. Hij verloor de macht over de auto die daardoor een aantal medestudenten raakte en tegen een lantaarnpaal tot stilstand kwam.

Ik weet niet hoe het u vergaat als u zoiets leest. Vraagt u zich ook af hoe zoiets ontstaat. Ja natuurlijk door stoerdoenerij, dat begrijp ik ook wel. Maar een student –  zoals tegenwoordig elke scholier schijnt te heten – negentien jaar, in niet het goedkoopste model Toyota, is in mijn ogen een aparte combinatie.

Op 19-jarige leeftijd heeft iedere jongere die nog een studie volgt een OV-jaarkaart, en heeft wellicht een bijbaantje om iets extra’s te verdienen. Waarom dan je rijbewijs halen ?

Dat kost, zo laat ik me vertellen, gemiddeld zo’n € 2400,--. Voorwaar geen kattepis. En dan zo’n auto. Aan verzekering, wegenbelasting en brandstof, ben je als je op en neer rijdt van Almere naar Zwolle alleen al een behoorlijk bedrag kwijt. Over de rest van de kosten maar niet te spreken.

Of leende hij de auto, al dan niet met medeweten van de eigenaar? Van een vriend of van iemand van de familie? En niemand vindt of vond dat op z’n minst apart, of onverstandig?

Of ligt het aan ons schoolsysteem, waar het tegenwoordig vooral heel erg leuk moet zijn?Misschien is er wel een taak voor de schoolleidingen in dit land weggelegd om dat te veranderen, om bijvoorbeeld dit soort studentiekoos autogebruik aan banden te leggen.

Zeker de hier gebruikte autobanden.

02-12-2021

 

Landgoed


110 LANDGOED bew

Hoe betrouwbaar is de overheid? Die vraag wordt in Nederland op vele politieke fronten gesteld. We hebben er zo nu en dan allemaal een oordeel over. Door de toeslagenaffaire en de afhandeling van de aardgasschade in Groningen is de kritiek op die overheid eerder toegenomen dan afgenomen.

In de provincie Overijssel en in Zwolle blijken de bestuurders consequent, als het gaat om het plan om een vijftal landgoederen te laten bouwen. Eén daarvan, het landgoed in Westenholte, komt letterlijk wat langzaam van de grond. Het project Ruimte voor de Rivier zette een voetje dwars. Daarnaast liep het project een “Schrammetje” op maar uiteindelijk worden nu de contouren zichtbaar.

Hoezeer alles is gegaan, gepland en is overlegd met de daarvoor noodzakelijk instanties, breekt “de pleuris” uit.  Hoewel de bouw bij lange na nog niet is afgerond, spreekt men nu al over een “lelijke puist” en, ietwat denigrerend, over het “IJsselpaleis”.

Natuurlijk kun je je afvragen of het ooit zo de bedoeling was. Vast niet, maar bij de afspraken, die gemaakt zijn over de compensatie die verkregen werd als men moest verhuizen voor “Ruimte voor de rivier”, hoorden bepaalde toezeggingen. Zo staan er verderop richting Zuivering bij Spoolde, ook een stel huizen die boven de dijk uitsteken, waarvoor ook het fietspad naar onderen verlegd is. Daar heb ik toen niemand over gehoord.

De schapenboerderij Vreugdenhoeve bijvoorbeeld,  is ook voor “Ruimte voor de rivier” verhuisd en staat er nu veel rianter bij dan op de oude plek. Of dat een zegen is voor de natuur in het gebied, daarbij kun je vraagtekens zetten. Maar zo lopen zaken nu eenmaal. Vaak een kwestie van geven en nemen.

Maar om dezer dagen, voor dit in aanbouw zijnde huis, nadat over alles afspraken zijn gemaakt, een bouwstop te eisen, gaat een stap te ver. Nu een en ander zichtbaar wordt in onze dagelijkse werkelijkheid, kunnen we, na al die jaren, eigenlijk niet méér zeggen dan dat wij, of onze daarvoor gekozen volksvertegenwoordigers, beter hadden moeten opletten.

En wie weet wordt het uiteindelijk: “Landgoed, al goed!”

30-11-2021

 

Aanjager


109 AANJAGER bew

‘t Is wonderbaarlijk, op twee opeenvolgende pagina’s in het regiokatern van De Stentor van afgelopen zaterdag, staat het een en ander over Flevoland.  Het eerste artikel gaat over de beschikbaarheid van grond in die provincie “Het wordt hier wel erg druk!” en het tweede heeft als kop “Lelystad Airport is nú nodig als aanjager voor het oosten”.

Het eerste wat ik dacht, toen ik die tweede kop las, was: “Als er een vliegveld als aanjager voor het oosten nodig is, waarom is vliegveld Twente daar dan niet geschikt voor? Dat ligt er al, er kunnen grote vliegtuigen landen etc. etc.”

Nadat ik het eerste artikel had gelezen, begreep ik dat er ook mensen in Flevoland zijn die zich ongerust maken over de ontwikkelingen aldaar. Want “Den Haag” ziet die provincie nog steeds als een onuitputtelijke lap grond waarop nog van alles gebeuren kan, alle grond is namelijk al in gebruik. Nu ook weer de komst van een enorm datacentrum van Facebook in Zeewolde.  Kan dat eigenlijk allemaal wel en willen we dat allemaal wel? Die twee vragen zijn, in ieder geval aan mij niet gesteld en ik vermoed ook aan u, beste lezer, niet.

In het tweede artikel over Vliegveld Lelystad beweert ene heer Marcel Bakker dat het hoog tijd wordt om knopen door te hakken. Er is nu lang genoeg gepraat. Dat is net zo’n flauwekul argument als “het point of no-return is bereikt, het heeft al geld genoeg gekost.”

Dat er lang gepraat wordt heeft als oorzaak dat er en niet genoeg draagvlak voor de plannen is én er keer op keer fouten worden gemaakt.

Nergens ontdek ik in dat tweede artikel waarom dat vliegveld nou goed zou zijn als aanjager voor het oosten. Wist u dat Lelystad geografisch ongeveer net zo veel “oostelijk” is, als de stad Amersfoort?

Aan het eind van dat artikel werd het me duidelijk. Marcel Bakker is, samen met zijn vrouw, oprichter van Burger Support BV. Zij werken sinds 2005, naar hún zeggen, “voor ons” aan werving, selectie, assessments, ZZP-bemiddelingen staan “ons” bij met HR-advies en praktische ondersteuning. Kortom ze runnen een veredeld uitzendbureau, is mijn conclusie. Het hele artikel is eigenlijk niets anders dan een advertentie voor het bedrijf van de auteur.

Het zou beter zijn als de regio Zwolle en het daarachter liggende oosten, zeg maar de provincie Overijssel,  hard gaat werken om de eigen broek met succes op te houden. Dan zijn we daarvoor niet afhankelijk van plannenmakers die aan “luchtfietserij” doen.

28-11-2021

 

Pepermunt


108 PEPERMUNT bew

Jarenlang heeft een pepermunt mij tegengestaan.  De oorzaak daarvan ligt in een ver verleden. De enkele keer dat ik als kind een pepermunt kreeg was op zondag in de kerk.  Het was vroeger een typisch protestantse gewoonte. Zodra de dominee met zijn preek begon, gingen de rolletjes “King” van hand tot hand.

In sommige gezinnen lag des zondags naast het, voor de kinderen, klaarliggende collectegeld,  ook een pepermunt. Nou dan bofte je in mijn optiek, want mijn ouders hadden iets tegen dat pepermuntgedoe in de kerk. Soms had je zondags geluk,  dan kwam je naast iemand te zitten die wel een rolletje pepermunt had en jou er ook in liet meedelen.

Totdat ik van een oudere heer, die net zijn neus gesnoten had en z’n zakdoek in de broekzak stopte en zijn hand er op de terugweg een aangebroken rol pepermunt uit tevoorschijn haalde. Zo’n rol waarvan de aangeboden eerste pepermunt al voor een groot deel van zilver- en ander papier was ontdaan.

Pas veel later, na mijn ontdekking van grote zakken pepermunt, ben ik ze weer gaan eten.

Ik hoop dat het initiatief voor een Zwolse munt, de Pepermunt, die onze plaatselijke economie moet gaan steunen, door dit verhaal niet ondermijnd wordt. Alleen heb ik mijn twijfels over de theorie die het nut ervan moet onderbouwen. Ik citeer de Stentor van woensdag:  “Op lange termijn zorgt dit voor meer geld en dus meer welvaart in de gemeenschap. Een lokale munt gaat veel vaker van hand tot hand dan een euro. De euro gaat maar één tot twee keer van hand tot hand voordat hij ergens anders heen gaat, maar een lokale munt gaat wel 10 tot 12 keer rond.'' Einde citaat.

Als u zich deze argumentatie goed tot u door laat dringen, komt u vast – net als ik – op een paar vragen over de logica ervan. Bijvoorbeeld, dat een eigen munt  die binnen de plaatselijke economie blijft, per definitie dus niet groeit. Geld van buitenaf doet economie groeien. Maar wellicht denk ik, als wel vaker, te simplistisch. Wie weet gaat het lukken en wordt het een groot succes.

Mijn moeder zou zich trouwens omdraaien in haar graf als ze ervan hoorde. Ze gaf mijn zusjes als kind steeds opnieuw het gebod mee: “En geen pepermuntjes aannemen van vreemde mannen !” Hoe nu verder daarmee ?

25-11-2021

 

1.700000


107 1.700000 bew

Dat is, zo las ik in De Stentor, het aantal laadpalen dat in 2030 in Nederland geplaatst moet zijn. En de provincies Gelderland en Overijssel hebben het voornemen de tijd, die een  aanvraagprocedure voor zo’n paal kost, te verkorten.

Goed nieuws voor de bezitters van elektrische auto’s, ik ben er beslist geen tegenstander van. Wel vraag ik me af of er goed is over nagedacht. Tenminste, ik hoor, bijvoorbeeld, verontrustende berichten over de capaciteit van ons electriciteitsnet. Je kunt je ook afvragen of het een goed besluit is geweest om de overheid te verplichten die laadpalen te plaatsen. Bij  mijn weten heeft zij die plicht voor benzine- of dieselpompen niet.

Zoveel laadpalen zou als achtergrond kunnen hebben dat je, als overheid, het aanschaffen van een elektrische auto interessanter maakt. Hoewel daar wordt al heel veel omheen gesubsidieerd.

Maar als je de aantallen eens tot je door laat dringen, dan weet ik niet of Nederland goed bezig is. 1,7 miljoen laadpalen op 17 miljoen inwoners is dat, hoe simpel kan het zijn: 1 laadpaal op 10 inwoners Voor een stad als Zwolle, met 130 duizend inwoners gaat het dan om 13 duizend van die palen. In Zwolle met ruim 1500 straten, zeker in elke straat, kort of lang, gemiddeld 8 stuks. En allemaal auto’s met snoeren.

Daarbij vrees ik dat de zogenaamde “laadpaalklevers”, helemaal buiten beschouwing zijn gelaten. Want men mag zo lang als men wil gekoppeld zijn aan zo’n paal. We zien het nu al. Dat er ook anderen recht hebben om hun auto op te laden, wordt blijkbaar makkelijk vergeten.

De techniek om elektrische apparaten draadloos op te laden is er al verscheidene jaren. Het ware raadzaam om, voordat we Nederland vol plempen met de laadpalen,  er eens goed gekeken wordt naar alternatieve mogelijkheden. Want we lopen een groot risico dat die techniek in 2030 achterhaald is.

Door werkervaring weet ik iets van koffie en iets meer van de zorgsector. Door veel te lezen kan zelf ik wel een basisidee aanleveren voor een andere oplaadtechniek. Dat moet iemand die ervoor gestudeerd heeft zeker kunnen en willen natuurlijk. Misschien voor wat subsidie en wellicht verstrekt door het rijk ?

Gewoon een kwestie van plussen en minnen, om in de termen van de  elektriciteit te blijven.

23-11-2021

 

Promovendum


106 PROMOVENDUM bew

Het is weer de tijd van het jaar dat we op de radio en tv worden bestookt met oproepen om te switchen van zorgverzekeraar.  Als je die reclames mag geloven kan dat honderden euro’s per jaar schelen, dus doen zou je zeggen. Er zijn mensen die jaarlijks om die reden naar een andere verzekeraar overstappen.  Stel dat deze overstappers ieder jaar honderd euro besparen, zijn ze theoretisch na een aantal jaren gratis verzekerd. Dat zal wel niet kloppen.

“Promovendem”, een verzekeringsmij die zegt voor “hoger opgeleiden” te zijn, beweert dezer dagen in hun Ster-spotjes op de radio, dat naar de zorgpremie kijken interessant kan zijn, maar naar je autoverzekering kijken is nòg interessanter. Want zij zeggen 25% goedkoper te zijn dan jouw huidige auto-verzekeraar.

De opmerking “voor hoger opgeleiden” was voor mij reden om me er even in te verdiepen. Want hoezo? Hoger opgeleiden veroorzaken minder ongelukken of ontwijken meer schade dan lager opgeleiden?  Het is appelleren aan een superioriteitsgevoel. Ik krijg daar spontaan braakneigingen van.

Onze autopremie, ik heb het via hun website laten uitrekenen, is bij Promovendum, om en nabij hetzelfde als wat we nu betalen. Dan pas zeggen ze : “Als het niet goedkoper is, bel ons dan, dan maken we een passende offerte”.  Ja dan is het niet zo moeilijk goedkoper te zijn en dat premieverschil zal dan ook wel in een razend tempo weer gladgestreken worden, vermoed ik zo.

Waarschijnlijk hebben ze hetzelfde reclamebureau in de arm genomen als de Energieleverancier Vattenfall, die pretendeert in hun reclames over tien jaar voor een fossielvrije wereld te kunnen zorgen. Fossielvrij? Graaf eens diep in je tuin, zou ik zeggen,   dan kom je de fossielen al tegen.

Dat de reclamemakers “geen fossiele brandstof meer” bedoelen, maar dat verkeerd formuleren zal wel aan hun opleiding liggen. Ik verdenk ze ervan dat ze niet tot de hoger opgeleiden behoren.

21-11-2021

 

Moeder


105 MOEDER bew

Bij toeval stootte ik op een, door mij ergens in de eerste helft van de jaren zeventig gemaakte, luchtfoto van de binnenstad van Zwoille. Te zien  is, op de voorgrond, de Schuttevaerkade en, meer in het midden, het schiereiland dat door de Friesewal en de Thorbeckegracht gevormd wordt.

En dan zie je hoe onze stad, zeg maar, in vijfenveertig jaar veranderd is. Als Janny en ik door Zwolle rijden, zeggen we wel eens tegen elkaar: “Als onze ouders –  alle vier overleden en die toch heel lang in Zwolle gewoond hebben –  hier nu bij ons in de auto zaten,  zouden ze heel veel niet herkennen, wellicht de juiste weg niet meer weten te vinden.”

Als ik naar de foto kijk, krijg ik heimwee. Niet omdat alles toen zoveel beter was, maar heimwee naar minder haast, naar een wereld met niet zoveel informatiestromen, naar de liefde van mensen die er niet meer zijn, en soms node gemist worden.

Ik zocht naar een oude foto, vandaar het bovenstaande. Want mijn moeder zou vandaag, 19 november honderd jaar geworden zijn. Een vrouw die het wellicht veel verder geschopt zou hebben dan liefdevol echtgenoot en huisvrouw. Want ze had meer in haar mars dan waarvan ze gebruik heeft kunnen maken. Daarvan valt niemand de schuld te geven. Ze had haar tijd niet mee.

Ze volgde altijd mijn schrijverij en als ze dit zou hebben kunnen lezen, zou ze gezegd hebben: “Ach Dick, dat hoeft toch niet ?!”

Maar ja, ze zit in mijn hart gebakken en daarom heb ik mijn gevoelens vandaag maar opgeschreven.

In 1993 heb ik ook eens iets over en voor haar, in een andere vorm, op papier gezet. Ik wil er vandaag graag mee afsluiten.

Een moeder, ja, mijn moeder
is een heel aparte
Ze kent het witte en het zwarte
van hen die ze ooit eens
bij zich droeg
En als men haar er soms naar vroeg
“Van wie hou je eigenlijk het meest ?”
zei ze steeds: “Ze zijn me allen
altijd even lief geweest”      

19-11-2021

 

Zwemclub


104 ZWEMCLUB bew

“De junioren 4, en later op de dag de estafetteteams, van SWOL 1894 hebben zich zondag j.l. naar de top 10 van Nederland gezwommen. In Zwemcentrum Rotterdam kwamen de snelste twintig teams van Nederland per leeftijdscategorie in actie bij de Nederlandse Estafette Kampioenschappen.”

Reden voor een felicitatie, mogen we wel zeggen. Toen ik dat maandagavond las, zat ik in gedachten ineens weer op de tribunes van het Openluchtbad en het Stilobad en zag daar trainingen  van BZZ. Een vereniging waarvan de naam officieel Bad- en Zwemvereniging Zwartewater was. Als matige amateur-zwemmer was ik jaloers op de capaciteiten van de meiden en jongens die ik er in het water bezig zag.

Heel veel en vaak aanwezig was ook een van hun bestuurders, wellicht zou hij tegenwoordig coach worden genoemd, de heer Mateboer. Een man met een imposant postuur en met een groothandel in levensmiddelen aan de Thomas à Kempisstraat. Hij had letterlijk en figuurlijk overwicht.

Toen er een tweede zwemclub werd opgericht, vond ik dat als fan van BZZ eigenlijk maar niks, zeg maar, overbodig. Het was, dat moet gezegd,een snelgroeiende club,  ZZ&PC, een afkorting die stond voor Zwolse Zwem & Poloclub. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik enkel de waterpolo-afdeling een beetje volgde, in de periode van ongeveer 3 jaar dat ik elke dag wel zwom en met een vast clubje “donderjaagde” met een bal. Alles onder de toeziende ogen van de badmeesters Lukkien en Schemmekes.

Beide clubs zijn opgegaan in de hierboven genoemde club Swoll 1894. Tegenwoordig bestaat de vereniging uit afdelingen voor Basisgroepen, Wedstrijdzwemmen, Waterpolo, Synchroonzwemmen en Masters- en conditiezwemmers. En er wordt door ruim 600 leden getraind in het Zwembad de Vrolijkheid aan de Ossenkamp nummer 7.

Waarom ik een zwak had voor BZZ is me achteraf gezien eigenlijk een raadsel. De heer Mateboer weigerde, om nu onnavolgbare redenen, ook maar één pakje Algra Koffie te verkopen. Ik had beter moeten weten.

16-11-2021

 

Professional


103 PROFESSIONAL bew

Tegenover de koffiebranderij, waarin ik welhaast geboren ben, toen nog aan het eind van de Thorbeckegracht, staat het welbekende huis met de 99 ramen, oftewel het Hopmanshuis. Op de gevel, die vanuit onze koffiehandel te zien was, stond en staat reclame voor een veel oudere maar niet meer bestaande Zwolse koffiebrander:  Van IJsendijk. Als u de foto goed bekijkt ziet u die naam met daarbij de woorden “verpakte koffie”.

In dat pand, zo viel mij op, is ook een bedrijf gevestigd met het woord “Professionals” in de naam. En, hoe toevallig, een uurtje eerder had ik net een artikel in de Stentor gelezen dat als kop heeft: “Jaag professionals in de jeugdzorg niet weg”. Als ik zo het woord professional gebruikt zie worden gaan bij mij de haren rechtop staan.

Na mijn loopbaan in de koffie ben ik naar de zorgsector overgestapt en heb in bijna twintig jaar er de nodige taken verricht in het vroegere ziekenhuis De Weezenlanden. Ook daar werd met regelmaat gesproken over “de professionals van het ziekenhuis”, waarmee de dames en heren artsen bedoeld werden.

Volgens de bekende woordenboeken is een professional  iemand die een vak, kunst of sport beoefent voor zijn beroep, een beroepsmatige beoefenaar dus. Of iemand die professioneel is, iemand die zeer ervaren, bedreven en kundig is in wat hij doet; iemand die handelt of werkt zoals een professional doet.

Daarom stoort het mij steeds weer dat die term, in vele sectoren, gebruikt wordt om een bepaald deel van de medewerkers, als de elite van de sector af te schilderen. In het ziekenhuis wilde ik nog wel eens tegen een van de directeuren zeggen dat bijvoorbeeld,  de man achter de schrobmachine ook een professional is. Zo’n machine zou hij, de directeur, niet aan kunnen, de machine zou met hem aan de haal gaan.

Zonder al die vakkundige en ervaren mensen zouden de sectoren met hun zogenaamde “professionals” allang niet meer bestaan. Want weet wel dat heel veel bedrijven leunen op hun ondersteunende diensten.

Overigens wil ik wel gezegd hebben dat niet elke koffiebrander ervaren, bedreven en kundig is. Anders werd er in de wereld niet zoveel slechte koffie geschonken.

14-11-2021

 

Wied


102 WIED bew

Op z’n Zwols gezegd, het is “wied weg” of “värre weg”. Mijn moeder, van Friese huize, zou zoiets gezegd hebben als “een godsgruwelijk end weg”. Tenminste als ze met me mee was gegaan om de foto van vandaag te maken. En wel de Corona test- en vaccinatieplek van de Zwolse GGD aan de Paxtonstraat in de Marslanden.

Vanwaar in die uithoek ? Was dat de enige locatie die op korte termijn beschikbaar was? Dat net nadat een prachtige, maandenlang ongebruikte testlocatie in een hoek op het Veemarktterrein die zo gebruikt kon worden, werd opgeheven? Daar hebben hogere machten de hand in gehad, zullen we maar denken.

Het blijft een onderwerp van gesprek, corona en de maatregelen. En voor velen wordt het zo langzamerhand een vervelend onderwerp. Want het verziekt nogal eens de sfeer, in bijvoorbeeld bedrijven, in verenigingen en helaas ook in families. Want, zo blijkt nu wel heel duidelijk, we verschillen nogal eens van mening met mensen waarvan we het helemaal niet hadden verwacht. En voor we het weten staan we “wied uut mekaere”.

Hoe zeer mensen ook van elkaar verschillen, toch zijn er vragen die moeilijk beantwoord

kunnen worden. Zoals, om een paar bijvoorbeelden te noemen: “Waarom is de vaccinatiegraad in Limburg lager dan in het overgrote deel van Nederland?” Of: “Hoe zwaar wegen de principes van de antivaxers, nu de skivakanties ermee in de knel komen?” En tot slot:”Waar ligt de grens tussen privacy en algemeen belang?” 

Even tussendoor: de Nederlandse overheid heeft doorgaans niet zoveel moeite met het beantwoorden van die laatste vraag.  Misschien is dat laatste ook wel een reden tot onvrede.

We zullen, is mijn verwachting, helaas nog lang te maken hebben met dit virus en de gevolgen ervan. Geen van ons zal er iets mee opschieten als we ophouden met rekening houden met elkaar. Kortom, er zal niets anders op zitten dan het samen vol te houden.

In dat kader nog even terug naar het begin en de term van mijn moeder: godsgruwelijk.

Wie weet heb ik er mensen mee gekwetst.Dat was niet zo bedoeld. Friezen kunnen sommige dingen heel kernachtig zeggen. En U weet het: “Zo heb je ‘t over Friezen, zo heb je “t over dooien.”

Dat zei ooit Herman Finkers. Die uust now niet eel wied weg, maor öördig vlakbi’j.

11-11-2021

 

BB


101 BB bew

“De BB-lopers uit Zwolle, in de volksmond ook wel Blauwe Brigade genoemd is een groep ambieuze hardlopers”. Ze hebben nu wedstrijdshirts en hardloopsokken gekregen.

Een en ander was te lezen in de Stentor van maandag.  Door die term Blauwe Brigade moest ik aan de vroegere BB denken, de Bescherming Bevolking. Deze Nederlandse organisatie, naar Engels voorbeeld, werd in 1952 opricht.

Men ging in die tijd nog uit van oorlogsvoering met conventionele wapens. Maar in de tweede helft van die jaren vijftig, (bijna op het hoogtepunt van de Koude oorlog, 1962 Cubacrisis) ging men meer uit van kernoorlog.

De wet noodwachten zorgde ervoor dat de mannen die buitengewoon dienstplichtig waren, bij wet “noodwacht”  werden bij de BB. Al met al, in mijn opvatting van destijds, één van de meest zinloze organisaties.

Een zwager van me werd ingedeeld bij de ABC-dienst voor bescherming bij oorlog met Atoom-, Biologische of Chemische wapens. “Ter bescherming” van zichzelf werd hem een blauwe overall (Blauwe Brigade?) een helm – die leek op een omgekeerde wok – en, naar ik me meen te herinneren,  een gasmasker ter beschikking gesteld.

Door velen werd de BB niet serieus genomen. Dat kwam door de, zeker achteraf bezien, knullige informatie die deze organisatie het land in stuurde. Zo werd het als meest veilig geadviseerd om bij een kernbom, onder de keldertrap te gaan zitten.

Voor schrijver en activist Harry Mulisch was deze voorlichtingscampagne aanleiding bliksemsnel een persiflage te schrijven met als titel "Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf tijdens de jongste dag". Een dodelijke satire, en één van de oorzaken voor het gegeven dat veel burgers het er moeilijk mee hadden de organisatie Bescherming Bevolking serieus te nemen.

Er waren ook mannen die hun werk voor de BB wel serieus namen. Zij kregen dan ook leidinggevende posities. Bij sommigen van hen was dat herkenbaar aan een schildje naast de voordeur. (Helaas zijn die nu niet meer te vinden, dus heb ik voor de foto deze keer van internet gebruik gemaakt).

Als kleine jongen heb ik me vaak afgevraagd, hoe je met een blokhoofd door het leven ging.

09-11-2021

 

Knikker


100 KNIKKER bew

Tenminste, “er zit stront aan” en aan nog veel meer, volgens de bewoners van de Leliestraat in Zwolle. Om de Stentor te citeren: “Steeds op een andere plek, maar elke dag wordt de Leliestraat 'getrakteerd' op een verse mop. De straat is nu al een paar maanden in de ban van de keutel en de bewoners komen in actie.” Einde citaat.

We kennen het allemaal wel, de ellende van poep op de stoep, en als u het niet kent, lees er dan even de krant op na, daarin wordt een en ander fijntjes omschreven. En natuurlijk doen de eerste mopjes erover ook al de ronde op internet.

Uit jarenlange ervaring weet ik dat je een hond heel goed kunt leren waar hij zijn behoefte doen mag en waar niet. Ja, het vergt enige tijd, het is nu eenmaal een dier en niet een apparaat waarbij je voor gebruik de gewenste instellingen activeert. Heb je die tijd niet, schaf het dan om dezelfde reden: “het is een dier” niet aan! Zeker niet als je bijvoorbeeld, door corona-maatregelen, tijdelijk ineens meer vrije tijd hebt. Een hond wordt gemiddeld twaalf jaar oud, we mogen hopen dat corona ons niet zolang extra vrije tijd geeft.

Zwolle heft geen hondenbelasting, wellicht omdat de gemeente wat achter loopt met de service aan hondenbezitters. Zo moet je in onze stad de drol van je hond meenemen naar een prullenbak (waarvan er vele door de gemeente zijn weggehaald) of meenemen naar huis. ‘t Zal vast niet de bedoeling zijn dat je die in een willekeurige groene container (met of zonder plastic zakje?) deponeert.

Janny en ik wandelen nogal eens het “rondje Wennemars”. We noemen het zo omdat het ons in Dalfsen, via ondermeer de Vechtdijk en de Brinkweg, langs het woonhuis van de familie Wennemars voert. Erben woont, zoals te verwachten valt, pal naast de (natuur-) ijsbaan van Dalfsen.

Tijdens die wandeling komen we elke keer langs de plek van de foto van vandaag. Een aparte afvalbak voor “verteerd hondenvoedsel”. De afdeling groenvoorziening Zwolle kan er waarschijnlijk iets van leren. Maar of elk drollenprobleem er mee wordt opgelost ? In Dalfsen, klaarblijkelijk niet, getuige de tekst rond de opening van de gele bak: “Geen poep in de afvalbak a.u.b”.

Het deed me denken aan een spreuk die vroeger in veel horecabedrijven op de herentoiletten hing: “Heren, gooi uw peuk niet in de pIsbak, U pist toch ook niet in de asbak?”

07-11-2021

 

Excuses


099 EXCUSES bew

Het is een welhaast onvoorstelbaar verhaal, dat van de fertiliteitsarts Jan Wildschut, die tussen 1980 en 1994 werkzaam was in het Sophia Ziekenhuis (inmiddels opgegaan in het Isala ziekenhuis) hier in Zwolle. Als gespecialiseerd medicus heeft hij zich misdragen, dat is inmiddels, ik geloof zelfs wereldwijd, bekend. Het wordt met termen als ontoelaatbaar en zeer laakbaar omschreven. Het is dan ook begrijpelijk dat het voor het Isala Ziekenhuis heel moeilijk is, in de contacten met zijn toenmalige patienten en betrokkenen, het juiste pad te vinden, temeer omdat de arts in 2009 is overleden.

Er is een onderzoekcommissie ingesteld die terecht probeert de vele vragen op te helderen. Het ziekenhuis verleent alle mogelijke medewerking en daarom verbaast het me, dat deze commissie openbare excuses door het ziekenhuis op z’n plaats vindt.

Mijn verbazing heeft niet te maken met enig afzwakken van de problematiek. Laat ik dat voorop stellen.

In de loop van de jaren heb ik van meerdere instanties, zoals de overheid en  bedrijfsleven gehoord, gezien of gelezen, dat zij excuses maakten. Gaat het om het excuses voor gemaakte fouten en zijn ze gericht aan de slachtoffers, zullen ze in de meeste gevallen gemeend en oprecht zijn.

Zodra excuses echter een vorm van politiek bedrijven wordt – het bespelen van de toehoorder –  wordt het twijfelachtig. Waarom er bij voorbeeld van de overheid gevraagd wordt om, ondermeer namens u en mij, excuses aan te bieden voor het gedrag van onze voorouders, vind ik dat, elke keer als het ter sprake komt, weer lastig.

Ik vraag me vaak af, hoe welgemeend die woorden dan zijn. Ik vraag me eveneens af hoe ver gaan we ervoor terug in de tijd? Van één vraag is het antwoord onbetwist helder. Schade die nu nog geleden wordt, moet worden goedgemaakt.

Waarom ik hier nu over schrijf? Omdat ik allang met een dilemma zit. Om dat dilemma duidelijk te maken het volgende. Ik weet bijna zeker dat we het in Nederland met elkaar eens zijn dat wij de nakomelingen van de NSB’ers uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog er niet (meer) op mogen aankijken. Waarom moet er dan wel namens mij excuses aangeboden worden voor de misdragingen van bijvoorbeeld de  VOC’ers en of aan hen verwante zaken?

Voor mij zijn die twee voorbeelden niet met elkaar te rijmen, helaas.

04-11-2021

 

Luttekestraat


098 LUTTEKSTRAAT bew

Dat de naam van de straat aangeeft dat het een kleine straat zou zijn, kun je je nu niet meer voorstellen. Lutteke betekent namelijk klein. We herkennen dat woord nu nog in het zinnetje: “Voor een luttel bedrag….”.  Vroeger was de straat wel een behoorlijk stuk kleiner en ging op in een plein dat tussen de huidige Blijmarkt en stadsmuur lag.

Er wordt daar dezer dagen aan het verleden èn aan de toekomst gewerkt.  Vorige week werden, bij archeologisch onderzoek, resten van een vroegere toren  van de Grote Kerk gevonden. Zoals het bij dit soort onderzoeken gaat, wordt het dan steeds interessanter. Dacht men eerst op fundamenten te zijn gestuit, die blijken nu veel dichter bij de huidige toren te liggen. Wat men vorige week als eerste vond,  lijken nu “maar“ onder de grond gestopte delen van de ingestorte toren van destijds te zijn.

Elders in de Luttekestraat, is men bezig met de toekomst. In de krant las ik  een ronkend artikel over het plan van de Luttekestraat een “sticky street” te maken. Een straat waarin je blijft hangen om te shoppen of om op een terrasje te zitten.  De uitvoering van dat plan bleek mij, vanmorgen, tegen te vallen. Ja, in de Korte Luttekestraat werd aan herbestrating gewerkt, dat dan weer wel, maar als daar ook al terrassen zijn ingetekend, kunnen we op elke vierkante meter van de binnenstad wel tafeltjes en stoeltjes neerzetten.

Dat de horeca veel terrassen graag wil, daarbij kan ik me iets voorstellen maar of het merendeel van de Zwollenaren dat ook wil? Zou daar ooit een gedegen onderzoek naar gedaan zijn?

Langzamerhand wordt me wel duidelijk waarom, “onder het mom van veiligheid”, de fietser straks niet meer door het centrum mag op zijn of haar al dan niet elektrisch vervoermiddel. Ik vrees dat het de gemeente er enkel en alleen om gaat dat men onbekommerd op een terras moet kunnen zitten of met winkeltasjes aan de arm moet kunnen slenteren.

Ik zou de reacties van de vroegere winkeliers wel eens willen weten. Die uit uit de tijd dat heel veel  verkeer, inclusief de stadsbussen, zich door die Luttekestraat een weg baande.  Ik schat zo in dat ze zich omdraaien in hun graf.

02-11-2021

 

KPN


097 KPN bew

Mijn eerste mobiele telefoon kocht ik in 1997. Het was er eentje van het formaat 18 x 7 x 4 cm en woog zo’n 400 gram. Je kon er uitsluitend mee telefoneren. Toch bood het ongekende mogelijkheden, vonden we.

Met de huidige mobiele apparaten in de hand, lachen we er nu om, want die kunnen zoveel meer.  Natuurlijk zit er ook veel “flauwekul” op, zoals, om maar bij mezelf te blijven, Facebook, Instagram, Whatsapp, Tjilp (Hoe herken ik vogelgeluiden),  zo’n zelfde  type voor planten, spelletjes, diverse gezondheidsapps en wat al niet meer.

