Wat treft u aan op deze website!

Zwolle - Algemeen

Zwolle - Algemeen

Algemene info over de stad

Onder dit item krijgt u een simpel algemeen beeld van onze mooie Hanzestad Zwolle
Foto's, video's en artikelen

Foto's, video's en artikelen

De stad Zwolle in beeld en in tekst!

Foto's, video's en artikelen uit het heden en verleden van de oude Hanzestad Zwolle!
Zwolle in Beeld Info

Zwolle in Beeld Info

Brede informatie over de website!

Hier vindt u alle informatie over de website, inclusief het contactadres en de privacy- en cookie verklaring!
Foto's bestellen!

Foto's bestellen!

Wilt u een foto bestellen?

Onder dit item vindt u een breed assortiment foto's, waarvan een groot deel is voorzien van een Zwols tintje!
Links

Links

Links naar interessante websites!

Hebt u vragen of wilt u informatie over bepaalde items die gelinkt zijn aan de stad Zwolle, dan vindt u hier een aantal links naar Zwolse bedrijven, organisaties of verenigingen!

Het laatst geplaatst

Zoeken op de website!

Naar Zwols Bedrijfsleven

Cafe De Kip 03032003 271

De als collectorsitem bekend staande reclameuiting van Heineken boven de voordeur van Café de Kip ...

Kul verhalen met of zonder een serieuze ondertoon, rolden over de stamtafel en wisselden van dag tot dag. Het grootste en meest fantastische verhaal zal er nooit verteld zijn, maar de verhalen die hier wel hun weg hebben gevonden kwamen dicht in de buurt. Vreugde en verdriet werden jaren met een lach en een traan gedeeld.

Cafe De Kip 20112004 DSC05513

Bij binnenkomst kloste je over de planken vloer naar de bar, de stamtafel of naar een van de bruine tafeltjes in het café. Echte oude donkerbruine caféstoelen en bijpassende tafels, waarop bierviltjes waren uitgelegd en waar de schone asbak stond te wachten op de volgende klant. Hoewel de tafels enkele tintjes lichter in kleur gelakt waren, was het gezamenlijk de standaard inrichting van bijna iedere zelfrespecterende bruine kroeg.

De genoemde inrichting stamt nog uit een tijdperk waarin een van de weinige uitjes, een drankje doen in het stamcafé, bij veel hoofden van het gezin een normaal gegeven was. Zeker in de volkswijken was het, bij het wekelijks uitbetalen van het loon, schering en inslag dat de baas des huizes hier nog weleens misbruik van maakte. Het gezin moest dan, door vaders hobby, een deel van het loon missen en maar zien hoe de huur betaald moest worden en of er die week genoeg eten op tafel kwam. Als de inrichting zijn verhaal kon doen, dan kwam er heel wat boven tafel.

Wie kent het niet? Een van de oudste bruine kroegen van de stad, was gevestigd aan de Hoogstraat 77 in de wijk Kamperpoort. Café De Kip van de familie Meijberg. In de volksmond ook De Kippe of Kippe Meijberg genoemd. Een echte bruine maar ook speciale kroeg waar niet of nauwelijks het bier uit de tap werd genuttigd. Bestelde je een biertje, dan kreeg je een flesje zonder glas. Het was hier gewoon het flesje simpelweg aan de mond te zetten. Voor niemand was dit een probleem en niemand is hier, wat dat betreft, ooit tekort gekomen.

Cafe De Kip 20112004 DSC05508

Links achterin volgt Tante Tonnie de verhalen aan de stamtafel ...

De wanden van het café waren overvloedig behangen met alles wat een herinnering op kon roepen. Er hingen veel foto's en er stonden of hingen bijzondere attributen aan en tegen de wanden. Iedere foto en ieder attribuut kende zijn eigen verhaal ...

