Wat treft u aan op deze website!

Zwolle - Algemeen

Zwolle - Algemeen

Algemene info over de stad

Onder dit item krijgt u een simpel algemeen beeld van onze mooie Hanzestad Zwolle
Foto's, video's en artikelen

Foto's, video's en artikelen

De stad Zwolle in beeld en in tekst!

Foto's, video's en artikelen uit het heden en verleden van de oude Hanzestad Zwolle!
Zwolle in Beeld Info

Zwolle in Beeld Info

Brede informatie over de website!

Hier vindt u alle informatie over de website, inclusief het contactadres en de privacy- en cookie verklaring!
Foto's bestellen!

Foto's bestellen!

Wilt u een foto bestellen?

Onder dit item vindt u een breed assortiment foto's, waarvan een groot deel is voorzien van een Zwols tintje!
Links

Links

Links naar interessante websites!

Hebt u vragen of wilt u informatie over bepaalde items die gelinkt zijn aan de stad Zwolle, dan vindt u hier een aantal links naar Zwolse bedrijven, organisaties of verenigingen!

Het laatst geplaatst

Zoeken op de website!

Naar Foto's van Zwolle
Naar Zwolse Herinneringen

natuur ,  wetenschappen ,  leeftijdsgroepen ,  spel ,  spelen ,  kinderen ,  opv…

Kinderverjaardag in de jaren vijftig, koekhappen met je vrienden en vriendinnetjes. weet u het nog? ...
(Foto: Nationaal Archief)

Als jochie van tien jaar beleef je je verjaardag ieder jaar weer als een kind van vier, intens en al weken in blijde en gespannen verwachting van de komende cadeaus. Dat is volgens mij nog nooit anders geweest.

Zeker in de tijd dat ik mijn tiende verjaardag vierde, waren de cadeaus niet van die grootte, die veel kinderen tegenwoordig mogen ontvangen. Cadeautjes tussendoor voor welke ultieme prestatie, waren al helemaal niet aan de orde. Ja, ik kreeg een chocolade paasei van Jamin, als ik naar de tandarts was geweest en ik zonder gaatjes huiswaarts kon keren. Of dit laatste nu een opvoedkundige topbeslissing was zal ik ook niet zeggen, maar ik was nog jong, laten we het daar maar bij houden ...

De tandarts was ieder halfjaar weer een drama. Ik vergeet nooit meer, dat ik op een van deze controles, een extra dikke riem in mijn korte broekhad  bevestigd. Mocht de tandarts mij pijn doen, dan had ik in ieder geval een mogelijkheid tot verweer. Jongetje van tien, elf of twaalf jaar! Zo'n obsessie was het in de loop der jaren geworden. Maar dit terzijde!

Af en toe heb ik weleens stilletjes medelijden met de ouders die een kind van tien zonder blikken of blozen een cadeau van 250 euro of meer cadeau doen op een verjaardag. Wat moet dat worden als het kind 20 wordt, schiet het dan door mijn lichtelijk kaal wordende hoofd. 

Tijden veranderen! Mede door de tijd waarin ik geboren ben, net na de oorlog, waar alles door mijn ouders van de grond af opgebouwd moest worden en er nauwelijks geld was voor uitspattingen als een groot cadeau op je tiende, zal ik er waarschijnlijk anders tegen aan kijken. Maar toch ...

Het eerste grote cadeau dat ik met een verjaardag kreeg, was mijn eerste fiets. Ja, op mijn tiende verjaardag. Wij hadden thuis altijd de gewoonte als er iemand jarig was, dan kwamen we 's morgens al vroeg bij elkaar op de betreffende slaapkamer voor het met veel plezier overhandigen van de cadeaus. Meestal was ik, mede door de spanning van de afgelopen dagen en de onrustige nacht er aan vooraf gaande, al eerder wakker dan mijn ouders lief was. "Sorry mama en papa", kan ik nu helaas niet meer zeggen en in die periode kwam het niet bij mij op.

Op die morgen van mijn tiende verjaardag had ik van mijn jongere broer een schetsboek met bijbehorende kleurpotloden gekregen, een cadeau dat veel kinderen ook nu nog zeer appreciëren, maar van mijn ouders kreeg ik op die morgen helemaal niets. Dat vond ik maar uitermate vreemd en tevens was het een zware teleurstelling, die ik als jochie van net tien jaar niet helemaal kon plaatsen. Een situatie die de waterlanders tot in het uiterste puntje van het traanbuisje deden steigen. Oké, ik wist dat mijn ouders ook ieder dubbeltje om moesten keren en dat niet alles kon in die tijd. We hadden een fijne jeugd en hadden het echt niet slecht, maar dit ...!

Zonder een uitgebreid verhaal waarom, moesten mijn broer en ik maar vast naar beneden gaan om ons te wassen en aan te kleden. Helaas hadden we toendertijd nog niet de beschikking over een tweede kraan op de bovenverdieping, laat staan een douche en moesten we ons, zoals zo velen, wassen bij de koude kraan in de, in de winterperiode, evenzo koude keuken.

Teleurgesteld liep ik de trap af met mijn broer, die het uiterste van zijn gezichtspieren moest eisen, om niet in de fout van een lichte lach te schieten, half naast mij. Al bij de vierde trede naar beneden zag ik een groot pak in de gang staan. Zou het dan toch ....? 