Ik verbeeld me dat de apparaten gelijk aan de opgaande lijn van mogelijkheden ook in prijs gestegen zijn. Zo las ik dat de nieuwste iPhone vanaf € 909,-- te koop is. Het vorig model kostte, (van de nieuwste is het nog niet bekend) om te maken ongeveer € 350,-- hetgeen me een redelijk hoog bedrag lijkt. Het meerdere is verkoopkosten en winst en dat laatste is, weten we, bij Apple gigantisch. Daarnaast zijn er grote wereldomvattende bedrijven ontstaan  –  bijvoorbeeld Google, Facebook en Microsoft –  die allemaal ook forse bedragen uit de ruif van de mobiele telefonie meepikken. 

Er zijn apps ontwikkeld die het tegenwoordig bijna onmogelijk maken om  zonder zo’n mobiel geval door het leven te gaan. We laten er onze QR-vaccinatiecode opzien, we bankieren er mee, het is onze agenda, de buienradar bepaalt of we gaan wandelen of niet, onze vakantieroute is er op af te lezen en het is ons fototoestel.O ja, we kunnen er ook nog mee telefoneren maar dat gebeurt steeds minder want we whatsappen met elkaar tot de toetsenbordjes versleten raken.

Geen wonder dat zo’n gewild artikel de aandacht heeft getrokken van het dievengilde. In een paar dagen tijd werden vijf winkels van KPN overvallen en werd de voorraad aan telefoons opgeëist. De letter KPN staan eigenlijk voor Koninklijke PTT  Nederland.

Vroeger ging het grapje rond dat PTT stond voor: “Putje graven, Tent opzetten, Tukje doen”. Voor de letters KPN zou nu gezegd kunnen worden : “Kijken, Pakken, Noppes”

hetgeen ook weer niet verbazingwekkend is als je de uitnodigingen op de ramen van hun etalages leest:  “Pak’m” en “Snelpakkers”.

31-10-2021

 

Lure


096 LURE bew

Wat is er mis mee? De naam, een historische naam voor een deel van Zwolle is een naam die al in de 13e eeuw voorkwam. Ik heb er het veelgeprezen boek “De Geschiedenis van Zwolle”, van Drs Jan ten Hove, er voor de zekerheid op nageslagen.

“Waar heb je het over?” zult u wellicht zeggen. Nou, ik las in De Stentor en ik citeer: “ Het gebied tussen de Willemsvaart, het spoor en de IJsselallee gaat de komende jaren, als onderdeel van de Spoorzone,  volledig op de schop. Het begint al met de naam die gewijzigd is van “Lurelui” naar “Willemskwartier”.”  Einde citaat.

Ik twijfelde nog een momentje aan mijn verstandelijke vermogens – en ik hoor u denken : “Niet onterecht !” –  maar het stond er echt. “Lurelui”. Even dacht ik nog aan een foutje van de spellingscorrectie die wel het woord “Lorelei” kent, maar nee, elders op internet kom ik ook “Lurelui” tegen. Sterker nog men had het over “Lurelui-west” en “Lurelui-oost,” en nu dan over “Willemskwartier”.

Eerst dus over de “Spoorzone”, toen schijnbaar over “Lurelui” en nu moeten we in en aan “Willemskwartier” geloven. Wie bedenkt dit soort namen binnen het gemeentelijk apparaat ? Weet U het, weet ik het. Wat ik zeker weet is dat  “de Lure”, de historisch naam uit de boeken, in de loop van de tijd veranderde in “De Assendorperlure”, een tuindersgebied ten zuiden van het station Zwolle en dat door de spoorlijnen was afgesloten van de rest van de stad. En nu nog steeds wordt die laatste naam kortweg “de Lure” genoemd.

“De Lure” heeft nooit bij het gebied achter de Veerallee gehoord. Dat was destijds sociaal gezien een heel andere wijk waar de naam Willemskwartier wellicht beter bij past. Daarom heb ik voor de foto van vandaag geprobeerd op oude “Lure-grond” te gaan staan. Het was moeilijk te vinden. Toch was ik in de buurt, dat was zeker en ik dacht met weemoed zo’n dikke vijftig jaren terug, aan de de lui die er woonden en bepaald niet te lui waren er te werken. Kortom van alle kanten is de naamswijziging naar “Lurelui” of “Willemskwartier” een historisch vergissing.

Voorstel mijnerzijds: We noemen voortaan de oude Veeralleebuurt, bekend om de straten met koninklijkhuis-namen: “Willemskwartiertje” en dit nieuwe deel: “Clausuur”.

28-10-2021

 

Sponsor


095 SPONSOR bew

In de maandageditie van onze regionale krant stond toch wel opvallend sportnieuws. Nee, ik doel niet op de winst van PEC op de Almelose voetbalclub Heracles, hoewel die winst zo langzamerhand ook wel opvallend genoemd mag worden. Nee, het gaat over het Zwolse Jeu-de-bouleteam “Het Zuiderboeltje”  dat een sponsor gevonden heeft en wel in de persoon van Patrick Wiegman, eigenaar van de seksshop “Erotica Xqlusive” aan de Ossenmarkt, in de schaduw van de Peperbus.

Woordgrappen liggen voor de hand, we doen er niet aan mee vandaag. Want ”Het Zuiderboeltje” wil hun sport meer bij deze tijd halen, wil af van een wat stoffig imago en vindt dat het in deze tijd, anno 2021, moet kunnen. En om Wiegman te citeren: “We zijn eigenlijk een speelgoedwinkel voor volwassenen. Maar veel mensen zien dat nog niet zo. Seks is nog altijd een taboe. Best apart, want zonder seks zouden we hier allemaal niet zijn.” Einde citaat.

Ik moest hierbij aan Dries van Wijhe denken. Dries, geboren in Oosterwolde op 20 december 1945, bijgenaamd Dolle Dries, is in onze regio lang bekend geweest als mararthonschaatser en wielrenner. In die schaatsdicipline werd hij zowel in 1986 als in 1991 Nederlands kampioen. Daarnaast was hij ook een succesvol wielrenner. Zo was hij de winnaar van het Kampioenschap voor Amateurs in 1973 en werd hij op het podium vergezeld door  Fedor den Hertog en Gerrie Kneteman. Voorwaar geen kleine namen in de wielersport.

Dolle Dries kreeg in de wielersport nationale aandacht toen hij in augustus 1973 een samenwerking aankondigde met Klaas Kee van de Zwolse seksclub Pretty City. Voor honderd gulden per week fietste hij voortaan met die naam op zijn borst, zo beloofde hij. “Ik kan op deze manier makkelijk geld verdienen”, zei Dries, “Daar kan toch niemand bezwaar tegen maken.”

Twee dagen later maakte hij toch alweer een einde aan deze eerste sportsponsordeal met een erotisch bedrijf. “Mien moe hoorde er op een zondag van. Het goede mens wist niet wat seks was. Ik heb een dag lang kunnen volhouden dat het om zware shag ging, toen nog even dat het een cheque-club was. Ik ben er mee gestopt, ik wilde haar niet verder kwetsen.”

26-10-2021

 

Harmonie


094 HARMONIE bew

Stephen Hawking, de beroemde astronoom, bekend van zijn theorie over de “zwarte gaten” was bovenal bekend als de wetenschapper die aan A.L.S. leed  en optrad in een rolstoel en sprak via een stemcomputer. Hij overleed in 2018.

In de NRC las ik dat er, van de hand van ene Charles Seife, een boek verschenen is, met als titel: Een wetenschappelijk fenomeen ontrafeld”. De schrijver beweert in dat boek dat Hawking zelf de mythe gecreëerd heeft die om hem heen hing. En je kunt je afvragen was hij nou bekend om zijn theorie of om de combinatie wetenschapper/patiënt?

Als simpele Zwollenaar met beide benen op de grond kan ik niets melden over de juistheid van wat de schrijver beweert. Wel dat achteraf redeneren makkelijker is dan in de actualiteit alles juist en zuiver herkennen. Zoals één van de laatste zelfslachtende slagers van Zwolle zo plastisch kon zeggen: “Een koe kijk je van achter in zijn kont”.

Even later vond ik nog een aantekening dat Jan Stappenbeld deze zomer 75 jaar oud geworden is. Jan, de bekende Zwollenaar, die vijftig jaar lang fotograaf was in dienst van De Telegraaf en met vele foto’s beroemd is geworden.

Jan kwam uit de horecafamilie die de voorloper van het “Stadscafé Blij” jarenlang hebben gerund. Toen, en ik denk nu nog, bij velen bekend als “De Harmonie” aan de Grote Markt.

Daar waar je vanuit een hoog, inpandig terras, naar de drukte in de binnenstad kon kijken. Daar waar schaaktoernooien gehouden werden, vergaderd en gevierd werd.

De naam Stappenbeld (later nog weer te vinden in de Stapp’s Inn) was welhaast onlosmakelijk gekoppeld aan “De Harmonie” En natuurlijk kun je nu, jaren later, je afvragen: Lag de bekendheid van de Stappenbelds aan “De Harmonie” of was het precies andersom. Mij zul je daarover ook niets horen melden.

Trouwens, ik begrijp de verandering van naam van het bedrijf niet. Waarom wordt een naam “van statuur”, hij bestond sinds 1828, aan de kant gezet? Eén ding is zeker: mocht het huidige concept aan de Grote Markt mislukken, kun je makkelijker  zeggen: “We zijn in goede Harmonie gestopt” dan “We zijn gestopt, Blij toe!”

24-10-2021

 

Vuilnis


093 VUILNIS bew

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw had elk Zwols gezin een vuilnisbak, zoals op de foto, ergens op een plekje in de buurt van de keuken staan. Alle afval verdween erin. Vaak op de aardappelschillen na, daarvoor kwam de schillenboer.

Na deze zware, en scheenbeen-beschadigende bak moest alles in een plastic zak, die in de jaren zeventig werd vervangen door de grijze container. En nu hebben we voor het restafval de ondergrondse container ergens in de buurt. Plus een eigen container voor plastic , een zogenoemde gft-bak, eentje voor papier en het glasafval behoren we naar de glasbak te brengen. Want het is de bedoeling dat we ons afval meer en meer gaan scheiden.  Een goede zaak, milieuvriendelijk en, zo dacht ik in het begin, kostenbesparend.

In dat laatste heb ik me schromelijk vergist. Net als op veel andere terreinen is de gemeente op het gebied van de afvalverwerking net Rupsje Nooitgenoeg.  Totdat men er op het idee kwam dat de Zwollenaar beloond moest worden voor het scheiden van het afval. Maar dat blijkt moeilijker dan gedacht.

Men berekende een minimum aan te leveren hoeveelheid per huishouden. Omdat te bereiken werd bedacht de opening voor het storten van het restafval in de ondergrondse container, daar waar het nog kon, te verkleinen. De controle op je totaal aangeboden hoeveelheid huisvuil schijnt te zijn dat men het aantal “inworpen” kan tellen. Leuk is dat als de opening net verkleind is. Het is vragen om illegale vuilstort.

En nu lees ik dat er gemeentelijk met miljoenen wordt geschoven om een  afvalverwerkingsplan te verwezenlijken. Want er is ook een misrekening van een half miljoen inzake BTW en overheadkosten. Dus worden nu gelden die gereserveerd zijn voor de jaren ‘23 en ‘24 bij die van ‘22 gevoegd. Er wordt een miljoen uit de algemene middelen gehaald en B & W heeft besloten het jaarlijkse dividend wat men van de ROVA  krijgt, te weten een half miljoen, ook te besteden aan de afvalverwerking.  Onder het motto “Zo zakken we niet door de ondergrens”. Heus, het is een simpele rekensom die duidelijk maakt dat we vanaf 2023 op meer dan afval moeten gaan bezuinigen.

Daar zijn toch ambtenaren, c.q. een verantwoordelijk wethouder bij betrokken?  Het doet  me erg denken aan Henk Spaan en Harry Vermegen die rond 1980 hun satirisch sportprogramma afsloten met: “Vuilnisman, mag deze zak ook mee ?”

21-10-2021

 

Terborchveste


092 TERBORCHVESTE bew

Er is redelijk veel te doen over de bouwplannen van de gemeente Zwolle in de, zo genoemde, “Zwarte Waterzone”. Huidige buurtbewoners vrezen, naast extra verkeersdrukte, voor massale en hoogbouw. Ook ik ben geen voorstander van het volbouwen van mooie stukjes land en groen aan de randen van welke Zwolse woonwijk dan ook. Naast wonen wil elke Zwollenaar toch ook iets meer, “de leefomgeving” kort samengevat.

‘t Is wel bijzonder dat juist aan die rand van Zwolle, de eerste echte hoogbouw plaatsvond. In 1964 werd er de Terborchveste gebouwd en, op de foto zijn ze na te tellen, heeft 12 woonlagen. In die tijd sprak men van een “torenflat”. De term wolkenkrabber was nog net iets te hoog gegrepen. Vijf jaar later werden de vier grote flats aan de Palestrinalaan opgeleverd, waar veel jonge gezinnen –  de geboortegolf moest onder dak –  hun eerste woonplek vonden.

De Terborchveste trok in de eerste decennia van zijn bestaan vooral bewoners met een meer dan modaal inkomen. Nu is dat anders vooral ook omdat de woningen in veel gevallen, voor huidige begrippen aan de kleine kant zijn.

De naam Terborch is in Zwolle bekend omdat zowel deze veste als de veel oudere Terborchstraat vernoemd zijn naar een in 1617 in Zwolle geboren kunstschilder Gerard ter Borch, genoemd de Jonge.  Dit om niet met zijn vader, met dezelfde naam en die een verdienstelijk amateurschilder was, verward te worden. De zoon stierf in 1681 in Deventer maar is, zoals hij zelf graag wilde, begraven in de Grote of Sint Michaëlskerk hier in Zwolle.

Dat hij zijn achternaam veranderde in Terborch zal wellicht, hij kwam per slot uit een zeer gegoede familie, met een vorm van ijdelheid te maken hebben. Vandaar ook die naam voor deze flat, vermoed ik. Veel gebouwen hebben de laatste jaren van die fantasienamen gekregen. De er vlakbij gelegen “Wanningstate” is er een voorbeeld van. Een behoorlijk aantal andere, van dat soort namen, doen me denken aan een vlag die de lading niet dekt.

Ik vermoed dat de gemeente Zwolle, de strook grond, waarmee deze column begon, door de Zwolse bouwkundig ambtenaren ook zo met opzet is genoemd: “Zwarte Waterzone”.

Voor veel Zwollenaren klinkt dat beter dan “aan de rand van Holtenbroek”.

19-10-2021

 

Landstad


091 LANDSTAD bew

Nee, ‘t is geen typefout, maar bewust zo neergezet. Janny en ik waren de afgelopen dagen in de Randstad en zo is het idee geboren.  We hebben de zon in de zee zien zakken, we hebben in de duinen gewandeld, kortom we waren er even lekker tussenuit.

Toen we op de terugweg de grens van de provincie Utrecht en Gelderland passeerden, meenden we het direct te merken, het verschil tussen de “L” en de “R” van beide woorden. We waren blij dat we inwoners zijn van onze eigen stad Zwolle. Want er is toch wel een groot verschil tussen “de Randstad” –  zeg maar, globaal de driehoek die Rotterdam Amsterdam en Utrecht samen vormen –  en bijvoorbeeld onze streek, de kop van Overijssel en Salland.

Het verkeer kent daar uitsluitend haast, haast en nog eens haast. Er wordt rechts gepasseerd, er wordt vaak door rood gereden en de maximum snelheid geldt schijnbaar alleen voor “landstedelijke sukkels”, om een paar voorbeelden te noemen.

In menig horecagelegenheid wordt geen coronacheck uitgevoerd, staat of zit men dicht op elkaar en wordt er, net als bij supermarkten, bij voorduring in je nek gehijgd door iemand die jouw manier van handelen te traag vindt.

Natuurlijk is een deel van de bedrijvigheid in die regio een belangrijk onderdeel van de motor waarop onze economie draait. Alleen men moet er niet denken dat èlk bedrijf daar een wezenlijk belangrijk onderdeel van is.

De grotere hoeveelheid rust die men elders in Nederland kan ervaren is, naar ons idee, minstens zo belangrijk voor de Nederlands economie als de hierboven genoemde motor.

Door stress loopt men bijvoorbeeld eerder tegen een hartinfarct op dan tijdens een wandeling door het Vechtdal. Niet dat we elke randstedeling adviseren om in onze regio te gaan wonen. Nee, want er zijn ook cultuurverschillen waar velen, is het vermoeden, nooit aan zullen wennen en dan heel ongelukkig worden.

En voor alle zekerheid melden we ook maar even dat ook in onze omgeving koop- en of huurhuizen moeilijk te vinden zijn en de prijzen ervan ook hier de pan uit rijzen.

O ja, de oorzaak van dat laatste is te vinden bij die motor van de economie, u weet wel, die onvolprezen Randstad.

17-10-2021

 

Wasvrouw


090 WASVROUW bew

“Gelukkig, de wasvrouw leeft nog!” was, denk ik, bij veel gezinnen vroeger een gevleugeld gezegde als de kinderen weer eens smerig thuiskwamen. Ik moest eraan denken toen ik, in De Swollenaer van deze week, las over twee   ‘wasplanken” gevonden in 2004 bij opgravingen “Achter de Broeren”. Ze dateren uit de periode 1500-1575 en de wasvrouwen sloegen ermee het vuil uit de voorgeweekte was, waarna die op gras te bleken werd gelegd. ‘t Was trouwens slecht betaald werk.

De naam Blekerswegje verraadt ook de vroegere aanwezigheid van zo’n bedrijf daar in de buurt. De meest bekende was toch wel “De Boschbleek” en die was tot in de eerste helft  van de vorige eeuw nog te vinden, achter het Dominicanenklooster.

De komst van de wastobbe en de wringer etc. heeft die manier van (laten) wassen, doen verdwijnen. Niet dat alles daarmee makkelijker werd. In ons ouderlijk gezin werden in de jaren ‘47 tot ‘49, in een periode van 23 maanden, vier kinderen geboren (waaronder mijn tweelingzus en ik, twee maanden te vroeg) waardoor er dagelijks een enorme luierwas te verwerken was. Want de weggooiluier moest nog worden uitgevonden. Om zes uur ‘s morgens begon mijn vader die was, in een grote wasketel op het gas, aan de kook te brengen, waarna onze moeder de zaak uitspoelde en aan de waslijn te drogen hing.

Een buurvrouw huurde op maandagmorgen een centrifuge, die na gebruik weer werd opgehaald. Hoe blij en trots was ons moeder niet toen de eerste wasmachine inclusief een centrifuge in huis kwam. Hij moest voor gebruik wel elke keer naast de gootsteen worden gereden want het water moest er met veel met emmers in gedaan worden en het ging er via een slang in die gootsteen weer uit.

Aan die machine is nooit met heimwee teruggedacht. Want ook met dat moderne apparaat ging er vaak iets mis, zoals het overkoken van de was. De lucht, een combinatie van zeepsop en een warmnatte kokosloper, die op de keukenvloer lag, was bij thuiskomst bij de voordeur al te ruiken en duidelijk te herkennen.

We wisten dan ook meteen dat we ons moeder heel voorzichtig en lief moesten benaderen.

07-10-2021

P.S.: Ik las even een korte pauze in en hoop u maandagmorgen 18 oktober weer fris en fruitig tegemoet te treden.

 

Fietsstad


089 FIETSSTAD bew

Als we het mogen geloven is Zwolle uitgeroepen tot de beste fietsstad van de wereld en wel door de internationale fietsersbond People for Bikes. Natuurlijk gunnen we ons, als Zwollenaren, wel zo’n eretitel, maar de Nederlandse Fietsersbond afdeling Zwolle stelde er al gelijk vraagtekens bij. “Zij waren niet benaderd” was hun belangrijkste commentaar op het onderzoek.

De prijs bestaat uit de eretitel Beste Fietsstad ter Wereld en moet als uithangbord dienen om het fietsen internationaal te promoten. Of het binnenhalen van de titel in Zwolle nog groots gevierd gaat worden, is nog niet bekend. Het winnen van de titel past in de ambitie van Zwolle om dé fietsstad van de wereld te worden, aldus de Stentor.

Bij dit soort zaken vraag ik me meestal af, hoezo? Wie heeft bedacht dat bij de ambitie van Zwolle past: dé fietsstad van de wereld te worden? Wist er een Zwolse ambtenaar van het bestaan van die titel?

Misschien was het wel ingefluisterd door de Zwolse afdeling van de Nederlandse Fietsersbond. Landelijk heeft die bond 31000 leden, hetgeen omgerekend voor Zwolle neerkomt op zo’n 230 personen. Het is goed dat ze er zijn, want dit soort verenigingen houdt diezelfde ambtenarij ook scherp. En voor de rest organiseren ze leuke dingen voor elkaar, moeten we maar bedenken.

Of het verhaal over beste fietsstad ter wereld waar is, zal me een zorg zijn. De ambitie van Zwolle moet zijn een gunstig woonklimaat te creëren en daar horen, dat is zeker, ook goede fietsvoorzieningen bij. Gelukkig zijn we, mede dank zij de inzet van de fietsersbond, de vele fietsen aan de centrumkant van het station eindelijk kwijt. Nu wacht hen dezelfde inzet aan de achterkant.

Misschien stelt die bond ook hier vraagtekens bij, want ik heb ze daar niet over benaderd.

Maar ach, sinds de elektrische fiets, weten zij heel goed wat iemand passeren is.

05-10-2021

 

C&A


088 C&A bew

Lees ik toch ineens dat er plannen zijn om het winkelpand van C&A op te knappen en op het dak een aantal woningen te realiseren. Alles met gebruikmaking van veel hout en  omlijst met veel groen. Als de plannen goed worden uitgevoerd zal het pand, met alles er omheen vast mooier worden. De praktijk leert ons echter dat er gaandeweg het bouwproces aanpassingen aan het plan plaatsvinden en dat het er toch minder mooi gaat uitzien dan bedoeld.

Dan is er ook nog de vraag, waarom werkt C&A hieraan mee?  Zij moeten er de hele bovenverdieping voor inleveren. Of zou het minder goed gaan met, zoals mijn moeder ze meestal noemde, Cees & Arie? C&A van de gebroeders Clemens en August Brenninkmeijer startte in 1851 met een winkel in Sneek en groeide uit tot een wereldconcern. Maar we zien en horen weinig van ze in de Sterblokken op radio en tv. Daarbij lijkt het er een beetje op dat ze de verkoopslag via internet verloren hebben.

Ooit hoorde ik van een van hun bedrijfsleiders dat de inkopers van C&A zelf de prijzen bepaalden die de kledingproducenten aan hun mochten berekenen. Ze waren namelijk exact op de hoogte van wat die fabrieken aankonden. Daar kwam waarschijnlijk ook hun reclameslogan vandaan: “C&A is toch voordeliger!” Terwijl ik dit opschrijf, realiseer ik me dat die kreet al lang van de gevels is verdwenen. Misschien is dat wel het begin van het einde geweest. Maar laten we optimistisch blijven, en hopen dat het bedrijf nog een lang leven beschoren is.

Vrijdagmiddag waren Janny en ik een poosje in “de stad”, zoals we het centrum noemen, en ons viel de enorme drukte op, zeker door de vele fietsers. We zeiden tegen elkaar, waarom moeten er nog meer mensen in dat centrum wonen? Waar bergen we die allemaal, met hun fietsen en hun andere hebben en houwen. Boven C&A, bijvoorbeeld. Dat wordt nu wel duidelijk.

Maar of wonen in een winkelcentrum, met meer en meer leegstand en oprukkende horeca, een fijn beeld voor de toekomst is? Ik vraag het me af. Voorlopig zal het wonen boven deze kledinggigant niet goedkoop zijn. Als je veel geduld hebt zul je ervaren dat de reclame weer op de muur wordt  geschroefd: “Wonen boven C&A is tòch voordeliger!”

03-10-2021

 

Kraken


087 KRAKEN bew

“Kraken is een vorm van diefstal en moet hard en snel worden aangepakt”, aldus de VVD-afdeling Zwolle. Aanleiding voor die uitspraak is de “ingebruikneming” van het huis op nummer 5 in de Van ‘t Hofflaan in Zwolle-Berkum.

Wel hele grote woorden die hier gebruikt worden door de VVD, alsof er iets, met de meeste spoed aan iemand moet worden teruggegeven. Het huis, gebouwd in 1974 op een prachtige plek (we kunnen niet anders zeggen), staat al decennialang leeg. Ga je snuffelen in de geschiedenis ervan, lees je bijvoorbeeld dat er in 2015 in het leegstaande huis is ingebroken. Eigenlijk staat het huis al veel langer leeg dan dat het kraakverbod van kracht is.

Want kraken van onroerend goed is in Nederland sinds 2010 verboden.  Daarvoor waren de zaken anders geregeld. We hoeven als Zwollenaren maar naar het Openluchtbad en de bestaansgeschiedenis ervan te kijken, om te concluderen dat “kraken” veel meer is dan ordinaire diefstal en/of eigenaartje pesten.

Waarom wordt er niet in gewoond? Een simpele vraag, helaas is het antwoord moeilijk te vinden. Nu klagen, volgens de media, de buurtbewoners, maar tijdens het genoemde snuffelen ben ik geen klagende buren, die zie boos maakten om de leegstand, tegengekomen.

Nu de VVD is ingeschakeld valt de term “diefstal”. Diefstal is het van de eigenaar ontnemen van het beschikkingsrecht van een goed, in dit geval een onroerend goed. In mijn optiek wordt deze woning om welke, onnavolgbare reden, al jaren aan de woningmarkt onthouden. Als je dan zo graag grote woorden gebruikt, zou je dat sociale diefstal kunnen noemen.

‘t Is trouwens wonderbaarlijk dat er nu ook gesproken wordt over rommel, stank en harde muziek en andere overlast. Alsof de krakers nu ineens verantwoordelijk zijn voor de rotzooi die ontstaat als je, 20 jaar of meer, geen onderhoud aan een huis en tuin besteedt.

‘t Probleem zal, zoals zo vaak, wel liggen aan de verschillen in mensen, de verschillen tussen de krakers en de buurtbewoners. Dat wist Prof. Dr. Jacobus van ‘t Hoff (1852-1911) hoogleraar en scheikundige, ja zelfs Nobelprijswinnaar, al te vertellen.

Voeg je twee verschillende stoffen bij elkaar krijg je, hoe dan ook, een reactie.

30-09-2021

 

Skyline


086 SKYLINE bew

In de eerste helft van de vorige eeuw was de skyline van Zwolle voornamelijk herkenbaar aan de kerktorens. Om er een paar van op te noemen: de Jeruzalemkerk, Dominicanenkerk, Zuiderkerk, Oosterkerk, Michaëlskerk en natuurlijk, heel herkenbaar, De Peperbus.

Ik kom erop omdat ik een aanbieding las om, als wanddecoratie, een afbeelding van de huidige skyline van onze stad te kopen. Ik heb het onderwerp eens opgezocht op Google en dan blijken die decoraties er in verschillende uitvoeringen te zijn.

De makers ervan hebben vooral gekozen voor zaken als - ik noem ze op alfabetische volgorde - de Fundatie, de Grote Kerk, de kantoorkolossen naast rotonde Spoolde, De Passiebloem, de Peperbus, de Sassenpoort, de Spiegel en het Stadhuis.

Je kunt je zelfs afvragen of deze genoemde onderwerpen, eigenlijk wel skyline-bepalend zijn. De wens zal wel de vader of moeder van de gedachte geweest zijn, vermoed ik.

Als Zwolle in het centrum blijft bouwen zoals de gemeente nu toestaat, met de hoogte van de Peperbus als maximale bouwhoogte, creëren we een binnenstad enkel bewoond door de kapitaalkrachtigste Zwollenaren. Er werd afgelopen zaterdag niet voor niets gedemonstreerd tegen het tekort aan betaalbare woningen.

Zwolle heeft in het verleden wel meer “bouwbesluiten” genomen met helaas onherstelbare schade aan de stad en het stadsgezicht. De sloop van de Michaëlskerk in de jaren 60 ten behoeve van een overdekt winkelcentrum, dat we nu wel weg willen kijken, is daar een markant voorbeeld van.

Het is misschien te simpel gedacht, maar waarom lossen we de leegloop van de kleine kernen niet op door ze weer interessant te maken als woonplek.  Jazeker, dat kost geld, maar we besparen een hoop geld als we ophouden met oude steden, zoals ons Zwolle, aan te passen aan de woon- en andere wensen van deze tijd. Ook aan het aantal bewoners van een binnenstad zit een maximum.

Wonen in de binnenstad, als (deel-)oplossing voor het woningtekort? Vergeet het maar! En wat zeker belangrijk is: “Gedenk de skyline !”

28-09-2021

 

Diezerstraat


085 DIEZERSTRAAT bew

Welke Zwollenaar kent de Diezerstraat niet? Tot 1850 was het een woonstraat. Dat gold toen niet voor het noordoostelijk deel, de Smeden. Daar waren de brandgevoelige beroepen van smeden en bakkers met hun ovens gevestigd. De straat was hier breder en omdat er ook veel stalhouders zaten was dit de plaats waar op vrijdag de wagens geparkeerd stonden van de boerenfamilies die naar de vee- en warenmarkt gingen.

Daarna is het wel de bekendste winkelstraat van Zwolle geworden. In 1925 werd het een éénrichtingsweg, tot september 1970. In die maand reed de toenmalige burgemeester Drijber, als laatste automobilist er met een oldtimer door heen. Het autoverkeer werd er verboden en het wegdek daarop  aangepast.  Daarbij was men op het idee gekomen om voortaan de naam “Diezerpromenade” te gebruiken. Een groot succes is dat laatste nooit geworden. Wat wil je, de echte Zwollenaar noemt hem zelfs niet Diezerstraat, maar Diezerstraote.

Door de Covid-19 pandemie zijn Janny en ik meer gaan wandelen. Als het even kan doen we dat dagelijks en daardoor hebben we nu een aantal vaste wandelingen. Eén daarvan is te vinden op het Landgoed “Den Berg” in de buurt van Dalfsen. Toen we er in 2007 voor het eerst kwamen, verbaasden we ons dat we er het bordje “Diezerstraat” langs de weg zagen staan.

Afgelopen zaterdag waren we er weer. Het is een enorm contrast met de Zwolse Diezerstraat op zaterdagmiddag. Zo nu en dan is er een wandelaar of een fietser te zien. Verder hoor je er het ruisen van de wind, ongehoord veel vogelgeluiden en met een beetje geluk steken de reeën voor je de weg over.  Bovenal ervaar je de stilte.

Dat laatste is wellicht het allerbelangrijkste van een wandeling daar, want je brein komt tot rust en je realiseert je dat die stilte alle hectiek van het dagelijks leven in Zwolle, overstemd. Daar wordt een mens gelukkig van.

Het aardige is dat je er, ook na vandaag, zonder vertoon van een Coronapas van kunt genieten. Wie weet komen we er de volgende keer een eenzame Mona Keijzer tegen.

26-09-2021

 

Jacob


084 JACOB

Deze dagen werd bekend dat op dinsdag 21 september Jacob Versteegh op bijna  80-jarige leeftijd is overleden. Jacob was bekend als de veerbaas van het Haersterveer. Nog geen jaar geleden, op 24 oktober, noemde ik hem in een verhaaltje over het Haersterveer, toen het pontje niet mocht varen vanwege corona en velen met mij dachten dat het wel nooit weer zou varen.

Dit jaar is bij Jacob een pacemaker geplaatst en had hij zijn pontbaasactiviteiten weer hervat. Het mocht niet langdurig meer zijn. De markante man zal door velen gemist worden.

Als een in memoriam plaats ik vandaag, in een aangepaste vorm, een groot deel dat verhaaltje van 24 oktober 2020.

“Haersterveer

De huizenbouw en aanleg van snelwegen in Nederland met z’n vele viaducten heeft in de afgelopen decennia gezorgd voor een enorme vraag naar zand.  En daardoor ontstonden overal nieuwe watertjes, in de vorm van plassen dan wel meertjes. In Zwolle hebben we daarom bijvoorbeeld de Wijde Aa, de Wijthemerplas en de Milligerplas.

De oudste is bij mijn weten de Agnietenplas die qua recreatie een prima aanvulling was op de camping die er al in de buurt lag. Daarvóór gingen kampeerders en water minnende Zwollenaren recreëren in de nabijgelegen Vecht. Je ging dan de Haersterveerweg af en aan het eind bij het voet- en fietsveer was, links van de weg, een “strandje” ontstaan. Dat strandje is na de komst van de plas in de vergetelheid geraakt.

Het veer is er nog steeds. ’s Zomers maakten zo’n honderd personen per dag van het veer gebruik. Door scholieren die er een korte weg naar school of huis door hadden en ook vaak door recreanten. 

Bij velen van hen was de veerbaas Jacob Versteegh bekend. Jarenlang bediende hij, samen met zijn vrouw en enkele vrijwilligers het pontje. Jacob werd in het buurtschap Haerst ook wel “de professor” genoemd, want hij was technisch ingenieur en is steeds zeer met zijn tijd mee gegaan.

De vrijheid op en rond het water was hem op het lijf geschreven en daarom deed hij het technische werk dan ook in deeltijd. Toen het pontje niet kon varen, ontdekte hij alsnog weer andere vrijheden die hem door z’n vaste klanten vast niet misgund  werden. Want voor hen, sterker nog, voor iedereen had hij altijd een vriendelijk woord.”

23-09-2021

 

Vorst


083 VORST bew

Maandagmiddag werden we via het radionieuws gewaarschuwd voor een kans op vorst aan de grond. Dat is weer even andere koek dan wandelen in zomerkleding en het net iets te warm vinden, zoals we dat vorige week nog vonden. ‘t Is in mijn ogen wel een waardig einde van een zomer zoals in vroegere tijden.

Tenminste na een aantal zomers waarbij warmte en droogterecords werden verbroken, was dit naar onze mening, die van Janny en mij, een ouderwetse prettige zomer. Zeker goed voor de natuur, die zeldzaam groen is en waar menig plant welig tiert.

Prompt slaat ook de verwarming weer aan. Soms nog zonodig en is dat misschien wel een luxeprobleem. Er zijn jaren geweest, zeker die van direct na de oorlog, dat de kachels op 1 maart gedoofd werden en niet eerder dan 1 oktober weer werden aangestoken. Dan trok je bij weersituaties als die van nu alvast maar een trui aan. En dat in woningen die een geheel andere isolatienorm kenden dan die tegenwoordig geldt.

