Naar Groen Zwolle

Het project tot vermeerdering van de populatie ooievaars, dat in 1969 is gestart, is uitermate succesvol geweest. Door allerlei oorzaken was het aantal ooievaars in die jaren tot een minimum ingekrompen. Ieder jaar weer kwamen er minder en minder ooievaars terug uit het zuidelijke.

De laatste paar jaar horen we echter steeds meer geluiden, dat er nu weer teveel ooievaars zouden zijn. Het zou invloed hebben op het voortbestaan van de andere weidevogels als grutto, kievit en tureluur, die de afgelopen jaren in aantallen terug lopen. Of we daar de ooievaars de schuld van moeten geven lijkt mij een beetje overtrokken. Is het niet zo, dat het landbouwbeleid van de afgelopen jaren in veel opzichten het weidevogelbestand heeft bepaald? Wat dacht van de intensief beheerde grasland- en akkerbouwgebieden.

Zo, dat kunnen we wel gebruiken voor ons nieuwe onderkomen ...

De ruilverkavelingen en de daaraan gekoppelde verlaging van het grondwaterpeil hebben waarschijnlijk meer invloed op de aantallen weidevogels gehad dan de "gevreesde" ooievaar en wat dacht u van de pesticiden die worden gebruikt om het weiland "onkruidvrij" te krijgen. Er zijn tegenwoordig nog maar weinig weilanden te ontdekken, waar de wortels van de gele paarde- en boterbloem zijn verankerd.

Nee, laten we blij zijn dat het zo goed gaat met onze ooievaar. Door het aantal kan de populatie in ieder geval een terugval verdragen.

Vreemd gezicht, maar super natuurlijk. Ooievaars nestelend in de bomen ...

Het is ongetwijfeld waar, dat er ieder jaar weer meer ooievaars in de weilanden waar te nemen zijn. De prachtige en een van de meest sierlijke vogels in ons weidelandschap hoort hier ook thuis. Het zou vreemd en onacceptabel zijn als de ooievaar er helemaal niet meer was. Laten we daarom gelukkig mee zijn met de aanwas. Dit was toch ook de insteek van het project dat in 1969 is gestart!

Het aantal broedparen dat ons land rijk is, is rond de 1100 paren in 2018. Als we dan weten dat er in 1970 nog maar 14 broedparen waren en in 1990 helemaal geen wilde broedparen, dan kunnen we toch stellen, dat het aantal van rond de 1100 in 2018, nog lang niet echt de pan uit swingt. 

Enkele jaren geleden bevonden zich in Zwolle-Zuid, langs de IJsseldijk, een klein aantal nesten op palen in het landschap en eentje op de schoorsteen van een huis. Nu zie je deze prachtige vogels op de meest natuurlijke wijze hun jongen groot brengen. Gewoon in de bomen. Zelf de nesten bouwen, niet meer afhankelijk zijn van de mens. Hoe natuurlijk is dat?

Ik moet u eerlijk bekennen, dat ik het nog nooit had gezien. Zal waarschijnlijk meer over mij zeggen, dan over de ooievaars in de bomen. Het zij zo! Je ziet het nog niet veel, maar wel steeds vaker. Laten we deze ontwikkeling koesteren. Er is al zoveel verdwenen of tot een minimum in aantallen gezakt, binnen de biodiversiteit op het agrarische land. 

Zou het verdwijnen en het inkrimpen van de populatie van een aantal weidevogelsoorten echt met deze mooie vogel te maken hebben? U zegt het maar! 

Bron:
Sovon
Rijksoverheid
Vogelsbescherming

Meer foto's