Boven de bar was een afdakje aangebracht. Hierop hingen bijvoorbeeld een trommel, accordeon en wat later in de tijd het, bij alle bezoekers van het café, bekende pannetje van Henkie.. Herinneringen aan overleden stamgasten van Café De Kip. De trommel was bijvoorbeeld van Rinus Spijker, het op jonge leeftijd overleden lid van de Pärremetôsie en het pannetje deed de tijd terug halen van Henkie Meijberg, de neef die achter het café woonde.

Tante Tonnie maakte ieder weekend een soepje voor Henkie, bij de gasten van het café en menig Kamperpoorter, Foekie genoemd. Hij kwam dan met z'n pannetje en z'n onafscheidelijke peuk in de mond, het café binnen lopen. Liet zijn pannetje vullen. Maakte bij hoge uitzondering een praatje met de gasten en liep dan zeer voldaan, met zijn gevulde pannetje, dezelfde route weer terug naar zijn eigen stekkie. Dat pannetje heeft na het overlijden van Henk, Foekie, Meijberg nog jaren op het afdakje, boven de bar, bij veel trouwe gasten, even zo veel mooie en minder mooie herinneringen aan Henkie opgeroepen.

Cafe De Kip 20112004 DSC05560

De trommel van Rinus Spijker als nagedachtenis aan het te vroeg overleden lid van de Pärremetôsie ...

De sloper, de metselaar, de ambtenaar, de directeur en de man uit de fabriek, iedereen was altijd welkom in het gemoedelijke en sfeervolle stedelijke dorpscafé. Iedereen voelde zich er ook thuis. Na het werk of na het avondeten, even een bezoekje aan Tante Tonnie was voor menig Kamperpoorter en ook mensen van buiten de wijk, een verzetje en voor sommigen een dagelijks ritueel.

Een paar jaar voor de Tweede Wereldoorlog, in 1937, is de naam Meijberg met het café verbonden. Het was Henk Meijberg, de vader van Gé Meijberg, de latere eigenaar en echtgenoot van Tonnie, die samen met zijn vrouw op nummer 77 aan de Hoogstraat, zijn Café De Kip opende.

Cafe De Kip 20112004 De Tap DSC05519

De toog van het café, waarachter nog weleens een rijtje enveloppen bleef staan, ook blauw gekleurde exemplaren,
die tijden lang, ongeopend, de aromas van het café tot zich hebben genomen ...

Wat bij veel ondernemers in die tijd normaal was, wonen achter of boven het eigen bedrijf, werd ook bij het echtpaar Meijberg realiteit. In de beginperiode woonden zij in het kleine achterhuis van het café. Hier werd hun eerste kind geboren. Het was een jongen en hij kreeg de roepnaam Gé. Gé bracht zijn jeugd door in de Kamperpoort in de woning achter de kroeg van zijn ouders. Hij wist het toen nog niet, maar het is achteraf helemaal niet vreemd, dat hij jaren later, opgegroeid met het horecaleven van zijn ouders, het café overnam.

Cafe De Kip 20112004 Tante Tonnie DSC05525

Tante Tonnie zittend op haar fauteuil in het voor haar vertrouwde stekkie ...

Op een zeker moment kreeg het leven van Gé een bijzondere, doch biologisch gezien, natuurlijk verantwoorde wending. Hij ontmoette, Antonia Lenderink, roepnaam Tonnie, een rustige stoere frisse meid geboren op 25 september 1941 in het Overijsselse Olst en zij trouwden in 1957. Tonnie was toen 17 jaar.

Beide trokken na het huwelijk bij de ouders van Gé in en met z'n vieren verbleven zij nog een viertal jaren in het achterhuis. Onderwijl tikte niet lang na het huwelijk, de eerste uitbreiding van het jonge gezin, zoon Henk, genoemd naar de vader van Gé, aan de deur. Ook hij kreeg een plaatsje in het kleine achterhuis.

Voor twee gezinnen bleek dit achterhuis echter te klein en het duurde dan ook niet lang voordat Gé met zijn jonge vrouw Tonnie en hun zoon Henk, vertrokken naar hun eigen stekkie aan de Philosofenallee. Hier is hun tweede kind, dochter Dineke, geboren.