De waterlanders die in eerste instantie onderdrukt waren, liet ik op dat moment toe hun eigen weg te kiezen en met een schreeuw van geluk, zag ik dat er een fiets in de gang was geparkeerd. Half ingepakt en het formaat was, volgens mij, niet geschikt voor een volwassen persoon. Oké, de grootte van de fiets leek wel wat groter dan die voor iemand van tien jaar en ook leken de wielen die onder het bruine pakpapier uitstaken, wat groter, maar toch ...! Even bekroop mij het gevoel dat de verhoudingen van de nieuwe aanwinst zoek waren, maar het leek in ieder geval wel op een jongensfiets!

Glimmend stonden mijn ouders halverwege de trap het schouwspel te aanschouwen. Ik vloog ze beide om de nek en weet helaas niet meer hoeveel kusjes ik hen op die verjaardagsmorgen op de trap heb gegeven. Laten ik het anders zeggen, op dezelfde trap is het aantal door mij nooit meer geëvenaard. Het waren er in ieder geval meer dan de "normale" portie voor een verjaardagscadeau!

Reijer van Beek NL ZwHCO 1214 002519

Het pand Diezerplein 36-38, begin jaren zeventig, waar Reijer van Beek ooit zijn brood verdiende ...
(Bron: HCO - NL-ZwHCO_1214_002519)

Ik had een fiets gekregen, mijn eerste fiets. Het boeide mij niet of deze nu nieuw of tweedehands was. Ik had een fiets en die was helemaal van mij! De fiets kwam van Reijer van Beek, de toenmalige rijwielhandel annex smederij aan het Diezerplein.

Een meer dan 100 jaar oud familiebedrijf, dat bekend stond om zijn eenvoud. Van Beek had in zijn bestaan een grote naam opgebouwd, niet alleen in de Diezerpoort, maar ook buiten de stadsgrenzen, als Langenholte, Genne en Haerst. In zijn tijd was het het oudste bedrijf aan het Diezerplein. Naast het smeedwerk werden in de winkel fietsen, kachels en aanverwante artikelen verkocht. In een latere periode kwam daar het koperwerk bij. 

Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg was een spreuk die binnen de familie Van Beek hoog in het vaandel stond. Dat sprak de boeren uit de omgeving aan. Nagenoeg alle boeren uit Langenholte, Genne en Haerst behoorden tot de vaste klantenkring van Van Beek.

Rij ik er tegenwoordig langs, dan is dit de herinnering, die steeds weer boven komt drijven. Een gemoffelde zwarte fiets, voorzien van een goudkleurig biesje op de framebuizen, een glimmende koplamp en ..... voorzien van stevige blokken op de trappers.

Reijer van Beek Adressenboek 1947

De reclameuiting van Reijer van Beek in het Adresboek van Zwolle 1947 ...

Of het laatste nu kwam, omdat er geen ander formaat voorradig was of dat mij een groeiperiode te wachten stond, weet ik niet, maar zelfs met deze blokken op de trappers bleek het nog een extreme uitdaging. Een uitdaging die je een volwassen kerel niet toewenste.

Ik kon nauwelijks vanaf de blokken mijn zadel bereiken en alleen vanaf de stang schoof ik eerst halverwege de linkerzijde, om daarna met één trapbeweging de rechterzijde van de fiets te ontdekken. Je ziet tegenwoordig weleens bloopers op de tv. Als dan iemand bij het skateboarden over een stang glijdt en te vroeg zijn poging tot landen inzet, dan wil het nog weleens gebeuren dat hij/zij met zijn kruis op de stang terecht komt ... dat gevoel had ik op mijn nieuwe fiets en ben ik bij de gedachte hieraan nog steeds niet kwijt. Maar niet getreurd en een gegeven paard moest je niet in de bek kijken, was ons altijd geleerd. Of het laatste met voorbedachte rade was ingepeperd? Ik had er bij de eerste fietspogingen die morgen wel mijn twijfels over!

Mijn ouders hadden zo hun best gedaan, maar om je oudste zoon, zo over de straat te laten fietsen was voor mij toch net iets te veel van het goede. Het is naderhand allemaal goed gekomen en ik heb nog jarenlang, hoe kan het ook anders met zo'n grote fiets, plezier van deze ijzeren ros gehad.

We kunnen ons het nu nog nauwelijks voorstellen, houten blokken op de fiets, maar in die tijd was het een normaal gegeven bij fietsende kinderen. Net zo normaal als tegenwoordig, diezelfde tienjarigen van toen, je op een elektrische fiets met een gangetje van twintig kilometer per uur, voorbij racen. Met andere woorden, de blokken van toen hebben hun doel bereikt en waren, ondanks alle vervelende en soms pijnlijke ervaringen, wel de basis voor de snelle passeeractie van nu. Tijden veranderen, nietwaar?

Hans Smit

Facebook - Like Zwolle in Beeld

We use cookies

Wij gebruiken cookies op onze web site. Sommigen zijn essentieel voor het correct functioneren van de site, terwijl anderen ons helpen om de site en gebruikerservaring te verbeteren (tracking cookies). U kan zelf kiezen of u deze cookies wil toestaan of niet. Let op dat als u onze cookies weigert mogelijk niet alle functies van de site beschikbaar zijn.