Mijn ouders verhuisden in 1955 naar een jaren dertig huis in de buurt van het Openluchtbad.  Het huis had ramen met, natuurlijk, enkel glas. Waar bij vorst al snel de “ijsbloemen op de ramen stonden”. In de voorpui waren de kozijnen van ijzer, dus goede doorgevers van de kou naar binnen en de warmte naar buiten.

Ik mocht, als enige zoon van de zes kinderen, op zolder slapen. Het dak was wel beschoten maar door de vele kieren kon je daar toch vaak naar buiten kijken. Ik ben er wel eens wakker geworden waarbij ik ontdekte dat het “rijp” op mijn dekens stond.  In het verhuisjaar, konden er twee kolenkachels, in de beide woonkamers beneden branden, was er één koudwaterkraan in de keuken en eentje van hetzelfde type op de ouderlijke slaapkamer er er waren welgeteld vijf stopcontacten. In de loop van de jaren werd het huis verbeterd en werd het wonen er luxer.

Na zo’n bericht als vandaag, wisselen we van zomer- naar winterdekbed, en laten de centale verwarming, geheel automatisch, z’n werk doen en vinden dat de normaalste zaak van de wereld. Toch hebben we in dat huis, met dat hele grote zwembad, als ouderlijk gezin –  we, mijn zussen en ik, vinden dat allemaal – altijd fijn gewoond.

Misschien waren we relatief minder veeleisend of, wellicht beter geformuleerd, sneller tevreden.

21-09-21

 

Kartbaan


082 KARTBAAN bew

Sommige zaken zijn, in mijn optiek, niet uit te leggen. Dan heb ik het maar niet over de vertrekkende Zwolse wethouder, die in de tijd dat er een groot woningtekort schijnt te zijn en die juist dat onderwerp in zijn portefeuille heeft, het college van B & W gaat verlaten. In de politiek opstappen, dat zagen we aan  de dames Kaag en Bijleveld in Den Haag, dat is de moeite niet.  Daarbij zijn er voor  vertrekkers uit die politiek vaak hele leuke wachtgeldregelingen.

Nee, ik doel op de toestemming die de gemeente Zwolle heeft gegeven aan de aanstaande uitbaters van een overdekte kartbaan in de IJsselhallen. Bij mij was er verbazing, want in juni konden we in De Stentor lezen dat er vergevorderde plannen waren voor zo’n kartbaan in de Philipsgebouwen aan de Ceintuurbaan. De eigenaar daarvan had zelfs al toestemming verleend en het zou daar minimaal vijf jaar kunnen. Maar nee, de gemeente gaf geen toestemming.

Intussen is de Kartbaan in de openlucht bij Wijthmen verkocht en gemoderniseerd en de nieuwe eigenaar heeft het duidelijk drukker dan de oude. Prachtig zou je zeggen. Maar nee, nu komt er, zoals gemeld, als het aan de gemeente ligt een binnenbaan in de IJsselhallen. In een pand waarvan besloten is om het in 2024 te slopen dus kan er hooguit een kleine twee jaar in “gekart” (nee, geen spelfout) worden.

Daarbij komt dat als jij morgen een bedrijf wil starten, moet dat passen in het bestemmingsplan, mag je niet een te grote concurrent van soortgelijke bedrijven zijn en moet het geheel vooral levensvatbaar zijn.Ik wens de twee mannen met het plan voor de IJsselhallen veel succes. Ik heb alleen het angstig vermoeden dat, in een slecht onderhouden gebouw, de levensduur voor een periode van twee jaar veel te kort is om als bedrijf een volwassen leeftijd te bereiken.

Misschien is dat dan wel gelukkig voor de ondernemer in Wijthmen. Jammer voor de mannen met de plannen voor het Philipsgebouw. De huurperiode daar was voor levensvatbaarheid stukken beter. Mijn vermoeden is, eerlijk gezegd, dat de IJsselhallen nog twee jaar financieel gecompenseerd moeten worden, vandaar de toestemming voor deze huurconstructie.

Misschien kan wethouder Anker, voor zijn vertrek de woningbouw in Zwolle nog bespoedigen door de IJsselhallen versneld te slopen, dat zou voor mij heel begrijpelijk zijn.

19-09-2021

 

Peperbus


081 PEPERBUS bew

Deze week is het, in mijn ogen toch wat trieste, nieuws te lezen dat de huis-aan-huis-krant “De Peperbus” wordt overgenomen door Brugmedia uit Kampen, die het per 1 oktober gaat opnemen  in “De Swollenaer”  Daarmee verdwijnt toch welhaast iets typisch Zwols.

P.A. van Drielen, beter bekend als Piet van Drielen begon samen met G. van Keulen een weekkrant met de titel “Zwolle Eén”. Dat blad stierf na twee jaar een stille dood . Daarop begon Piet alleen, vanuit zijn woonhuis in de Zeeheldenbuurt, begin april 1956 met “De Peperbus”  en het werd zijn levenswerk.

Ik vermoed dat de meest succesvolle periode van het blad was, de tijd waarin elke week op de voorpagina een foto van een willekeurig  gefotografeerde Zwollenaar, met een witte cirkel om zijn hoofd, werd afgebeeld. Hij of zij werd dan ook het “cirkelhoofd van de week” genoemd en kon tegen vertoon van die foto bij veel bedrijven iets lekkers, leuks of aardigs ophalen.

Je scheen er wel een poosje zoet mee te zijn. Mij is het nooit overkomen, wellicht omdat het gezin van Piet van Drielen, onze buren werden. Daardoor weet ik ook dat het hele gezin in het bedrijf werkte, vader en moeder, dochter en twee zoons, waarvan Adri tot aan zijn pensionering in het “krantenvak is blijven werken.

Adri en zijn zus Vera zorgden voor de redactionele kant, ze kregen zelfs een heus kantoor aan de Thomas à Kempisstraat. De tweede zoon, helaas ben ik zijn naam kwijt, was de. vermoed ik, de technische man en die samen met vader Piet voor de broodnodige advertenties op pad ging.

In 2012 is het bedrijf in handen gekomen van DPG, de uitgever van ondermeer de Stentor, die nu al hun kleine stads- en streekbladen in de verkoop gooit. Het verdwijnen van dit soort bladen, vooral die waarvan de redactie bestaat of bestond uit, in ons geval, ras-Zwollenaren, is meer dan jammer omdat de cultuur en historie van een stad ermee worden uitgehold.

Weekblad De Peperbus en de liefde, de ijver en de humor voor het krantenvak van die hele familie Van Drielen, zal mij, vermoed ik, lang bij blijven.  Gelukkig hebben we de foto  nog!

16-09-2021

 

Twee voor twaalf


080 TWEE VOOR TWAALF bew

Dat ik voor het eerst, en bij uitzondering, afwijk van mijn gewoonte om deze column een titel bestaande uit één woord te geven, heeft een belangrijke reden.

Dit tv-seizoen wordt het vijftigjarig bestaan gevierd van de quiz “Twee voor twaalf”, lang gepresenteerd door Joop Koopmans, de laatste dertig jaar alweer door Astrid Joosten. Voor mij, ik kijk vanaf het begin, welhaast onvoorstelbaar lang.

In de jongste aflevering werd een vraag gesteld over de wapenhandel in Amerika, waarvan door zeer velen, wereldwijd, wordt gedacht dat die handel wel een tandje minder kan, gezien het vele misbruik van die wapens. We hoeven maar te denken aan de schietpartijen  door  gefrustreerde jongeren op Amerikaanse scholen.

De vraag was: welke organisatie oefent een sterke lobby op de Amerikanse senaat uit om die wapenverkoop toe te blijven staan. Het antwoord moest zijn de NRA, oftewel de National Rifle Association. Die NRA, opgericht in New York in 1871, is een Amerikaanse belangenorganisatie die zich van oorsprong inzette voor scherpschutterskunst voor militairen en meer recentelijk voor het recht van burgers om vuurwapens te mogen bezitten.

We spreken er, zeker hier in Nederland, waar de wapenverkoop, gelukkig, zeer gereguleerd is vaak schande van. Terecht, maar toch zou ik graag aandacht vragen voor eenzelfde soort van gevaar, zeker ook in ons land, ook in onze stad Zwolle.

Het gevaar van het messen bij zich hebben, door jongeren tussen de twaalf en twintig jaar, op school en daarbuiten. Eerder las ik dat meisjes hun nagelvijlen ook als wapen zien en gebruiken willen, mocht dat nodig zijn.

Nu is er wel geen lobby in Nederland die de verkoop van aardappelschil- of andere messen in Den Haag promoot, maar het is wel zorgelijk. We zullen samen en zo snel mogelijk als buren of familie, collega’s of als ouders elkaar er op moeten aanspreken dat dit foute gebruik moet stoppen.

Als we dat nu niet doen, zeggen we wellicht over vijftig jaar: “Hadden we het toen maar gedaan! Toen was het al twee voor twaalf ! “

14-09-2021

 

Radio


079 RADIO bew

Ik weet niet beter of het fenomeen radio is er. In de eerste 15 jaar van mijn bestaan was er zelfs nog radiodistributie. Een systeem, verzorgd door de PTT, waarbij via een kabel aan de buitenmuur welhaast in iedere woonkamer een luidspreker aan de muur hing met een keuzeknop voor vier, jawel, vier “zenders” en een volumeknop.

Naast de veel beluisterde programma’s als “Radionieuwsdienst verzorgd door het ANP”, de “Arbeidsvitaminen” en voor de huisvrouw “Moeders wil is wet”, hadden alle omroepen zo hun vaste programma’s op een vast tijdstip, en er van horizontale programmering nog geen sprake was.

Natuurlijk waren er gezinnen met een gewone radio, vaak met een “groen oog”, een hulpmiddel waardoor je de zenders goed kon afstemmen.  Pas toen eind jaren vijftig de draagbare transistorradio, al uitgevonden in 1947, z’n grote intrede deed, werd radio luisteren, ook op plaatsen buiten de woonkamer, populair.

De zeezenders Veronica en Radio Noordzee en het al langer bestaande Radio Luxemburg deden het muzikale landschap drastisch veranderen. Daarbij deden die zenders wèl aan horizontale programmamering en van lieverlee moesten de Nederlandse zenders, wilden ze luisteraars behouden, daar wel in mee gaan.

Nu verandert er weer veel. Het internet vervangt voor een groot deel alle, al jaren bestaande, systemen. De CD-speler is al weer achterhaald, en we “streamen” de muziek, de podcasts, de tv-series en wat al niet meer.

Ziggo heeft ons laten weten dat zij niet meer het analoge radiosignaal via de kabel blijven doorgeven. Rest de fanatieke radioluisteraar apparatuur te gaan gebruiken die is ingericht op het digitale signaal of, heel ouderwets, een losse FM-antenne te gebruiken. Met als gevolg alle nadelen van dien, zoals een minder goed en storingsvrij radiogeluid.

Ik ben in het geheel niet tegen de digitale mogelijkheden, integendeel, ik maak er, zeker van het internet, veel en dankbaar gebruik van. Maar ik vind het lastig dat –  zoals in dit geval –  veel prima en soms ook nog dure apparaten onnodig moeten worden vervangen. Dat in een tijd van meer en meer milieubewustzijn hoe met dit soort zaken om te gaan.

Maar misschien komt het ook wel door onze zwager die helemaal uit zijn bol gaat bij het zien van en luisteren naar oude radio’s.

12-09-2021

 

Teststraat


078 TESTSTRAAT bew

GGD IJsselland komt met de vaccinatiebus naar je toe. GGD IJsselland heeft de massale vaccinatiecampagne afgerond waarbij ruim 650.000 coronaprikken zijn gezet. Deze week wordt een nieuwe fase in het vaccinatieproces gestart.”

Dat was het berichtje dat ik woensdag ergens op het internet las. Terecht naar ik aanneem.Want er is massaal geprikt. Echter, naar mijn mening, nog niet voldoende.

Een goede vriend van me heeft een zoon die samen met zijn vrouw een fysiotherapie-praktijk runt. Tijdens zijn werk is hij, wel gevaccineerd, besmet geraakt met de deltaversie van het Covid-19 virus. Door iemand die om, voor mij geestelijk onnavolgbare redenen, zich niet wil laten inenten. Zijn hele gezin moet nu in quarantaine, waarmee ook hun broodwinning stil ligt en dat voor zo’n tien dagen.

Als de burgemeester van Nunspeet die zich niet wil laten inenten wordt gevraagd naar zijn motivatie, en de daar onderliggende zaken, als antwoord geeft: “”Ik kan dat niet in eenvoudige bewoordingen uitleggen die voor een niet-gelovige te begrijpen zijn. Dat vind ik moeilijk." dan breken niet alleen mijn klompen, maar ook mijn schoenen, laarzen en gympies.

Wie weet ligt de oplossing in een verplichting tot wekelijks testen voor personen die zich op andere dan medische gronden niet willen laten vaccineren, zodat zij degenen zijn die, indien besmet, in quarantaine moeten. De hier eerder genoemde isolatieverplichting is, gevoelsmatig, de omgekeerde wereld.

Het is jammer dat de nimmer gebruikte commerciële teststraat die door de overheid op onze Zwolse Veemarkt was ingericht, na maanden ongebruikt te zijn weer is gesloopt. Het zou een mooie plek geweest zijn op de wekelijkse testen voor zie zo bijzondere groep Zwollenaren uit te voeren. 

Dan hadden we, als bijkomend voordeel, nog een beetje terug kunnen gaan zien van al het geld dat nu over een oneconomische balk gesmeten is.

09-09-2021

 

Stekkertransitie


077 STEKKERTRANSITIE bew

Maandagmorgen hoorde ik op de radio een binnenschipper verhalen over zijn nieuwe schip, dat geheel elektrisch werd voortbewogen. De stilte was, in vergelijk met de vroegere dieselmotor, naar zijn zeggen indrukwekkend. Op de vraag of hij verwacht dat er nog veel van die elektrische binnenschepen bijkomen, antwoordde hij dat hij dat niet snel verwachtte omdat dit soort schepen van energie voorzien nogal op logistieke problemen stuit.

Het deed me denken aan wat er dit weekend te lezen viel over de omschakeling van fossiele brandstoffen naar de groenere energievormen. Dan komt toch wel in de meeste gevallen de elektriciteit als eerste om de hoek kijken. De energietransitie zoals het genoemd wordt.

Dan blijkt, zo konden we lezen, dat ons stroomnet helemaal niet berekend is op zoveel stroomafname. Dan zal er een geheel nieuw kabelnet moeten worden aangelegd en deskundigen vrezen dat zoiets wel dertig jaar gaat duren.

Nu al kan ons stroomnet bij een winderige èn zonnige dag de opbrengst van de  zonnepanelen en windmolens niet aan.  Laat staan dat er nog meer van die bronnen en een nog groter gebruik van stroom bij gaat komen.

Als we  dan ook nog eens goed nadenken over hoe alles uitgewerkt moet worden –  denk aan de door de binnenschipper verwachte logistieke problemen –  mogen wel wel uitkijken om niet té hard van stapel te lopen.

Alleen al de vraag hoe iedere auto dan aan zijn energie moet komen. Elke auto aan een laadpaal?  In de buurt van mijn geboortehuis, vandaag op de foto, staan op een relatief klein gebied al verscheidene van die palen. Zo gaan we Nederland toch niet volbouwen, mag ik hopen? 

Bij de grondige voorbereiding hoort ook na te gaan of de bedachte oplossingen wel handig zijn. Je vraagt om moeilijkheden als je je auto via een lang snoer moet opladen en wel helemaal als je, zoals te zien op de foto,  het aansluitpunt ook nog eens aan de straatkant van een in Nederland geparkeerde auto zit.

Onze, sinds kort voormalige minister op dit gebied, Cora van Nieuwenhuizen, moet eerst maar eens gaan lobbyen voor de transitie van de stekkers voordat ze onze staatsgeheimen prijsgeeft aan Gazprom en kornuiten.

07-09-2021

 

Blauwvingertje


076 BLAUWVINGERTJE bew

In een nog niet zo grijs verleden stonden er in de kranten veel kleine berichtjes en advertenties. Zelfs heel veel van die kleine. De zaterdageditie van de Volkskrant stond er  in de jaren zestig en zeventig vol mee. Bijvoorbeeld met contactadvertenties die, door hun opvallende stijl, zeer leesbaar waren.

In de voorloper van De Stentor, de Zwolsche Courant, stonden ook veel kleine advertenties zoals: “Te koop: tweepersoonsbed; te koop gevraagd: twee eenpersoonsbedden”. Je had gelijk een vermoeden van de achterliggende problematiek, zullen we maar zeggen.

In die Zwolse heetten de advertenties Blauwvingertjes, waarmee ook pijnlijk duidelijk werd dat de bijbehorende lage advertentietarieven bij ons Zwollenaren ook een belangrijke rol speelden.

Door internet met in - het begin - de site “Startpagina” en  nu websites als  “Marktplaats”  en datingsites als “Inner Circle”, “Pepper” en “Relatieplanet” is dit soort advertenties compleet uit onze papieren nieuwsmedia verdwenen. Je kunt er rouwig om zijn, maar zo werkt de digitalisering, in bijna alles, onontkoombaar door.

Zelf heb ik er, als ouderwets krantenlezer, nog altijd de gewoonte aan overgehouden om me elke dag even te focussen op de kleine berichten, waar sommigen zeer de moeite van het lezen waard zijn dan wel verbazing wekken. Zaterdag vond ik onderstaande twee berichten:

Een vouwwagen op camping 't Oegenbos in Teuge is gisteravond volledig uitgebrand. Een van de vouwwagenmuren vatte vlam, waarna een gasfles explodeerde. De eigenaren, een gezin met twee jonge kinderen, kwamen ongeschonden weg. Volgens campinggasten was de familie aan het koken in de voortent toen het misging. De oorzaak van het ongeluk is onbekend.

Een fietser is gistermiddag ten val gekomen op de Hoofdstraat in Apeldoorn. De man moest met beenletsel naar het ziekenhuis gebracht worden. Op die plek, ter hoogte van de Rituals, geldt een fietsverbod. Toch wordt er regelmatig gefietst.

Deze twee verbaasden me. Ik vind het jammer dat De Stentor, toch een kloon –  met wat regio-nieuws – van het Algemeen Dagblad, ons vergast op dit soort ongeïnspireerde berichtjes. Nee geef mij dan maar het berichtje uit de Volkskrant van destijds dat luidde: “ Ik mis je ! Dick.”

Kijk, daar kon ik wat mee.

05-09-2021

 

Randje


075 RANDJE bew

Woensdag stond er in De Stentor een artikel over e-choppers (elektrische bromfietsen) die overlast veroorzaken op de fietspaden op de Veluwe. Ze kunnen gehuurd worden en vaak komen de gebruikers vaak in groepjes. Doordat die choppers breder zijn dan gewone fietsen dreigen bijvoorbeeld valpartijen. Dat is kort samengevat de inhoud van het artikel.  De oorzaak ligt mede bij het feit dat men de dingen huurt, vaak wat ervaring mist en er daarom wat minder verantwoordelijk mee omgaat.

Naar mijn idee zien we eenzelfde probleem in Zwolle met de te huren groene scootertjes die, in de opvatting van velen, maar overal neer gepleurd worden. Bij bushaltes, bij wildvreemden voor het raam, midden op trottoirs waardoor invaliden soms ernstig gehinderd worden. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat de voordelen van die dingen opwegen tegen die nadelen, maar natuurlijk zou dat wel anders kunnen liggen.

Het probleem, zo las ik bij het zoeken naar meer informatie, ligt vooral bij de definiëring van wat kan en niet kan “in de openbare ruimte”. Op de Veluwe lijkt het er op dat de fietspaden eigenlijk te smal zijn voor die e-choppers, maar nergens is omschreven dat ze er niet mogen rijden. Zie hier, het probleem in de notendop.

Hetzelfde gemis aan definiëring geldt voor het trottoir, de stoep. Die is nooit ontworpen als parkeerplaats voor groene-huur-scootertjes, en ook hier is het niet goed geregeld. Het trottoir in een winkelstraat is bijvoorbeeld nooit bedoeld om vol gepoot te worden met sandwich- en andere reclameborden. Evenmin is er geen adequate regeling voor het gebruik van het trottoir als terras.

Het is goed beschouwd van de gekken dat de voetgangers door de terrassen gedwongen worden van de stoep af te gaan en op die rijbaan te moeten lopen, zoals bijvoorbeeld,op de Blijmarkt of in de Sassenstraat. En intussen klagen de terrasgebruikers over het drukke verkeer dat langs hen rijdt.

Echt hoor, ik gun het elke horeca-ondernemer in Zwolle, als compensatie voor het “corona-leed”, hun tijdelijke extra terrasjes, maar ik hoop wel dat we wat dat betreft ook daarmee weer teruggaan naar het “oude normaal”.

Een aantal mensen zullen de laatste paar zinnen vast op het randje vinden van wat gezegd kan worden. Dan is het in ieder geval een “stoeprandje”.

02-09-2021

 

Bouwvak


074 BOUWVAK bew

In onze regio zijn in de afgelopen dagen alle scholen weer opgestart. Zondag spraken wij nog een docente van het Deltion College, hier in Zwolle, die vertelde dat ze er erg veel zin in had, om weer face to face te werken met een volle klas leerlingen.

Veel leerlingen zullen ook wel blij zijn om weer “gewoon” les te krijgen. Hetgeen in tegenstelling is met mijn gevoelens die ik had, in mijn jeugd,  als de school weer begon.

De “grote vakantie” was maar zes weken en in die zes weken moest heel Nederland op vakantie. Daarbij kwam dat er niet veel andere mogelijkheden waren. De herfstvakantie bestond uit twee of drie vrije dagen, de kerstvakantie en paasvakantie waren wat langer en de pinkstervakantie telde ook maar een paar dagen. Daarbij waren de huisjes van “Sporthuis Centrum” (later Center Parcs) nog maar zeer gering in aantal.

En dan was er ook nog de “bouwvak”, de drie weken waarop de hele bouwsector en aanverwante bedrijven vakantie hadden. Overal druk, de prijzen van campings, hotels en pensions werden voor die periode behoorlijk verhoogd.  Geen wonder dat de bouwvak, al weer 31 jaar geleden officieel is afgeschaft. In sommige sectoren is die collectieve vakantieperiode nog in de afzonderlijke cao’s opgenomen. Meestal op verzoek van de werkgevers die in gespreide vrijheid, veelal uit financieel belang, geen heil zien.

Ook werd de vakantiespreiding in het onderwijs ingevoerd, met de bekende regio”s noord, midden en zuid. Ik heb zo het vermoeden dat, gezien de grotere flexibiliteit van de arbeidsmarkt, ook die regelingen van de schoolvakanties aangepast gaan worden. Vraag me niet hoe. Dat regelt zich vanzelf. In het verleden nam iedereen van zaterdag tot een volgende zaterdag vakantie. Dat is ook ongemerkt geheel veranderd.

Het blijft natuurlijk raar dat er nog steeds gewerkt wordt met het begrip “hoogseizoen”, want vakantievieren is een heel-jaar-door-gebeuren geworden. Bij het afscheidnemen aan het eind van de vakantie was de standaardgroet:”Nou tot volgend jaar !” Nu is dat veranderd in “Tot gauw, hè!”

Ooit zaten Janny en ik op de vrijdagavond, de startavond van de bouwvakvakantie, op een terrasje waar ook een hele groep personeelsleden van een bouwbedrijf het begin van hun vakantie vierde. Ze hadden het heel gezellig maar of de rest van hun vakantie daarna financieel ook nog gezellig was, heeft ons nog een hele poos beziggehouden.

31-08-2021

 

Mosquito


073 MOSQUITO bew

In Hattem heeft een aantal bewoners last van hangjongeren. Die richten vernielingen aan en veroorzaken geluidsoverlast, om maar eens wat te noemen. Men wil daar nu een mosquito inzetten. Voor het geval dat u niet weet wat een mosquito is, citeer ik Wikipedia even: De Mosquito is een geluidsapparaat dat tonen uitzendt van een hoge frequentie die vrijwel alleen jongeren tot ongeveer 25 jaar kunnen horen. Over het algemeen worden deze tonen door de mensen die het kunnen horen als vervelend ervaren. Het apparaat wordt in veel Nederlandse plaatsen gebruikt als middel om hangjongeren van bepaalde plaatsen te verjagen (Einde citaat).

Ik denk, dat iedereen die wel eens wakker ligt door geluidsoverlast en bijvoorbeeld heel vroeg op moet, wel eens denkt aan dit soort oplossingen. Wellicht zijn ze ook beter dan er heen gaan met een honkbalknuppel in de handen.

Toch is er ook veel op het apparaat tegen. Er zijn mensen, niet tot de doelgroep behorend, die er ontzettende hoofdpijn door krijgen, om maar eens wat te noemen. Veel dieren horen deze “onnatuurlijke pieptoon” wel en raken van slag.  Bovenal wordt het gebruik van dit soort toestellen “een brevet van onvermogen” genoemd omdat de overlastgevers, simpel een ander plekje gaan opzoeken. In 2017 heeft de gemeente Zwolle zo’n mosquito  opgehangen in de Vermeerstraat, achter de, destijds daar aanwezige dagopvang, “Bonjour”, maar moest het van de politiek snel weer verwijderen.

Zoekend op internet las ik een aantal krantenartikelen waarin gesteld wordt dat in Zwolle de overlast van hangjongeren behoorlijk is afgenomen. Helaas waren die artikelen gedateerd uit 2017. Nu blijkt de overlast veel hoger te zijn dan in 2017 en 2018. Er wordt gesproken over een stijging van wel vijftig procent.

Men wijt dat vooral aan het gevolg van de maatregelen tegen Covid-19. Deels zal dat waar zijn. Anderzijds is heel Nederland de afgelopen anderhalf jaar meer thuis geweest en zijn  daardoor de, als overlast ervaren, buitengeluiden door veel meer mensen gehoord en is er meer geklaagd.

Misschien moeten we weer wennen aan de huidige situatie, die meer en meer gaat lijken op “het oude normaal”. Daarom nog maar even wachten met de mosquito’s. Daarbij er is vast wel een snuggere hangjongere die zoiets als een “mosquito-net” gaat uitvinden.

29-08-2021

 

Tegelwippen


072 TEGELWIPPEN bew

Zwolle wil kampioen “tegelwippen” worden. Dat wil zeggen dat er deze zomer in onze stad gemiddeld dan het hoogste aantal tegels uit tuinen  verwijderd worden.  Dat schijnt hoognodig te zijn.

Op de website van TV-Oost zag ik daarover een filmpje voorbij komen. Wethouder Ed Anker (Christen Unie) speelde er als quasi-chauffeur, van een vrachtwagen van de ROVA, de hoofdrol in. Ik had niet direct in de gaten dat hij niet een echte medewerker van dat bedrijf was, kortom de rol was hem op het lijf geschreven.

De steeds groeiende hoeveelheid regenwater in ons land kan niet blijvend worden afgevoerd door ons rioolstelsel. Vandaar dat er, meer dan nu gebeurd, van dat water door moeder aarde moet worden opgenomen. Het grondoppervlak is teveel versteend, vandaar deze actie. Bijkomend voordeel is dat, als de tegels en stenen weg zijn er planten voor in de plaats komen. En dat is dan weer goed voor de biodiversiteit.

Nog onlangs zagen mijn vouw Janny en ik,tijdens onze bijna daagse wandeling dat bij iemand een complete tuin werd weggehaald. Dit om plaats te maken voor grote tegels en zo een parkeerplaats voor de twee eigen auto’s te creëren.

Ik vraag me in den gemoede af of deze “daders”  zelf ook onder een steen leven. Want het mag toch wel als bekend worden verondersteld dat zulke acties niet meer van deze tijd zijn. Programma’s over tuinieren en milieu-organisaties laten hier op televisie en internet toch genoeg van zich horen, zou ik zo zeggen.

Ik kan u vertellen dat we het landelijk, wat betreft het tegelwippen, helemaal niet gek doen met een TPI van 247. Dat wil zeggen dat per 1000 inwoners dit het aantal verwijderde tegels is. Daarmee staan we op de negende plek. Maar vergelijken we het totaal aantal verwijderde tegels per gemeente dan staan we op de vijfde plaats.

Rucphen staat in de TPI-lijst bovenaan terwijl zij op de lijst van totaal gewipte tegels vijf plaatsen onder Zwolle op de tiende plek eindigt. Voor de goede orde er doen ruim tachtig gemeenten mee. Kortom, trots er op worden, zal niet echt gaan lukken, vermoed ik. Toch is het een goede actie hoewel…..

Toen ik de eerste keer het woord “tegelwippen” las, had ik toch even een geheel andere associatie.

26-08-2021

 

Fantasie


071 FANTASIE bew

Stel: U woont in een huis aan de Oosterlaan in Zwolle en er is iemand die een leuk plan heeft om iets te doen met het terrein aan de overkant van de straat, daar waar heel lang alle bushaltes waren van het streekvervoer. Dat plan bestaat uit, zo staat het in de vergunningsaanvraag, uit een reeks permanente kramen van het type dat op de kermis staat. Genoemd wordt een oliebollenkraam, een frietkraam en een kraam waar noga, of chiquer gezegd, waar nougat verkocht gaat worden. 

U hoort en leest dat het gemeentebestuur over een vergunning moet gaan beslissen. Eén ding is zeker, het originele bestemmingsplan, zo blijkt, staat het plan op die plek niet toe. U en uw buren worden er niet gelukkig van. U vreest –  de plannen blijken nogal vaag, als ze goed gelezen worden –  geluidshinder, last van hangjongeren, er zou ook zomaar muziek ten gehore gebracht kunnen worden en de frietkraam zou ook vervangen kunnen worden voor een spookhuis.

Vandaar dat u bezwaar aan gaat tekenen bij de gemeente. De door u aangevoerde motieven worden echter van tafel geveegd met het argument: “U bent de drukte van het spoor en het station wel gewend, dit kan er nog wel bij.”

Zoiets overkomt de buren van de “Beeldentuin de Annigahof” aan de Hessenweg,net buiten de bebouwde kom van Zwolle. Er zijn plannen om daar het  zogenoemd: “Activiteitencentrum Swolland” in de benen te helpen.  Er zou “gelasergamed” kunnen worden evenals het zo beroemde “levend ganzenborden”. In ieder geval geen spellen die in alle stilte gespeeld worden.

De opstelling van de gemeente Zwolle vind ik, als ik de Stentor van maandag mag geloven, het gênantste. Want de bewoners worden, als ze spreken over te verwachten geluidshinder, gewezen op de drukke doorgaande verkeersroute en het bedrijventerrein, waardoor ze wel geluidshinder gewend zouden zijn.  Alsof het normaal is dat, als je al overlast van iets hebt er geen problemen ontstaan als er wat bij komt.

Ik heb op deze plek al vaker, in verschillende bewoordingen gezegd dat ik het raar vind dat het gemeentelijk apparaat de bezwaren tegen hun eigen plannen zomaar van tafel kan vegen. De bekende eigen-vlees-keurende-slager.

Het wordt hoog tijd dat er bezwaar gemaakt kan / moet worden bij een onafhankelijke instantie. Een organisatie die hoog in het vaandel heeft staan: “Een betrokken burger heeft zelden ongelijk!”.  Maar ja, ik vrees dat zoiets geen fantasie, maar een utopie is.

24-08-2021

 

Huub


071 HUUB bew

Acteur Huub Stapel is het, zoals ik in onze regionale krant las, oneens met het besluit om het Nederlands Film Festival,  bekend van de Gouden Kalveren, voortaan 'genderneutraal' te maken. "Het NFF beweegt mee met de tijdsgeest en heeft ervoor gekozen om het onderscheid tussen man en vrouw bij de acteerprijzen op te heffen", aldus de organisatie van het festival.

Voorgaande jaren werden de Gouden Kalveren verdeeld in een aantal categorieën: Beste Mannelijke Hoofdrol, Beste Vrouwelijke Hoofdrol, Beste Mannelijke Bijrol en Beste Vrouwelijke Bijrol. Maar met de ommezwaai van het NFF is dat beleid verleden tijd. Voortaan deelt de organisatie enkel nog een Gouden Kalf uit voor Beste Hoofdrol en Beste Bijrol in verschillende categorieën (films, dramaseries). Dit in het kader van ‘genderinclusiviteit'.

Huub vindt het niks, hij gebruikt zelfs de term “om te kotsen” en zegt: “laat het NFF zich bezighouden met behoud van cultuur”.

Wellicht zit er wat in. Het lijkt mij dat we met ons allen doorschieten in correctheid op dit terrein. Bijna op hetzelfde moment dat ik het bovengenoemd bericht las, hoorde ik een politiewoordvoerster op de radio. Zij had het over de brand in een Amsterdamse flat die, zo vermoedt men, is aangestoken omdat er regenboogvlaggen hingen.  Om het correct te zeggen gebruikte ze ondermeer de term “lhbtiq+”. De term die zo langzamerhand zo lang wordt dat zij, ervaren als ze is, er moeite mee had. Ze zei er zelfs bij “Ja, ik mag er niet eentje vergeten.”

Kunnen we die term niet gewoon vervangen voor “seksuele geaardheid”, o, sorry, dat moet nu, “seksuele gerichtheid” zijn. Want die term lhtbiq+ wordt steeds langer. Ik mis nog een letter voor de roodharige lesbiennes, die dubbel gediscrimineerd worden. Deze laatste zin is niet serieus bedoeld maar geeft wel aan wat mijn opvatting in deze is. Als we nog verder doorschieten raakt de hetero-mens straks ondergesneeuwd en hebben we een nieuw discriminatie-probleem.

Laten we beginnen elkaar in waarde te laten en er vooral van overtuigd zijn dat de medemens dat meent. Dan worden de tijdgenoten die een geheel ander waardebesef hebben, wellicht de uitzondering op de regel, waaraan gewerkt kan worden.

Tot zover.  Ik heb er een kleur van gekregen.

20-08-2021

 

Juttemis


070 JUTTEMIS bew

Op één van onze scheurkalenders stond dinsdag onderaan de pagina vermeld: Sint-Juttemis. Ik ken de uitdrukking: Wachten tot Sint-Juttemis en Wikipedia meldt me daarover dat Jutte een koosnaam zou zijn geweest van Judith, een bijbelse heldin van wie de naamdag op 17 augustus zou vallen. Maar volgens het Meertensinstituut kan dat helemaal niet en zou bijvoorbeeld ene Jutta van Arnstein bedoeld zijn.