Het bloed bleek te kruipen waar het niet gaan kan. Gé was en bleef een Kamperpoorter. De schitterende volkswijk bleef trekken en na acht jaar werd het besluit genomen terug te keren naar hun oude vertrouwde wijk.

Cafe De Kip 20112004 DSC05511

Er hingen veel foto's en er stonden bijzondere attributen aan en tegen de wanden. Iedere foto kende zijn eigen verhaal ...

Met z'n viertjes verhuisden zij naar de Kleine Baan nr 1. Van hieruit was het ook prettiger c.q. gemakkelijker om vader Henk, die na het verlies van zijn dierbare vrouw wel enige ondersteuning kon gebruiken, bij te staan.

Als een aantal jaren later, in november 1974, ook vader Henk komt te overlijden, was het, zoals gezegd, niet zo vreemd, dat Gé en Tonnie samen het Café De Kip overnamen. Een verhuizing van de Kleine Baan naar het ouderlijke huis was voor hen de volgende stap.

Op zondag 5 juli 1987 sloeg het verdrietige bericht, dat Gé Meijberg plotseling aan een hersenvliesontsteking was overleden, in als een bom in de wijk Kamperpoort. Een nog jonge vent die zo uit zijn drukke leven was weggerukt, was voor velen niet te begrijpen. Zeker niet voor Tonnie en de kinderen, maar ook voor de vele stamgasten van het café was dit onwerkelijk.Tonnie, door velen in de loop der tijd Tante Tonnie genoemd, besluit Café De Kip voort te zetten. Zij hoorde ook in het café. Café De Kip zonder Tonnie dat kon toch niet.

Zij was het sociaal-maatschappelijk luisterend oor, een vraagbaak voor heel veel van haar gasten. Tonnie kende, na het meer dan dertig jaar runnen van het café, van veel gasten het complete levensverhaal.

Hoe rustig en gemoedelijk Tonnie ook overkwam, zij wist wat ze deed, zij had haar regels en kon voor een vervelende gast, deze gemoedelijkheid ook snel doorbreken als het haar niet aan stond. Tonnie kende de normen en waarden van het leven.  Daarbij was ze consequent en stond ze haar mannetje. Durfde iemand een grote mond tegen Tante Tonnie op te zetten, dan kreeg hij tevens de volle laag van alle aanwezige gasten. Nee, je moest niet aan Tante Tonnie komen.

Carnavalsontbijt De Kippe 02022008 4409

Na het nuttigen van enkele biertjes of een andere alcoholische versnapering door haar vaste gasten, was zij, zoals het in de bruine cafés wel vaker voorkwam, gauw genegen het te betalen bedrag op te schrijven voor betaling achteraf. Een historisch gegroeide gewoonte die je niet gauw meer tegenkomt in de huidige horeca. Tonnie had geen enkele moeite met het eventueel later betalen. Mocht echter blijken, dat misbruik van haar geboden service werd gemaakt, dan kon zij ook onverbiddelijk zijn en haar, voor de betreffende gast, vervelende maatregelen treffen. Zij liet absoluut niet met zich sollen!

De gastvrouw had altijd haar eigen fauteuil in een hoekje van het café, naast de bar. Dat was haar stekkie. Jaren werd zij op deze plek vergezeld door haar hond, Gabber, een bruine labrador. Een goeie sul, een goedzak, haar grote vriend! Van hieruit kon ze alles overzien en alles horen. Na haar overlijden was het een stille afspraak, dat niemand meer in haar fauteuil zou gaan zitten. Zou je dat wel doen, dan zou dat voor veel stamgasten een grote belediging zijn geweest. Zo zou dat ervaren worden. Dat deed je niet!

