Naar Groen Zwolle

De Kolibrievlinder, wie kent hem niet? Zo'n tien tot vijftien jaar geleden was deze vlinder een zeldzaamheid en kwam hij alleen voor in het zuiden van Europa. Of het met de klimaatverandering te maken heeft weet ik niet, maar de laatste jaren wordt de vlinder bij regelmaat gezien in ons land. 

De vlinder met de wetenschappelijke naam, Macroglossum Stellatarum, behoort tot de pijlstaartenfamilie en is een nachtvlinder, maar is zowel overdag als in de nacht actief. Het is een zogeheten trekvlinder die de laatste jaren in wisselende aantallen in het gehele land opduiken.

De zogeheten roltong van de kolibrievlinder is hier duidelijk zichtbaar ...

Het bijzondere aan deze vlinder is, dat hij beschikt op een lange tong, waarmee hij bijna stilstaand, tot diep in de kelkachtige bloemen zijn nectar tot zich neemt. De (rol)tong heeft een lengte van ongeveer twee tot drie centimeter. Vandaar dat het eigenlijk helemaal niet vreemd is dat deze vlinder in ons land de kolibrievlinder wordt genoemd.

Naast deze algemene benaming, heeft de vlinder nog meerdere namen meegekregen. Zo wordt hij ook de meekrapvlinder en onrustvlinder genoemd. Meekrapvlinder heeft te maken met de plant waar de rupsen van de vlinder van leven, de meekrap. Als u de vlinder ziet, zult u ongetwijfeld ook de naam onrustvlinder kunnen begrijpen. Ondanks dat de vlinder stilstaand zijn nectar tot zich neemt, is hij in zijn vlieggedrag nauwelijks te volgen. Een en al onrust.

De vlinder is in de Benelux zowel als trekvlinder alsook als standvlinder het gehele jaar door aan te treffen. Vooral in zomers, als wij de airco op het hoogst zetten, is de kolibrievlinder in zijn nopjes. In zomers, als die van 2003, 2006 en 2018, is hij dan ook meer gezien dan in de minder warme zomers.

Voor zover mij bekend heeft deze vlinder zich dit jaar (2018) voor het eerst in mijn tuin laten zien. Ik kan mij niet herinneren, dat ik hem hier eerder heb waargenomen. Hij viel mij op door zijn eerdergenoemde onrustige vlieggedrag. 

Mijn camera heb ik niet altijd voor het grijpen en het was voor mij al een tijdje duidelijk, dat als ik deze pak, de vlinder is gevlogen. Ik ben absoluut geen vlinderkenner en neem dan ook vaak de info van de echte kenners tot mij. Zo vertelde mij ooit iemand, dat vlinders meerdere malen bij hun voedingsbron terugkomen. Hier van uitgaande heb ik deze keer alsnog mijn camera opgehaald en een uurtje in spanning op het beestje gewacht. Met mijn ogen gefocust op de salvia, waar ik de vlinder de eerste keer had gezien, waren de vliegbewegingen van andere nectarzoekers, misleidende acties, die mij bij regelmaat op het verkeerde been zetten. Maar toch, geduld siert de mens, en tot mijn grote opluchting daalde een zeer onrustige ADHD-vlinder neer op dezelfde salvia, die hij waarschijnlijk eerder al een keer had ontdekt. Hierna was het alleen nog maar het geluid van de camerasluiter dat ik hoorde.

Het resultaat mag er volgens mij zijn, maar oordeel zelf en geniet van een van de mooiste en bijzondere vlinders die wij in ons land kennen.

Bron:
De Vlinderstichting
Wikipedia

Meer foto's van de mooie kolibrievlinder in mijn achtertuin