Hoe dan ook, de uitdrukking is eigenlijk: “Met Sint-Juttemis, als de kalveren op het ijs dansen”. Nooit dus. Vergelijkbaar met “Als Pasen en Pinksteren op een dag vallen”.

In Breda staat een standbeeld van “Sinte Juttemis”, opgericht in november 1991 door de Stichting Bredase Carnaval Viering. Toen ik dit laatste las, vroeg ik me af: Zou er ook in Zwolle een beeld voor deze “heilige” opgericht moeten worden ?

Voor het station van Zwolle bijvoorbeeld. Want denk eens na over de veranderingen die daar de laatste jaren gaande zijn?  Allereerst begonnen in 2017, en misschien sla ik wat over, met de busbrug. Het moet gezegd: een mooi staaltje van technisch vernuft, en dat gecombineerd met de verplaatsing van de bushaltes van voor naar achter het station. Toen startte in 2019 de bouw van de fietsenkelder voor het station en de daarbij behorende inrichting.

Nu verbouwt men het stationsgebouw, waar bijvoorbeeld de loketten verdwijnen en er zaken als een Starbucks voor weerkomen. Of dat een verbetering voor de reizigers is, waag ik te betwijfelen. Als oud-koffieman geldt die vraag zeker, voor wat ik maar noem, die “koffieshop”.

En dan is er nog het plan om de zogenoemde Spoorzone aan te pakken. Daar waar nu de bushaltes en ondermeer het stadskantoor staan, een ongezellig gebied, wil de gemeente het een en ander aanpakken. Het aantal woningen daar moet groeien van 800 naar 4000, er moeten meer winkels, werkplaatsen en ateliers komen en een “Passerelle”, een loopbrug over het spoor,. om dit gebied met het centrum van Zwolle te verbinden.

Er wordt gesproken over een “planningshorizon” – wie bedenkt trouwens dit soort woorden? – waarin gemeld wordt dat de nieuwbouw in 2023 gaat beginnen.

Kortom, ietsje eerder dan met Sint-Juttemis, maar wanneer is het geheel ooit af?

Laten we intussen hopen op strenge winters, kunnen de kalveren misschien nog op het ijs dansen!

19-08-2021

 

Vakantie


069 VAKANTIE bew

Ik viel maandagmorgen bijna uit mijn stoel van verbazing. Gelukkig kon ik me nog net vasthouden aan de krant die ik aan het lezen was. De besprekingen van de kabinetsformatie waren weer begonnen, hoorde ik op de achtergrond uit de luidspreker van onze radio.

Wat bleek? De formatie had drie (!!!) weken stil gelegen. De bazen van het land moesten op vakantie! Ik herinnerde mij de vakanties die bij mij niet doorgingen –  toen ik eigen baas was –  als de omstandigheden erom vroegen. Zoals te grote drukte, ziekte onder het personeel of een faillissement van bijvoorbeeld een leverancier. Dat waren allemaal redenen om je eigen vakantie maar tot nader order op te schorten. En dan te bedenken dat het landsbelang hierbij geen rol speelde.

Even later las ik, verontrust als ik was, op de pagina’s van NOS Teletekst vergoelijkend: “al hebben de leiders van VVD en D66, Rutte en Kaag, wel een document opgesteld dat als basis moet dienen voor gesprekken met andere partijen.”  Maar de zin die daarop volgde bewijst, naar mijn idee volledig, dat er zeker drie weken niets gebeurd is. Kaag spreekt namelijk van “een aanzet voor een opzet voor een mogelijk  regeerakkoord”. Dus zoiets als “niets voor niks met geen resultaat”.

Ze wil ook niet zeggen wat erin staat en ook Rutte wil niets kwijt. Wel zegt Kaag “dat we allemaal haast hebben”. En dan te weten dat we al sinds 15 januari van dit jaar gebakken zitten aan dit demissionaire kabinet. Kortom al zeven maanden regeert men gewoon door. Ondermeer samen met de Christenunie, waarvan dezelfde Kaag herhaalde dat ze er in de toekomst niet mee in een regering wil zitten. Hoe principieel wil men zijn ?

In de jaren vijftig stond op veel huisjes in de oude binnenstad van Zwolle het bordje “Onbewoonbaar verklaard” terwijl er vaak nog mensen in verbleven.  Op het huis van de Nederlandse staat hoort anno 2021 een groot bord te hangen met de tekst: “Onverklaarbaar geregeerd.”

17-08-2021

 

Kermis


068 KERMIS bew

Een hoogtepunt van mijn zomervakanties van de, toen nog zo genoemde, lagere school was wel de zaterdagavond dat wij met onze ouders naar de kermis gingen. Voor mij waren het “Lunapark” en het “Spiegeldoolhof” de topattracties. Voor mijn zussen was dat “De Rups”, naar ik nu inschat. De “Waarzegger”, in het met roodpluchen gordijnen beklede hokje, heb ik nooit bezocht. Ik heb mij nooit kunnen voorstellen dat speelkaarten, glazen bollen of sterrenbeelden mijn doen en laten in het dagelijks leven zouden kunnen voorspellen. Zelf bedenken wat ik dagelijks allemaal moest doen, was al moeilijk genoeg.

De Zwolse kermis, ik heb het over de tweede helft van de jaren vijftig,  besloeg het Rodetorenpieln, de Melkmarkt, de Grote Markt en het Grote Kerkplein. De muziek, de geur van oliebollen, het geknal van de luchtbuksen en het opgenomen worden in een langzaam voort schuifelende mensenmassa, maakte het tot een wel heel speciale beleving.

Als we er heen gingen  – mijn vader kon als vertegenwoordiger al vroeg gebruik maken van een auto – reden we ook even over de Burgermeester Van Roijensingel. Want als extra attractie waren, in die kermisweek, de bomen en stuiken aan de centrumkant van de stadsgracht,  ook vaak letterlijk extra, in de schijnwerpers gezet. Voor een kind van nog geen tien, een sprookjesachtig beeld. Tot slot mochten we een kaneelstok opeten.Hoe feestelijk kan een avondje kermis niet worden afgesloten.

‘t Is jammer dat de kermis, door Corona uit de binnenstad is verdreven naar het park De Wezenlanden. Laten we hopen dat het dit jaar de laatste keer is geweest en dat de binnenstad opnieuw het kermisterrein gaat worden. Het zal de sfeer ten goede komen, waarbij ik me wel afvraag of het hoge volume van de vele geluidsinstallaties bij draagt aan die goede sfeer.

Dat voor het huidige kermisterrein de ingang is verplaatst omdat hangjongeren vorig jaar de boel bij de toenmalige ingang verzuurden, geeft wel een beetje aan dat het “bijzondere van de kermis” veel meer “gewoon” geworden is. Zo gewoon dat zelfs daar de verveling toch snel toeslaat.

Voor alle “Rupsjes-nooit-genoeg” zou het goed zijn als we het leven veel meer zagen als een Lunapark, dus vol verrassingen.

15-08-2021

 

Plotseling


067 PLOTSELING bew

Het kwam letterlijk uit de lucht vallen, maar we kènnen leukere verrassingen. Een koninklijke onderscheiding of onverwacht bezoek van een verre vriend of vriendin bij voorbeeld, dat hoort uit de lucht te komen vallen. Maar een brok ijs dat van een vliegtuig afbreekt, da’s heel andere koek.

‘t Was te lezen in  ons plaatselijk dagblad en het ijs bleek zijn verwoestende werking op het dak van Bus Industrial Tools op het bedrijventerrein De Hessenpoort gemunt te hebben. Tenminste de deskundigen op dit gebied vermoeden dit met grote stelligheid.

Het schijnt, hoe tegenstrijdig het ook mag klinken, een soort van anti-vriesmiddel tegen het  bevriezen van bewegende vliegtuigonderdelen te zijn. Maar ja, dat kan dus op grote hoogte zelf ook  bevriezen en van de vleugels losgaan.

De gemiddelde vlieghoogte is zo’n 10.700 meter en dan schijnt de buitentemperatuur zo’n 50 graden onder nul te zijn,vandaar dat ijs dus. Sporen van het ijs zelf waren bij het bedrijf niet vinden, wel de nodige schade. Ooit las ik dat er ook wel klompen bevroren urine “uit de lucht vallen” afkomstig van de toiletten van de grotere vliegtuigen. Daarvan is het aannemelijk dat er wel iets van weer te vinden is.

In deze regio schijnt het vallen van ijs vaker voor te komen omdat boven ons een aantal vliegroutes van en naar Schiphol liggen. En, ik zal nu wel voor doemdenker versleten worden, maar als onverhoopt de plannen rond vliegveld Lelystad doorgang vinden, gaan we dit stelselmatig meemaken. Helaas gaan bij onze minister Cora van Nieuwenhuizen over de gevolgen van het vliegen, zelden of nooit alarmbellen rinkelen.

Ik lees dan ook nog dat verzekeringen in dit soort zaken niet over de brug komen met vergoedingen. Dat je als slachtoffer maar moet aantonen van welk vliegtuig het ijs afkomstig is en dat je dan de vliegtuigmaatschappij aansprakelijk moet stellen. Reden temeer om gebruik van vliegtuigen te ontmoedigen.

Maar ja, als onze koning en zijn echtgenote, voor één dag even op en neer vliegen van hun vakantieadres in Griekenland naar Nederland, kun je de vraag, om minder te vliegen, met goed fatsoen niet aan zijn onderdanen stellen.

Trouwens, het nieuws dat voor het huldigen van de sporters, die meededen in Tokio, de koning op genoemde wijze zijn vakantie onderbrak, kwam voor mij als een ijsblok uit de lucht vallen.

12-08-2021

 

Inspraak


066 INSPRAAK bew

Of is het opspraak wat de plannenmakers in Zwolle willen? Dat vroeg ik me af nadat ik maandag het regio-gedeelte van De Stentor doorlas. Het ging ondermeer over een zendmast van 40 meter hoogte waar de bewoners van de Muijdermanstraat in Zwolle-Zuid uitzicht op gaan krijgen. Er staat er nu eentje van 30 meter hoog, de nieuwe wordt hoger en ook breder, gevoegelijk ook sterker qua signaal, en er is niets gecommuniceerd met de buurt. Niet eens een briefje erover door de bus, zelfs dat niet.

En dat nadat er afgelopen weekend een groot artikel in diezelfde krant stond over het vorig jaar opgerichte “Platform Zwolse Wijken”. Een samenwerkingsverband tussen veel buurtverenigingen in Zwolle, samen goed voor de vertegenwoordiging van 70 tot 80% van de Zwolse inwoners. Het doel is de invloed van de inwoners op de besluitvorming in Zwolle te verbeteren.

Er stond een terechte vraag aan het Platform vermeld: ”Maar is het niet zo dat inspraak voor een inwoner pas goed is geweest wanneer hij zijn gelijk krijgt ?”

Het antwoord daarop was vanzelfsprekend nee. De insteek is die van “de invloed van de burgers moet terugkomen in de plannen”. Die dienen tot stand te komen ín overleg en niet ná overleg. De overheid is er voor de burger, niet andersom.

Zo hoor ik dan ook gelijk allerlei instanties roepen dat zij zich daar in herkennen en zich transparant zullen opstellen en dat het leermomenten zijn en meer van dat genre van vaak holle frasen. Negen jaar geleden zetten de buurtgenoten van de Muijdermanstraat zich ook al schrap tegen een reeds genomen besluit.  Er zou een “Exodushuis” komen, een huis waar ex-gedetineerden een woonplek zouden krijgen, om zo te wennen aan de terugkeer in de maatschappij. Alleen ook hier was men “vergeten” de buurt tijdig te informeren en dan is het wel zo slim om dat bij nieuwe plannen in het achterhoofd te hebben.

In de communicatiewetenschap spreekt men van “zenden en ontvangen”. Dat gaat hier straks, mag ik hopen, op een gelijkwaardige manier en niet vanaf veertig meter hoogte.

10-08-2021

 

Verplicht


065 VERPLICHT bew

Vrijdagavond werd in het NOS-journaal gemeld dat in steeds meer situaties een vaccinatiebewijs tegen Covid, verplicht wordt. Als voorbeeld werd ondermeer de reiswereld genoemd.  Een leider van groepsreizen stelde dat het altijd heel gewoon gevonden werd, dat je je liet inenten tegen gele koorts of malaria als je naar verre landen reisde. Dat was nooit een punt van discussie.

Vroeger was aan de de Diezerstraat 14 Drogisterij “De Oude Gaper”  te vinden en op nummer 10, Apotheek Meulemeester. Daar haalde menig Zwollenaar de veelal eigengemaakte producten tegen allerlei kwalen op. Dat in het volste vertrouwen in de kennis en kwaliteiten van de drogist en apotheker. Zo ging dat in ons landje.

Natuurlijk werden daar wel eens fouten gemaakt toch zijn ze de voorlopers geweest van de huidige farmaceutische industrie. De laatste “Meulemeester” zat, naar ik meen te weten zelfs in het bestuur van een landelijke vereniging van farmaceuten.

Die industrie heeft het mogelijk gemaakt dat op grote schaal gestreden kon worden tegen ziektes als polio, difterie, kinkhoest, tetanus, en pokken om maar eens wat te noemen. Ziektes waaraan veel mensen op jonge leeftijd overleden.

Nu bij de Covid-19 pandemie, wordt door een, in mijn ogen, te grote groep mensen tegen vaccineren geprotesteerd, of wordt het in stilte simpelweg geweigerd. Ik doel niet op de “wappies” die menen dat chips worden ingebracht tijdens de vaccinatie of andersoortige complotdenkers.  Die proberen ons  ervan te overtuigen dat er een vooropgezet plan achter schuil gaat. Daarmee in discussie gaan is zinloos.

Ik begrijp dat het noemen alleen al van deze zaken reacties kan opwekken. Maar kan mij verteld worden waar het wantrouwen tegen de makers van de vaccins vandaan komt ? Dat het heel snel gegaan is met de ontwikkeling van die vaccins is een duidelijke zaak, maar in sommige situaties is snelheid de belangrijkste vereiste.  Want Covid-19 zelf gaat ten koste van heel veel.

We stappen zorgeloos in  trein, of vliegtuig, we rijden in onze auto’s, we schakelen dagelijks onze magnetron in, kortom we vertrouwen op velerlei gebied volledig op de wetenschap. Daarom verdient de medische wetenschap dat wantrouwen niet. Net zo min als de “wappies” de aandacht die aan hen besteed wordt.

08-08-2021

 

Rotonde


064 ROTONDE bew

“Eindelijk lijkt er dan een oplossing voor de hoofdpijnrotonde van Stadshagen in zicht. In het Zwolse stadhuis wordt voorgesorteerd op een bypass bij de Eli Heimanslaan. Kosten: 550.000 euro. Het collegevoorstel hierover werd onlangs echter weer ingetrokken: de buurt was nog niet op de hoogte gesteld” aldus een bericht in De Stentor van woensdag.

Toen ik het las, dacht ik nog, was er onlangs niet nog een rotonde in het nieuws en zijn er niet meer lastige exemplaren? Jazeker, de rotonde die ondermeer de  Pannekoekendijk, de Schuttevaerkade en de Burgmeester Roelenweg aan elkaar koppelt, werd genoemd als de gevaarlijkste. En natuurlijk de rotonde in de Rijnlaan bij de ingang van het parkeerterrein van het Winkelcentrum aan de Dobbe. En zo zijn er in de andere delen van de stad ook vast nog wel een paar te noemen.

Ooit zijn ze bedacht om  het verkeer op kruispunten beter te laten verlopen. Vaak werden verkeerslichten ervoor verwijderd en ik denk dat men erin het eerste begin resultaat mee boekte. Het was ook duidelijk: “Rij je op de rotonde heb je voorrang op het verkeer dat de rotonde op wil”. Maar ondertussen kwam ook de verkeersregel dat, en nu citeer ik de ANWB: “Fietsers of voetgangers worden gezien als zwakkere verkeersdeelnemers. Omdat zij kwetsbaar zijn in het verkeer, kent de wet een speciale regeling bij een aanrijding met een motorvoertuig.”

Die regel is uitgelopen op veel “onbehoorlijk” fietsgedrag vanuit de mening dat de automobilist wel uitkijkt omdat die in bijna alle gevallen opdraait voor de eventuele kosten, ontstaan bij een aanrijding met de betreffende fietser.

Tel daarbij op het grote aantal verschillend ingerichte rotondes. Soms met apart liggende fietspaden, soms met een “aan de situatie aangepaste” voorrangsregeling. En om het nog ingewikkelder te maken liggen er vaak ook nog zebrapaden met hun eigen verkeersregels naast of omheen. Reken er maar niet op dat de doorstroming er dan nog door bevorderd wordt.

Als we de bedragen die er nu worden gereserveerd voor de aanpak van de moeilijke rotondes, zouden besteden aan het opheffen van de verschillen tussen de rotondes èn de fietsers die harder kunnen rijden dan 15 km/u verplichten tot het halen van, zoiets als een “fietscertificaat”, zou er vast veel verbeteren.

Dan wordt de uitnodiging ”Zullen we vanmiddag een rondje gaan rijden?” misschien weer als iets leuks gezien.

05-08-2021

 

Lezen


I063 LEZEN BEW

Zondagavond zag ik in het NOS-journaal van acht uur een jongeman heel enthousiast vertellen over het lezen van boeken. Hij zette recensies van door hem gelezen boeken op Tiktok, het “jeugdige equivalent van Youtube” en kreeg daar veel respons op. Én er is veel navolging. Van de zijde van de uitgeverij kwam daar een bevestiging van, want er wordt weer meer gelezen.

Dat maakte de jongeman gelukkig en ik kreeg er ook een fijn gevoel bij. Want de laatste jaren ging het slecht met het lezen van boeken.  Bij de jeugd vaak veroorzaakt door de verplichte boekenlijst op school en door het internet met al de verschillen in mediavormen. Aan “gewoon lezen” komt men niet meer toe. Met het grote nadeel dat de taalvaardigheid langzaam maar zeker slijt. Door te weinig lezen, zo is inmiddels wel bewezen, kunnen veel mensen zich mondeling al niet meer goed uiten of een brief schrijven. Het is herkenbaar aan het feit dat een gesprek per telefoon vervangen is door een “appje” en aan de soms wonderlijk geformuleerde teksten op internet.

Er wordt tegenwoordig veel reclame gemaakt voor het luisterboek. Zeker, dat is een uitkomst voor blinden en slechtzienden, maar voor goedzienden is het, naar mijn idee, een vorm van lui lezen. En kom me niet aan met het argument dat je dat bijvoorbeeld tijdens een lange autorit kunt doen. De helft van de met zorg samengestelde tekst, ontgaat je op die manier.

Alsof lezen tijdsverspilling is. Elk boek dat gelezen wordt voegt iets toe aan je geestelijke ontwikkeling en er zijn genoeg boekgenres om je eigen interesses te stimuleren. Daarbij, eenmaal verdiept in een boek, raak je los van het alledaagse leven, wat een positieve uitwerking op je brein heeft.

Sinds ik begonnen ben met het schrijven van deze rubriek “Vanuit de Zwolse pols…” krijg ik, meer dan ooit, reacties. Vanaf het begin heb ik me voorgenomen er niet echt op te reageren. Heel vaak blijkt men een geheel eigen interpretatie van mijn tekst te hebben. Soms heb ik de neiging om te reageren met de opmerking “Er bestaan ook cursussen begrijpend lezen!” maar is dat nuttig? Ach, zo groot is mijn lezersgroep ook weer niet, vermoed ik.

03-08-2021

 

Dwangarbeid


062 DWANGARBEID bew

De slavernij is in 2007 afgeschaft. Tenminste officieel, maar de cijfers tonen aan dat er wereldwijd zeker 40 miljoen mensen nog onder de slavernij gebukt gaan.

Daarom is de zin “Slavernij is een vorm van dwangarbeid” een goede samenvatting van het geheel. Het is van alle tijden en het zal, vrees ik, nog lang blijven bestaan, want soms is het heel diep in de cultuur van een land of streek verankerd. Zoals in India bijvoorbeeld, waar je sociale positie voornamelijk door de kaste, de afgesloten bevolkingsgroep waarin je geboren bent, bepaald wordt  Daar gaat het heel langzaam met de afschaffing van dit soort dwangarbeid.

Het komt trouwens heel dichtbij dezer dagen. Vrijdag las ik over het containerschip de “Ever Given”, bekend als dwarsligger in het Suezkanaal, dat na maanden eindelijk in Rotterdam is gearriveerd. De 24 Indiase bemanningsleden mogen van hun baas niet van boord, vanwege, naar men zegt Coronamaatregelen. Ik vermoed dat er weinig mensen zo lang in quarantaine hebben gezeten als deze bemanning. Daarom verdenk ik de eigenaren van het schip ervan dat ze bang zijn dat de bemanning in Rotterdam gaat “passagieren” en het schip het schip laat met z’n duizenden nog te lossen containers en al. Waarschijnlijk gaan de mannen  ook niet van boord, omdat ze vrezen dan nergens meer aan te kunnen monsteren.

In het Zwolle-IJsselkanaal, zo las ik zaterdag, ligt een binnenvaartschip van een Zwolse eigenaar. Het mag niet verder varen omdat men vreest dat in de lading graan een veel te hoog percentage van het middel fosfine aanwezig is. Bedoeld om ongedierte te bestrijden maar dat in een te hoog gehalte echt levensgevaarlijk is voor de mens.

Dat laatste is al jaren bekend, er gebeuren regelmatig “ongelukken” mee maar veranderden is niet aan de orde. Binnenschippers zijn, naar ik meen te weten, weldenkende mensen, en daarom is het onbegrijpelijk dat dit soort misstanden blijven bestaan. Dat mensen doorwerken met het risico er letterlijk bij neer te vallen.

Zou ook hier nog steeds de angst om zonder werk dan wel zonder vracht, te komen zitten een rol spelen? Temeer daar de opdrachtgevers en hun klanten hier een belangrijke rol bij spelen.  Wat denkt u? Je zou er van leren vloeken als een bootwerker!

01-08-2021

 

Reclame


061 RECLAME bew

In Amsterdam begonnen Ludwig en Dirk Klinkhamer in 1977  een biljartcafé en omdat Ludwig de bijnaam “Loetje” had, werd dat ook de naam van het café. Dat werd  in de loop der tijd bekend om de ossenhaasbiefstukken van uitstekende kwaliteit. Na verloop van tijd werd zelfs het biljart verdrongen door de biefstuketers. En nu, zoals bekend geworden is, wordt het voormalige Zwolse Restaurant “Urbana” binnenkort omgebouwd tot één van de inmiddels meer dan vijfentwintig zaken van de in biefstuk gespecialiseerde horeca-keten ‘Loetje”.

“t Lijkt mij erg lekker, maar “Loetje heeft bij mij toch een wat andere klank. Nee, niet door de ooit in Zwolle gebruikte horeca-naam “Loetje aan de Kade”, maar door “Linke Loetje” de hoofdpersoon uit een van oorsprong Engelse strip die, van 1968 – 1988 dagelijks, in “De Volkskrant” was te lezen.

“Linke Loetje” was een werkloze nietsnut die gek was op drank en vrouwen. Hij droeg een overmaatse, geruite pet.  Hij maakte voortdurend ruzie met zijn vrouw Doortje en het koppel werd constant lastig gevallen door deurwaarders en schuldeisers, kortom een persoon die je heel vaak niet wilt zijn, maar wie weet was hij wel een groot steak liefhebber. Trouwens hij had altijd een sjekkie aan zijn onderlip hangen.

Misschien om dat laatste viel  mij het bericht op dat de tabaksgigant Philip Morris verwacht dat binnen tien jaar het merk Marlboro verdwenen zal zijn. En dat na toch jarenlang er veel reclame voor te hebben gemaakt met ondermeer de bekende Marlboro-man. Ironisch genoeg stierf de daarvoor ingehuurde acteur aan longkanker, op 90-jarige leeftijd. Dat dan weer wel.

In de Vechtstraat zat vroeger een sigarenzaak van Westerman, die als reclame de slogan “Wie roken kan, kent Westerman” voerde. Het stond met verlichte letters boven een rij sigarettenautomaten aan de zijmuur van zijn winkelpand.

Toen ik in de jaren negentig een baan kreeg in het ziekenhuis De Weezenlanden in Zwolle, leerde ik longarts Westermann kennen. ‘t Zal aan de twee dezelfde letters aan het eind van z’n naam gelegen hebben, dat ik toen niet direct gestopt ben met roken.

Of ligt dat anders? Wees eerlijk, we willen toch eigenlijke allemaal zo vrijgevochten zijn als Linke Loetje ?

29-07-2021

 

Straatnaam


060 STRAATNAAM bew

Er zijn mensen die zeggen: “Ik verbaas me nergens meer over!” Ik vermoed dat er vaak ergernis achter zit, dat is jammer. Gelukkig verbaas ik me nog met grote regelmaat. Zo ook over een bord dat ik tegenkwam aan de Buitengasthuisstraat. U ziet het op de foto van vandaag. Ik meende dat ik het stratenplan van Zwolle redelijk goed kende maar deze naam kwam voor mij uit de lucht vallen.

Het Schevemolenpad, blijkt te liggen parallel en tegen de A28 aan, tussen die Buitengasthuisstraat en het schoolgebouw dat nu Talentstad heet. Ik kon er in mijn naslagwerken over Zwolle  niets over vinden, behalve dan dat aan de naam het woord “scheepshelling” gekoppeld werd. Maar dat is het dan ook wel.

De straatnaam komt dezer dagen tevoorschijn nu het terrein tegenover de WRZV bouwrijp wordt gemaakt voor iets dat de IJsselhallen moet gaan vervangen.

Wat verder rijdend vroeg ik me af hoe bekend die naam bij de inwoners van onze stad zou zijn. En dan zijn er voor velen, vast meer onbekende namen. Wat te zeggen van “Kalverstraat”, het straatje dat begint naast Restaurant Poppe en eindigt bij de Kamperstraat. Vernoemd naar het feit dat er kalvermarkt gehouden werd en dus echt niet uit jaloezie met Amsterdam. Tot 1872 heette het trouwens “Achter de Muren”.

Weet u trouwens waar de “Klokkensteeg” ligt in Zwolle? Liefhebbers van de ouderwetse grammofoonplaat weten het vast. Het is de straat waar platenzaak Plato gevestigd is tegenover het ArtEZ Conservatorium.  En om er nog maar eens eentje te noemen: “De Watermarsen”. Dat is de laatste zijweg naar rechts van de Ruiterlaan, net voordat je het Engelse Werk in gaat. De laatste is ook voor mij nieuw vandaag.

Trouwens er is minstens ėėn straat in Zwolle met zelfs een straatnaambord hoewel het géén officiële straat is. Dan heb ik het over “De Snörresteeg”, het doorsteekje naast Restaurant Pampus, tussen Kamperstraat en Jufferenwal. Daar zat ooit het cafė “De Snörre, vandaar de naam. Maar ach, hoe belangrijk is een straatnaam ?

Want “What’s in a name?” zei een beroemde Engelsman ooit. Dus als we geen naam meer weten voor een nieuwe straat in Zwolle kunnen we die altijd nog de “Sjeekspierweg” noemen.

27-07-2021

 

Hoog


059 HOOG bew

Op het Spaanse eiland Lanzarote, 115 km voor de Marokkaanse kust, mogen de huizen niet hoger zijn dan vier verdiepingen. Ondermeer daardoor hebben de dorpen er een eigen specifieke sfeer. Men is daar architect Cėsar Manrique, die geijverd heeft voor deze grondregel, nog steeds erg dankbaar voor.

Zestig jaar geleden werd mij op de middelbare school al verteld dat hoogbouw niet de oplossing voor de woningnood is. Om hoogbouw heen hebben de bewoners ruimte nodig waardoor per saldo geen ruimtewinst behaald kan worden. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de grote afstand tussen de destijds gebouwde vier grote flats aan de Palestrinalaan.

Men schijnt tegenwoordig, geheel vrijwillig dicht op elkaar te willen wonen zoals dat gebeurt, bijvoorbeeld op het Kraanbolwerk in Zwolle. Volgens mij hebben daar  een aantal bewoners een uitzicht van lik me vestje, alsof het een eer is er te mogen resideren.

Op Lanzarote was  een malloot van een architect die een hotel van vele verdiepingen hoog wilde bouwen. Toen men het ontdekte is de bouw gelijk stil gelegd en is het nooit afgebouwd. Argumenten als “het point of no return is al bereikt”, telden er niet.

Nu is er een projectontwikkelaar die een onzalig plan heeft om aan de Schuttevaerkade, in het Zwolse,  een zestal woongebouwen neer te zetten, waarvan eentje met dertien lagen en een hoogte van circa 40 meter. ,,Hier zit niemand op te wachten. Veel te massief en te hoog’’, zeggen geschrokken buurtbewoners.

“Slokker Vastgoed” schijnt dat plan gemaakt te hebben. Een bedrijf uit Huizen (NH) waarvan je je kunt afvragen hoe groot de betrokkenheid is bij het welzijn van Zwolle, dan wel die van de eigen orderportefeuille.  Mijn editie van de dikke Van Dale vertelt me dat een “slokker” een gulzige eter is. Een veeg teken hoewel, aan je naam heb je zelf meestal geen schuld.

‘t Is wel een veeg teken dat delen van woonwijken letterlijk in de schaduw raken van de zogenaamde oplossing van de woningnood. Laten we hopen dat de betrokkenen hierbij op tijd het (zon)licht gaan zien.

25-07-2021

 

Fietsendiefstal


058 FIETSENDIEFSTAL bew

Dinsdagmiddag werd in Zwolle een tweetal dieven betrapt toen de gewaarschuwde politie hun bestelbus aanhield en controleerde. Eėn van de twee daders probeerde nog door een sloot te ontkomen en verstopte zich uiteindelijk met nat pak en al in de tuin van nabijgelegen woningen. Voor hemzelf helaas vergeefs. Uit de berichtgeving begreep ik dat hij levensgevaarlijk capriolen op het terrein van de spoorwegen heeft uitgehaald om uit handen van de politie te blijven.

Ik zie de taferelen al voor me. Een dader die over hekken klimt, door een sloot zwemt om aan de politie te ontkomen. Agenten die tegengehouden worden door dat hek met aan de bovenkant prikkeldraad. Agenten die, terecht  geen zin hebben in een nat pak en terugrennen naar hun auto en collega’s waarschuwen. Agenten die het gebied omsingelen en een dader die uiteindelijk onder een grote struik van een hortensia, of iets soortgelijks, kruipt om zich voor de zoekende agenten te verbergen. Kortom rumoer in Zwolle-zuid en aan de Deventerstraatweg. Het moderne wapen de taser bracht  de uiteindelijke rust.

En waar ging het om ? Twee, na later bleek drie, gestolen fietsen. Elektrische, dat dan weer wel. En waar ik dan weer benieuwd naar ben is of de accu’s wel op de fietsen zaten, want die worden er thuis vaak afgehaald om opgeladen te worden. Want wat heb je aan een gestolen elektrische fiets zonder, vermoed ik het duurste onderdeel, de accu?

Het blijft natuurlijk onuitstaanbaar dat dat oerhollandse vervoermiddel, onze fiets zelfs in je eigen huis of schuur niet meer veilig is. Ja, ze zijn erg populair want dat elektrisch hulpmotortje maakt het fietsen wel veel lichter met als nadeel dat soms gevaarlijk hoge snelheden worden gehaald.

In het Isala ziekenhuis waar ik werkte, was een internist die aan iedere patiënt die vol trots vertelde dat hij of zij een elektrische fiets had aangeschaft, het zeer uitgesproken advies gaf: “Ruil maar weer in voor een gewone, dat is veel gezonder!”

Maar ja, gewone fietsen worden tegenwoordig veel minder verkocht. Je kunt het jammer vinden, maar de tijden veranderen.  U begreep het zeker al ? Ik heb geen elektrische fiets en voorlopig hoef ik er ook geen, zelfs geen goedkoop gestolen exemplaar.

22-07-2021

 

Spoorbrug


057 SPOORBRUG bew

“Na een opknapbeurt is de Hoge Spoorbrug in de nacht van vrijdag op zaterdag ten prooi gevallen aan vandalen. Het Rijksmonument was anderhalve week gesloten vanwege een opknapbeurt. Vrijdag in de namiddag werd de, in 1882 gebouwde, brug weer geopend. Genieten was er zaterdagochtend niet bij voor de eerste wandelaars. De splinternieuwe vloerplanken lagen bezaaid met lege bierblikjes, lachgasballonnen en vernielde gele waarschuwingsbordjes. Tot afgrijzen van enkele voetgangers lagen er midden op de brug menselijke uitwerpselen.”

Dat was te lezen, op ondermeer de website Weblog Zwolle en in andere nieuwsmedia. Berichten waarvan je denkt: “Wat is de zin van dit soort vernielingen, dit wangedrag of hoe je het ook maar noemen wilt ? Na een renovatie kan het nog niet een etmaal netjes blijven.”

Ik heb ooit een wat statige dame, een te snel  door de Diezerstraat fietsende puber horen naroepen: “Zeg jongeman, heb jij geen opvoeding genoten?”  Diezelfde vraag heb ik daarna vaak, woordeloos, herhaald als ik soortgelijke narigheid zag. Waarom realiseren daders zich zelden, ten tijde van of na afloop,  waar ze mee bezig zijn en welke schade ze aanrichten.

Niet dat het altijd om grote bedragen gaat, maar waarom moet van een prullenbak de bodem eruit getrapt worden, waarom moet elk stil hoekje in de binnenstad naar urine ruiken, waarom liggen overal lege drankflesjes en -blikjes tussen de struiken ?

Waarom moeten allerlei gebouwen, viaducten en elektriciteitskasten door graffiti verlelijkt worden. Om maar te zwijgen over die andere  prachtige rode spoorbrug over de IJssel. Na oplevering was, ook al binnen een etmaal, het mooie ervan verlaagd tot een plek waar blijkbaar op geknoeid en geklodderd mag worden.