Café De Kip, een volkscafé pur sang, had iets wat een ander café in de stad niet kende. Voor veel gasten was het hun huiskamer. Deze gave werd mede onderkend door de Zwolse Vriendengroep Pärremetôsie die vanaf 1988 tijdens het Zwolse carnaval jaren een grote rol speelde. Zo'n zestal leden van de groep zijn ooit Stadsprins van Sassendonk geweest.

Carnavalsontbijt De Kippe 02022008 4437

In 1978 begonnen als de "Ochtendbloazers", een groep met een grote verscheidenheid aan muzikanten, professioneel als ook mensen met minder tot geen gevoel voor het toonhouden, ging de groep door het carnavalsleven.

Het was de interpretatie van hoe gaan we de toekomst in, professioneel of op het op jolige wijze brengen van de muziek in carnavalstijd, die in 1988 leidde tot een scheuring in de gelederen. Een aantal mensen kozen voor de professionele kant en een aantal voor de jolige, soms uit de maat en met grote kans op een valse noot, brengen van het repertoire.  Uit de laatste groep is Pärremetôsie de "Zotte Ermenie" ontstaan. Jarenlang vierde de groep met zijn 16 leden, waaronder 15 mannen en 1 vrouw, op hun eigen, door velen gerespecteerde, wijze het carnaval in de stad. Eén vrouw, die aan het criterium van het lid worden voldeed, Heleen van Lochem. Het criterium luidde, dat je als vrouw lid kon worden, als je je kon gedragen als een vent ... Zij was daar bijzonder sterk in!

Met het zoeken van oefenruimte kwam de groep in contact met een Kippedonker, lid van de Carnavalsvereniging De Kippedonkers, die Café De Kip als basis hadden. Deze Kippedonker wees hun op het zaaltje dat Café De Kip naast het café kende. Bij navraag, werd de groep meer dan van harte welkom geheten door Tante Tonnie. Vanaf dat moment, in 1990, was het iedere zaterdagmiddag om half vijf verzamelen in het café, waarna rond een uur of vijf de krachten werden gebundeld en de repetitieruimte werd overladen met goede en valse interpretatie van de bladmuziek. Een en ander onder de bezielende leiding van de muzikale leider van het gezelschap, Gait van der Horst. Zo ging het het hele jaar door, met uitzondering van de zomertijd, waarin de leden genoten van een verdiende vakantie.

Twee tot drie keer per jaar werd er door de Pärremetôsie in het café een activiteit georganiseerd, waaronder het bekende Kribje Kraken, het Kerstfeest c.q. Kerstdiner van de Pärremetôsie bij Café De Kip. Dit Kribje Kraken lag zo goed bij de gasten van het café, dat vaak in september al werd gevraagd of er nog iets gedaan werd met de Kerstdagen. 

Iedereen die deelnam aan het evenement moest zelf een gerecht meenemen en Hans Borrel zorgde in die tijd voor het eten van de gasten van het café. Na de dis kwamen beide gezelschappen weer bij elkaar en werd het kribje gekraakt, een soort kerstbuut, door een lid van de Pärremetôsie.

Met een café, waar geen mens meer bij in kon, werden gezamenlijk Kerstliederen gezongen, die afgewisseld werden door de Kerstbuut.

Na een devoot binnentreden van de Pärremetôsie in het café, zocht de buutreedner zijn stekkie voor zijn Kerstverhaal. Negen van de tien keer was dit een pontificaal optreden midden op een tafel in het café. Hier deed de uitverkorene een poging om met volle overtuiging zijn Kerstverhaal aan zijn medemens over te brengen. In het verhaal zelf werden de namen van stamgasten van het café, maar ook van de Pärremetôsie met enige afwisseling gebruikt. Zo kon het bijvoorbeeld zijn dat een van de herders de naam van een van de gasten kreeg.

Het Kribje Kraken was een hoogtepunt voor de gasten van het café, maar ook voor de groep zelf. Een topper in de geschiedenis van de Pärremetôsie bij Café De Kippe.

Door de innige samenwerking van de Pärremetôsie met de Carnavalsvereniging van Café De Kip, de Kippedonkers, is eigenlijk het Carnavalsontbijt ontstaan. Op de vrijdagavond startte het carnaval met de Indrinkavond in Café De Kip. Iedere zichzelf respecterende carnavalsvierder kwam dan naar het café.

Kamperpoort De Kippe 03032003 272

Kukendonk in  maart 2003 ...

Op de zaterdagmorgen vond het ontbijt in het zaaltje van het café plaats. In eerste instantie lag de organisatie van het ontbijt gezamenlijk bij de Kippedonkers en de Pärremetôsie. Na het stoppen van de Kippedonkers heeft de Pärremetôsie de organisatie van het ontbijt, alleen voortgezet.

Eigenlijk werd er nooit iemand uitgenodigd voor het ontbijt, met uitzondering van een paar stamgasten van het café, toch was de zaal altijd gevuld. De bezoekers kwamen binnenlopen en aten gewoon gezellig mee. Zo ook de burgemeester en wethouders en oud-burgemeesters als Gouke Loopstra, Loek Hermans en Jan Franssen, kenden de weg naar het carnavalsontbijt.

Tot en met de periode dat Martin Ekkel bij het café betrokken was, heeft deze traditionele activiteit in het zaaltje van het café plaatsgevonden. Echter door rechtzaak na rechtzaak, in verband met de klachten van de buren rond de overlast die er zou zijn, is het zaaltje gesloten en werd deze ook door de desbetreffende ambtenaren officieel verzegeld. Het bleek namelijk dat voor het zaaltje van Café De Kip nooit een vergunning was verleend. Van nu af aan zou er geen enkele acticiteit meer in het zaaltje mogen plaatsvinden.

Nadat Tonnie was overleden heeft het Carnavalsontbijt altijd nog plaats gevonden. Het werd toen georganiseerd door de dames Joke en Ans, die op dat moment het café runden en ook de zus van Tante Tonnie uit Olst speelde hierin een grote rol.

In de Ekkelperiode is het ontbijt nog een keer door de echtgenoot van Martin en de dames Joke en Ans, georganiseerd. Daarna werd het zaaltje vergrendeld en verzegeld.

Bij hoge uitzondering is het de Pärremetôsie, tijdens de verzegeling, gelukt om toestemming te krijgen de zegel te verbreken en de mogelijkheid te krijgen om het ontbijt nog een keer op te pakken. De zegel mocht verbroken worden en het laatste carnavalsontbijt was een feit. Daarna was het einde verhaal!

Carnavalsontbijt De Kippe 02022008 4444

Iedere zaterdagochtend van het carnaval werd het gehele ontbijt door Tante Tonnie verzorgd. Op een aantal lange tafels in het zaaltje van Café De Kip werd dan uitbundig uitgepakt. Aangezien het een niet al te grote zaal was, werden maximaal 40 à 50 personen toegelaten. Een heilig gegeven was de kippesoep van Tante Tonnie. Steevast werd hier het ontbijt mee geopend, laten we zeggen dat het in de loop der jaren traditie was geworden om op deze wijze een begin te maken aan het carnavalsontbijt. Tijdens en na het ontbijt deden de buutreedners een royale duit in het zakje. Bekende namen uit de Zwolse carnaval als Ruud en Han Stiekema, Peter Steggink, Paul Benning en Sander Dol niet te vergeten, die tijdens het Concours 'd Ouwehoer hun buut ten gehore brachten, kregen in Café de Kip hun vuurdoop. Een soort try-out.

Tot grote spijt van velen behoort mede door het overlijden van Tante Tonnie als ook om andere redenen het carnavalsontbijt van de Pärremetôsie tot het verleden.

Meer dan dertig jaar heeft Tonnie het café gerund, het was haar kindje. Helaas heeft zij hier niet haar verdiende pensioen mogen halen. Na een kortstondig ziekbed is zij op 63-jarige leeftijd overleden.