Waar zijn de verantwoordelijken voor de opvoeding van deze vandalen? Ik vermoed dat de overgrote meerderheid van ons Nederlanders denkt dat die verantwoordelijkheid bij anderen dan onszelf ligt. Op zulke acties wordt ook van ons een reactie verwacht.

Of durven we er niemand meer op aan te spreken ? Als dat laatste waar is zijn we met ons allen het spoor wellicht al een tijdje bijster.

20-07-2021

 

Bomen


056 BOMEN bew

Wonend in de wijk Aa-landen in Zwolle, viel het Janny en mij op dat de laatste tijd vaak  afgezaagde, soms forse, takken een poos onder de “gesnoeide” bomen in het gras blijven liggen. Soms wel een week of twee. Zo liggen in de middenberm van de Zwartewaterallee  nu ook dikke boomstammen te wachten om, naar ik aanneem, opgehaald te worden.

Ik moest eraan denken toen ik de afgelopen week een artikel in een landelijke krant las met als inhoud (door die krant samengevat met de zin): “Amsterdam kapt jaarlijks zo’n zevenduizend bomen. Wat gebeurt er met al dat hout? Dat wordt niet ingezet in de circulaire economie, zoals de gemeente beweert.”

Allereerst vroeg ik me af wat het nut is van het laten liggen van het snoeihout dan wel boomstammen ? Ik heb er de Zwolse pers op nageplozen maar heb er niets over gevonden. Even dacht ik zelf dat het wellicht een middel was ter bestrijding van de eikenprocessierups, maar daar blijken we deze zomer veel minder last van te hebben.

Sowieso heb ik meer dan ooit vragen over het boombeleid van de gemeente. Want eind vorig jaar kregen de bewoners bij ons in de buurt allemaal een gemeentelijke brief met de mededeling dat er een aantal bomen gerooid zouden worden. Op een kaartje konden we, aan de hand van gekleurde stippen, zien welke bomen het zouden zijn.

Waarom de keuze, ondermeer op een boom voor ons huis, zo uitgevallen was, werd niet verklaard. Wel werd gemeld dat een “team van deskundigen” een keuze zou maken welke boomsoort zou worden terug geplant.

Op 13 januari, voor ons een onbewaakt ogenblik, kwamen  mannen met een kettingzaag die binnen een minuut “onze” boom weghaalden. Wel lieten ze de stobbe, zo’n 25 cm hoog staan. Die werd,  opnieuw tot onze verrassing, op 2 juni met veel kabaal en een grote machine uit de grond gefreesd.  Medewerkers van het loonbedrijf, dat voor dit werk was uitgekozen, wisten te vertellen dat in oktober een nieuwe boom geplant zou worden.

Toen ik er bij de gemeente een vraag over stelde, werd ik verwezen naar de brief van eind vorig jaar.  ‘t Is jammer dat dit alweer een negatief stukje over gemeentelijk beleid is geworden. Intussen zijn we opgehouden met vragen stellen hierover. Verwezen worden naar de nog te maken keuzes van deskundigen is, gezien de omstandigheden,  wel een heel afgezaagd antwoord.

18-07-2021

 

Zienswijzen


055 ZIENSWIJZEN bew

Ooit diende ik een Zienswijze in bij het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Dit omdat ik, als inwoner van Nederland, bezwaar heb tegen de vergroting van het vliegveld nabij Lelystad. In onze regio van het land zijn er velen die daar bezwaren tegen hebben. 

Voor de duidelijkheid: Een zienswijze is een reactie op een ontwerp-besluit die een belanghebbende (een natuurlijke of rechtspersoon) aan het bevoegd gezag kan sturen.

Ik was niet de enige die een zienswijze indiende. Duizenden gingen mij voor of deden het na mij. Toch twijfelde ik toen al aan het nut van mijn actie. Terecht bleek alras. Het werd van tafel geveegd door minister Van Nieuwenhuizen, omdat al die zienswijzen dezelfde strekking hadden.

Ik moest eraan denken toen ik, in ons regionale deel van De Stentor, las over het bouwplan voor een appartementencomplex aan de Nieuwe Deventerweg in het “Oude Ittersum”. De wijk daar bestaat uit 550 huishoudens waarvan er 363 een zienswijze hebben ingediend. Het gaat mij nu niet om hun argumenten, hoewel het duidelijk zal zijn dat velen dezelfde bezwaren hebben tegen het plan. De wijkvereniging heeft een “voorbeeld-zienswijze” ontworpen die door veel bezwaarmakers is gebruikt. Daar kan niets op tegen zijn want het is juridisch een lastige zaak een “zienswijze” goed te formuleren.

De gemeente bagatelliseert nu het aantal ingediende zienswijzen, omdat ze allemaal, op vijf na, van dezelfde strekking zijn, en daarom als één zienswijze worden geteld. Kortom, iedereen mag bezwaar maken, maar niet hetzelfde bezwaar. Hoewel eigenlijk mag dat wel, maar je moet 358 andere en verschillende bewoordingen gebruiken, willen ze meetellen.  De strekking blijft overigens ook dan steeds hetzelfde, namelijk dat er bezwaar wordt aangetekend, want dat is toch echt de bedoeling.

Door de hierboven beschreven handelwijze laat de gemeente zich zien als een bestuurder die inspraak niet serieus neemt.  Medezeggenschap lijkt mij, in dit geval, een  fikse wassen neus of misschien beter gezegd een dikke opgestoken blauwe middelvinger.

15-07-2021

 

Miljoenen


054 MILJOENEN bew

Er rijden even geheel geen treinen op het spoortraject van station Zwolle naar Herfte want een gigantische klus daar nadert zijn voltooiing. Verdubbeling van lijnen en een tunnel, een onderdoorgang voor de trein naar Dalfsen en verder richting Emmen. Die lijn duikt voortaan dus onder de spoorlijn richting Meppel door. Minder wissels, kortere reistijden en betere overstapmogelijkheden zijn de doelen waar bij deze klus naar gestreefd wordt. Een klus die, volgens Prorail, tot de grootste projecten van Nederland mag worden gerekend. Bouwduur zo’n vier jaar en de kosten zijn 270 miljoen euro. Dat alles was afgelopen maandag te lezen op de website en gisteren in de papieren editie van de Stentor.

Ongeveer gelijkertijd lees ik in de NRC dat de renovatie van het Binnenhof ietwat duurder uitvalt  dan begroot. Het wordt nu 607 miljoen plus 111 miljoen voor de tijdelijke herhuisvesting, kortom 50% hoger dan de eerste begroting.  Daar zit dan 127 miljoen voor extra beveiliging in en ondermeer 13.9 miljoen voor duurzaamheidsplannen. Ik hoop toch echt dat de schrijver van het stuk in de NRC niet uitsluitend het maken van die plannen maar ook de kosten voor het aanpassen aan duurzaamheid bedoelt.  Hoewel de ervaring wel leert dat de parlementaire politiek, als het om eigen vergoedingen etc. gaat, bepaald niet op de kleintjes let, om het maar eufemistisch uit te drukken.

Het huidige complex van het Binnenhof is in 1992 in gebruik genomen. Het gaat dus nu zo’n 29 jaartjes mee. Laten we hopen dat het weer zo’n zelfde periode gebruikt gaat worden. Liever veel langer want als je het even uitrekent kom je uit op een kostenbedrag van 65.500,-- euro per dag, 7 dagen per week, 12 maanden per jaar en dat voor een periode van 30 jaar.

Als je dit soort cijfers tot je door laat dringen, krijg je, zo gaat het bij mij tenminste, steeds meer bewondering voor de werkers die, letterlijk, in weer en wind, bezig zijn ons land  draaiende te houden, zodat die economie kan lopen als een trein.

13 juli 2021

 

Vliegen


053 VLIEGEN bew

“Vliegen terroriseren het terras van de Zwolse Van der Valk-vestiging. Wie buiten een hapje wil eten heeft pech, voorlopig worden daar geen gasten toegelaten. Het terras is tot nader order gesloten, maar er wordt op managementniveau wel nagedacht hoe het hotel verlost kan worden van de plaag” aldus De Stentor dit weekend.

Zoiets wens je geen enkel bedrijf toe, laat staan een horeca-bedrijf, waarbij het hygiënisch bereiden van eten en drinken toch core-business is. In dat kader vallen die vliegen in de categorie “heel lastig” en dan wordt er vaak een “ongedierte-bestrijder” ingeschakeld.

Net als onkruid is ongedierte eigenlijk een verkeerde term. Onkruid is heel gewoon een plant die, voor mensen helaas, op een onhandig plek groeit.  Zo’n zelfde omschrijving kun je vast ook voor “lastige insecten” wel bedenken.

Zoals te lezen valt: men denkt na over een oplossing. Ik heb een poosje meegedacht en kwam tot het volgende: Ik heb altijd geleerd dat insecten zich uitstekend voelen in of bij stilstaand water.  Nu ligt er aan de noordkant van het hotel een leuke plas met water, soms groeit er hoog riet in.  Misschien is de aanleg van het viaduct over de Nieuwleusenerweg,  waarvan de oprit en afrit als een dijk voor het hotel liggen, wel een enorm obstakel voor de wind die er voorheen vrij spel had.  En daardoor is het water nog stilstaander geworden dan het al was.

Voor het overige is het, zoals aan de natuur volop te merken is, een ideale zomer. Genoeg vocht, genoeg zon dus warm en een uitstekend klimaat voor insecten. Nu ik dit opschrijf schiet me ineens een vervangende term voor ongedierte te binnen, die ik ooit op een bestelbusje zag staan: “Plaagdierbeheersing”. Hoe eufemistisch wil je het hebben ?

Misschien moet het hotel wennen aan de aanwezigheid van deze plagers. Het personeel kan dan beter maar gaan oefenen in het beantwoorden van de opmerking: “Ober, er ligt een vlieg in mijn soep!”   Bijvoorbeeld met: “Wat had u dan gewild voor die prijs, dat er een kip in lag?”

11-07-2021

 

Excessen


052 EXCESSEN bew

We weten intussen wie de finalisten zijn van het Europees Voetbal Kampioenschap: Italië en Engeland. Voor Engeland, toch wel de bakermat van de voetbalsport een mooi gegeven. Zeker na al die jaren waarbij ze van allerlei internationale toernooien waren verbannen door het gedrag van hun supporters, om het maar kort samen te vatten.

Ik weet wel dat er, bij wijze van spreken, gedoodverfde winnaars van deze halve finales al eerder dit toernooi zijn weggespeeld. Boeiend om te zien, goed beschouwd, wonderlijk dat het kon.

Neem, bijvoorbeeld het team van Portugal dat voornamelijk bestond uit spelers van topteams in Europa. Allemaal, naar je mag vermoeden, toch uitstekend betaalde professionals die allen weten wat te doen. Toch werd er verloren. Christiano Ronaldo die, naar mijn strikt persoonlijke mening, denkt dat hij de god van alle voetbalgoden zelf is, mocht vroegtijdig vakantie gaan houden.

Nu las ik dat hij dat laatste deed met zijn vrouw en twee kinderen op zijn jacht. Een bootje waarvoor hij zes miljoen euro neertelde. Prima, ‘t is zijn eigen geld maar waarom moeten die salarissen zo hoog zijn ? Omdat de club zoveel verdient door zo’n speler ? Waarom moet een voetbalclub dan eigenlijk zoveel verdienen ? Omdat spelers zoveel betaald moeten worden ? Een bekende vicieuze cirkel.

Er wordt wel eens gezegd dat voetballers zoveel krijgen omdat ze het maar in een paar jaar tijd kunnen verdienen. Voor hen, die het daarmee eens zijn heb ik een rekensommetje gemaakt. Een Nederlander met een netto modaal salaris  die daarvan de helft spaart (volgens de cijfers van  het CBS)   moet vierhonderdeenendertig (in cijfers 431) jaar  sparen om alleen die zes miljoen van dat jacht bij elkaar te halen.

In de jaren zeventig was er een tv-serie met de naam “De man van zes miljoen” gebaseerd op een science-fiction verhaal.  De financiële excessen in deze sport zijn helaas pure werkelijkheid.

08-07-2021

 

Testen


051 TESTEN bew

Omdat het Covid-virus nog altijd onder ons is, wordt er  grootscheeps gevaccineerd en getest door de overheid. Terecht naar mijn mening, want, van welke kant je het ook bekijkt, er worden meer mensen ernstig ziek met mogelijk langdurige gevolgen.  Daarbij is er een hoger sterftecijfer dan, bijvoorbeeld, tijdens de jaarlijkse griepgolf. Gelukkig wordt tegen dat laatste, ook al jaren gevaccineerd.

We lijken de goede kant uit te gaan, hoewel de Delta-variant van het virus ook hier al rondwaart en zelfs de IC-baas van het Erasmus MC, Diederik Gommers verwacht dat een nieuwe lockdown niet snel nodig zal zijn.  Dus menen we, bijna allemaal, dat eigenlijk alles weer kan. Zij het dat je hier en daar nog moet oppassen. Dus kennen we nu de Coronacheck-app  en/of laten we ons testen.

Daardoor is er, zo lees ik op de site van De Stentor “een grote vraag naar gratis toegangstesten voor bijvoorbeeld een bezoek aan horeca en festivals”. In een aantal steden leidde dat in de afgelopen twee weekeinden al tot enorme wachtrijen bij de bestaande Testen voor Toegang-locaties. Daarom is door VWS en daaraan gekoppelde organisaties al eerder dit jaar besloten om, verspreid over het land, acht XL-testlocaties te bouwen. Ondermeer op het Veemarkt-terrein bij ons in Zwolle en wel aan het begin van de Rieteweg.  Alleen nu de bouw daar bijna is afgerond, moet er een aanbestedingsprocedure gevolgd worden om partijen te vinden die de benodigde mensen en expertise kunnen leveren om die testen uit te voeren. Dat duurt voorlopig nog wel eventjes. Vanmorgen schatte men ter plekke tot ongeveer 18 juli.

Afgezien van de vraag of er een noodzaak is om testen voor horeca- en festivalbezoek, gratis te laten zijn – hoezo, zulk bezoek is toch geen verplichting ? – is het hele gebeuren straks misschien voor niets geweest en zijn er duizenden euro’s aan uitgegeven. Ik ben benieuwd.

Tot slot, waar ik ook benieuwd naar ben is: “Wat is toch de reden om aan de hekken, die al om het terrein heen stonden, witte schermen vanaf de grond tot een hoogte van, geschat, 1,25 meter,  te plaatsen?” Het enige dat ik kan bedenken  is misschien om de bodemloze put aan het oog te onttrekken.

05-07-2021

 

Tagrijn


050 TAGRIJN bew

Iedereen die Cafė “De Tagrijn” in Zwolle een goed hart toedraagt en het daarom na de brand in 2020 volgde, kon het aan zien komen. Het bedrijf is heropent en is dus weer in de running. Het pand is, waar nodig herbouwd, waarmee een belangrijk stuk Zwolse historie bewaard is gebleven. Want al in het begin van de vijftiende eeuw had het pand al een horecafunctie. Ook als opslagplaats, bordeel, weer horeca,  opvangcentrum van het Leger des Heils en opnieuw horeca.

Juist op die plek in de binnenstad is de naam De Tagrijn zeer toepasselijk. Daar waar de vele bedrijvigheid zich vooral toespitste op de scheepvaart. Want een Tagrijn was in het verre, verre verleden de benaming voor een handelaar in tweedehands scheepsbenodigdheden.

De naam werd in 1976 bedacht door de toen nieuwe uitbater Theo Dragt die tot zijn plotselinge dood in 2008 er een, in velerlei opzichten, bijzonder cafė van maakte.

De vrouw van Theo, Liddy, heeft daarna het bedrijf van haar man met veel liefde tot 2017 in stand kunnen houden. Daarna nam Fedde Bakker het over en behield het bedrijf zijn naam en faam. Tot juli vorig jaar dus, maar nu is alles weer als vanouds.

Over vanouds gesproken. De koffiebranderij van onze familie was tot begin jaren negentig  gevestigd tegenover De Tagrijn, aan het eind van de Thorbeckegracht. Eind jaren zestig, werd er ooit ingebroken en schakelden we, voor een goede nachtrust, “De Zwolse Veiligheidsdienst” in, die ons bedrijf voor insluipers moest gaan behoeden. Dat was geen groot succes waarop we besloten er een alarminstallatie in te monteren. Met ondermeer een zwaailicht aan de voorkant van de gevel. Dat zou, zonodig, wel opvallen, was het idee.

Op een zaterdagavond bedachten we de proef op de som te nemen. We veroorzaakten zelf, expres, ‘s avonds om acht uur, een alarm en ja, het zwaailicht werd automatisch ingeschakeld. Het duurde echter drie uur voordat we, en het was vanuit De Tagrijn, gebeld werden met de mededeling dat het zwaailicht knipperde. Natuurlijk waren we dankbaar voor het telefoontje.

Maar het bewees opnieuw dat inbrekers veel vrijheid krijgen en dat de horeca er niet is om daar op te letten. En dat laatste zelfs, ook nu niet, voor handelaren in eerstehands scheepsbenodigdheden.

04-07-2021

 

Buien


049 BUIEN bew

Het kan je, zo begreep ik van Peter Kuipers Munneke, een van de meteorologen bij het NOS-journaal, dat je overvallen wordt door een enorme extreme regenbui. Dat naar aanleiding van het weer afgelopen dinsdag in Zuid-Limburg. Het komt door de klimaatverandering dat we vaker extreme weersomstandigheden hebben of gaan krijgen.

Op zulke dagen is de Buienradar, vaak overbelast, want, ja we willen geen overlast.

Rijst de vraag: Laten we ons leiden door die Buienradar of lijden we aan de Buienradar ?

Een voorbeeld daarvan is ons eigen handelen.  Kijkend op die Buienradar twijfelden we behoorlijk of onze dagelijkse wandeling, al dan niet, zouden doen en zo ja, of dat, al dan niet, met een paraplu zouden moeten.

Het KNMI gebruikte al heel lang radar voor de metingen ik meen sinds al sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw.  De Buienradar zoals wij die nu kennen op de computer, tablet of telefoon dateert van 2006 en ging op 29 april  van dat jaar  van start. Dat was twee dagen eerder dan gepland, maar vanwege de slechte weersverwachting voor Koninginnedag werd de lancering twee dagen vervroegd. De oprichters verwachtten daardoor extra publiciteit. Alleen al in Nederland wordt er miljoenen keren per dag naar gekeken.

We besloten, heel ouderwets naar de lucht kijkend, dat het best wel kon. En zo hebben we heerlijk regenloos onze wandeling kunnen maken en de bijbehorende foto kunnen schieten.  En we vonden het er zeldzaam prettig weer voor.

We,  mijn vrouw Janny en ik, kwamen intussen tot de conclusie dat vroeger het meemaken van een regenbui, wandelend of op de fiets, eigenlijk meestal meeviel. Net als nu, keken we ook toen naar de lucht en besloten te gaan. Wel moet erbij gezegd worden dat  er meestal ook geen andere keuze was dan te gaan.

De mensen die nu, naar aanleiding van de voorspellingen van de Buienradar hebben besloten thuis te blijven, hebben wat gemist want het was heerlijk rustig. We hoefden zelden aan de kant voor fietsers,  kortom  we hebben ons niet laten leiden en we hebben niet geleden.

01-07-2021

 

Woord


048 WOORD bew

Er zijn, naar mijn gevoel, een paar onderwerpen waar de laatste dagen veel over gesproken wordt.  Allereerst de uitschakeling van Nederland bij het Europees Voetbal Kampioenschap en het vertrek van Frank de Boer. Ik ga het er niet over hebben.

Een ander punt is het versoepelen van de Corona maatregelen. Ook daar ga ik me vandaag niet over uitlaten, zij het dat ik, in dat kader, u wel graag attent maak op een, voor mij nieuw Nederlands woord.

Ik las het afgelopen weekend in de Stentor,  in de column van Őzcan Akyol. Hij heeft het over de mensen die heel agressief reageren op  zaken als bijvoorbeeld het vragen van een horecabedrijf, om een Coronacheck.  Met reacties, bijvoorbeeld  aan de eigenaar, met  teksten als:  'Mafklapper, ik hoop dat je gauw dood valt.' Of: 'Ik hoop dat iemand je aanklaagt. Anders doe ik het wel zodra het tribunaal er is en we landverraders vervolgen.'

Het woord waar het mij om gaat staat ietsje verder in de column. Het is “toetsenbordstrijders”. Ik vind het een prachtig woord en voor de goede orde citeer ik nog even Eus – zoals de schrijver vaak woord genoemd – : “Het is goed dit in het achterhoofd te houden als we de komende weken verhalen gaan lezen over toetsenbordstrijders die louter erop uit zijn om anderen te intimideren, omdat zijzelf in complotten geloven of op een andere manier buiten de werkelijkheid zijn getreden.”

Toetsenbordstrijders zijn er al decennia lang geweest. Meestal zijn ze niet zo agressief als hierboven gemeld. Hoewel de redactie van De Stentor tegenwoordig fysiek moeilijk te vinden is, worden ze door hun vaste briefschrijvers wel gevonden.  Elke krantenredactie kent de klantjes die op van alles en nog wat commentaar hebben. Of het nu gaat om grote zaken, zoals het klimaat, of om iets kleins, zoals de kwaliteit van de zwenkwielen van de winkelwagentjes, ze schrijven er steeds en meestal niet geheel deskundig over.

Ook nu zijn ze er dus nog. Als ik hun teksten lees, hoor ik ergens in het universum, de redacties zuchten als ze weer zo’n ingezonden brief voor ogen krijgen en verneem ik het fluisteren: “Daar is die “mafklapper” ook weer !”

29-06-2021

 

Kunst


047 KUNST bew

De schoolreisjes van mijn basisschool, toen nog  lagere school genoemd, duurden ėėn dag en eindigden, zoals de meeste in Zwolle en omgeving, bij Speeltuin Madrid in Vilsteren.  Daaraan moest ik denken omdat er al sinds de jaren negentig een replica hangt van “De Nachtwacht” van Rembrandt. Die laatste is dezer dagen in het nieuws omdat door computertechniek nu, tijdelijk, laat zien hoe groot het schilderij oorspronkelijk is.

Onze ”Omdenken-scheurkalender” deed mij aan het geheel denken, vooral nadat ik Taco Dibbits, de directeur van het Rijksmuseum op telvisie hoorde uitleggen, wat we nu allemaal wel niet zagen. Volgens hem zagen we nu waar de hoofdpersonen op het doek naar keken, er zat meer diepte in en diezelfde hoofdpersonen “kwamen naar ons toe!”. Hoe bijzonder was dat wel niet.

Bij het luisteren naar dit soort informatie krijg ik in veel gevallen ontzettende jeuk. Want naar mijn idee wordt er nergens in de wereld kunst gemaakt opdat die ooit zal worden “uitgelegd” aan de kijker dan wel luisteraar. Zelfs niet door iemand in de functie die Taco Dibbits nu bekleedt.

Want weet u, het doek in Vilsteren heeft de originele afmetingen, al meer dan dertig jaar, kortom er is ook geen nieuws onder de zon. Wellicht vinden de kenners de replica, geschilderd door de buurman van “Madrid” heiligschennis. Jan van der Horst, ooit huisschilder, nam het moedige besluit dit wereldberoemde schilderij van Rembrandt na te schilderen en is er na 5 jaar intensieve arbeid (1985 – 1990) in geslaagd dit werk te voltooien. Het heeft vanaf 1992 een plaats gekregen in een speciaal gebouwde expositieruimte naast het restaurant.

Beide schilderijen heb ik een aantal keren kunnen bekijken. Beide zijn indrukwekkend.  Alleen wordt er, naar mijn smaak, in Vilsteren “gewoon” gedaan en in Amsterdam welhaast sacraal.

Ik weet ook echt wel dat Rembrandt een oneindig veel groter talent voor (kunst-)schilderen had dan die Jan van der Horst. Toch maken beide schilderijen veel indruk. Dat wil ik, in ieder geval, voor mezelf,  graag zo houden.

En o ja, ik ben al heel lang zeer gelukkig getrouwd.

27-06-2021

 

Horeca


046 HORECA bew

Dezer dagen durf ik niet echt mee te praten over voetbal. Vijfenvijftig jaar geleden nog wel, ik was zelfs jeugdleider van een A6 elftal en heb een cursus voor scheidsrechter gevolgd. Maar intussen is de sport door het betaalde voetbal zo veranderd, dat ik het al heel gauw minder leuk vond. Hoewel ik toch nu nog echt genieten kan van een mooie pot voetbal.

De horeca, ook daar had ik destijds al, zij het, beroepshalve mee te maken. Die ben ik wel blijven volgen en heeft nog steeds mijn interesse. En laten we wel wezen, je kunt beter als klant dan als leverancier bij de horeca binnenstappen.

Meegenomen is daarbij, dat je als leverancier heel snel leert een oordeel te vellen over de kwaliteit van het bedrijf. Je krijgt er als het ware een extra oog, een horeca-oog voor omdat je ook vaak achter de schermen kunt kijken. Gelukkig zijn er heel veel goede bedrijven, ook in Zwolle.

Wel is het jammer dat er vaak door mensen die een horecazaak openen, gedacht wordt dat het een makkie is. “ Een kopje koffie maken, een biertje tappen en een tosti bakken, kan toch iedereen wel?  En als je maar voor een goeie sfeer zorgt,  komt het vanzelf. “  Was dat maar waar !

In de oude IJsselcentrale zijn ene Seb en ene Glenn een pop-uprestaurant begonnen met de naam “Bennies”, met als specialiteit pita-broodjes. Naar eigen zeggen geen horeca-ervaring en daardoor kan ik ze nu citeren: “Gisteren werden we echt overspoeld met klanten, nu hebben we het heel even rustig. Maar we maken ons eigen brood. En we hebben écht onderschat hoe zwaar dat is.” einde citaat.

Er moest, zo ongeveer in ėėn maand, van alles geregeld worden, van een horeca-vergunning tot meubilair, van een oven tot, ja zelfs op die plek, de benodigde elektriciteit. En dat alles voor drie maanden. Dan is het de bedoeling te verhuizen naar een pand in de Luttekestraat.

Omdat goeie pita-broodjes niet te versmaden zijn, hoop ik voor Glenn en Seb dat het een succes gaat worden. Dat ze fijne horeca-jaren gaan beleven.

Of het nou echt reclame is voor de horeca, zo een bedrijf opstarten, blijft voor mij een vraag. Werken in de horeca is beslist, om in de juiste termen te blijven, “geen klein bier” laat staan een klein pita-broodje !

24-06-2021

 

Nijverheid


045 NIJVERHEID bew

Toen ik in 1971 ging wonen in de Obrechtstraat, kon ik vanuit de woonkamer, op de derde woonlaag, over de A28 heen kijken en zag de skyline van de binnenstad van Zwolle.

Aan de overkant van de straat, daar waar nu de parkeergarage van het Deltion College staat, lag het  evenemententerrein. Een jaarlijkse kermis en circus voor de deur waren er  de voordelen van. We hadden vrij uitzicht op de Zwartewaterallee, waar we, toen al,  met grote regelmaat politiemensen op ladders nieuwe filmrolletjes in “te-hard-rijden-camera’s” zagen doen. Daarnaast lag dan weer een heel brede groenstrook tot aan de A28. Een fijne plek om je hond uit te laten.

Toen werd er de, intussen al weer verdwenen, “Gezondheidsdienst voor dieren” gebouwd en volgden er meer en meer gebouwen, met ondermeer “De Herberg”, de opvang voor  daklozen. Om het bezoekers makkelijk te maken werd tegen de A28 een smalle weg aangelegd, die de Nijverheidsstraat is genoemd.

Nu 50 jaar later loop je er niet veilig, tenzij met heel grote hond. Het is een gratis plek voor langparkeerders geworden en valt buiten het zicht van voorbijkomend verkeer. Dat gebrek aan “zicht” heeft  als gevolg dat de auto’s er niet geheel “veilig” staan. Met regelmaat worden er ruitjes van ingetikt. Of, zoals afgelopen dagen, worden er door mensen, die lijden aan vlagen van verstandsverbijstering, auto’s in grote aantallen vernield.

Persoonlijk blijf ik het vreemd vinden dat er, na zoveel keren, niets aan de situatie op die plek wordt gedaan. Een parkeerverbod zou wellicht de problematiek deels weghalen.

Het lijkt mij dat op en in de parkeergelegenheid bij het Deltion, voor buurtbewoners (met een pasje), ruimte genoeg is om een lang-parkeerplek te reserveren. De studenten / leerlingen hebben allemaal een OV-jaarkaart dus is parkeerruimte voor hen overbodig en het aantal docenten met auto overstijgt vast het totaal aantal parkeerplekken niet.

Dan krijgt de buurt zo nog eens wat terug voor het gemis aan uitzicht, de hinder dan wel overlast van zo’n campus en van de dolende mens “voor wie geen plaats was in De Herberg”.

22-06-2021

 

Wehkamp


044 WEHKAMP bew

Het landelijk bekende hoofdkantoor van Wehkamp, langs de A28, gaat binnen Zwolle verhuizen naar een kleinere plek aan de Burgemeester Roelenweg, want ze kunnen met minder vierkante meters kantoorruimte toe. Verbeterde technieken en de opmars van het thuiswerken schijnen daar de oorzaak van te zijn.

Ik vermoed dat er niet veel Zwollenaren meer zijn die weten dat Wehkamp niet een typisch Zwols bedrijf is. Dit omdat het huidige kantoorgebouw al in 1974 betrokken werd en het bedrijf  sinds een aantal jaren ook met twee enorme distributiecentra op het bedrijventerrein Hessenpoort gevestigd is.

In 1952 al begon Herman Wehkamp vanuit zijn eigen zolder in Slagharen met verkoop van voornamelijk textiel en matrassen. Hij adverteerde daarvoor veel op de achterpagina van omroep- en damesbladen.  In 1962, het bedrijf was inmiddels verhuisd naar Dedemsvaart,  verkocht hij zijn aandelen, waarna het bedrijf verschillende eigenaren kreeg.

Het werd een van de grootste postorderbedrijven van ons land en en met grote regelmaat rolde er een dikke catalogus van de pers die in heel Nederland bekend was. De komst van  internet veranderde veel in het koopgedrag, ook dat van de Nederlander, waardoor in 2008 gestopt werd met de verkoop via die catalogus.

Wehkamp is zeer populair geworden doordat het de mogelijkheid aan de klanten bood om “gespreid te betalen”, ook wel het winkelen op afbetaling genoemd. Op hun website is, na enig zoeken deze vorm van afrekenen nu nog te vinden. Het bedrijf kwam na de intrede van de combinatie van computer en postcode, negatief in het nieuws omdat zij klanten een betalingsregeling weigerden, omdat zij, volgens de postcode, in een sociaal zwakke wijk zouden wonen. Tegenwoordig noemt men dat etnisch profileren, destijds moest men nog ontdekken dat het systeem niet klopte.

Nu schijnen er een fors aantal woningen gebouwd te gaan worden. Gezien de toegenomen verkeersdruk sinds 1974 moet er vast veel gedaan worden aan de geluidsisolatie van die woningen en lijken ze knap prijzig te gaan worden. Maar als de nieuwe bewoners nu eens gesubsidieerd worden met een goedkope inboedel en een gunstige betalingsregeling van Wehkamp, dan hoeft voor die huizen vast geen catalogus  gedrukt te worden. Zelfs geen dunne.

20-06-2021

 

Brand


Brand 1 bew

“Ik brand weer, ik brand weer van verlangen…” waren de beginregels van een lied door twee brandweermannen gezongen juist op het moment dat het alarm afgaat in de kazerne. In de jaren 70 of 80 zong het komisch duo De Mounties het in een sketch waarin ze wilden laten zien dat elke brandweerman wel van een goede fik houdt.

Woensdag konden de Zwolse brandweermensen hun lol op toen er, rond de klok van half vijf in de vroege ochtend, brand uitbrak bij Recyclebedrijf PreZero. In of naast een  sorteerband is de brand ontstaan en in de kortste keren stond de hele bedrijfshal in lichterlaaie. Het bedrijft ligt op het Industriegebied De Hessenpoort aan de noordkant van Zwolle waardoor de rook zelfs het verkeer op de A28 hinderde.

De brandweer schaalde op tot een zeer grote brand, die gelukkig beperkt kon blijven tot de ene hal en niet is overgeslagen naar de omliggende gebouwen. Kortom klasse werk van de blussers. De 15 medewerkers werden opgevangen bij de overbuurman ROVA. De medewerkers bij de overige buren moesten, wegens de enorme rookontwikkeling, een poosje wachten om met hun werkzaamheden te kunnen beginnen. En doordat de stads- en streekbussen van Keolis er in de buurt gestald worden, kwam ook het openbaar vervoer rondom Zwolle lastig op gang.

Zoals de Stentor meldde is het recyclebedrijf PreZero eigendom van de multimiljardair Dieter Schwartz, die ondermeer ook  de supermarktketen Lidl bezit. Het bedrijf verwerkt jaarlijks zo’n 80.000 ton PMC-afval, dus ontstaat er, nu de belangrijkste sorteermachine is uitgevallen, wel een probleem.

U vraagt zich misschien af, waarom, ik er vandaag zoveel aandacht aan besteed, er brandt toch wel vaker iets in onze regio?  Nou, het komt voornamelijk door de naam van het bedrijf. Die Dieter Schwartz en zijn medewerkers zullen het financieel wel kunnen uitzingen.  Maar ik ben toch bang dat het bedrijf geen herstart meer gaat maken en dat er gebeurt wat de naam PreZero al doet vermoeden.  Dat alles “VoorNiks” is geweest.

17-06-2021

 

Dank


042 DANK bew

U kent dat verhaal vast wel, van de man die acht betontegels nodig had voor een paadje in zijn moestuin. Op een avond dacht hij er stiekem een paar mee te nemen in een opgebroken straat waar die tegels zo ongeveer voor het oprapen lagen. Net had hij de eerste twee tegels in handen om ze in de achterbak te leggen, of de politie stopte naast hem. Wat hij aan het doen was? De man antwoordde met: “Ik had deze acht tegels over en ik dacht, die kunnen ze hier wel gebruiken, ben ik ze kwijt.” Waarop de politieagent sprak: “Nee, daar beginnen we niet aan. U legt ze  terug in uw auto en neemt ze maar mooi weer mee!”

In 1926 waarschuwde de ANWB ons Nederlanders al dat we onze rommel niet in ‘t  Bosch moesten achterlaten. Veel geholpen heeft het blijkbaar niet want niet alleen het bos, maar de wegbermen, het strand, de rivieren, je kunt het zo gek niet bedenken, of wij, de Nederlanders, laten er rotzooi achter. Helaas worden er slechts weinigen  door de politie betrapt.

In de Stentor van maandag wordt er uitgebreid aandacht aan besteed. Op de voorpagina wordt de vraag gesteld: “Mankeert er iets aan de opvoeding?” Met als antwoord:  Een beetje wel. “Ze groeien op als prinsjes en prinsesjes en die ruimen ook nauwelijks op”.

Verderop in de krant wordt dat beeld genuanceerder. Bijvoorbeeld met: “Kinderen die na 1970 geboren werden, zijn in het algemeen gewenst. Ouders willen dat hun kind zo gelukkig mogelijk is en geven ze hem of haar niet op hun donder.” Alles aldus massa-psycholoog Hans van de  Sande die opgroeide in Apeldoorn.

We kunnen dus welhaast concluderen dat we er bijna allemaal schuldig aan zijn. Als daders, als opvoeders, als oogluikend toestaanders en ga zo maar door.  Eėn troost, en het klinkt tegenstrijdig, de jeugd van tegenwoordig is steeds meer bereid om in actie te komen tegen het groeiend afval probleem. Hans van de Sande meldt dat ook, volgens het krantenartikel.

Er is dus nog hoop. Het is en blijft heel simpel: We moeten allemaal ons eigen “stoepje” schoonhouden, of het nu acht of meer tegels heeft.

15-06-2021

 

Zaterdagavond


ZATERDAGAVOND bew

De Deense voetballer Christian Eriksen heeft zaterdagavond op het randje van de dood gezweefd.  Gelukkig, overleefde hij kritieke minuten door adequaat optreden van medespelers en aanwezige medische hulptroepen. Miljoenen mensen konden het, net als wij thuis, op televisie live volgen. ‘t Was tijdens een EK-voetbalwedstrijd, vandaar.

Het waren indringende beelden voor de betrokkenen zoals familieleden en leden van het Deense team. Ook voor de tegenstanders, de Finse spelers, waren het aangrijpende minuten waar, naar mijn idee, het hopen op en bidden om een wonder centraal stonden.

Nog nooit heb ik een bijna vol stadion zo zien meeleven en konden ook al die miljoenen tv-kijkers weer eens zien dat voetbal meer is dan een spelletje. Dat het ook verbroederen kan en dat er zeer zeker ook respect kan zijn voor de tegenstander.

Waar ik me enorm over verbaasd heb is dat de UEFA zoveel tijd nodig had om te besluiten dat de wedstrijd, die alleen onderbroken was, al dan niet gestopt moest worden. Eigenlijk kon niemand zich voorstellen –  het reanimeren was te zien en er kwam zelfs een AED aan te pas –  dat er doorgespeeld zou gaan worden. Daarvoor waren ook de emoties te groot.

Toch werd er doorgespeeld, naar gezegd werd, omdat Eriksen daar via FaceTime om had gevraagd. Dat  zal hij ongetwijfeld gedaan hebben, maar men had dat niet moeten meenemen in de afwegingen. Het verdere verloop van de wedstrijd, toonde aan dat op veel momenten de concentratie van de spelers van beide landen afwezig was.

Temeer toen zondag bleek dat de Deense spelers zelfs slachtofferhulp nodig bleken te hebben. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat de commerciële aspecten de overhand hadden.

De UEFA heeft overal regeltjes voor, dat was bijvoorbeeld te merken bij  de rel om de shirts van Oekraïne. Zaterdagavond hadden er voor de hand liggende regels gehanteerd moeten worden. En als ze er niet zijn, is dat een grof schandaal.  Alsof het nooit eerder op een voetbalveld is gebeurd, we hoeven maar aan Ajaxied Nouri te denken. Ook op de Nederlandse voetbalvelden, ja ook op die van Zwolle, gebeuren dit soort nare voorvallen.

Geld mag dan nooit een rol spelen.

13-06-2021

 

Druk


040 DRUK bew

‘t Is al even geleden, maandagavond was het. In het Acht uur Journaal van de NOS was een item over het thuiswerken. Ene Ineke Kooistra trad er in op en viel me op door haar achternaam die ook in onze familie voorkomt, m’n moeder heette zo.

Het item begon met de uitspraak van demissionair-minister president Rutte dat thuiswerken, de hele zomer nog de norm blijft. Dat fragment schoot me vandaag weer te binnen toen ik opnieuw moest constateren dat het op de grote wegen rond Zwolle, drukker en drukker aan het worden is. Zo druk dat, zo was elders te lezen, de filedruk weer aardig begint toe te nemen en het Openbaar Vervoer steeds weer meer in zwang raakt. Kortom, we zijn op weg  terug naar het oude normaal ? Willen we dat ?

Die Ineke Kooistra is CEO van Young Capital een groot uitzendbureau met 33 vestigingen, waarvan er 28 in Nederland. Ook Zwolle kent een vestiging aan de Assendorperdijk.

Ineke Kooistra is van mening dat de “jonge mensen” weer naar kantoor moeten kunnen komen. Dat kan bij haar bedrijf, zegt ze, want “het geeft energie” en het “werkt makkelijker”. Dat laatste lijkt me niet meer dan logisch voor een uitzendbureau, maar kan toch niet de reden zijn om “je eigen gang” maar te gaan.

Dat je het voor “jonge mensen” opneemt is begrijpelijk, helemaal als je bedrijf “Young Capital” heet. Werknemers echter blijven niet altijd jong, integendeel, ze moeten steeds langer doorwerken. Het jonge kapitaal veroudert snel, maar dat wil allerminst zeggen dat er dan door hen geen energie meer gegeven wordt aan hun collega’s en dat het moeilijker werken wordt.  Als altijd  gemeend wordt dat de jeugd de toekomst heeft, wil dat ook zeggen dat het heden aan de ouderen toe behoort.

Ineke Kooistra vatte haar standpunt samen met een oproep aan alle werkgevers en ik citeer: “Geef de jonge mensen de kans op kantoor te komen, leg het niet zo op! Het is lang genoeg geweest.”  Gelukkig kwam er ook nog een weldenkende Zwollenaar Jacco Vonhoff, voorzitter van MKB-Nederland, aan het woord. Hij kon wel begrip opbrengen voor de ideeën van Ineke Kooistra, maar hij sloot het item toch af met: “Werk zoveel mogelijk thuis, als je kunt!”

Zolang de wereldkaart door Corona nog steeds vooral geel gekleurd is, kan niemand zeggen, doe maar weer gewoon, het is lang genoeg geweest. Zelfs niet als je Kooistra heet.

10-06-2021

 

KWF


039 KWF bew

Als men je verwijt ten onrechte miljoenen te hebben verdiend aan handel in mondkapjes, en je erkent dat, meer dan een jaar later, in een opiniërend televisieprogramma, dan is er wel wat aan de hand. We zagen zondagmorgen de heer S v L ( verdachten horen met hun  initialen vermeld te worden ) een poging doen om iets van zijn handel en wandel, in het voorjaar van 2020, nog recht te praten.

Dat hem dat niet zou lukken, wist hij, zo bleek uit zijn verhaal, al sinds juli van het vorig jaar omdat hij toen ontdekte dat hij er veel geld aan over zou houden. Alleen hield hij er toen zijn mond over en bleef volharden in zijn verhaal over “een actie om niet” ten behoeve van zorgmedewerkers.

Natuurlijk wordt er verdiend aan Corona, net zoals er geld door verloren wordt. De horeca lag zo goed als stil, de supermarkten verdienden meer dan normaal,  reisbureaus leden verlies terwijl producenten van dure koffiezetapparaten zich in de handen wreven.  Zo werkt een economie. Daar heeft niemand problemen mee. Maar alles heeft een grens.

Het meest verbazingwekkende vond ik wel dat S v L vertelde dat hij dat geld zou laten terugvloeien naar goede doelen zoals het Kankeronderzoek en de zorg voor kansarme kinderen. Alsof hij nu de meest geschikte man zou zijn om de bestemming van dit bedrag te bepalen.

Het is dan ook niet meer dan terecht dat het KWF en Kika, twee goede doelen op het door S v L genoemde terrein,  zo snel als mogelijk afstand namen van die plannen. Ja, terecht, want de goede luisteraar heeft ook gehoord dat hij dit geld goed zou beleggen en de opbrengst daarvan zou “teruggeven”.  En als hij misschien ooit in de schuldhulpverlening zou komen te zitten, hij misschien wel het eigenlijke bedrag zou gaan aanspreken.

Een goede vriend van me organiseert jaarlijks de huis-aan-huis-collecte mee van het KWF in Zwolle. In een Facebook-bericht vertelde hij me vanmorgen dat vorig jaar door Corona niet gecollecteerd kon worden. Dat heeft dik geld gekost. Laat de overheid die ten onrechte verdiende miljoenen snel terughalen en terug laten vloeien in de staatskas. Dan heeft elke Nederlander ietsje meer  en kunnen we dit jaar misschien wel tweemaal zoveel in de collectebus doen, als waaraan we gewend waren.

Trouwens, m’n  bovengenoemd vriend is wijkhoofd en liet ook weten dat er collectanten worden gezocht. Collecteren is ook een bijdrage.  Aanmelden kan via: https://collecteweb.nl/aanmelden

08-06-2021

 

Taal


038 TAAL bew

U kent kunstenaar Florentijn Hofman misschien wel van de enorme gele badeend en of door zijn deelname aan de laatste “Wie is de Mol?”. Op Radio 1 hoorde ik donderdag een interview met  hem omdat van hem in de Sint Janskerk in Schiedam een kunstwerk te “beleven” valt. Een reusachtige groene cocon , 9 meter hoog en 26 meter lang. Je kunt er in en waant je in een andere wereld. Met grote regelmaat wordt op het orgel van de kerk een speciaal muziekstuk van de kunstenaar en componist Jasper le Clercq ten gehore gebracht.

Wat mij opviel in het interview was het taalgebruik van Florentijn. De combinatie van het cocon-bezoek en het orgelspel – overigens geen opname maar ter plekke gespeeld door de stadsorganist Arjen Leistra –  werd een “soundscape”  genoemd, en de kerken in de omgeving waren “connected” aan elkaar.

Aan dit interview moest ik denken toen ik zaterdagmorgen het Programma “De Taalstraat” beluisterde. Een programma van Frits Spits, dat uit liefde voor de Nederlandse taal wordt gemaakt. En waar vast mooie woorden gevonden zouden zijn, als vervangers voor de twee Engelse termen hierboven genoemd.

Vast onderdeel van “De Taalstraat” is het Vergeetwoord.  Een woord, aangereikt door een luisteraar, dat dreigt, doordat het vergeten wordt, te verdwijnen uit onze taal. Zaterdag was dat vergeetwoord: “misdadig” dat vervangen lijkt te worden door crimineel of terrorist terwijl die, wat ons taalgevoel betreft, toch een ietwat andere betekenis hebben.

Hoewel ik als geboren Zwollenaar niet opgevoed ben in en met de Zwolse taal, ben ik die, naast het Nederlands wel zeer gaan waarderen. Ik vind het ook jammer dat die taal, en heus u mag het van mij ook een dialect noemen, heel langzaam verdwijnt, of vervangen wordt door woorden uit een ander landstaal. Ik ben er van overtuigd dat de Zwols sprekenden onder ons dat ook zo ervaren.

Waar ik, nu ik dit schrijf, het meest nieuwsgierig naar ben is welke Zwolse woorden tegenwoordig gemist worden, omdat ze zo lekker bekten of gewoon omdat het zo duidelijk was wat ermee bedoeld werd.

Kent u zo’n welhaast vergeten Zwols woord, laat het me dan, graag voor 6 juli 2021 a.s. weten via een mailtje aan Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .

Elke inzender krijgt van mij een reactie en wellicht heb ik weer wat stof tot schrijven.

06-06-2021

 

Flitsen


037 FLITSEN bew

Op internet stond te lezen waar in Zwolle de meeste “flitsbekeuringen” worden uitgedeeld. Dan blijkt dat de Zwartewaterallee met een aantal camera’s veruit de meeste overtredingen oplevert. Er bezwaar tegen maken is meestal onterecht of vechten tegen de bierkaai.

Mijn vader  kreeg ergens in 1943 zijn rijbewijs. Van een maximumsnelheid was nog geen sprake. Dat was pas op 1 oktober 1957 en gold enkel voor de bebouwde kom. De eerste keer dat hij daarvoor werd bekeurd,  heeft hij dat bij de rechter aangevochten. Hij maakte bezwaar tegen de werkwijze van een drietal politiemannen die de controle samen uitvoerden.

Het ging namelijk aldus: Agent 1 stak zijn hand omhoog als de onderzochte auto hem passeerde. Agent 2, die exact 100 meter verder stond drukte bij het opsteken van de hand door Agent 1, zijn stopwatch in en deed dat opnieuw als de auto hemzelf  passeerde.

Aan de hand van de afgelegde tijd (zo’n 7 seconden) constateerde Agent 2 dan of de auto te hard reed. Was dat het geval gaf Agent 2 een seintje aan Agent 3 die weer verderop stond en die hield dan de te hard rijdende auto aan.

Mijn vader had, net als ik nu, een en ander uitgerekend en legde de rechter voor dat als Agent 1 ook maar 1 seconde te laat zijn hand op stak, bijvoorbeeld omdat hij aan de overkant een “mooie meid” zag lopen, hij dan al bekeurd zou worden voor zo’n 10% te hard rijden, laat staan dat Agent 2 diezelfde dame in het vizier had en ook nog op het verkeerde moment de stopwatch indrukte. Kortom onzekerheid en onnauwkeurigheid alom.

De rechter, zo ging mijn vaders verhaal verder, – waarbij gezegd moet worden dat senior z’n verhalen graag mooier maakte – vond het geheel komisch en kon hem geen ongelijk geven. De bekeuring werd ingetrokken.

Gelukkig is onze rechtspraak nog steeds zo goed dat dit soort onvolkomenheden worden opgelost. De huidige techniek maakt het, mensen als mijn vader, tegenwoordig wel erg moeilijk om op een originele manier onder een bekeuring uit te komen. Wie weet nog net wel met: “Sorry, hoor, ik was onderweg naar het stadhuis, voor een flitshuwelijk”.

03-06-2021

 

Soldaat


036 SOLDAAT bew

Aan de Vondelkade hier in Zwolle, stond, op de hoek met de Nicolaas Beetsstraat,  in de jaren vijftig het bedrijf Schotkamp Staalbouw.  Daar repareerde het bedrijf voor defensie diepladers voor tanks, die dan meestal buiten het bedrijf geparkeerd stonden. Wij als jongens in de lagere school leeftijd, speelden er vaak. En wel het spelletje “Soldaatje”. We kropen achter en onder de wagen langs en door,  om elkaar schietend met een, uit een houten plank gezaagd geweer, “uit te schakelen”. En kregen ruzie wanneer niet geloofd werd dat iemand de klos bleek te zijn.

Jaren later hoorden we over kindsoldaten in Afrika en begrepen dat het helemaal geen onderwerp is om als  “leuk spelletjes” toe te passen. Gelukkig willen er nog wel steeds jongeren het leger in. Niet om het spelletje maar omdat het nog alijd bittere noodzaak blijkt te zijn.

Bij een enkele medewerker van defensie gaat werkelijkheid en fantasie soms door elkaar lopen. Dezer dagen lezen we over de Belg Jürgen Conings die zich ergens, naar het lijkt in een natuurgebied, verschanst heeft en met echte wapens dreigt. Hij is dan ook een echte militair. In Frankrijk pakten ze maandag ook een doorgedraaide ex-militair op die sinds zondag gezocht werd. Aardig sneller dan in België, dat kunnen we wel constateren.

Of het feit dat beide mannen (ex-)militair zijn, een rol speelt in het geheel, is nog maar de vraag. Dat het voorhanden hebben van wapens dezer dagen een belangrijke rol speelt, moge wel duidelijk zijn. In de Verenigde Staten is het  bezitten van een vuurwapen een grondwettelijk recht. Toch gaat het er vaak fout.

In Nederland hebben beoefenaars van de schietsport vaak een wapenvergunning. In mijn optiek is het nog maar de vraag of het een daadwerkelijke sport is. Dezer dagen zag ik nog iemand op kleiduiven schieten. Toch niets anders dan een diervriendelijke versie van het doodschieten van opvliegende vogels. Bij deze sporters, leden van een schietclub, gaat het ook bij ons wel eens mis. We hoeven maar terug te denken aan het drama in Alphen aan de Rijn.

Als een belangrijke reden om schutter te mogen zijn, is om een deel van de vrije tijd te doden, blijft het een discutabel gegeven.

01-06-2021

 

Van Rossum


035 Van ROSSUM bew

Als oprechte Zwollenaar is het eerste dat mij in gedachte schiet, bij het horen van die naam, zijn de Van Rossums, die al decennialang aan de Thomas à Kempisstraat in ijzerwaren en gereedschappen doen. Van vader, op zoon, op kleinzoon, met vakkundig en vooral humorvol personeel.

In de Stentor van jl. zaterdag las ik een uitgebreid artikel over Maarten, Vincent en Sis van Rossum, waarvan de eerstgenoemde wel de bekendste tv-persoonlijkheid is. Het artikel besluit met een opmerking van Maarten dat massatoerisme  een van de grootste plagen is die de mensheid overkwam. Dat hij daar wellicht voor een groot deel gelijk in heeft,  daarvoor hoef je maar naar bijvoorbeeld Giethoorn of Kinderdijk te kijken.

Ze waren vorige week te zien tijdens hun bezoek aan Kampen, waar de tocht met de welbekende Kamper Kogge het drietal Van Rossum erg aansprak. Enkele dagen later konden we lezen dat er in Kampen veel bezoekers waren, die de trip van de Van Rossums gelijk wilden herhalen. Of er nu al van massatoerisme sprake was vertelde dat artikel ons niet.

Dat de Van Rossums met hun programma”s steden promoten, moet kunnen. Over het nut en de vormgeving valt te twisten, net zo  als er mensen zijn die graag naar het programma kijken, als dat er zijn die de drie familieleden verafschuwen.

Ooit bezochten ze  Zwolle. Het was te zien, ik meen, in januari 2019. We zagen het drietal ondermeer bij de Peperbus, de Sassenpoort, de Onze Lieve Vrouwe Basiliek, het Openluchtbad, Museum De Fundatie en het Voerman Museum in Hattem.

Dat laatste heb ik toen, en ook nu, nooit begrepen. Hattem, aan de andere kant van de IJssel, ligt in een andere provincie, is een stadje met eigen stadsrechten en hoort niet bij Zwolle. Historisch niet, gevoelsmatig niet en cultureel niet. Er had veel beter een bezoekje gebracht kunnen worden aan Het Vrouwenhuis aan de Melkmarkt of de Beeldentuin Anningahof, in de nabijheid van het  Van der Valk Hotel.

De echte Kampenaren zullen vast ook betere plekjes hebben geweten dan die vorige week op televisie vertoond werden.

En als u nu denkt, Dick, je slaat de spijker op z’n kop, bedenk dan dat ik dat nou juist geleerd hebt bij de Van Rossums van de IJzerwaren.

30-05-2021

 

Nieuw


034 NIEUW

“Nieuwe eigenaar “wegrestaurant” aan N35 in Heino ziet kansen waar veel mislukte. Bennie Nijboer (66) uit Wijthmen heeft het pand gekocht waar voorheen Bij De Buurvrouw, Pannenkoekenrestaurant Peter Pan, Billy’s Steakhouse en Schnitzelrestaurant Tirol huisden. ,,Hoe harder mensen zeggen dat het niets wordt, hoe harder ik bezig ga om het tot een succes te maken.” “aldus een bericht in De Stentor” van woensdag jl..

En ja, er is veel mislukt in het pand terwijl het bedrijf dat er heel lang in gevestigd is geweest niet wordt genoemd. De eigenaar van het pand was Wim Mulder, eind jaren zestig een bekend figuur in de Zwolse horeca. Zo opende hij de “Irish Inn” in de Sassenstraat en “Het Theatertje”, het latere “De Doctor” in de Voorstraat. 

Het bedrijf aan de weg naar Heino heette, in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, “Motel Salaborgh” en het werd gerund door de familie Scheffer. Mensen die 7 dagen in de week, 365 dagen van het jaar leefden voor hun bedrijf.

Er was een grote “zaal” die fungeerde als cafė-restaurant en er waren, in mijn herinnering, zo’n tien motelkamers, waar vooral vertegenwoordigers op doorreis of technische mensen, die voor een meerdaagse klus in de buurt moesten zijn, gebruik van maakten.

Naast de tapkast stond de “familietafel”, de tafel waaraan het gezin Scheffer het

privėleven leidde. Ze woonden letterlijk in het  cafė-restaurant. Moe Scheffer, zo werd ze door veel klanten genoemd zat er en praatte veel. Hetgeen haar een speciale charme gaf, omdat ze dat, door haar afkomst met een Duitse tongval deed. 

Pa Scheffer bemande de keuken, was een heel goede kok en bekend om zijn  gebakken biefstukken van hoge kwaliteit. De dochter “liep in de bediening” en de zoon –  die geen horeca-bloed had en naar ik  meen fysiotherapeut was –  sprong bij als het nodig was.

Alleen al die familie Scheffer verdient het dat, na alle mislukkingen nadat ze met pensioen gingen, er nu weer een goed lopend horecabedrijf van wordt gemaakt.

Aan Bennie Nijboer zal het niet liggen, geloof ik.

27-05-2021

 

Gelijk


033 GELIJK bew

Er is wat gediscussieerd, sinds we in het corona-tijdperk leven, over de effectiviteit van de voorgeschreven maatregelen om ons tegen Covid-19 te beschermen. Al heel snel werd duidelijk dat er verschil van mening was over het nut van mondkapjes. Het opperhoofd van het RIVM, de ons allen intussen bekende heer Jaap van Dissel, sprak lang over “weinig of geen effect” en toen het toch een voorschrift werd noemde hij het een “politiek besluit”.

Maurice de Hond, opiniepeiler, beweerde bij hoog en bij laag, nadat hij er een studie van had gemaakt, dat de aerosolen een belangrijke rol spelen bij besmettingen door dit virus. Hij wordt daarvoor door velen op handen gedragen hoewel, naar mijn idee, door nog meer anderen verguisd. Dit voor het broodnodige evenwicht in het denken hierover.

Opvallend is, zo las ik in het wat langere dan een normaal weekend, dat beide zaken nu na wetenschappelijke onderzoeken, als het ware worden erkend.  De zaak van de aerosolen is mij te technisch om er een oordeel over te kunnen hebben.  Bij de mondkapjes viel mij het tussenzinnetje op: “mits correct gebruikt en door veel mensen gedragen”. 

Ze gaan daarbij uit van het begrip “universal masking”  waarbij mensen, als ze deelnemen aan de samenleving altijd een mondkapje dragen. Bovendien benadrukken de wetenschappers dat ook maatregelen als afstand houden en ventilatie nog steeds belangrijk zijn.

Het gaat er op lijken dat besloten is iedereen met een mening over dit onderwerp maar gelijk te geven, in de hoop dat de verschillen worden overbrugd. Vandaar dat ik vandaag een foto heb gemaakt van het beeld van Joan Derk van der Capellen, een controversieel politicus, die een deel van zijn leven – tot zijn dood in 1784 – in Zwolle woonde. Van hem las ik ooit onderstaand citaat, dat duidelijk maakt dat gelijk krijgen en gelijk hebben ondergeschikt moet zijn aan een belangrijke principe.

“Alle mensen worden vrij geboren. Sommigen zijn zeker begiftigd met een grotere intelligentie, een sterkere wil of een groter deel van de rijkdom dan anderen, maar dat geeft hen - hoe slimmer, hoe sterker, hoe rijker - niet het minste recht om te heersen over hoe saaier, hoe zwakker, hoe armer.”

25-05-2021

 

Groen


032 GROEN bew

‘t Zal wel aan de beginletter liggen maar in zowel  Zutphen als in Zwolle wordt het de bewoners lastig gemaakt als het om hun huisvuil gaat.  Ik begreep dat in Zutphen nu ook het “plastic” naar een ondergrondse container moet worden gebracht. De grijze containers die men ervoor had, worden al opgehaald terwijl de ondergrondse er nog niet zijn.

In Zwolle wil de gemeente dat wij minder restafval naar de ondergrondse brengen en er is bedacht om het vak waarin de volle vuilniszak gestopt moet worden, te verkleinen. Dan, zo is de gedachte, wordt er minder vaak een volle zak naartoe gebracht.  Fout ! Dat gaat alleen gebeuren als er per “inworp” betaald moet gaan worden. Zoiets zal het wel worden anders is de hele operatie zinloos.

Jammer, want onbedoeld naar ik hoop, wordt een aantal mensen hier financieel de dupe van. Ouderen bijvoorbeeld voor wie het niet meer mogelijk is een zware vuilniszak te dragen, of gehandicapten en bewoners van hoogbouw zonder lift, noem maar op. En dat alles om zo goed mogelijk als “groene gemeente” in de boeken te komen staan. Voor het gemak wordt het ongemak  van meer “gedumpt” afval in het milieu maar vergeten.  Kortom veranderingen in het ophalen en verwerken van huisvuil heeft veel mėėr impact dan enkel dat extra wandelingetje naar de ondergrondse container.

Wethouder Dogger noemde het een fout in de communicatie dat de burger hiervan niet op de hoogte is gesteld. Toch gaan alles gewoon door. Zou er niet opnieuw begonnen moeten worden en de inspraak zijn werk laten doen? Er zijn vast Zwollenaren die hier heel spitsvondige ideeën over hebben.

Wethouder Dogger is, zo blijkt de laatste weken uit de berichtgeving, ook degene die enthousiast is voor het verschijnsel van de groene “Go-scootertjes”, waarvan er 150 stuks in Zwolle blijken te gaan komen en die overal geparkeerd mogen worden. Juist het laatste veroorzaakt overlast. Een argument hiervoor was ook het “vergroenen” van de stad. Van enige communicatie vooraf van gemeentezijde kan ik mij niets herinneren.

Het ergste is wel dat door wethouder Dogger werd beweerd dat nu ook mensen met een kleine beurs kunnen scooter rijden. Ik vermoed dat de heer Dogger zelf het rekensommetje nog niet heeft gemaakt wat het aan geld en moeite kost om een simpel ritje te beginnen. Of staat er, als extra service,  iedere morgen zo’n groen scootertje voor zijn deur geparkeerd dat automatisch als eerste naar de ondergrondse container rijdt?

23-05-2021

 

Boa's


031 BOA'S bew

“De politie heeft maandagavond vier zwartrijders opgepakt die zich vervelend gedroegen in de trein tussen Kampen en Zwolle en zich niet hielden aan coronamaatregelen. Vorige week was het ook al raak op het ‘Kamperlijntje’ toen jongeren buitengewoon opsporingsambtenaren (boa’s) molesteerden. De vakbond voor boa’s is het zat en eist maatregelen van vervoerder Keolis” aldus een bericht op de site van de Stentor, dezer dagen.

Voor mij is het “Kamperlijntje” altijd al een bijzonder stukje spoor geweest. Al was het alleen maar door de overlast die we er als scholieren in de Veerallee van ondervonden.

Maar het was ook weer makkelijk.  Voor de prijs van een perronkaartje, destijds een dubbeltje, kon je op station Zwolle instappen en op station Veerallee uitstappen. De conducteur kon op dat korte stukje toch niet de kaartjes controleren. Voor de jonge kijkers, zo zeggen ze dat tegenwoordig op televisie, we praten over de jaren zestig van de vorige eeuw.

Het was de tijd dat reizigers nog ontzag hadden voor de conducteur. Die, als het een grotere trein betrof werd bijgestaan door een hoofdconducteur, herkenbaar aan zijn rode conducteurs-pet. Op abonnementhouders na moest iedereen een kaartje kopen in de hal van het station. Dat vergde soms meer tijd dan waar je op hoopte, dus tijdig van huis gaan was een must. Het kaartje was van bijna massief karton met een formaat van, zo’n drie bij zeven centimeter. Bij controle knipte de conducteur er met een speciale tang een gaatje in ten teken dat de, meestal eenmalige, controle was geschied.

Nu kun je thuis je kaartje via internet bestellen en uitprinten en daarna gaat alles sneller dan in de tijd van de respect afdwingende  conducteur.  De reizigers lopen sneller, de overstaptijden zijn korter, de haast is groter, kortom voor treinreizen moet je nu stressbestendig zijn. Irritatie is, zeker in de spits, een meereizende passagier.

Geen wonder dat conducteurs en reizigers tegenwoordig een kort lontje hebben en de eerstgenoemden de hulp van de hierboven genoemde boa’s in roepen. Dat is jammer. Was vroeger een treinreis op zich al een leuke, door de onbekendheid een ietwat spannende aangelegenheid, tegenwoordig is het voor velen een irritante hindernis tussen twee activiteiten in. Daar helpt geen vadertje lief, met een rode pet op, meer aan.

20-05-2021

 

Rolex


030 ROLEX bew

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar met grote verbazing kijk en luister ik steeds vaker naar sommige verhalen in het nieuws of in verwante media. Zo leggen bijvoorbeeld vleermuizen, zowel nieuwbouw als sloop stil. Zo vaart rond middernacht een binnenschipper de Gerrit Krolbrug in de stad Groningen aan gort. Zo wordt er een beloning van 8500 euro uitgeloofd voor een tip om een overval op te lossen zo was te zien in het programma Opsporing Verzocht.

Ik verbaas me niet over het uitloven van een beloning maar wel over de grootte van het bedrag. Het ging om een overval in Zwolle in 2018. De dader(s) is of zijn nog steeds onbekend en het slachtoffer is behoorlijk toegetakeld. Maar waarom dan niet 1500 euro meer, afgerond naar een mooi bedrag ? Of is de hoogte afhankelijk van de zwaarte van het toegebrachte leed ?

Het werd naar mijn gevoel duidelijker toen bleek dat er een Rolex type Oister Perpetual en 10.000 euro aan contant geld gestolen was. Ook dat, die hoeveelheid contant geld vind ik verbazingwekkend.  Het slachtoffer handelde, volgens Opsporing Verzocht, via internet in chemicaliën. Dat lukt niet, lijkt me, met contant geld, zo is tenminste de normale gang van zaken niet op het wereldwijde web. De Rolex heeft, zo vond ik op internet een waarde van zo’n 8900 euro dus  ongeveer gelijk aan de beloning.  Het lijkt op een verzekeringskwestie.

Verzekeringen vergoeden zelden contant geld, vandaar dat het slachtoffer bij die genoemde beloning er zelf nog eens 10.000 euro bij doet, vermoed ik, en al doordenkend verandert mijn verbazing meer en meer in begrip voor de situatie.

Toch keert mijn verwondering langzaam weer terug. Want ik blijf het wat vreemd vinden dat een 23-jarige, die al voor bijna 20.000 euro bestolen is, uit eigen zak die beloning met 10.000 euro verhoogt. In het totaal is het toch  een bijzonder bedrag voor iemand die met een vriendin samenwoont of woonde op een kleine bovenwoning in de Zeeheldenbuurt.

Natuurlijk kan ik me vergissen, hetgeen beslist niet verbazingwekkend is.

18-05-2021

 

Prettig


029 PRETTIG bew

Wonen in Zwolle is een feest, dat vinden de meeste ras-Zwollenaren mogen we aannemen.  We horen dat ook steeds vaker zeggen door import blauwvingers.

Het komt allereerst, denk ik, doordat onze stad alles heeft wat een geliefde woonplaats behoort te hebben.

Zaken zoals een goed theater, goede horeca – welke plaats heeft ook een drie-sterren restaurant? –  en veel goede onderwijsinstellingen. En stad centraal in het land gelegen, met mooie natuur die direct aan de stadsgrenzen begint, een goed ziekenhuis en betaalbare huizen. Hoewel dat laatste wordt een heikel punt. Want steeds meer randstedelingen hebben die prijzenswaardige huizen ontdekt, waardoor ook hier de makelaars zich in de handen wrijven.

Uitzonderingen daar gelaten, heeft de geboren Zwollenaar daar, vermoed ik, vast wat moeite mee. Die was allang gewend aan het parkeerprobleem in de binnenstad. Met een mooi, heel oud stadscentrum – met smalle straatjes die gebouwd zijn in een tijd dat er zo nu en dan wat koetsjes en hand– en hondenkarren doorreden, is dat begrijpelijk. Die Zwollenaar die ook gewend was aan de ietwat gemoedelijker omgang met hun stadgenoten en die aan het dialect kon horen in welke stadswijk iemand was opgegroeid,

Ook niet gelukkig met de hang van de stadsbestuurders naar een alsmaar groeiende stad, niet gelukkig met een ondergronds woedende drugsoorlog, niet gelukkig met een dreigend vakantievliegveld in de nabijheid, om maar eens wat te noemen.

Het steekt de overtuigde Zwollenaar nog al eens dat, zoals in deze streken gezegd wordt, de westerlingen alles wat ten oosten van Utrecht ligt, heel lang hebben gezien als de onderontwikkelde rest van Nederland. Terwijl gemakshalve maar vergeten wordt dat de echt grote kopstukken uit de politiek, denk aan bijvoorbeeld Thorbecke en Troelstra uit dat deel van het land afkomstig zijn. Maar nu het financieel interessant wordt wil men er graag naartoe verhuizen.

Maar ach, zo is de Zwollenaar ook wel weer, we gunnen die westerlingen, ook wel ons plezier. En we heten ze van harte welkom. Wellicht nog een advies. Laat achter waaraan je de laatste jaren aan geërgerd hebt, begin hier met een schone lei. En ontdek hoe het wonen hier is. We konden het al veel langer zeggen, maar sinds dit weekend, is het weer eens bewezen: Zwolle is een moordstad !

15-05-2021

 

Hugo


028 HUGO bew

De landelijke politiek moet het hebben van een aantal Zwollenaren, Arie Slob, minister en CU-lid, bijvoorbeeld, Nelleke Vedelaar, voorzitter PvdA en Thom van Campen lid VVD. Toch wil ik het vandaag over een andere politicus hebben. Aan het slot wordt het u vast helemaal duidelijk.