Nadat Tonnie was geopereerd, openbaarde zich een longembolie, waardoor zij nogmaals op de operatietafel werd verwacht. Deze laatste operatie was voor haar teveel van het goede. Haar lichaam kon dit niet meer aan, waardoor zij in de nacht van zaterdag 23 op zondag 24 april in het ziekenhuis is overleden.

Veel belangstellenden hebben in Café De Kip afscheid van Tonnie kunnen nemen. De stamtafel waar de stamgasten zich jarenlang dagelijks met haar onderhielden was nu het middelpunt van andere emoties. Hier lag nu het stoffelijk overschot van een vrouw die het gezicht van hun Café De Kip is geweest.

Enkele dagen na haar overlijden heeft Tante Tonnie haar laatste rustplaats op Begraafplaats Bergklooster gevonden. Vanuit haar café is Tante Tonnie onder grote belangstelling naar haar uiteindelijke eindbestemming gebracht.

Cafe De Kip 20112004 DSC05514 2

De verhalen zullen blijven, Tante Tonnie, de moeder van de wijk, is er helaas niet meer ...

Café De Kip was, na het overlijden van de moeder en het oor van de wijk, eigenaresse Tonnie Meijberg, niet meer het café, dat het ooit is geweest. Daarvoor heeft het, ondanks de liefdevolle pogingen er weer de sfeer van toen in te blazen, een aantal jaren een wankelend bestaan gekend. De dirigente van het orkest, de gastvrouw, was er niet meer en dat deed zich gelden.

Na haar overlijden was er niet direct een opvolger voor het instandhouden van het café gevonden. De kinderen Henk en Dineke hadden hun eigen leven opgebouwd en hadden geen trek in het voortzetten van het café en kleinzoon Gerald, die Tante Tonnie nog weleens hielp, was hier te jong voor.

Het Café De Kip heeft na het overlijden van Tante Tonnie nog een tijdje doorgedraaid o.a. met hulp van leden van de Pärremetôsie. Het heeft echter niet lang geduurd, voordat Woningbouwvereniging Delta Wonen het café van de erven Meijberg aankocht. Zij hadden het plan om in het kader van de renovatie van de Hoogstraat, het café om te bouwen tot een appartementencomplex. Tot het zover was, was bedongen dat het café, café moest blijven.

Gurbe Helbig, toenmalig directeur van Delta Wonen, en Hans Bink, oud-directeur van de Woningcorporatie SAVO en lid van de Pärremetôsie, hebben in die tijd Joop Overweg, ook lid van Pärremetôsie met een arbeidsverleden op facilitair gebied bij de SAVO, benaderd met de vraag of zij, Pärremetôsie, het café draaiende zouden willen houden. Dit zou moeten gebeuren totdat er verbouwd zou gaan worden. En zo geschiedde. Er werd een stichting in het leven geroepen, waarin drie personen, Hans Bink, Joop Overweg en Paul Benning het stichtingswerk verrichtten, maar niet zelf het café runden. Dit laatste, zeker niet het minst belangrijkste deel, werd door Joke, vriendin en vaak in drukke tijden hulpje van Tante Tonnie, ingevuld. In de loop der tijd bleek het te druk voor één persoon en kostte het zoveel tijd , dat daar Jannie, zij woonde boven het café, bij werd gevraagd. Samen runden zij het café. Een tijdje later is daar Ans nog aan toegevoegd.

Meestal op de zondagmorgen, werd de weekopbrengst van het café door de penningmeester van de stichting opgehaald om op de rekening van de stichting te worden gestort.

Twee dames hebben het café nog een tijdje door gezet, maar de loop was er al gedeeltelijk uit en de inkomsten werden daardoor ook minder.