Niet omdat hij een CDA-prominent is, maar omdat hij, in mijn ogen, een ijdel man is, heb ik iets tegen minister de Jonge. Misschien vergis ik me en is de man heel naturel. Hoewel, ik meen toch duidelijk een zonnebank kleurtje te zien, een haardos waarbij de föhn een belangrijke rol heeft gehad en dan de schoenen. Onlangs nog kwam hij op zondag in volledig wielrentenue aanrijden voor het corona-overleg in het Catshuis.

Toen hij enkele weken geleden, met een heel gevolg, kwam kijken naar de voorraad vaccins - ik meen twee sullige doosjes - schrok hij zich de pleuris, vroeg gelijk om een telefoon om een en ander te checken en verklaarde even later doodleuk dat het heel goed was, dat we maar zo weinig vaccins zagen. Duidelijk een reactie ingegeven door de paniek over de schade aan zijn imago.

Natuurlijk is zijn baan “a hell of a job” en ben je zeven dagen per week bijna dag en nacht in touw, maar een goed leider weet bij uitstek te delegeren. Hoeft nergens met de schoenneuzen vooraan te staan. Die hoeft gemaakte fouten niet recht te praten voor de televisie maar moet organisaties de mantel uitvegen als ze hun werk niet goed doen. Wij horen daar niets van de merken.

Geen Nederlander zit te wachten op adviezen over hoe hij of zij in het leven dient te staan. Natuurlijk horen we tot nader order ons wel aan allerlei regels te houden. Anderhalve meter, mondkapjes, handen wassen, zo nodig testen etc. etc.. Het is voor de overheid ontzettend moeilijk om die boodschap goed uit te blijven dragen. Wellicht is het hoognodig dat anderen dan de premier en deze minister dat doen. Na ruim dertig persconferenties, komt de sleet er in, vermoed ik zo.

Hoe dan ook, de minister moet in geen geval beweren dat niet naar het theater gaan ook een keuze is, dat je thuis ook een DVD kunt kijken. Dan ga je een reuzenstap te ver.  Dan mag Hugo zich de Boss wanen op het terrein van de Volksgezondheid, maar laten we wel wezen, d’r zit toch iets van een luchtje aan.

13-05-2021

 

10 mei


027 TIEN MEI bew

Op het moment dat ik deze column schrijf is het 10 mei en mag ik, net zoals m’n tweelingzus, onze verjaardag vieren (Dank, dank dank!). Ik ben van kort na de Tweede Wereldoorlog en in mijn eerste tien jaar werd vaak, als reactie op het horen van mijn geboortedatum, gezegd dat dat toch een vervelende dag was om jarig te zijn.

Het is namelijk de datum waarop in 1940 Nederland bij de Tweede Wereldoorlog betrokken raakte, door de inval van de Duitse troepen. Zo’n twintig jaar na die beruchte tiende mei, werd er zelden meer over gepraat. Toch sneuvelden er  in de eerste vijf dagen 2300 Nederlandse militairen, 1500 burgers en zo’n 2000 Duitse militairen, dat is terug te vinden. Aantallen gewonden kon ik niet vinden, die lijken in het vergeetboek te zijn genoteerd..

Er is de laatste decennia vaak gesproken over degenen die we jaarlijks in dit kader menen te moeten herdenken. Alsof we het risico zouden kunnen lopen dat te weinig of verkeerd kunnen doen. Ik weet dat hier heel verschillend over wordt gedacht vandaar dat ik zojuist een foto heb gemaakt van het blad van onze “omdenken-scheurkalender” van vandaag.

Angela Merkel heeft tijdens haar 5 mei-lezing gesproken over de vriendschap die na de oorlog is ontstaan tussen Nederland en Duitsland en ze benoemde ook uitdrukkelijk de slachtoffers van die oorlog. Wellicht is dat de methode, de beide uitersten verenigen.

Statistisch gezien, bedacht ik me, vielen er tijdens die vijf oorlogsdagen in mei 1940 per dag een veelvoud van het aantal doden per dag tijdens de hele oorlog. Misschien was dat ook wel de oorzaak van de opmerkingen in mijn vroege jeugd, Toen later de volle omvang van het oorlogsleed tot ons Nederlanders doordrong, waren we al weer een heel eind met de wederopbouw bezig en kreeg het onbekende verdriet de nodige aandacht.

Ook statistisch gezien zijn er vandaag, 10 mei, ruim veertigduizend Nederlanders jarig en vieren feest, zoals dat voor elke kalenderdag geldt. Samen 17 miljoen mensen op een klein stukje aarde, allemaal verschillend. Ik heb er geen oordeel over. Misschien wel te vaak een mening.

10-05-2021

 

Eenzaam


026 EENZAAM bew

Veel mensen lezen in hun dagblad elke dag opnieuw met veel interesse de overlijdensberichten. Ik ook, maar dat komt wellicht doordat ik een aantal jaren in de wereld van het uitvaartgebeuren heb mogen meedraaien. Daar houd je een beroepsmatige tic aan over.

Met grote regelmaat lezen we dan ook berichten van het overlijden van bekende Nederlanders, zoals onlangs nog dat van Heinze Bakker, bekend van Studio Sport. Meestal staat er dan elders, of een dag later, in diezelfde krant een wat uitgebreider nieuwsbericht over het heengaan van die BN’er.

Hoe anders kan het zijn bij minder bekende mensen. Zo zag ik deze week ook een advertentie van het overlijden van een naamgenoot van een kennis van me, wellicht viel de advertentie me daarom op. De betrokkene was, zo begreep ik uit de tekst, na een huwelijk met vele mooie momenten, overleden.

Ook was duidelijk dat het huwelijk kinderloos was gebleven, en misschien waren daarom in de tekst ook de woorden : “een huwelijk met vele mooie momenten” gebruikt, omdat de kinderloosheid hun leven voor een groot deel bepaald heeft.

In zo’n situatie blijft de nabestaande wel heel alleen achter. Net als de boom op de foto. Je weet je omringt door soortgenoten en voelt je toch alleen omdat de medemens net anders in het leven, of op een te verre afstand, staat.

Er is heel veel geregeld in ons landje, gelukkig is er geen troost van overheidswege. Helaas is goede troost bieden slechts weinigen gegeven. Toch kunnen we allemaal een passende rol spelen. Wat je naar mijn idee nooit moet zeggen is iets van: “Nou, kom op, het leven gaat verder, we gaan nu…….” gevolgd door een vaak ongewenste activiteit. Het tegenovergestelde hoeft nou ook weer niet. Iets in de trant van : “Je zult wel in een zwart gat vallen” want dat overkomt echt niet iedereen.

Een mailtje, een Whatsappje, een telefoontje of een bezoekje op z’n tijd doet wonderen. Op mooie volzinnen wordt zelden of nooit gewacht, wel op contact. Want verdriet slijt slecht als je wordt vergeten.

09-05-2021

 

Landmark


025 LANDMARK bew

Woensdag 5 mei is in het Park de Wezenlanden “#OPGEZWOLLE in bijna twee meter hoge letters onthuld door  Coby Zandbergen in haar functie als directeur van het Academiehuis Grote Kerk en door Jacco Vonhof naast Zwollenaar ook voorzitter van het MKB.

Ze onthulden, zo meldden de media daarmee een Landmark. In gewoon Nederlands een oriëntatiepunt.  Tenminste men hoopt dat het dat in de toekomst wordt,  net zo bekend als de jarenlang voor het Rijksmuseum staande tekst: I AMSTERDAM.

Het is, zo lees ik, de bedoeling dat de letters steeds na een bepaalde periode verplaatst worden. Dat lijkt mij op zich logisch want de plek waar ze nu staan is bepaald niet, op een paar grote evenementen per jaar na, een heel drukke plek in Zwolle.  Hoewel verplaatsen is wel in tegenspraak met de eigenschap van een Landmark.

Ik las dat het idee door velen heel leuk gevonden wordt, zo’n punt waar bezoekers aan Zwolle een foto bij maken en wat een trefpunt wordt. Een startpunt voor een stadswandeling of wellicht nog beter de start van een relatie. Romantische plekjes genoeg in Zwolle.

Er zijn ook Zwollenaren die, laat ik zeggen, de gekozen tekst niet kunnen waarderen. De eerlijkheid gebiedt me om te melden dat ik tot die groep behoor. “Opgezwolle” was een Zwolse rapformatie die van 1998 tot 2007 heeft bestaan en die een paar landelijk zeer bekende muzikanten heeft voorgebracht. Zo nu en dan komen die bij elkaar en maken ze een album en worden dan nog steeds door velen gewaardeerd. Maar na 2007 zijn er toch ook andere Zwollenaren die onze stad op de kaart hebben gezet, zoals bijvoorbeeld de broers Ronald en Michel Mulder die zich voor een landelijk en Europees publiek in de kijker hebben gespeeld.

Om deze discussie te voorkomen had men, vind ik, simpel voor “Zwolle” moeten kiezen. Zet er, in plaats van die enorme hashtag, het wapen van Zwolle voor en plaats het geheel permanent op, bijvoorbeeld, de Potgietersingel, schuin voor de Sassenpoort.

‘t Vergt wellicht een kleine verkeerstechnische aanpassing – maar als de Brink rigoureus gewijzigd kan worden, waarom dit niet ?  – want voor een mooie foto met een toeristen trekkende achtergrond, moet je wat over hebben.

Misschien moet Zwolle zich op dit punt nog eens oriënteren, of is “Landmarken” in dit verband ook goed Nederlands ?

06-05-2021

 

Namen


024 NAMEN bew

Het was goed om te lezen dat leden van de Rotary Club, ook dit jaar weer, het schoonmaken van de Stolpersteine voor hun rekening hebben genomen. Stolpersteine zijn een initiatief van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig (Berlijn 1947). Hij noemde de stenen “struikelstenen omdat je er in figuurlijke zin over struikelt. Op de steentjes van 10 x 10 cm is een messing plaatje bevestigd. Hierin zijn de naam, de geboortedatum, eventueel de deportatiedatum en de plaats en datum van overlijden gestanst, De stenen zijn geplaatst in de stoep voor het laatste woonadres van de slachtoffers.

Om goed te kunnen lezen wat er op de stenen staat, moet je even stilstaan en het hoofd buigen. Een kort moment van bezinning op,  om te Talmoed te citeren: “Een mens is pas vergeten, wanneer zijn naam is vergeten.

Hoe belangrijk die Talmoed-tekst is  zijn wordt elke vijf jaar duidelijk, als de namen van 102.000 Joden,  Sinti, en Roma,  die in de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederland zijn gedeporteerd en vermoord , in het voormalig kamp Westerbork worden voorgelezen.

Vorig jaar januari, 75 jaar na de bevrijding van Auschwitz, werd het voorlezen dat zo’n 116 uur in beslag nam, ook voor een deel door een goede vriend van ons, holocaust overlevende, gedaan.

Hij maakte het voor ons nog persoonlijker dan wat de bedoeling van het voorlezen al is, namelijk “het laten zien dat 102.000 geen getal is maar dat het om 102.000 keer een vader, een moeder, een oma, een broer, een nicht, een vriend gaat.”

In Zwolle zijn er nu 272 Stolpersteine geplaatst, en als corona niet meer tegenwerkt, hoopt men binnen afzienbare tijd het totale aantal van 454 stenen in Zwolle geplaatst te hebben.

Naast al die weggevoerde mensen zijn er ook heel veel anderen die hun leven hebben gegeven voor de vrijheid waarin wij nu leven. Een vrijheid die we vaak als zo vanzelfsprekend ervaren, maar die dat niet is. Zeker niet als je nadenkt over het verdriet dat er achter schuil gaat.

Het herdenken en vieren op 4 en 5 mei is daarom alleen al, de moeite waard.

Artikel over de Stolpersteine vindt u hier!

04-05-2021

 

Kennisgeving


023 KENNISGEVING bew

Op de dag, donderdag jl, dat er in de Tweede Kamer uitvoerig werd gediscussieerd over de wijze waarop de overheid omgaat met informatie aan die Tweede Kamer en beslist niet minder over hoe de overheid omgaat met informatie naar de burger – algemene conclusie: het moet veel en veel beter –  staat er ondermeer in De Stentor een pagina grote advertentie.

Het ministerie van Economische Zaken en Klimaat is de afzender en heeft dezelfde aanhef als deze column: Kennisgeving. Het geheel betreft, zo meldt de onderkop: Programma Energiehoofdstructuur.

Bijna bovenaan in het stuk staat tekst in het wit op een blauwe ondergrond afgedrukt, een zogenoemd kader,  kennelijk bedoelt als: Deze tekst is belangrijk.

Ik citeer voor u de eerste alinea:

Wat gaat er gebeuren ? 

De ambitie van het Programma Energiehoofdstructuur is tijdig te zorgen voor voldoende ruimte voor de nationale energiehoofdstructuur, op basis van een integrale afweging met andere opgaven en belangen, binnen een (inter)nationale context en waarbij een goede leefomgevingskwaliteit randvoorwaarde is. Het programma heeft betrekking op ruimtelijk beleid op land en de grote wateren en hanteert als tijdshorizon 2030-2050. Het gaat dus over het gehele Nederlandse grondoppervlak, uitgezonderd de Noordzee.

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik haak dan al af, want dan denk ik: “Laat maar zitten, ik neem het wel voor kennisgeving aan” Voor deze column heb ik toch de hele pagina doorgelezen en ben uiteindelijke tot de conclusie gekomen dat, wil je meer over dit onderwerp weten dat je dat op internet kunt vinden, dat je mag schrijven, niet mag mailen, dat je ook kunt bellen en dat je twee digitale bijeenkomsten kunt bijwonen.

Verder wordt er uitgebreid verteld dat je een zienswijze kunt indienen  en hoe daarmee wordt omgegaan. Hoeveel vertrouwen je daarin hebt hangt, denk ik, af van je eventuele eigen  ervaringen met de overheid in dit soort zaken. Zienswijzen worden soms bij honderden tegelijk opzij geschoven, zoals bijvoorbeeld gebeurd is bij de plannen rond Lelystad Airport.

Als de overheid een werkwijze als bij deze Kennisgeving blijft hanteren en wij burgers komen daartegen niet in het geweer, zal van het broodnodige wederzijds vertrouwen nog heel lang geen sprake kunnen zijn. Vrees ik met grote vreze.

02-05-2021

 

Terassen


022 TERASSEN bew

Afgelopen woensdag om  twaalf uur mocht de horeca de terrassen weer openen en hoewel het hier en daar nog frisjes was, werd er toch behoorlijk gebruik van gemaakt. De vraag is wel of de baten opwegen tegen de lasten, daar heb ik zo mijn twijfels over. Sommige bedrijven vragen vooraf te reserveren. Maar net als bij het vaccineren komt een behoorlijk percentage niet opdraven. Het gaat er op lijken dat wij Nederlanders dat gewoon gaan vinden.

Net zo gewoon als al de terrassen . “Papje” – het alias van de welhaast rasechte Zwollenaar Gerrit van der Kooy –  schreef er vorige week in De Swollenaer al over. In zijn jeugd waren er geen terrassen. Hij vroeg zich af, door mij samengevat, of er niet teveel aandacht voor die terrassen is dezer dagen. Moet het vaccineren niet alle aandacht krijgen, want dat is nog steeds meer dan hoognodig.

Gerrit is geen tegenstander van de horeca, net zo min als ik dat ben, integendeel. De horeca moet wel blijven bestaan, vandaar die heropening der terrassen. Het moet weer gezellig worden. Maar de juiste prioriteiten stellen is nog een hele kunst, dat blijkt maar weer.

Maar nu we het toch over de terrassen hebben.  Ze waren er al in vele soorten en maten, al jaren voor de corona-crisis. Liep je toen bijvoorbeeld over de Blijmarkt, ter hoogte van Odeon of in de Sassenstraat, moest  je soms als wandelaar het trottoir verlaten, want  je gang werd geblokkeerd door terrasmeubilair, vaak inclusief gebruikers ervan.

In welk segment van de horeca het bedrijf zich ook bevindt –  café, restaurant, snackcorner, broodjeswinkel, noem maar op –  iedere eigenaar daarvan meent recht te hebben op een stuk openbare weg om er een terrasje neer te poten. In de Diezerstraat dien je vooral in het laatste deel,  zigzaggend te winkelen, waarbij ik me afvraag of elke niet-horecazaak er nou zo gelukkig mee is. Daar hoorde ik de term “terrassenterreur”.

Als de gewone winkel wordt weggedrukt door de horeca, komt er op den duur steeds minder publiek naar de binnenstad en gaat de horeca aan zichzelf ten onder.

Dan wordt het pas een onplezierige boel.

29-04-2021

 

Rood


021 ROOD bew

Als het niet zo gênant was, zou ik er smakelijk om hebben kunnen lachen.  Een groep  demonstranten liep jongstleden zaterdag door het centrum van Zwolle. Nou ja, voor zo ver ze het wisten te vinden, dat centrum. Ze eindigden bij het oorlogsmonument.

“Code Rood “ noemen ze zichzelf en kwamen naar eigen zeggen uit Friesland, Groningen en Rotterdam. De groep is tegen vaccineren, tegen het testen en de “ondemocratische” maatregelen die het kabinet Rutte neemt.  Of, zoals ze het later “positiever” verwoorden: “Voor liefde, voor vrijheid en democratie”, aldus de tekst in De Stentor.

Waarom ik er over begin? Zeker als schrijver heb ik het recht op het uiten van een vrije mening hoog in het vaandel staan. Dat recht is in onze grondwet opgenomen om te voorkomen dat het geven van je mening verboden wordt. Het is er echt niet in gekomen om te stimuleren elke mening, te pas en vooral te onpas, dan ook maar te ventileren.

Dat gebeurde bij de groep hierboven genoemd.  Hoe kom je er op om in Zwolle rond te gaan lopen met een spandoek dan wel bord, met de tekst: STOP POLITIE GEWELD!

Er is denk ik, geen Zwollenaar te vinden die in deze stad enig gewelddadig politie-optreden rond de corona-regels kan bevestigen.  Ja, hooguit  een iets harder dan normaal optreden tegen rellende jongelui op de eerste avond bij het ingaan van de avondklok.

Eigenlijk is het allemaal een zielige vertoning. Enkelingen, die in hun eigen verzinsels zijn gaan geloven, ontwrichten andere mensen geestelijk. Met als gevolg dat die nu menen dat vaccinatie onzin is, dat het een mild virus is. In een voor hen onbekende stad vallen ze daarna onbekende mensen lastig met onterechte standpunten. Doen dat onaangekondigd tegen alle regels in.

Dat ze, omdat ze niet al te lastig waren, hun gang konden gaan, is nog tot daar aan toe. Maar toen deze “Code Rood” zich bij het oorlogsmonument ging vereenzelvigen met de vrijheid die daar volgende week dinsdag 4 mei herdacht wordt, had er naar mijn mening ingegrepen moeten worden. Want Vrijheid mag geen synoniem worden voor onbenulligheid, vandaar!

27-04-2021

 

Kussen


020 KUSSEN bew

Ooit hertrouwde een familielid van me, weduwnaar van rond de zeventig, met een weduwe, van ongeveer dezelfde leeftijd, uit Bodegraven. Voor het gemak noem ik haar “Tante Stien”. Ze bleek alras meer interesse in het gebruik van  zijn auto dan liefde voor hem als  chauffeur te hebben. Daarnaast had ze de in mijn ogen hinderlijke gewoonte familieleden bij elke ontmoeting uitgebreid te willen zoenen. Dat komt vaker voor maar zij deed het op een ietwat onsmakelijke, natte manier. Als lange familieleden sisten we bij haar nadering tegen elkaar: “Rechtop blijven staan, kan ze er niet bij !”

Daaraan moest ik denken toen ik deze week in de NRC een ingezonden briefje las met de volgende inhoud, en ik citeer:

Eėn zoen is straks genoeg

Op tv zag ik hoe fijn het is dat ouderen, die inmiddels twee keer gevaccineerd zijn, weer geknuffeld en gezoend mogen worden door familieleden en verzorgers. Tot mijn verbazing zag ik dat er, zoals vanouds, weer drie keer werd gekust!

Kunnen we, van nu af aan, niet met z’n allen afspreken dat ėėn keer zoenen voldoende is, zodat we niet weer vervallen in de overdreven en misschien wel ongezonde Nederlandse gewoonte van drie maal? Einde citaat. Was overeigens getekend door: Anna Westgeest uit Voorschoten.

Hoeveel mensen zien er, bijvoorbeeld op 2 januari, niet tegenop om naar het werk te gaan in de wetenschap weer veelvuldig te moeten zoenen of gezoend te gaan worden met als uitersten de baas en de jongste medewerker.  Of dat je een verjaardagsvisite  moet  afleggen waarbij het welhaast zeker is dat de neef met rondtastende handjes, tijdens het zoenen, ook z’n kans schoon ziet.

Daarbij komt dat we nu door de Covid-19 pandemie toch ook geleerd hebben dat voorkomen vaak eenvoudiger is dan genezen, dus waarom nog?

Kortom ik ben het roerend met de briefschrijfster Anna eens, waarbij ik voorstel om een actie te starten om het meer dan eenmaal zoenen te voorkomen. Heel simpel door te zeggen: “ Ik ben voor de actie Kussenslopen !”

25-04-2021

 

Onthaasten


019 ONTHAASTEN bew

Laat ik beginnen u te vertellen dat ik, naar ik schat, in 1963 of een jaartje later, voor het eerst kennismaakte met een sauna. En wel op doktersadvies. Sauna’s waren toen in onze stad onvindbaar en in de regio een zeldzaamheid. Ik kon terecht bij een arts  die zelf een sauna bezat, een goede bekende van onze huisarts.  Van meet af aan heb ik saunabezoek een bijzondere prettige manier van “vrijetijdsbesteding” gevonden, dat een prettige en langdurige nawerking heeft. Ik kan dan ook iedereen zo’n bezoek, met alle rust er om heen, aanraden

Ik verbaasde me alleen toen ik las dat we er in Zwolle een sauna bij krijgen. Nee, ik moet het anders zeggen. We krijgen er in Zwolle een sauna bij, maar de plek waar die gaat komen, verbaasde me. Er is een “Onthaastingscentrum” – zo noemen de eigenaren het – aan de Scholtensteeg in oprichting.

Daar waar, heel erg tegen de zin in van de gemeente Kampen, waaronder ‘s-Heerenbroek valt, Zwolle nog nieuwbouw wil plegen. Ik  persoonlijk kan me wel voorstellen dat de bewoners van ‘s Heerenbroek niet zitten te wachten op een verslechterend uitzicht, tenminste het zal dan van landelijk naar stedelijk gaan.

Zoals ik begrijp, als ik een en ander goed gevolgd heb, wordt de geplande nieuwbouw de gemeente Kampen en dus de ‘s-Heerenbroekers, als het ware door de strot geduwd vanwege de hoogst noodzakelijke woningbouw.  Hoe je het ook wendt of keert, dit “saunaplan” is beslist geen woningbouw, en de hoeveelheid beschikbare grond  is nu ook weer niet om over naar huis te schrijven, als we dat al zouden willen.

Ook nu krijg ik, als well vaker,  het gevoel dat de overheid van achter bureaus plannen maakt, de inspraak als noodzakelijk maar ook als een wassen neus beschouwd en de plannen gewoon doordrukt. En vaak in zo’n hoog tempo dat al heel snel tegen bezwaarmakers gezegd kan worden, helaas het “point of no-return is al bereikt”

Misschien moet er bij dit plan en andere nog even zoiets als een “onthaastings-sessie” worden in gepland. Ik kan me natuurlijk vergissen, want het is snel gezegd en geschreven.

22-04-2021

 

Vaccinatie


018 VACCINNATIE bew

Zondag mocht ik mijn eerste corona-vaccinatie halen en wel in de IJsselhallen in Zwolle.

Ik moet zeggen, het liep er als een trein. Vriendelijke mensen, correcte behandeling en binnen 30 minuten (inclusief de wachttijd) stond ik weer buiten. Niet onlogisch wellicht want, om in de beeldspraak te blijven, er zaten niet veel reizigers in de trein.

Nu rijd ik zeker zes maal per week over de Rieteweg en aanschouw ik de activiteiten op het terrein om die IJsselhallen, en vooral die, die te maken hebben met de aldaar ingerichte testlocatie en vaccinatiestraat. Pas de laatste twee  weken is er, voor mijn gevoel,  van meer dan normale activiteit op het terrein van de IJsselhallen, sprake.

Ja, men is een poos druk geweest met het aanleggen van tweemaal een aanrijroute, de belijning op de weg is aangepast en er is een tijdelijke “verdrijvingsvak” aangelegd. De maximum snelheid aangepast naar 30 kilometer per uur en er staat een  aantal –  in fel geel reflecterend pakken geklede  –  verkeersregelaars klaar.

De laatsten kijken veel op hun telefoon of zijn voortdurend met elkaar in gesprek en melden elkaar de van ver zichtbare  aankomende klant, te herkennen aan de knipperende richting aanwijzer. Van drukte en filevorming is in het geheel geen sprake, of mijn passeer-momenten zijn, bij toeval, altijd op rustige tijden.

Dat bij zo’n testlocatie of vaccinatiestraat de inrichting  berekend is op een grote hoeveelheid mensen, daar kan ik me iets bij voorstellen. Dat de personele bezetting daarvan ten allen tijde voldoende moet zijn is ook een logische zaak. Maar moet, uitsluitend voor dit gebruik, er zoveel voor de verkeersregeling gebeuren ?  Zolang de IJsselhallen bestaan zijn er bijeenkomsten geweest met grote aantallen bezoekers en bij hėėl hoge uitzondering stond er een agent een uurtje het verkeer te regelen.

Als blijkt dat een aantal zaken kunnen worden afgeschaald, moet dat toch ook gebeuren.

Ik kreeg er bij mijn aankomst, een beetje gênant gevoel bij. Alsof het niets kost en ze alles voor een prikkie doen.

20-04-2021

 

Promotie


017 PROMOTIE bew

Cambuur promoveert dit seizoen wel naar de eredivisie, dat is na dit weekend wel zeker, dus PEC-Zwolle gaat de club uit Leeuwarden weer ontmoeten in het komend seizoen.

Wat is daar voor jou belangrijk aan, zult u zich afvragen. Ik zal het u vertellen maar dan moeten we even terug in de tijd: ik ben geboren als een van een twee-eiige tweeling, en mijn tweelingzus trouwde met een Cambuur-adept. Laten we hem voor het gemak ook nu Johan noemen. Hij groeide op in de Cambuurstraat in Leeuwarden en de achtertuin van het ouderlijk huis grensde aan het stadioncomplex. Net als in Zwolle, mocht het toen nog niet de naam hebben van een stadion en heette het zoiets als “het Gemeentelijk Sportpark”.

Zwager Johan bleef de eerste jaren van zijn huwelijk –  zus en zwager gingen in Zwolle wonen –  fan van Cambuur, dat  PEC Zwolle destijds tegenkwam in de eerste divisie. Wij waren vanzelfsprekend op de hand van PEC.  Na menig competitieronde werd er al dan niet schamper met elkaar getelefoneerd  en de wederzijdse uitslagen besproken. Tot dat beide clubs in verschillende competities gingen spelen. Toen was die lol eraf.

Zwager Johan werd meer en meer Zwollenaar en daardoor ook meer en meer PEC-Zwolle-fan.  De rivaliteit tussen ons is er niet niet meer. Laten we hopen dat we als voetballiefhebbers komend voetbalseizoen weer bij wedstrijden aanwezig kunnen zijn. Dat zou pas goed zijn voor het voetbal in Nederland en PEC en Cambuur in het bijzonder, zullen we maar zeggen.

Ooit mocht ik bij de ouders van Johan, ‘t was in de eerste helft van de jaren zeventig, achter in de tuin zitten en van een kop koffie genieten. De herinneringen aan dat oude sportpark  daar,  als buurman, brengen me terug bij ons “eigen” Zwolse sportpark uit die tijd. Daar waar ik in de buurt ben opgegroeid. Niet dat ik terug wil naar die tijd, maar ik zou vandaag de dag wel heel graag wat meer van de romantiek in de sport uit die tijd zien dan de commercie van tegenwoordig.

18-04-2021

 

Noaberschap


016 Noaberschap bew

De penningmeester-secretaris van “De Laatste Eer” Beerzerveld e.o. houdt er na 41 jaar mee op. Hij vindt het, begrijpelijkerwijs, tijd worden voor andere dingen zo is te lezen in De Stentor.  In het artikel komt ook de noaberschap (burenplicht) aan de orde.  Dat is de (morele) plicht de andere noabers desgewenst met raad en daad bij te staan.  In de praktijk was die plicht vooral zichtbaar bij feesten in de de familiesfeer en na het overlijden van een van de noabers aldus ondermeer Wikipedia.

De buren verzorgden de uitvaart. Vaak ging dat ook weer met vaste gewoontes gepaard. De ene buurvrouw zorgde voor koffie, de buurman zorgde voor het klokluiden, de een kocht de eierkoeken voor bij de koffie en weer iemand anders deed de aangifte op het gemeentehuis. Als geboren Zwollenaar kende ik die gebruiken niet. Wel werden in de jaren vijftig door velen nog de gordijnen gesloten als er een sterfgeval in de straat was en als de rouwkoets van Mulder door de straat reed, wist je het heel zeker.

Rond 1960  ontmoette ik op Ameland Douwe Bakker, de Vivo-kruidenier van Hollum. Die man bleek een van de redenen te zijn om, ook ver na zijn dood, het eiland te blijven bezoeken. Hij bleek zonodig ook de uitvaartleider van het dorp te zijn. Hij vertelde ooit hoe dat was ontstaan, want de dorpen op Ameland waren toch hechte gemeenschappen en er was ooit een vorm van noaberschap.

“De Stelp” werd gebouwd, het bejaardencentrum en de oudere Amelanders verhuisden er in hun laatste levensfase, om de goede zorg, naartoe. Maar toen de eerste bewoners van “De Stelp” overleden kwam de vraag naar boven: “Wie is nu de noaber” van de overledene ?  De vroegere buurman ? Soms was die al verhuisd en kende de nieuwe bewoner de overledene helemaal niet als buurman.

En of de Amelanders elkaar wel vertrouwden was ook nog maar de vraag, gezien het onderschrift op een grafsteen (zie foto) waarop staat:”Dit graf mag niet geopend worden”

Om weerkerende problemen voor te zijn, werd besloten  een begrafenisvereniging op te richten, die – hoe creatief kan men zijn – net zoals die van Beerzerveld e.o. “De Laatste Eer” heet.

Ik hoop voor de scheidende penningmeester-secretaris  dat het artikel in de krant niet nu al de laatste eer is die men hem bewijst.

16-04-2021.

 

Jochem


015 JOCHEM bew

Het leek een ramkraak, maar het was “gewoon een inbraak” zo was te lezen nadat in de nacht van zondag op maandag bij Opticien “Jochem voor ogen” een grote hoeveelheid brillen was weggenomen. Dat het op een ramkraak leek, kwam vooral doordat de daders er met een enorme snelheid vandoor gingen.

Binnen 28 minuten bereikten ze Amsterdam, zo kon ik op meerdere plaatsen op internet lezen.  Je moet er natuurlijk wel een bijzondere auto voor hebben, maar aangezien de inbraak rond de klok van vier uur in de ochtend plaatsvond en de regels van avondklok nog geldig waren, hadden dieven, naar ik aanneem ruim baan.

Ik lees trouwens ook zoals de politie het formuleerde: “ter plaatse kregen we een goede omschrijving van de vluchtauto”, waarbij ik me dan afvraag van wie ?  ‘t Was toch avondklok?  Was het iemand die alsnog de hond uit liet ?  Een harde werker met ploegendienst ? Ik vermoed van niet want wisselingen in die diensten vinden zelden of nooit rond vier uur ‘s ochtends plaats.

De daders gingen naar Amsterdam, las ik en zijn daar aangehouden. Knap werk. Maar ze kwamen er ook vandaan mag ik aannemen. Was dat ook na het ingaan van de avondklok, zo nee, waar waren ze dan tot die genoemde klok van vier uur ?  Nergens is iemand in die tussenliggende zes uren iets opgevallen ?

Vragen waar ik nieuwsgierig naar ben en naar ik aanneem de opticien ook. 

Het verwondert me wel dat brilmonturen gewild zijn bij het dievengilde. Ze moeten veel geld opbrengen, anders ga je de risico’s van diefstal niet aan. Wellicht is er vraag naar “goedkope dure brillen” vermoed ik maar ben geen kenner van die branche.

Wel ben ik sinds enige jaren klant bij deze opticien en dat tot volle tevredenheid en ik kan het bedrijf in voorkomende gevallen zeker bij u aanraden.

Blijft alleen  een  vraag hangen. Houden opticiens, in het algemeen, hun een klanten  met hun prijsbeleid voor het ooglapje, of is deze “Jochem” in het bijzonder een brillenpoot uitgedraaid.

14-04-2021

 

Aandacht


014 AANDACHT bew

Lees ik warempel toch in  het AD het bericht dat zoon Marvin van Connie Breukhoven (69) –  alias Vanessa, ook bekend als de ex van wijlen Hans van Breukhoven de man van de Free Records Shops –  is opgenomen in het ziekenhuis lijdend aan Corona. Op Instagram schijnt ze een filmpje geplaatst te hebben waarop te zien is dat haar zoon Marvin door een ambulance wordt opgehaald.

Waarom dat landelijk nieuws is, mogen de hogere machten van ons bestaan ons, zo zij dit willen, ons vertellen. Ik zou het niet weten. Er staat een foto van Connie bij waarop ze grote gelijkenis vertoont met Juliette Grėco toen die de hoofdrol speelde in de tv-serie Het Spook van het Louvre (1965).

Alles zal wel te maken hebben met gebrek aan aandacht voor haar eigen persoon.

Dat moet haast wel want in het bericht zegt ze ondermeer: “Marvin ligt op een gesloten afdeling, hij is zuurstof afhankelijk en mag geen bezoek, ik reken op jullie begrip”.  Ik zou zo zeggen, vertel het dan niet aan de goegemeente, dan heeft die jongen rust!

Maar zo blijkt het niet te werken. Vandaar mijn conclusie dat het wel om Connie zelf zal gaan.

Het blijkt vaak dat mensen die jaren in de publiciteit zijn geweest, schijnbaar niet zonder die aandacht kunnen.  Connie’s aandachttrekkerij deed me denken aan een uitvaart van een redelijke bekend Zwols zakenman. In de rouwadvertentie stond dat op verzoek van de overledene (hetgeen per definitie trouwens onmogelijk is) de uitvaart in kleine kring zou plaatshebben.  Desondanks waren er zo’n honderd genodigden.

Trouwens, je kunt om aandacht vragen en je kunt  aandacht schenken. Dat laatste hoeft zelden met veel spektakel. De eerste woorden van een dichtregel van Willem Barnard (1920-2010) luiden: “De stilte zingt U toe”. Hoe veelzeggend is dat niet. Niet voor niets is er daarom in bijna elk ziekenhuis een stiltecentrum.

Overigens wens ik zoon Marvin van harte een snel herstel toe.

11-04-2021

 

Monopoly


013 MONOPOLY bew

Onlangs was er in het nieuws dat het aloude Monopolyspel werd aangepast. Het ging daarbij om de tekst op de “Algemeen Fondskaartjes”, die was niet meer van deze tijd. Ik moest eraan denken toen ik onderstaand nieuws op de website van RTV-Oost las en ik citeer: “Het aantal woningen in Zwolle dat meer dan één miljoen euro waard is, is het afgelopen jaar bijna verdubbeld. Er staan in de provinciehoofdstad nu zo'n 280 miljoenenwoningen. Het is één van de meest opvallende stijgingen in Nederland, schrijft taxatiebedrijf Calcasa in zijn jaarverslag.

In Zwolle is de stijging vooral in de buurt Brinkhoek, aan de noordkant van de stad, waar het aantal miljoenenwoningen verdubbelde. Ook in de buurten Veldhoek en Katerveer-Engelse Werk is een verdubbeling te zien. Straten met veel miljoenenwoningen zijn Ter Pelkwijkpark en de Kuyerhuislaan.” Einde citaat.

Het eerste wat ik kon bedenken was de vraag: Wat hebben wij, mijn vrouw en ik –  hemelsbreed zo’n 500 meter van “de Brinkhoek” af wonend –  fout gedaan? Hoewel, van een prijsstijging van je huis, kun je niet, van de een op de andere dag, je een andere levensstijl aanmeten. Daarvoor komt wel het nodige om de hoek kijken.

In de jaren zeventig kocht je, bij ons om die hoek, in het postcodegebied 8023 een huis uit de jaren dertig voor de prijs van rond een ton. In de guldentijd wel te verstaan. Nu betaalt men er grif het viervoudige voor, in euro’s.

Ik weet wel dat, tenminste zo beweren de kenners, de prijsstijgingen komen door de krapte op de woningmarkt. Wat ik uit ervaring ook weet dat er in mijn leef-tijd zelden of noot een overschot aan huizen is geweest. Wel bleef men veel langer in het “eigen huis” wonen dan tegenwoordig het geval is. Nu wil men veel sneller, groter, ruimer of moderner wonen waardoor er meer vraag naar huizen is. En waar vraag is…

Bij Monopoly gaat het om “straten” compleet te hebben, er dan huizen of hotels op te zetten en dan fiks veel huurpenningen te innen. Misschien moeten ze de spelregels ook eens aanpassen en moet het doel nu worden: hoe kan ik van mijn huisje aan de Dorpsstraat een luchtkasteel maken.

Zo formuleer ik het vandaag voor u, want ik ben ontzettend bang dat deze onvoorstelbare huizenprijzen, iets van een hype in zich hebben. Net als destijds de internethype rond World on Line van Nina Brink. Veel gebakken lucht.

08-04-2021

 

Marktplaats


012 MARKTPLAATS bew

Het is, schat ik, zo’n drie decennia geleden dat, als je bijvoorbeeld, als jong gezin het eerste kindje verwachte je bij de familie ging navragen of iemand nog wat spulletjes had liggen die de baby-uitzet compleet zou maken. Je was helemaal gelukkig als er ook nog iemand met een kinderwagen of een buggy aan kwam zetten.

Had je bijvoorbeeld een fiets over dan werd eerst weer de familie en de vrienden  geïnformeerd en dan plaatste je zonodig een “blauwvingertje” in de Zwolse Courant en meestal was je de het exemplaar zo kwijt.

Nu doen we dat via “Marktplaats”, een website op internet. Waar maandelijks miljoenen aanbiedingen van, dan wel vragen naar alles wat er maar te koop is, op te vinden is.

En, als je het wilt, heel anoniem. En daar zit nou net de crux. Zo las ik in de Stentor dat in Nederland alleen al 50.000 mensen per jaar worden opgelicht. En denkt u nou niet, dat gaat mij niet gebeuren, dat is iets voor de domme massa. Want de daders kunnen zomaar naast je blijken te wonen, ook in Zwolle.

Dezer dagen doet de politie een boekje open over twee zeventienjarige Zwolse jongens die in januari zijn aangehouden wegens oplichting via Marktplaats van zo’n zeventig personen. Er werd becijferd dat het om een totaalbedrag van elfduizend euro ging. De zaak kwam aan het rollen doordat iemand bij hen een jas kocht er na zijn betaling niets geleverd werd maar wel heel veel geld van zijn rekening werd afgeschreven.

Zo hoorde ik ook dat veel webwinkels hun aanstaande kopers verkeerd voorlichten over prijs van de aangeboden artikelen. Er worden kortingen beloofd over veel te hoge “officiële verkoopprijzen” waardoor het lijkt dat hun aanbiedingen heel interessant zijn.

Je zou haast kunnen concluderen  dat we er, gemiddeld door, telkens weer intrappen want de  internetverkopen zijn al jaren in een stijgende lijn. Door Corona in een fors stijgende lijn, dus de zwendel zal ook wel evenredig mee gestegen zijn.

Misschien is het wel interssant om eerst terug te gaan naar de familie- en kennissenkring en dan zonodig naar het internet. Naast het feit dat de misdaad dan minder welig tiert, heeft het vast en zeker een heel positief sociaal effect.

06-04-2021

 

Leugenbankje


011 LEUGENBANKJE bew

Het mooiste leugenbankje vaan Nederland, vind ik nog altijd het bankje in Hindeloopen. Niet dat ik ze allemaal ken, maar als ik de term voorbij hoor komen, komt  het beeld van dat exemplaar bij mij naar boven. 

Zwolle heeft niet zo’n specifieke bank, maar wel een aantal plekken waar bij goed weer een aantal, wat bejaardere Zwollenaren hun belevenissen aan elkaar vertellen. Meestal zijn dat de sterk overdreven herinneringen aan al dan niet roerig verleden. Het bankje, op de foto, onder dit meer dan levensgrote everzwijn, zou heel goed ook zo’n plek kunnen worden.

Sterke verhalen zijn verhalen waarvan het vertellen tot doel heeft de dag wat prettiger te maken. Mijn vader die beroepshalve bij zijn klanten het gesprek gaande moest houden, dikte sommige van zijn verhalen ook  graag aan. Je doet er niemand kwaad mee, zei hij dan, je maakt het verhaalde alleen maar mooier. Mijn moeder en hij verschilden daarover nog al eens van mening, nooit zo heftig dat ook maar een van de twee ervan wakker zou liggen.

Als ik afgelopen donderdag zo bevraagd was als de fractieleider van de VVD en het eerste stel verkenners zijn, zou ik er daarna toch wel behoorlijk van wakker hebben gelegen. Want laten we wel wezen, het ging er niet om een wat aangedikt verhaal.  Het ging om een verhaal dat helemaal nooit bedacht had mogen of kunnen zijn, laat staan dat het  verteld was. Om de simpele reden dat het heel ongepast is, van welke kant je het ook bekijkt.

Wellicht hebben de drie betrokkenen er wel van wakker gelegen en hebben ze hun verklaringen nog eens de revue laten passeren. Dan moeten ze het toch wel de ongeloofwaardigheid van een aantal zaken ontdekken.  De mij meest opvallende daarvan is het volgende. Om met droge ogen te beweren dat je een gesprek over iemand je niet kunt herinneren maar even later wel weet te vertellen dat het daarin niet gegaan is over een functie elders voor de heer O. te E., is in mijn ogen een gotspe van de eerste orde.

Ik heb niemand in de Tweede Kamer horen zeggen dat zoiets toch wel opvallend  en tegenstrijdig was. Misschien komt dat wel omdat elk bankje in dat kamergebouw op z’n tijd helaas een leugenbankje is.

04-04-2021

 

Tweede Kamer


010 TWEEDEKAMER bew

We maken politieke gebeurtenissen mee die in ons land, met het huidig staatsbestel, nog nooit hebben meegemaakt. Voor politieke junkies wordt er als het ware een drie-sterren-maaltijd geserveerd. Nu zijn sterren in de horeca een kwaliteitsaanduiding. Of wat er nu in de Tweede Kamer gebeurt van hoge kwaliteit is, valt nog te bezien. Zeker na het debat in de Kamer past in mijn opinie de foto van vandaag, een treurwilg, en wel die tegenover theater De Spiegel.

Woensdag 31 maart werden de kamerleden beëdigd. Mij viel daarbij mevrouw Jacqueline van den Hil, uit Goes op die vertelde dat zij het enig kamerlid was dat uit Zeeland kwam.

Dat verbaasde me en ik dacht: Dat zal toch niet waar zijn ? Ik heb het daarom uitgezocht.

Helaas, vergist Jacqueline zich, er is ook nog een kamerlid uit Aardenburg aanwezig in de kamer. Voor veel inwoners van Zeeland, hoort Zeeuws-Vlaanderen gevoelsmatig niet bij de Zeeuwse eilanden maar meer bij Belgisch Vlaanderen, zo ontdekte ik tijdens een aantal vakanties in het Zeeuwse.

Ik heb trouwens ook het inwonersaantal per provincie eens naast het aantal kamerleden van de provincies gelegd en dan komt Zeeland prima uit de bus. Niet teveel, niet te weinig.

Er heeft maar ėėn inwoner uit Drenthe plaatsgenomen in de Kamer, het zouden op basis van het inwoneraantal er wel drie mogen zijn.

Waar de verhoudingen helemaal scheef liggen zijn de provincies met de zogenaamde drie grote steden. Op basis van het aantal inwoners zouden Utrecht en Noord- en Zuid-Holland zo’n 45 procent van de kamerzetel moeten hebben, ze hebben er echter  68 % van.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de drie noordelijke provincies samen maar 9 zetels in de kamer hebben. Het vertrouwen in de politiek is daar, vermoed ik, al jaren compleet verdwenen.

Zwolle heeft twee inwoners in de kamer, twee van de zes kamerleden uit Overijssel. Kortom we mogen niet klagen. Het zijn Thom van Campen namens de VVD en Edgar Mulder namens de PVV.  Het zijn misschien wel de opvolgers van de bekende staatsman Thorbecke, ook een Zwollenaar. Dat was de man die de grondwet en de verkiezingen vernieuwde. Kijkend naar de politiek van vandaag is zo’n vernieuwer hoogst noodzakelijk.

01-04-2021

 

N50


009 N50 bew

Maandag was het weer een ongeluksdag op de N50, de weg tussen knooppunt Hattemerbroek en de Ramspolbrug. Een kettingbotsing waar vier auto’s bij betrokken waren, waardoor de weg compleet geblokkeerd was. Een aantal automobilisten negeerden daarop de bekende rode kruizen boven de weg en enkelen keerden via de middenberm om. Dat weggedrag valt te laken, in moderner Nederland, het is afkeurenswaardig. Èn strafbaar en, naar ik aanneem, krijgt iedere foute chauffeur binnenkort een briefje uit Leeuwarden op zijn of haar mat.

De N50 is eind van de jaren tachtig van de vorige eeuw aangelegd. Ik heb in mijn werkzame leven er, zo ongeveer vanaf  die tijd totdat ik met dat werken stoppen kon, mee te maken gehad. Om specifieker te zijn, ik werkte in het ziekenhuis en daar werd een behoorlijk aantal van de doden, die op die N50 gevallen zijn, naar toe gebracht. Ik besloot toen al, om zo min mogelijk van die weg gebruik te gaan maken.

In 2006 pakte men de weg aan, na een aantal lapmiddelen. Het aantal ongelukken is behoorlijk omlaag gegaan, maar het blijft, eufemistisch gezegd, een ongemakkelijke weg. Ga je op in internet opzoek naar de ongevallencijfers  dan vind je alleen aantallen vanaf 2006, met het argument van Rijkswaterstaat dat vanaf dat moment de cijfers met elkaar te vergelijken zijn.

De weg had natuurlijk direct als een snelweg, tussen Knooppunt Hattemerbroek en Emmeloord, aangelegd moeten worden. Er werd bewust een kilometerslange flessenhals geconstrueerd, naar mij stellige vermoeden uit zuinigheid. Er werd een brug, de Eilandbrug, over de IJssel gelegd die te smal is om ooit een snelweg op aan te leggen en er is intussen heel veel geld uitgegeven om te weg, waar mogelijk, aan te passen.

Minster Cora van Nieuwenhuizen wist enige tijd geleden te vertellen dat de weg veel veiliger is geworden. U weet wel dat is die minister die geld blijft uitgeven aan een vliegveld waar niemand meer op zit te wachten  terwijl men er in de nabijheid al jaren dringend wacht op een echte snelweg.

Misschien gaat dat ooit nog de CORA-methodiek heten, waarbij de letters CORA staan voor Consequent Onlogische Resultaat Aannames.

31-03-2021

 

Bijverschijnsel


008 BIJVERSCHIJNSEL bew

Ik kan me zo voorstellen dat, als je al jaren in het Buitengasthuis woont, – u weet wel die huisjes bij de WRZV-hallen – je niet gelukkiger geworden bent na de moord  daar op oudejaarsavond 2019. Want voordat je het weet, wordt jij er door de goegemeente mee op aangekeken, met een argumentatie zoals: “er wonen uitsluitend zwak socialen, mensen met weinig geld, dus…”

Dat is een bijverschijnsel, naar ik vermoed, het gevolg van alle media-aandacht die deze moord veroorzaakt. En niet alleen in de Zwolse pers, maar ook in, dan wel, op de sociale media, waar iedereen kan roepen wat hij of zij wil.

Zo’n bijverschijnsel zag ik ook bij wat ik maar even noem de “verkenners-affaire”. Ik hoorde in en televisieprogramma zich al mensen opwinden over de chauffeur van minister Ollongren. Hem wordt verweten dat hij onzorgvuldig te werk gaat, dat hij  zo maar bij een, met Corona besmette, minister in de auto stapt.

Hoezo, wie kent die man, wie weet alles van zijn medische status? Mag ik even een paar andere mogelijkheden opnoemen ?  De man is al ingeënt,  de man heeft al een Corona-besmetting doorgemaakt en is immuun en als laatste mogelijkheid: er is  in de auto een scherm geplaatst tussen de voor- en achterbank zodat er van gescheiden compartimenten sprake is. Ik bedoel maar, er wordt gauw wat geroepen.

Net zoals bij deze minister: “Hoe kan ze zo stom zijn om…”. Nou ik kan me er wel iets bij voorstellen. Je bent nog geen jaar geleden een half jaar uit de running geweest door een lastige en vervelende ziekte.  Als je dan hoort dat je besmet bent met het coronavirus, schrik je je te pletter, want je denkt vast en zeker direct: “Nee, nou niet alles weer opnieuw!” dus wil je zo gauw mogelijk wegwezen, naar huis, naar een veilige plek, dan graai je je spulletjes bij elkaar en loop je de deur uit.

Natuurlijk hadden haar medewerkers beter moet opletten en het opruimen van haar moeten overnemen, dat moge duidelijk zijn. Maar om deze minister voor ”onvoorstelbaar dom” te verslijten gaat, naar mijn  idee, veel te ver.

We horen als beschaafd land “hoor en wederhoor” hoog in het vaandel te hebben. Daar past zeer wel, naast de schuldvraag, ook de vraag naar verzachtende omstandigheden bij.

Een goede bekende van me is hobby-imker. Een gesprek met hem eindigt vaak met een bijverschijnsel, maar dat is een heel ander verhaal.

28-03-2021

 

Glasvezel


007 GLASVEZEL bew

Woensdag vond ik in mijn dagblad wat achtergrondinformatie over de aanleg van het “glasvezelnetwerk”. Hier in Zwolle zijn zijn ze daar al enige tijd geleden mee begonnen, ook te zien aan de manshoge reclameborden langs de invalswegen. Afgelopen zomer is dat bij ons in de straat aangelegd. Ik kan u meedelen daar is een boek over te schrijven.

Ik las daarover dat de KPN daar een spoedzaak van maakt omdat ze de hete adem van Ziggo, die een andere techniek gebruikt, in de nek voelen. Ik zal niet de enige zijn die zich afvraagt wat dit allemaal wel niet kost. Ik ben een poosje op zoek geweest naar het antwoord op die vraag, maar heb dat (nog) niet gevonden. Wel komen er bedragen voorbij van 500 tot 4000  euro per aansluiting, waarbij de hoogste  in de buitengebieden wordt berekend.

Ook vernam ik dat de ABP in een joint venture met de KPN voor de helft meedoet, met als argument : “We zitten hier niet voor vier jaar”, met andere woorden het is een lange termijn investering. Ik weet niet hoe lang een lange termijn geacht wordt te zijn, maar nog geen vijfentwintig jaar geleden stond het internetgebeuren nog in de kinderschoenen.

Nu worden deze dure aansluitingen huis aan huis aangelegd – natuurlijk is dat goedkoper dan, laat ik zeggen, in het wilde weg – maar wat als die kabels de komende jaren ongebruikt blijven liggen, dan wel nooit gebruikt gaan worden ?  De KPN en het ABP investeren samen een miljard in hun samenwerking die naar ze zeggen duizend banen opleveren.

We mogen hopen dat die duizend banen betrekking hebben de kwaliteit van het internet en er niet een heleboel KPN’ers en ABP’ers bijkomen die niets anders doen dan met mapjes onder de arm de kantoren in en uit lopen.

Hoewel..…. of de aanleg van die glasvezelkabel werkelijk de Nederlandse werkgelegenheid ten goede komt, is nog maar de vraag. Bij ons in de straat waren bijvoorbeeld uitsluitend gastarbeiders bezig met de aanleg van die mooie oranje kabels.

Gelukkig maar, er zijn te weinig Nederlanders die dit werk nog willen doen. Alleen als er iets niet goed ging, keken ze je aan met een blik van volledig onbegrip.

Dan verstonden ze ons niet. Om in KPN-termen te blijven: we kregen geen gehoor.

26-03-2021

 

Avondklok


006 AVONDSKLOK bew

Een schamel beetje inlossen van een belofte. Zo kun je het wel zien, dat uurtje later ingaan van de avondklok. Het is al veel vaker gezegd,  die avondklok zou de eerste maatregel zijn die zou worden opgeheven. Zo is die aan ons verkocht.

Ik moet wel zeggen dat ik er niet zoveel moeite mee had, toen ze de maatregel aankondigden. Ik ben al  door leeftijd en een stel kwalen tot een paar risicogroepen gaan behoren en daarom ben ik van begin af al heel erg voorzichtig.  Dus vroeg ik me af wat de tegenstanders van die avondklok eigenlijk dan wilden doen na 21.00 uur. Nog naar een tweede voorstelling van een film, een poosje doorzakken in de stamkroeg op de hoek, of naar de sekswerker tweemaal de hoek om en dan het steegje in ? Kom nou, dat gaat al heel lang niet.

Op visite gaan bij opa, oma, vader of moeder stond toch al niet bovenaan veel van de to-do-lijstjes, daarbij zijn dat zeker activiteiten die vaak door groot- en andere ouders  zeer gewaardeerd worden, als ze overdag plaatsvinden.

Ik snap ook wel dat met de zomertijd voor de deur het steeds aanlokkelijker wordt om langer buiten te blijven maar ook nu is het in je eigen tuin of op het balkon zitten nog steeds toegestaan, dus voor veel mensen is er die “uitweg”.

Het zou, laten we wel wezen, een goede zaak zijn als met harde cijfers het al dan niet bestaande effect van de diverse maatregelen zou kunnen worden gemeten. Als we, zoals de mensheid nu doet, kunnen bepalen dat de afstand van de maan tot de aarde per jaar met 4 centimeter toeneemt, dan moet het meten van dat gehoopte effect een fluitje van een cent zijn

Het mag helder zijn dat het kabinet die gedane belofte, beetje bij beetje, dat dan wel, probeert in te lossen, maar doe het dan met de argumentatie: “beloofd is beloofd”. Niet met het idee dat het niet te handhaven is. Want dat lijkt op wat, ooit gezegd is door, ik meen, cabaretier Fons Jansen: “Als het niet meer door de beugel kan, dan maken we de beugel toch gewoon wat wijder!”

24-03-2021

 

Verhuisd


005 VERHUISD bew

De vlog-familie Bellinga is verhuisd. Dat nieuws kwam ik op internet tegen. Het zei me eigenlijk niets totdat ik las dat zij in Raalte een villa hadden gekocht voor 995.000 euro.

Er gaan weken voorbij dat ik het niet op zak heb, vandaar dat mijn interesse gewekt werd.

Het bleek om het gezin Bellinga te gaan, een Zwols gezin hun hele hebben en houden en hun doen en laten hebben “verkocht” aan Youtube door er filmpjes over te maken, Daar schijnen zoveel mensen naar te kijken, dat adverteerders het interessant vinden om tijdens die filmpjes, hun reclames te vertonen. Dat is dan voor het gezin Bellinga hun inkomen. Klaarblijkelijk een riant inkomen, want er wordt door hen gesproken over de koop van een riante villa. 

Ik moest even nadenken over de vraag “Waar ken ik de man toch van ?” toen ik de vader, die als Daniel Bellinga ten tonele wordt gevoerd, in zo’n Youtube-filmpje zag. Ineens stond het beeld weer op mijn netvlies. En zag ik hem In de binnenstad, heel vaak in het overdekte winkeldeel of het begin van de Diezerstraat, jarenlang, staande bij een sandwichbord en met een wit apparaatje in handen.

Altijd vriendelijk en charmant, benaderde hij dames die dat apparaatje moesten vasthouden,  dan stelde hij een paar vragen over zoiets als hun BMI (Body-mass Index). Wat er daarna gebeurde is me altijd onduidelijk gebleven. Het afluisteren vond ik steeds te gênant om het tot het einde toe te doen. Ik vermoed, en ik herhaal, ik vermoed, dat de dames een of ander abonnement werd aangeboden, waarbij zijn charme vast een overtuigende factor was. Nu ik meer weet realiseer ik me ook dat ik hem al een poosje mis, in de binnenstad.

Blijkbaar levert de verkoop van je privé-leven meer op. Dat misgun ik die mensen niet.

Wat ik hun kinderen wel misgun is het effect wat die bekendheid met hen kan doen. Afgezien van de enorme welvaart die hen ten deel valt en waarvoor ze zich, onbedoeld,

mee verantwoordelijk gaan voelen. Want, en dat is misschien nog erger, de kans is groot dat ze zich heel erg bijzonder en verheven gaan voelen, in vergelijk met hun klas-  en leeftijdgenootjes. In dit soort situaties ben ik altijd huiverig om van kindermisbruik te spreken, maar vaak riekt het er wel naar.

Ik hoop dat vader Daniel het bord waar hij in de binnenstad altijd naast stond, nu niet voor de kop heeft. Dan is er misschien nog hoop in die riante villa in Raalte.

21-03-2021

 

Schoolstrijd


004 SCHOOLSTRIJD bew

In het Zwolse nieuws kwam ik tegen dat ene Arnoud Gort persvoorlichter van de Landstede Groep is en ik verbaasde me. Niet dat de hij persvoorlichter is maar dat er scholen zijn die klaarblijkelijk zo’n functionaris nodig hebben. U begrijpt vast al dat de Landstede Groep in Zwolle e.o. een soort van koepelorganisatie is boven een behoorlijk groot aantal scholen.

Landstede was zelf ooit een school. Eentje waarin je als leerling gekend was, waar de leraren met het nodige respect bejegend werden en er zonodig rechtstreeks contact was met het thuisfront van de leerling. Totdat de besmettelijke ziekte die schaalvergroting heet, ook toesloeg in het onderwijs en “de school” een bedrijf geworden is dat opleidingen verkoopt. Naar mijn idee vooral ook een bedrijf dat zichzelf verkoopt. Want elke leerling brengt geld in het laatje. Daarom moet het er vooral “leuk uitzien” en lichten we de pers voor over alle leuke activiteiten zoals verre reizen, gesponsorde sportteams, en  bijvoorbeeld, opvallende gebouwen.

Scholen fuseerden, andere scholen lieten zich daarna “noodgedwongen opkopen” en zo  ontstonden de koepels zoals in Zwolle het Deltion, Landstede en het OOZ (Openbaar Onderwijs Zwolle en regio), om er een paar van te noemen. Met duizenden leerlingen elk, en met, om bij Landstede te blijven, een Raad van Toezicht waar menig bedrijf jaloers op zou zijn en waar veel geld, heel veel geld omgaat, kortom big business.

Bij big business verdwijnen soms principes, of laten we het “vergeten van afspraken” noemen, want daar moest die Arnoud Gort iets over verklaren. Er was namelijk tussen de scholen afgesproken dat er in deze Corona-tijd gėėn rondleidingen gehouden worden met groep 8-leerlingen en dat schijnt de Landstede Groep, tenminste een aantal scholen van die groep, “vergeten” te zijn.

Instellingen die met gemeenschapsgeld gefinancierd worden hebben daardoor alleen al een voorbeeldfunctie. In het kader van de Covid19-regels dienen juist zij zich daaraan te houden, maar nu lijkt het wel heel erg op teveel aandacht voor het eigen belang. Als andere onderwijsorganisaties geïrriteerd zijn is dan ook heel begrijpelijk.

Als Arnoud Gort dan zegt: “Luister, het is niet onze intentie om elkaar in de weg te zitten. Wij willen toekomstige leerlingen op een verantwoorde manier kennis met de scholen laten maken. Het gaat uiteindelijk toch echt om de leerlingen.” vind ik dat op z’n zachts gezegd ongeloofwaardig, misschien wel te gortig.

19-03-2021

 

Igor Cornelissen


003 IGOR CORNELISSEN bew

Ik citeer: “ Zwolle was veranderd. Vrouw Lode was er niet meer. Achter de Vondelkade, waar ik in april 1976 terugkwam in het na de dood van mijn moeder leegstaande ouderlijk huis, ligt de Huygensstraat. In de hoek van een wat saai tijdloos pleintje was het piepkleine winkeltje van de familie Lode. Was daar wel ruimte voor een toonbank ? Lode zelf, een kleine man met een wakker en fris gelaat, ventte met Luide stem langs straten melk en zuivel. Zijn vrouw was fors en pront en pakte het verlangde met dikke, vlezige armen

van een plank. In mijn jeugd moest ik naar vrouw Lode voor een fles melk, wat kaas en een paar eieren. “Ga jij even naar vrouw Lode”, zei mijn moeder dan. Ik vond het een vervelende opdracht want vrouw Lode keek mij met haar bolle ogen altijd doordringen aan en haar boerse stem klonk als een dreigende gongslag uit een sociaal-realistische film. Zij reikte mij dwingend een stukje gele kaas aan als versnapering. Een kind mag niet weigeren. Ik lust geen Hollandse kaas. Toen niet en nu niet. Een diepe stem gorgelde door haal keel. Die keel en haag ogen boezemden mij vrees in. Vrouw Lode had struma, waardoor haar hals was opgezet en haar ogen uitpuilden.

Als ik nu door de Huygensstraat loop, mis ik vrouw Lode. Alles beter dan de onpersoonlijke supermarkt: “Hebt u een spaarkaart?” “ Einde citaat.

Zo leerde ik Igor Cornelissen beter kennen. Ik groeide op in hetzelfde buurtje met dezelfde winkeltjes. Ik kende hem alleen van Vrij Nederland. Het bovenstaande zijn de eerste regels van het derde deel van zijn memoires met als titel “Terug naar Zwolle” uitgekomen in het jaar 2000. Door die regels besloot ik meer van hem te lezen en hem daardoor beter te doorgronden. Sinds het afgelopen weekend weten we dat Zwolle ook zijn eindstation geworden is. Zijn leven was een lange treinreis, veel haltes, veel medereizigers, verschillende treinstellen en veel onbekende bestemmingen.

Hij zal niet alleen door veel Zwollenaren gemist worden. Daar was het een te grote persoonlijkheid voor. Martin van Amerongen, al in 2002 overleden, was een bekend Nederlandse publicist, columnist en journalist. Hij schreef bij het uitkomen van de memoires over Igor Cornelissen:  “Het is allemaal wáár wat hij schrijft.”  Wat valt er dan nu nog meer te zeggen.

17-03-2021

 

Verkiezingen


002 VERKIEZINGEN bew

In de aanloop naar verkiezingen viel het me ineens op dat we in Zwolle niet meer van die grote aanplakborden hebben voor de posters van politieke partijen. ‘t Scheelt in ieder geval de ruzies en verwijten die ontstaan als de ene poster over de andere wordt geplakt. Wat dat aangaat is het een zinnig Zwols besluit dat sinds 2015 van kracht is.

We zien nu vooral posters op plekken waarvoor betaald moet worden en dan zijn het vooral posters van de al wat langer bestaande partijen èn die financieel nog spek op de botten hebben. Mij vallen daarvan vooral die met de lijsttrekker van de VVD op. Wat me daarop stoort, afgezien van het hoofd van Mark Rutte (grapje!), is dat de VVD aan de haal gaat met het woord “samen”.

Die term “samen” heeft onze minister-president het afgelopen corona-jaar heel Nederland bij voortduring voorgehouden, zo niet ingepeperd, omdat het de enige manier is om door de huidige crisis heen te komen, we moeten het samen doen.

Er wordt nu heel bewust op die bijzondere samenwerking een beroep gedaan om op de VVD te stemmen Ik kan het, eerlijk gezegd, niet anders zien. Terwijl diezelfde Mark Rutte de afgelopen week nog heeft aangegeven eigenlijk geen verkiezingscircus te willen onder deze omstandigheden. Hij geeft, in mijn opvatting, dezer weken ook geen blijk van enig  perspectief, hooguit dat hij niet wil regeren met de PVV en/of een blok linkse partijen.

Wat wel opvallend is dat Mark Rutte’s portret in heel veel bushokjes te vinden is. Bushokjes – ook wel abri’s of wachthokjes genoemd – hoe symbolisch !  Die combinatie doet mij denken aan het toneelstuk van Samuel Becket : “Wachten op Godot”.  Volgens kenners gaat dat toneelstuk over het al dan niet zinloos wachten. Je moet zelf zin aan het leven geven.

Ook hier geldt dat afwachten of alle politieke beloften, die wie dan ook worden gedaan, waargemaakt zullen worden. Op de foto is de rechtbank van Zwolle deels te zien. Zouden daar politici wegens het niet nakomen van hun beloften veroordeeld kunnen worden ? Ik vrees van niet. Op basis van ontstaan”gewoonterecht” zal er wel geseponeerd worden.

O ja, weet wel: Niet stemmen geeft zeker geen verandering !

15-03-2021

 

Pensioen


001 PENSIOEN bew

In de NRC las ik deze week een artikel dat de kop had: ”Pensioen in coronatijd heeft al snel een rafelrandje”. En toeval of niet, ik sprak met een goede bekende van me, die juist in deze tijd met pensioen is gegaan. Zijn verhaal wordt, in het krantenartikel opvallend kort en bondig samengevat als: “De lockdown maakt de pensionering anders. Afscheid nemen van collega’s gebeurt in kleine kring, de grote reis erna kun je vergeten.Toch maar een paar maandjes doorwerken dan ?” Nee, het was niet zijn verhaal, het leek er wel enorm op.

Natuurlijk is er nog een aantal zaken te benoemen, zoals het sociale leven dat nu in veel gevallen is stil komen liggen, en als je nu met pensioen gegaan bent, kan dat sociale leven ook niet  ook niet opgebouwd worden. Men meent dan alleen te staan  en alleen maar thuis te zijn. Zeker als je alleengaande ben je in deze tijd niet te benijden.

Bij veel bedrijven was al decennia lang de mogelijkheid, als je tegen “met pensioen gaan” aan zat,  een cursus te volgen om daar goed mee om te gaan. Gelukkig heb ik nooit hoeven bedenken hoe mijn dag te vullen. Dat lukte altijd wel. Maar intussen heb ik bijvoorbeeld ook mensen gezien wiens enige verzetje op een dag de wandeling met de hond is, dus moeten die cursussen blijven bestaan.

We vegen letterlijk en figuurlijk ons eigen stoepje niet meer schoon doordat we misschien wel een overgeorganiseerd land geworden zijn. Waar alles geregeld moet worden, vinden we. Als de zorgkosten ons te hoog worden gaan we niet gezonder leven, nee dan hebben we recht op zorgtoeslag.  Als we in de file komen te staan, eisen we een extra rijbaan in plaats van ons af te vragen of er geen andere mogelijkheid was, dan in de auto te stappen.

Het zijn maar zo een paar uit de mouw geschudde opmerkingen waar heel veel over te zeggen valt.  Daar hoort wellicht ook bij wat te doen na de pensioendatum. Maar zouden we ons leven lang niet moeten leren vooruit te kijken vanuit de visie: “Kunnen we het niet alleen beter, maar vooral kunnen we het ook  leuker doen?!”

Mijn goede bekende heeft spechten in zijn tuin. Ik had er zicht op tijdens ons gesprek. Beter kun je het niet krijgen, denk ik want leuk dat het was !

12-03-2021

 

Facebook - Like Zwolle in Beeld

We use cookies

Wij gebruiken cookies op onze web site. Sommigen zijn essentieel voor het correct functioneren van de site, terwijl anderen ons helpen om de site en gebruikerservaring te verbeteren (tracking cookies). U kan zelf kiezen of u deze cookies wil toestaan of niet. Let op dat als u onze cookies weigert mogelijk niet alle functies van de site beschikbaar zijn.