De Kippedonkers als carnavalsvereniging waren gestopt. Tante Tonnie, de bindende factor in het geheel was overleden. De openingstijden van het café werden teruggedraaid. Stuk voor stuk feiten die mee geholpen hebben bij de keuze tot sluiting van de huiskamer van de Kamperpoort. Ook het feit dat buren klaagden over overlast en hier een rechtszaak over is geweest, waarin tevens duidelijk werd dat er geen vergunning was voor verjaardagsfeestjes en partijtjes in het zaaltje, was het doorzetten van de exploitatie van Café De Kip voor de stichting geen haalbare kaart meer. Op 15 oktober 2008 heeft de stichting zich failliet laten verklaren.

Het was Martin Ekkel die naderhand het café, onder de voorwaarde dat het zaaltje voor bruiloften en partijen open mocht blijven, tot de renovatie voor de nieuwe bestemming, heeft overgenomen. Een en ander in overleg met Delta Wonen. Dit heeft nog maximaal drie jaar in beslag genomen.

Cafe De Kippe 04082017 7V6A7188

Het pand Hoogstraat 77 heeft na zijn laatste exploitant een passende renovatie ondergaan ...

De Kamperpoort is sterk veranderd, de oude bebouwing heeft grotendeels het loodje gelegd. De nieuwbouw is al zover gevorderd, dat er mensen zijn die niet meer weten hoe de oude Kamperpoort er uit heeft gezien. De echte Kamperpoorters daar gelaten.

In die oude Kamperpoort speelde Café Meijberg een grote sociale en maatschappelijke rol en dan met name Tante Tonnie, de moeder van de wijk. Dat zij in de nieuwe Kamperpoort geen enkele uiting van dankbaarheid heeft mogen ontvangen in de vorm van een straatnaam of plein dat naar haar genoemd is, is voor veel Kamperpoorters en oude gasten van het café een niet te verteren beslissing.

Bij navraag bij de gemeente, door enkele grote fans van haar, bleek dit niet mogelijk, het zou niet door de betreffende straatnamencommisie komen. Er zou alleen een mogelijkheid zijn als het een huis of een speeltuin o.i.d. zou betreffen. Die zou de naam van Tante Tonnie mogen dragen.

Na overleg en toestemming van de kinderen, zijn een aantal mensen in de wijk, die hier een rol in zouden kunnen spelen, hierover ingelicht. Zij konden een object in de buurt gaan zoeken, dat in aanmerking zou komen voor het dragen van Tante Tonnie's naam. Tot op heden is daar nog geen enkel gehoor aan gegeven. Om welke reden dit nog nooit is opgepakt is niet duidelijk.  Bijzonder jammer, als iemand in deze zin, recht op een naamsvermelding had, dan was het Antonia Meijberg-Lenderink, Tante Tonnie wel!

Ondanks bovenstaande teleurstelling zal de naam van het, met een schitterend verleden gezegend, café, wèl een nieuwe toekomst in gaan.  In overleg met de kinderen van Tante Tonnie, Henk en Dieneke, is het café, Café De Kip, in een nieuw geopend café schuin tegenover het oude café, op nummer 66 aan een nieuw leven begonnen. Café De Kip 2.0 ...

Veel stamgasten uit het oude Café De Kip hebben anno 2017 hier hun "thuis" gevonden.

Cafe De Kip 04082017 3649 Pano

Aan de overzijde van de straat op nummer 66 zal in de aankomende jaren weer een nieuwe geschiedenis opgebouwd worden.  ...

Bron:
Buurtmuseum Kamperpoort
Paul Benning

Meer foto's van het interieur van Café De Kip in 2004

Meer foto's van het Carnavalsontbijt in 2008

 

Facebook - Like Zwolle in Beeld

We use cookies

Wij gebruiken cookies op onze web site. Sommigen zijn essentieel voor het correct functioneren van de site, terwijl anderen ons helpen om de site en gebruikerservaring te verbeteren (tracking cookies). U kan zelf kiezen of u deze cookies wil toestaan of niet. Let op dat als u onze cookies weigert mogelijk niet alle functies van de site beschikbaar zijn.